Mafia child who love คุณหนูมาเฟียที่รัก

บทที่ 1 การเริ่มต้นอีกครั้ง

หลังจากนั้นยูริก็หลับไปเป็นเวลา

2เดือน

ณ โรงเรียนม.ปลายa

กรี๊ดๆๆๆๆๆ!!!เสียงของนักเรียนหญิงในโรงเรียน ม.ปลายaที่กรี๊ดหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนลั่นหนุ่มคนนั้นชื่อ โจเซฟ หรือ โจเซฟ เซเทย์คอปป์ลาร์ นิสัยเพี้ยนและเจ้าชู้หน่อยๆแต่เรียนเก่งกีฬาเด่น “ ไง!คุณผู้หญิงอกไม้กระดาน 55” โจเซฟชอบหยอกล่อผู้หญิงในโรงเรียนเป็นประจำจนมีสาวๆมารุมชอบโจเซฟมากมายและยังมีผู้หญิงอีก1คนที่เป็นสาวสวย เรียนเก่ง กีฬาเลิศที่ทุกคนต่างบอกว่าเหมาะสมกับโจเซฟที่สุดเธอคนนั้นชื่อแมรี่ หรือ แมรี่โนร่าล์ ฟลูล็อก“ นี่โจเซฟ!ห้ามเรียกฉันแบบนั้นนะยะ” แมรี่ดึงแก้มของโจเซฟจนตัวของโจเซฟแทบจะพื้นก่อนที่โจเซฟจะเงยหน้าขึ้นมาลูบแก้มตัวเองเบาๆ “ เจ็บเป็นบ้าเลย เธอเนี่ยมือหนักชะมัด” ส่วนยูริที่ฟื้นหลังจากที่หลับไป2เดือน พอรู้ว่าไคเสียชีวิตแล้วก็ไม่ยอมพูดและไม่ยิ้มกับใครเลยแม้แต่คนเดียวพ่อของยูริจึงส่งยูริมาเรียน ม.ปลายที่โรงเรียนแห่งนี้เพราะถ้ายูริอยู่ที่โรงเรียนเดิมล่ะก็อาจจะคิดแต่เรื่องของไค “ นักเรียน!วันนี้จะมีนักเรียนคนใหม่เข้ามาเรียนที่นี่ เธอชื่อ ยูริ หรือ ยูริโอริเอ็ตต้า เมรินอลมิสก้า รูสคอลเนลล์อืม….เธอไปนั่งข้างโจเซฟละกัน!” ยูริได้ย้ายเข้าไปเรียนห้องเดียวกับโจเซฟและแมรี่ซึ่งเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก “ นี่เธอ!ชื่อยูริสินะชั้นโจเซฟ! หนุ่มหล่อที่สุดในห้องเรียนแห่งนี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” โจเซฟทักทายยูริด้วยรอยยิ้มแต่ยูริกลับเมินไม่สนใจโจเซฟแม้แต่น้อย จนบรรยากาศมาคุทันที โจเซฟเลยหันไปขอความช่วยเหลือจากแมรี่ “ เดี๋ยวชั้นเคลียร์เองโจเซฟ!ไงจ๊ะยูริ!ชั้นแมรี่นะเราไปทานข้าวเที่ยงกันดีมั้ย?” แมรี่เองก็พยายามเต็มที่แต่ยูริกลับเมินทั้ง2คนขณะที่แมรี่กับโจเซฟช่วยกันหาทางให้ยูริพูดก็ไปได้ยินเพื่อนที่นั่งข้างๆพูดถึงยูริ “ นี่!เธอชั้นว่าแล้วว่าคุ้นๆหน้ายัยยูริ ใช่แล้ว!ยูริเป็นลูกมาเฟีย!” “ นี่อย่าเสียงดังสิยะ!ชั้นเองก็เริ่มจำได้แล้วว่ายูริทำให้ไคแฟนของเธอตายเพราะถูกพวกมาเฟียยิงสินะ ชั้นว่าเราอย่าไปยุ่งกับยูริดีกว่า” “ ใช่ๆ!ไม่งั้นเราอาจจะถูกฆ่าก็ได้” แมรี่กับโจเซฟได้ฟังก็หันไปมองที่ยูริ แมรี่ตัดสินใจเดินเข้าไปหายูริแต่ยูริลุกขึ้นพอดีเลยชนกับแมรี่ แมรี่ล้มลงไปกับพื้นตอนแรกยูริทำท่าเหมือนจะช่วยแต่ก็เดินหนีไปคนบริเวรรอบๆเลยพากันนินทาต่อว่ายูริกันใหญ่ แมรี่ได้ยินคนนินทายูริก็หันไปตวาด “ พวกเธอจะนินทายูริทำไมกัน!พวกเธอนึกว่าตัวเองดีนักไง!”“ แมรี่!เธอจะเป็นคนดีเกินไปแล้ว”พอพักเที่ยงโจเซฟเห็นยูริหายไปก็เลยก็เลยตามหาจนไปถึงสวนหลังโรงเรียนซึ่งน้อยคนที่จะไปแถวนั้นเพราะเป็นสถานที่สำหรับเลี้ยงสัตว์เรียกว่าเป็นฟาร์มสัตว์ในโรงเรียนเลยก็ว่าได้ “ยัยเด็กใหม่อยู่ไหนน้า….ฮะฮ่า!เจอตัวจน….ได้..” โจเซฟต้องหยุดชงักเพราะสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าโจเซฟคือยูริที่นั่งร้องไห้จนตัวสั่นระริกอยู่คนเดียว

พอยูริเห็นโจเซฟก็เช็ดน้ำตารีบลุกหนีทันทีทำเอาหนุ่มที่HOTที่สุดในโรงเรียนอึ้งจนพูดไม่ออกไปเลย “ โจเซฟ!เจอยูริมั้ย?” แมรี่วิ่งมาแตะไหล่โจเซฟ “ เจอแล้วล่ะ..แต่ยัยนั่นกำลังร้องไห้” โจเซฟตอบด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่ขณะเดียวกันสายตาของโจเซฟก็ยังจ้องมองไปยังทางที่ยูริเดินไปแมรี่มองสีหน้าของโจเซฟก่อนจะพูดอะไรบางอย่าง “ อีกแล้วเหรอ?...” “ เมื่อกี้ว่าไงนะแมรี่!?” โจเซฟหันมาถาม “ เปล่าๆตามยูริไปกันเถอะ” แมรี่ดึงมือโจเซฟตามยูริไป แต่!ทั้งคู่หายูริไปเจอ “ ยัยนี่คนรึเปล่าเนี่ย? -_-; เผลอแว๊บเดียวหายไปไหนซะล่ะ? คนหล่อเซ็ง!” แมรี่ถึงกับคิ้วกระตุกกับคำพูดของโจเซฟยูริที่เดินหลบโจเซฟขึ้นมาบนอาคารเรียนนั่งอยู่ที่โต๊ะประจำที่ของตนซึ่งอยู่ติดกับริมหน้าต่างถ้ามองออกไปด้านนอกหน้าต่างจะเห็นสวนด้านหลังโรงเรียน ยูริที่นั่งมองดูโจเซฟและแมรี่ที่มองหาตนบริเวรสวนจนเพบินทำให้เหม่อลอยคิดถึงเรื่องของไค‘ หมอนั้น…เหมือนกับ..’“ ไคคุง..” เสียงในใจของยูริหลุดออกมาเป็นคำพูดซึ่งตั้งแต่เหตุการณ์นั้นเมื่อ2เดือนก่อนก็ไม่เคยหลุดออกมาอีกเลย แต่ตอนนี้กลับออกมาเป็นคำพูดแม้จะเบาดุจเสียงกระซิบ หมับ! “ ไคคุง ที่ว่าเป็นเนี่ยคือใครกันเหรอ?” โจเซฟที่เดินหายูริที่สวนไม่เจอเลยขึ้นมาดูด้านบนพอเห็นยูริที่กำลังเหมอลอยอยู่ก็วิ่งเข้าไปหาทันทีและบังเอิญได้สิ่งที่ยูริพูดเลยบีบจมูกของยูริเพื่อเป็นการแกล้ง ทำให้ยูริตกใจจนหลุดออกจากภวังค์ทันที “ ?!” เพียะ!ยูริรีบปัดมือของโจเซฟออกทันที “ นี่ๆ!สรุปว่าเจ้าไคเนี่ยเป็นตัวอะไรเหรอ?” โจเซฟเอ่ยถามยูริ “ ตัวอะไรงั้นเหรอ?! ไอ้เจ้าบ้าโจเซฟ!ดูยังไงก็ชื่อคนย่ะ!!” ป้าป!!! แมรี่ฟาดไปที่หลังของโจเซฟอย่างเต็มแรงเสียงดังลั่นไปทั้งห้องจนโจเซฟที่ยืนอยู่ล้มลงไปกองกับพื้นทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องหลุดขำกันออกมายกใหญ่ “ นี่!โจเซฟ แมรี่ อาจารย์ทานามะเรียกให้ไปพบด่วนน๊ะ!” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาตามแมรี่กับโจเซฟ “ อาจารย์ที่พอเรียกใครแล้วไปช้าจะทำให้เกรดตกอะนะ?” โจเซฟถาม ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า แมรี่กับโจเซฟมองหน้ากันก่อนจะวิ่งไปหาอาจารย์ ยูริมองตามทั้ง2วิ่งไปโดยไม่ใส่ใจอะไรมากนักพอยูริหันกลับไปที่หน้าต่างก็ เพล้ง!!!!! ส่วนโจเซฟที่วิ่งไปกับแมรี่ “ เอ๋!อาจารย์ไม่ได้เรียกผม2คนเหรอครับ?” โจเซฟที่วิ่งไปหาอาจารย์พอไปถึงกลับโดนอาจารย์ปฏิเสธว่าไม่ได้เรียกทั้วคู่เลยเดินกลับมาอย่างช้าๆ “ ใครกันนะที่มาล้อฉันเล่นกันเนี่ย! -3-” แมรี่พูดขึ้น “ คนอุตส่าห์วิ่งมาแทบแย่อย่างนี้ต้องกลับไปเทศนาซะแล้ว!” โจเซฟพูดขึ้น “ 55 จริงเหรอ?ที่ยัยเด็กมาเฟียนั้นบาดเจ็บอะ?^^” “ ช่าย!เห็นว่าโดนลูกเบสบอลที่พวกชมรมเล่นกันอยู่ปลิ้วมาโดนกระจกแตก เศษกระจกเลยโดนยัยนั่นเต็ม เลือดนี่เต็มตัวเลยละ” “ แล้วเป็นไงต่อ?” “ ไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเลย ไม่มีใครอยากยุ่งเกี่ยวกับยัยนั่ยเลยสักคน55” เสียงการสนทนาของนักเรียนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นโจเซฟที่เดินผ่านพอได้ยินก็รีบวิ่งไปที่ห้อง ปัง!! โจเซฟผลักประตูเข้าไปในห้องอย่างแรง“ ยูริ!!” โจเซฟร้องเรียกชื่อของยูริด้วยเรียกตกใจ เพราะ ตัวของยูริเปื้อนเลือดและเศษกระจกไปหมดทั้งตัว