Dear my love

9.5

วันที่ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 เวลา 00.24 น.

  31 ตอน
  13 วิจารณ์
  37.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 เมษายน พ.ศ. 2558 17.29 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

19) ความฝันและความสุขของเรา

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
//บ้านปลาย ภายในงานแต่ง ปิยนาถ ♡ สุณัฏฐา
 
          วันนี้เป็นงานแต่งของเราสองคน เราตกลงกันไว้ว่าจะมาแต่งงานกันที่บ้านฉันเพราะบ้านฉันกว้างกว่าบ้านแอมพอให้จัดงานได้ แอมใส่ชุดไทยที่พี่แกรนออกแบบให้ฉันอึ้งกับความสวยของคุณภรรยาของฉันซะจนฉันไม่อยากให้ใครเห็นเลยทีเดียว แขกที่มาร่วมงานพากันตะลึงกับความงามของแอม เลยกลายเป็นว่าแทนที่ฉันจะต้องรับแขกดันกลายเป็นขู่แขกซะงั้น
 
          เมื่องานเริ่มแขกทุกคนก็มารดน้ำสังข์ให้พร้อมอวยพรให้เราทั้งคู่ ในตอนแรกที่ต่างคนต่างเห็นกันก็ร้องไห่เพราะมีความสุขมากๆที่ได้แต่งงานกัน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้จดทะเบียนสมรสตามกฎหมายจริงๆ แต่อย่างน้อยก็ขอให้ได้จัดงานแต่งงานตามประเพณี
 
          ภายในการแอบมีการเซอร์ไพร์สคู่บ่าวสาว เอ้ย คู่.... คู่ภรรยา(??) ขึ้นไปเล่นเกมน่ารักๆเล็กๆน้อยๆ และเป็นเกมที่คลาสสิคเช่นเคย นั่นก็คือ เกมนี้จะเล่นคล้ายๆป๊อกกี้เกม แต่ครั้งนี้จะเป็นปลาเส้นอบแห้งที่นำมาต่อกันแทน และจะมีกรรมการตัดสินเป็นพิธีกรที่อยู่บนเวที ถ้าหากใครแพ้จะต้องบอกเล่าเรื่องที่หวานที่สุดและต้องบอกรักให้ผู้ชนะเขินให้ได้ถ้าหากผู้ชนะไม่เขินหรือหน้าแดงแต่อย่างใด ผู้แพ้จะต้องโดนลงโทษด้วยการโดนผู้ชนะจูบ
 
          เมื่อการแข่งขันเริ่มขึ้นฉันกับแอมก็แข่งกันว่าใครจะกินปลาเส้นได้มากกว่ากัน ณ ตอนนี้เราทั้งคู่กลายเป็นสีสันภายในงานมีเสียงเชียร์และเสียงดนตรีให้เข้ากับบรรยากาศงาน สุดท้ายแอมก็เป็นผู้แพ้ และแน่นอนฉันไม่ได้เป็นประเภทเขินง่ายซะที่ไหนดูท่าทางจากที่แอมกระวนกระวายคงจะกลัวว่าจะทำให้เขินไม่ได้สินะ หุหุ
 
“เอ่อ..... จะเริ่มยังไงดี คือเราไม่นึกว่าเราจะได้แต่งงานกับปลายแบบนี้โดยรสนิยมทางเพศปรกติแล้วไม่ได้ชอบผู้หญิงเลย แต่ว่าปลายทำให้เราเข้าใจและเรียนรู้สิ่งต่างๆ ว่าในชีวิตนี้เราไม่จำเป็นต้องไปคำนึงถึงฐานะ เพศ หรืออายุหร่อกคะ ขอแค่เราเข้าใจกัน รักกันในแบบที่เราทั้งคู่เป็น และเชื่อใจกัน แค่นั้นเราก็เป็นคู่รักและคู่ชีวิตที่ดีต่อกันได้ ขอบคุณพ่อกับแม่ปลายที่ทำให้ปลายได้เกิดมาเจอหนู ขอบคุณพ่อกับแม่ของหนูที่ทำให้หนูเติบโตมาได้จนถึงตอนนี้ และสุดท้าย ขอบคุณนางสาวปิยนาถ อณุภาวรากูล ที่อยู่ข้างๆและคอยดูแลเรามาจนถึงทุกวันนี้ แอมรักปลายนะค่ะ”
 
          หลังจากที่แอมพูดจบแขกทุกคนก็ปรบมือให้แต่ฉันได้แต่ยืนนิ่งฉันเหมือนโดนมนต์สกดให้ตกหลุมรักครั้งแล้วครั้งเล่าฉันเริ่มรู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวความรู้สึกตื้นตันในใจที่ฉันอยากจะระบายออกมา หากแต่ว่าคำพูดนั้นไม่สามารถอธิบายออกมาได้ ฉันเลยเดินไปจูบแอมทั้งน้ำตาที่ไหลรินลงมาอายแก้มฉัน ฉันไม่ได้ร้องไห่เพราะเสียใจ แต่ฉันร้องไห่เพราะฉันมีความสุขมากๆที่ได้รักผู้หญิงคนนี้
 
“สรุปว่าเราแพ้เหรอเนี่ยปลายถึงมาจูบเรา”
“ไม่ได้แพ้หร่อก แอมชนะ ชนะใจเราทั้งหมดเลย” พอฉันพูดจบฉันก็ประทับจูบอีกครั้ง เสียงเชียร์ของแขกที่มาร่วมงานดังกึกก้องไปทั่ว
 
          พอถึงเวลาส่งตัวเข้าหอแอมโดนแซวจากบรรดาแขกและพี่แกรนที่สละเวลาอันน้อยนิดของพี่มาร่วมงานซะจนอายก้มหน้าหงุดๆไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉันเลย มีเจ้าสาวน่ารักๆแบบนี้ฉันละชักคันไม้คันมืออยากแกล้งเสียจริง
 
//ห้องหอ
 
“ปลายเราไปอาบน้ำกันก่อนไหม”
“ไปสิ ห้องอาบน้ำอยู่ชั้นบนด้วย”
“เดี๋ยวเราช่วยแกะผมให้นะ”
 
          เราทั้งสองคนผลัดกันแกะเกล้าผมที่ม้วนขึ้นไปทำให้ดูเรียบร้อยสวยงามเข้ากับชุดไทยที่เราใส่ พอเราทั้งคู่แกะผมเสร็จก็พากันเดินไปอาบน้ำพร้อมกัน แต่วันนี้ไม่ได้เป็นเหมือนทุกวันแอมเป็นฝ่ายเชิญชวนซะจนฉันเขินจนทำอะไรไม่ถูก ก็เลยพูดเปลี่ยนเรื่องแทน
 
“แอม ทำไมชอบแกล้งยั่วยวนเราจัง”
“ก็~ อยากให้เห็นมุมที่เซ็กซี่ๆบ้างแล้วก็ไม่รู้จะแกล้งคืนยังไงดีมีแต่ปลายอะแกล้งเรา”
“โหยย ยิ่งมาทำแบบนี้ยิ่งเราอยากแกล้งเข้าไปใหญ่เลยอะดิ”
“ไหงงั้นอะ”
“พูดถึงก็อยากแกล้งเลยแห่ะ มาให้แกล้งซะดีดี + +”
“เดี๋ยวววๆๆๆๆๆ อย่านะถ้าเราล้มจะทำยังไง”
“งั้นก็ทำอย่างนี้ไง” ฉันดึงให้แอมเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดแล้วเริ่มถูตัวแอมไปเรื่อยๆ
“ฮ่าๆๆ!! ไม่เอานะ ต... ตรงนั้นมัน ฮ๋าๆๆ จ... จั๊กจี้!! โอ้ยยย ฮ่าๆๆ ไม่ไหวแล้วๆ ยอมแล้ววววว” ฉันเริ่มเห็นว่ากระต่ายน้อยของฉันเริ่มจะทนไม่ไหวแล้วจริงๆก็ค่อยๆเลิกแกล้ง และกลายเป็นว่ามือไม้อ่อนไปเลยซะงั้น
“คนบ้าคืนนี้ไม่ต้องมานอนกอดเลย มีหมอนข้างแล้วด้วย”
“งะ เราขอโทษไม่งอนนะ”
“ต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่เล่นแบบเมื่อกี๊อีก”
“สัญญาค่ะ ด้วยเกียรติของลูกเสือเลย”
 
          ฉันทำท่าวันทยาหัตให้แอมดู แล้วแอมก็หันมาส่งค้อนน้อยๆให้ก่อนที่จะล้างตัวแล้วออกจากห้องน้ำกันพวกเราลงไปดูงานด้านล่างหวังว่าจะไปช่วยเก็บของแต่พอเดินลงไปก็พบว่าคุณพ่อของฉันจ้างคนมาช่วยเก็บกวาดงานซะเรียบร้อยไม่เหลืออะไรเลย แต่ด้วยความที่พ่อฉันยุ่งมาก มาอวยพรในงานแต่งงานตอนรดน้ำสังข์ฉันก็ดีใจแล้ว
 
‘พ่อคงจะคาดไว้แล้วสินะว่าฉันต้องลงมาช่วยเก็บแน่ๆ ก็เลยให้คนอื่นมาเก็บให้แทน’ ฉันส่ายหน้ากับความเป็นห่วงแบบสุดขีดของพ่อฉันจริงๆ
 
“งั้นเราขึ้นไปนอนดีกว่าไหม นี่ก็เริ่มดึกมากแล้ว”
“จ้า”
 
//เช้าวันต่อมา
 
“ที่รักคะ ตื่นได้แล้วนะเดี๋ยวไปทำงานสายหร่อก”
“ไม่เอา ไปสายวันนึงไม่เป็นไรหร่อกน่านอนต่ออีกนิดนึงได้ไหมอ่า”
“ไม่ได้คะ รีบไปอาบน้ำกินข้าวเลยเค้าทำกับข้าวให้แล้วนะ”
“จุ๊บปากหน่อย” แอมยืนหน้ามาจุ๊บปากฉันเบาๆก่อนจะพูดต่อ
“ทีนี้ไปอาบน้ำได้หรือยังคะ”
“ไปเดี๋ยวนี้ละค่าา”
 
          หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็ลงมากินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว นี่ถ้ามีพ่อกับแม่แอมมากินข้าวด้วยนี่ครบเลยย ในตอนที่เรากำลังกินข้าวไปแม่ของฉันก็ได้แฉเรื่องต่างๆที่มาปรึกษาแม่ในช่วงที่ฉันกำลังแอบชอบแอมใหม่ๆ ฉันทำตัวไม่ถูกเลยรีบกินข้าวเยอะๆกลบความเขินแทน พอเรากินข้าวเสร็จฉันก็ไปช่วยแม่ล้างจานก่อนที่จะเก็บกระเป๋าไปทำงานกันต่อโดยมีหนูเต่าคู่ใจของฉันไปด้วย
 
//ร้าน Make you love สาขาที่ 2
 
          พนักงานทุกคนต่างพากันเข้ามาแสดงความยินดีกับพวกเราทั้งคู่บางคนก็สารภาพว่าที่มาทำงานเพราะอยากเห็นคู่เราหวานกันมั่ง ฉันเลยส่ายหัวกับความเป็นเด็กของพนักงานน้องๆทั้งหลาย เพราะส่วนใหญ่จะเป็นพนักงานพาร์ททามเป็นรุ่นน้องที่อยู่โรงเรียนฝั่งตรงข้ามร้านของเรา เวลามาทำงานจึงเดินทางสะดวก ผู้ปกครองก็ให้ความไว้วางใจร้านเราเป็นอย่างดี
 
          และวันนี้ก็เป็นวันที่ฉันจะจัดกิจกรรมเมดคาเฟ่1วัน ฉันเคยขอพี่อายไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว พี่อายก็เห็นด้วยเพราะว่าในละแวกนี้ยังไม่เคยมีร้านเมดคาเฟ่มาก่อน ถ้าหากจัดกิจกรรมนี้อาจจะมีลูกค้าให้ความสนใจมากขึ้น และด้วยความที่พนักงานของเราส่วนใหญ่เป็นเด็กมัธยมกับมัธยมปลาย จึงทำให้ดูน่ารักน่าเอ็นดูเข้าไปอีกเป็นความได้เปรียบอย่างนึงเลยทีเดียว
 
          ฉันเลยแจกใบปลิวไว้ก่อนหน้านี้ 1 อาทิตย์เรียบร้อยและมีคำถามจากลูกค้าจำนวนมากทำให้รู้ว่าการตอบรับนั้นดีในระดับนึงเลยทีเดียว พนักงานตัวน้อยของเราก็ทำหน้าที่ได้ดี เพราะฉันได้ติวเข้มไว้แล้วว่าถ้าหากคนไหนเรียกลูกค้าได้มากที่สุดจะได้เพิ่มเงินตามลำดับและได้ทุกคน ถึงแม้ว่าบางคนอาจจะทำได้น้อยก็สมควรได้ค่าแรงเพิ่มหากตั้งใจทำงานจริงๆ
 
“เอาหล่ะค่ะนี่ก็ถึงช่วงที่สำคัญที่สุดในงาน นั้นก็คือถ้าหากนายท่านเล่นเกมแข่งกับน้องเมดของเราได้ท่านก็จะสามารถเลือกได้ว่าจะถ่ายรูปคู่ ถ่ายรูปน้องเมดอย่างเดียว หรือจะให้น้องเมดป้อนเค้กให้ด้วยความน่ารัก แต่หากนายท่านเล่นเกมแพ้เมดของเรา เราจะขอคิดค่าบริการเพิ่มเกมละ100บาทคะ”
 
          หลังจากที่ฉันประกาศกฎการเล่นกิจกรรมในครั้งนี้ก็มีลูกค้าผู้ชายมาเข้าร้านอย่างต่อเนื่อง บางคนพยายามแล้วพยายามอีกก็ไม่สามารถชนะได้ เพราะฉันได้สอบถามความสามารถของแต่ละคนไว้แล้วว่าเชี่ยวชาญในการเล่นด้านไหน เมื่อลูกค้าเข้ามาในร้านมากขึ้นการทำงานในวันนี้ก็เต็มไปด้วยความสนุกสนานจนลืมเวลาไปเลย
 
“ที่รักคะ อีกครึ่งชั่วโมงจะได้เวลาปิดร้านแล้วนะคะ ประกาศให้ลูกค้ารู้ด้วยนะ”
 
          แอมเดินมาหาฉันที่คุมหน้าเคาท์เตอร์แล้วกระซิบบอกฉัน แต่ตาฉันมองไปที่พนักงานเกือบทุกคนที่ส่งสายตามาลุ้นว่าจะมีฉากสวีทให้เห็นบ้างไหม ฉันเลยสนองความอยากรู้อยากเห็นของสายตาน้องเมดทั้งหลายด้วยการหันไปจุ๊บปากของแอมแบบไม่ให้ตั้งตัว
 
“อ๊ะ!.. ปลายบ้า! ทำอะไรเนี่ย คนอื่นเห็นมันจะดูไม่ดีนะ”
“อิอิจ้าๆ”
 
          พอฉันหันกลับไปน้องเมดพร้อมลูกค้าบางท่านก็หน้าแดงพร้อมกันโดยที่ไม่ได้นัดหมาย หลังจากสิ้นเสียงประกาศแจ้งว่าร้านจะปิด ลูกค้าที่มาช้าเกินกำหนดก็คอตกไปตามๆกัน แต่ฉันไม่ยอมเสียลูกค้าไปอย่างนั้นหร่อกนะ ฉันให้น้องเมดทั้งหลายเอาลูกอมไปแจกลูกค้าที่มาไม่ทันร้านปิดแทน ทำให้มีกระแสตอบรับมาอย่างดีว่า “จะจัดกิจกรรมแบบนี้อีกไหม” “จัดแบบนี้ทุกวันหรือปล่าว” “ถ้ามีกิจกรรมอีกจะรีบมาเลยนะ” “ติดดาวร้านนี้ไว้เลย บริการน่ารักมาก” ฯลฯ ทำให้ฉันมีกำลังใจในการทำงานมาก
 
//ห้องนั่งเล่น
 
“เหนื่อยจังเลยอ่า แต่ก็สนุกดีนะลูกค้าเข้าร้านเยอะแบบนี้กำไรเพิ่มขึ้นเป็นกองเลย”
“งั้นแสดงว่าภรรยาคนนี้จะต้องให้รางวัลคุณสามีคนเก่งซะแล้วซิค่ะ” แอมบอกให้ฉันนอนคว่ำแล้วปล่อยตัวตามสบาย หลังจากนั้นแอมก็ค่อยๆนวดไปตามส่วนต่างๆของร่างกาย
“อื้อ~ สบายจังแอบไปเรียนรู้มาจากไหนเนี่ย”
“ก็นิดหน่อยค่ะ ภรรยาที่ดีต้องบริการสามีให้ดีที่สุดไม่ใช่เหรอคะ”
“อุยยย สุดยอดในโลกนี้คงไม่มีใครได้ภรรยาทั้งน่ารักทั้งเก่งแบบนี้อีกแล้วละมั้งเนี่ย อ๊า~~ อื้มมม สุดยอดเลยสบายสุดๆ”
“เริ่มสบายตัวหรือยังคะ”
“สบายตัวแล้วจ้า มานั่งตรงนี้ให้นอนหนุนตักหน่อยดิ” แอมเดินมานั่งอีกฝั่งนึงของโซฟาแล้วฉันค่อยนอนหนุนตักของคุณภรรยาผู้น่ารักคนนี้
‘ฉันขอให้ไม่มีเรื่องใดๆมากวนใจและสั่นคลอนความสุขนี้ไปตลอดด้วยเถอะ’

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.2 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา