The magic Grand โรงเรียนเวทย์ลึกลับ

     เปรี้ยง-
     เสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าดังกึกก้องไปทั่วเมืองๆหนึ่งที่อยู่ในชนบท ครอบครัวหนึ่งมีเด็กทารกอยู่ ซึ่งเด็กคนนี้เป็นที่ต้องการของปีศาจมืด เนื่องจาก เขาเกิดมาพร้อมกับลูกแก้ววิเศษที่สามารถปราบปีศาจได้  แต่มันกลับล้มเหลว เมื่อความรักอันบริสุทธิืที่แม่มีต่อลูกน้อย แม่ของทารกยอมสละชีพตัวเอง เพื่อปกป้องลูก....
 
     "ตื่นๆๆๆ  ไฟไหม้"
     "เฮ้ย ไฟไหม้ ไหม้ที่ไหน รีบไปดับสิไปเร็ว"
     'ไม่มีไฟที่ไหนไหม้หรอก"
     "อ่าว  ก้อเมื่อกี้แกตะโกนอยู่ว่าไฟไหม้"
     "ก้อถ้าไม่บอกว่าไฟไหม้แกจะยอมตื่นง่ายๆหรอ"
     "แล้วทำไมฉันจะต้องตื่นแต่เช้าด้วยล่ะ  นี่มันเพิ่ง 6 โมงเช้าเองนะ"
     "นี่  นายอย่าบอกนะ  ว่านายลืมว่าวันนี้เป็นวันอะไร"
     "วันอะไร???"
     "ก็วันนี้โรงเรียนเวทย์มนต์เริ่มเปิดรับนักเรียนแล้วนี่  เอ  แต่ถ้านายไม่ไปสมัครก็ไม่เป็นอะไรนะ  ฉันไปคนเดียวก็ได้"
     "เฮ้ยๆๆๆ  เดี๋ยวก่อนดิ  โอ้โห  จะรีบไปไหนกันเล่าเธอเนี่ย  อาบน้ำแปปนึง"
     "เออ  เร็วๆแล้วกันล่ะ  เดี๋ยวฉันไปรอข้างล้าง"
     วันนี้เป็นวันที่ทันเดอร์และซานติน่าคู่หูตัวป่วนประจำบ้านเด็กกำพร้าฟินเดริกรอคอย  เนื่องจากที่เขาทั้งสองเกิดดมาไม่เหมือนใครทำไห้เข้ากกับคนอื่นยาก  เขาสองคนเกิดในแดนมนุยษ์  ซึ่งเป็นที่ที่นักเวทย์อย่างเขาทั้งสองไม่เหมาะเท่าไรนัก  นั่นแหละถคือเหตุผลที่ทำไห้เขาอยากไปจากที่นี่  เพื่อไปอยู่กับพวกที่เป็นแบบเขา 
     "จะไปกันแล้วหรอจ๊ะเด็กๆ  ไม่อยู่ต่อกันอีกหน่อยหรอ"ครูใหญ่ประจำบ้านฟินเดริกพูด
     "ใช่ค่ะ  ต้องรีบไปแต่เช้า  เดี่ยวจะไม่ทันรับสมัคร"
     "ถ้าอย่างนั้นก็ขอไห้โชคดีนะจ๊ะ  ขอไห้ทำสำเร็จนะจ๊ะ"
     "ไม่ต้องห่วงครับครู  เดี๋ยวปิดเทอมเมื่อไรเราจะมาเยี่ยมนะครับ"
     "จร้า"
     "โอเค  งั้นนายก็เอาลูกแก้วออกมาได้แล้ว"
     "อะ  พร้อมนะ"
     "พร้อมนานแล้วย่ะ"
     "ไปกันเลยยยยยย"
     ฟุ๊บ--
     "โอ๊ย  ลงไม่ค่อยสวยเลยแฮะ  เอ  เราอยู่ไหหนกันเนี่ย"
     "ฮึบ  เฮ้อ  อืมมมม  ฉันว่าเราน่าจะอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเท่าไรแล้วหละ  ฉันสัมผัสได้"
     "แหม  พวกธาตุดินนี่ดีจังนะ  สัมผัสดีเป็นบ้า"
     "อิฉาอะดิ  พวกธาตุไฟใจร้อน"
     "เอาล่ะ  ฉันไม่อยากจะทะเละกับเธอตอนนีั้นะ  เรารีบไปกันดีกว่า  ว่าแต่ไปทางไหนอะ"
     "นายนี่ไม่รู้อะไรเลยจริงๆ  ตามมา"
    
     ณ โรงเรียนเวทย์มนต์แห่งหนึ่ง
     "อ่า  ถึงสักที"
     "นี่  รีบเข้าไปกันเถอะ  คนเยอะแยะเลยเดี๋ยวก็เต็มหรอก"
     30 นาทีผ่านไป
     "อ่าวนักเรียนทุกคน  พร้อมนะคะ  ถ้าพร้อมแล้ว  ลงมือทำข้อสอบได้เลยค่ะ"
     "(โห  ตั้ง 100 ข้อ บ้าไปแล้ว)"
     3 ชม. ผ่านไป
     "เป็นไงบ้าง  ทำได้ไหม"
     "โหว  ง่ายขนาดนั้น  ทำไม่ได้ก็ไม่ใช่ทันเดอร์อะดิ"
     "อืม  ฉันก็ว่างั้น  และฉันว่าแกน่าจะทำได้ด้วย  เพราะฉันได้ยินเสียงความคิดนายตอนสอบ"
     "โห  สงสัยฉันจะต้องฝึกสมาธิเยอะๆแบบเธอบ้างแล้วล่ะ"
     "เก็บแรงไว้สอบพลังเวทย์เถอะ  ได้ข่าวว่าโหดมากเลยล่ะ"
     กริ้ง----
     "นักเรียนที่มาสมัครเรียนทุกคนโปรดทราบ  ตอนนี้ขอไห้ทุกคนมารวมกันที่ลานประลองด่วน"
     "เขาจะเรียกเราไปทำไมกันนะ"
     "ฉันคิดว่าไปรับคิวนะ"
     "เธออย่าบอกนะว่าคิวการทดสอบพลังอะ"
     "ใช่"
     ""
     "อย่าตื่นเต้นไปเลยน่า ไปกันเถอะ'
     10 นาทีผ่านไป
     "โชคดีจังที่เราไปคนแรกๆเลยได้คิวทดสอบสอบเร็ว"
     "นั่นโชคดีหรือไง "
     "เอาน่า"
     10 น่าทีต่อมา
     ข้างนอกลานประลอง
     "บวู๋ววววววววว"
     "ยายซานติน่าต้องได้สู้กับหมาป่าแน่ๆเลย  เข้าไปปุ๊ปหอนปั๊ป  แต่ทำไมต้องเอาผ้ามาปิดด้วยน้า  สงสัยจัง"
     ในลานประลอง
     "เอาล่ะซานติน่า  โจทย์คือ  มิตรภาพ  ใจเย็นไว้  เจ้าหนู"
     "โฮ้งๆ (เเน่ใจว่านี่หมาป่า 55 ตบมุขขำๆ อะต่อๆ)"
     "โอ้วใจเย็นๆ  ฉันมาดี  ใจเย็นก่อนนะ  เอาล่ะ  ฉันชื่อซานติน่านะ  และตอนนี้สิ่งที่ฉันอยากไห้แกทำก็คือ หยุดขู่ฉันแล้วมาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะ"
     ""
     "เฮ้  ไม่เอาน่า  อย่าทำหน้าเบื่อโลกสิ  เดี๋ยววันหลังฉันจะมาเลยด้วย  แต่วันนี้ขอสอบผ่า่นก่อนนะ"
     "อี๋ง"
     "ต้องอย่างนี้สิเพื่อน  บาย  ไว้เจอกันนะ"
     "นักเรียนคนต่อไป ทันเดอร์"
     "ถึงตาฉันแล้ว  อยากรู้จังว่าจะได้ตัวอะไร"
     "โจทย์ของเธอทันเดอร์  กำหลาบไห้อยู่หมัด"อาจารย์ที่อยู่หน้าลานประลองบอกโจทย์กับทันเดอร์
     "ได้ครับ"
     ฟึ๊บ--
     "ํ =[   ]= "
     "โหว  อ่าปากกว้างรอเลย"
     "เฮ้อ เอาน่า  เราต้องกำหลาบไห้ได้ เข้ามาเลยไอ้หนู"
     "โคล้วววววว"
     ""
     "ไอ้เสือบ้าเอ้ย  เาองี้ดีกว่า"
     "ลูกไฟนำทาง"
     "เอาล่ะล้อด้วยไฟแล้วทีนี้  ลูกแก้ววิเศษ  ขอเชือแกยาวๆเส้นนึงดิ"
     ฟับ--
     "เอาล่ะ  น้องแมวจ๋า  เสร็จฉันล่ะ"
     ฟึบ--
     "โคล้วววว โคล้วววว"
     "เฮ้ยอย่าเหวี่ยง  เดี๋ยวตกใจเย็นๆๆๆ  ฉันไม่อยากไห้แกเจ็บตัวนะ"
     "......."
     "โอเค  ต้องอย่างนี้สิ  เจ๋งไปเลย  ฉันผ่านแล้ว  ไปก่อนนะ  ไว้เจอกันใหม่นะ"