อย่าบังคับ ( ตัณหา )

     หลังจากที่ฉันได้สบตาสายตาเย็นชา เย่อหยิ่ง จองหองนั้นเเล้วมันทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที นี่ใช่ไหมที่เรียกว่า ' ความต้องการ ' มันมีบางสิ่งที่ทำให้ฉันต้องพูดออกไปแบบนั้น หมอนั่นอึ้งไปพักนึงเหมือนกันฉันรู้สึกได้
" เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ย " เขาพูดอย่างหัวเสีย แล้วผลักฉันออกห่าง 
" แล้วเข้าใจที่ฉันพูดไหม " ฉันถามพร้อมมองหน้าเขา รูปร่างสูงโปร่ง ไหล่กว้าง สันกรามชัดเจน และที่เด่นที่สุด ดวงตาสีน้ำตาลเย็นชานั่น ได้ใจฉันจริงๆ 
" เห้ๆ อะไรกัน เธอเป็นซอมบี้เหรอห้ะ มาเที่ยวบอกคนอื่นว่า อยากกินไรเนี่ย " เขาพูดแล้วขมวดคิ้ว ทำท่าจะเดินหันหลังจากไป ฉันไม่ยอมให้เค้าหนี ฉันรีบวิ่งไปคว้าเเขนเค้าไว้อีกรอบ แต่ดูเหมือนหมอนี่จะรู้ตัว วิ่งหนีฉันใหญ่เลย... บ้าซะมัด 
     ฉันก้มมองดูนาฬิกา มันชี้เวลาบ่ายโมงตรงเป็นเวลาที่ต้องเข้าห้องเรียนแล้วสิ ฉันเดินย้อนกลับไปทางตึกเรียนของฉัน ดูเหมือนจะมีคนเพิ่งมาเหมือนฉันเหมือนกัน
     
     สัญญาณบอกเวลาเลิกเรียน ฉันเดินลงไปตามทางเดินมองกลุ่มนักเรียนกลุ่มใหญ่ ว่าเค้าเดินออกไปทางไหน ฉันเดินตามผู้คนออกไป จู่ๆ ฉันก็เจอกับเขาโดยบังเอิญ ผู้ชายตาเย็นชานั่น และถ้าสังเกตุดีๆ มีผู้หญิงตัวเล็กๆ ยืนอยู่ข้างๆเขา
" จ้องนานขนาดนั้นไม่กลัวเค้ารู้ตัวเหรอ?" เสียงบางคนดังขึ้นหลังฉัน ลินินนั่นเอง ฉันหันกลับแล้วขำเล็กๆ
" ถ้ารู้ตัวแล้วทำไมเหรอ "  ฉันถาม 
" ก็ไม่มีอะไรหรอก แต่เธอไม่ได้ดูปลอกแขนมั่งรึไง ปลอกแขนสีเขียวนะ มันเป็นพวกต่ำสุดในโรงเรียนเลยนะ แถมนายนั่นก็มีเเฟนแล้ว " ลินินยิ้มตอบ
" ทั้งสองเรื่องไม่ใช่ปัญหาสำหรับฉันเลยหละ" ฉันตอบแล้วมองหน้าลินิน ดูเธอจะไม่ค่อยเชื่อเกี่ยวกับสิ่งที่ฉันพูดเท่าไหร่
" พยายามแล้วกัน " เธอพูดแล้วเดินไปขึ้นรถ 
ฉันยังคงมองพวกเขาสองคนจู๋จี๋กันไม่เลิก ..น่ารำคาญซะมัด พวกเขาเดินกลับบ้านด้วยกัน มันคงแปลกสินะ ถ้าเป็นแฟนแล้วไม่เดินกลับบ้านด้วยกัน ฉันเดินตามพวกเขาสองคนไปห่างๆ แล้วโทรศัพท์บอกผู้ปกครองของฉันบอกว่าไม่ต้องมารับ ฉํนเดินตามพวกเขาสองคนได้ไม่ไกล แล้วพวกเขาสองคนก็แยกกัน ฉันเลยเดินตามเขาไปเงียบจนกระทั่งถึงหน้าบ้าน เขาเดินเข้าบ้านไปแล้ว ฉันจึงเดินไปดูรอบๆบ้านของเขา บ้านสองชั้น บริเวณบ้านไม่กว้างนัก ฉันจดจำสถานที่ และต่ำแหน่งดีแล้ว ฉันจึงเดินกลับที่พักของฉัน
 
       ที่พักของฉันเป็นคอนโดย่านกลางเมือง ถือว่าสะดวกสบายระดับหนึ่ง ผู้ปกครองเป็นคนจัดหาให้ฉันนะ 
กริ๊งงงงง เสียงโทรศัพท์ดังมาจากห้องนอน
" สวัสดีค่ะ ผู้ปกครอง " ฉันขานตอบรับเสียงปลายสาย 
" เป็นยังไงบ้างสิ่งที่เรียกว่าโรงเรียนนะ " เขาถาม
" ก็ดีนะ แต่ฉันยังต้องการอีกหลายอย่างเลยหละ " 
" เรื่องอะไรหละ " เขาถาม
" ฉันหวังว่าให้ยูมิ เสกสิ่งที่เรียกว่าเงินให้หน่อยสิ " ฉันตอบไปตามความจริง และตามที่เห็นด้วย
" จริงสิ พลังของเธอยังไม่ดี ตอนนี้เธอสามารถใช้พลังอะไรได้บ้างหละ "
" ฉันก็ยังไม่ได้ลองหรอก แต่พลังเคลื่นย้ายน่าจะใช้ได้อยู่ " ฉันนึก
" โอเคหละ เข้าใจแล้ว ฉันจะให้ยูมิเสกสิ่งท่เรียกว่าเงิน เข้าบัญชีธนาคารของเธอหละกัน รู้จักใช่ไหม? บัญชีธนาคารนะ " เขาถามกวนๆ
" ฉันก็พอรู้บ้างแหละน่า ขอฉันพักฟื้นให้กระปี้กระเป่าหน่อยสิ " ฉันตอบเขาไป ผู้ปกครองมักจะห่วงฉันเสมอ ฉันรู้
" อย่าพักนานนักนะ ดาวฟ้า ฉันคิดถึง " 
" ค่ะ ผู้ปกครอง " ฉันบอกไปอย่างนั้น เขานะเหรอจะคิดถึงฉันจริงๆ บ้าไปแล้ว 
ฉันเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว เช็คทุกสิ่งที่เตรียมไว้ให้พร้อม แล้วพยายานึกถึงบ้านของเขา บ้านของผู้ชายคนนั่น พลันอึดใจเดียว ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนรอบๆตัว ฉันอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่งบ้านของเขาฉันรู้สึกเพลีย เพราะพลังของฉันยังไม่แข็งเเรงดี ฉันเดินดูรอบๆ แล้วตัดสินใจปีนกำแพงเข้าไป ดีที่บ้านของเขาไม่มีสิ่งที่เรียกว่าสุนัข ฉันค่อยๆ ย่องเข้าไปภายในบ้าน ทั้งบ้านปิดไฟหมดแล้ว เหลืออยู่ห้องหนึ่งที่กำลังเปิดไฟ ฉันเดินเข้าไปทางหลังบ้าน ประตูล็อค ฉันจึงมองหาบางสิ่งบางอย่างที่จะช่วย ไม่เจออะไรเลย ว่างเปล่า ฉันจึงเดินไปดูทางหน้าบ้าน พบหน้าต่างบานหนึ่งเปิดอยู่ มันเล็กพอดีตัวฉัน ถ้าเกิดเป็นผู้ชายหละเข้าไม่ได้เเน่ ยกเว้นผู้ชายตัวเล็กหนะน่ะ.. ฉันพยายามเบียดร่างกายตัวเองเข้าไปข้างใน มันมืดและก็แคบ พลังขอฉันยังไม่ดีพอ ไม่งั้นป่านนี่ฉันถึงตัวเขาไปเเล้ว ฉันค่อยๆ เดินเข้าไป มีบรรไดขึ้นไปด้านบน ฉันจึงค่อยๆ เดินอย่างระวัง ค่อยๆย่องเข้าไป มีห้องอยู่สองห้อง ห้องหนึ่งเปิดไฟอีกห้องหนึ่งปิด ทั้งสองห่างกันพอสมควร ฉันคิดแล้วเดินไปทางด้านห้องที่เปิดไฟก่อน หวังว่าพวกผู้ชายจะนอนดึกนะ ฉันค่อยเดินไปฟังเสียงทางประตู มันเงียบมากฉันตัดสินใจเปิดประตู อย่างเบามือ พบผู้ชายคนหนึ่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เเค่หลังฉันก็จำได้ทันทีว่าคือเค้า เขานุง่งผ้าขนหนูแค่เอวเเล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ ฉันคอยให้เขาเดินเข้าห้องน้ำแล้วฉันค่อยย่องเข้าไปข้างใน ฉันเห็นกางเกง เสื้อ ชุดชั้นใน วางกองไว้อยู่กลางห้อง ซกมกจริงๆ ฉันนั่งคอยจนเสียงน้ำเงียบไป ฉันติดสินใจปิดไฟในห้อง และดูเหมือนเค้าจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ ฉันไปยืนอยู่ข้างประตู ค่อยจังหวะที่เขาเปิดประตูออกมาแล้ว
หมับบ
      ฉันเอามือปิดปากเขาดูเขาะตกใจมากที่เดียว ฉันลากเขาไปที่เตียง ผลักเขาลงเเล้วขึ้นคร่อม ไม่ทันให้เค้าได้เเหกปาก ฉันประกบปากลงไป มันทำให้เค้ายิ่งกใจกว่าเดิม ฉันพยายามทำให้เค้าอ่อนลง แม้ฉันจะไม่เคยก็เถอะ และฉันก็รู้สึกว่าเค้าเลิกผลักฉัน ฉันจึงไล้ออกจากปาก แล้วไปตามกรามเป็นสันนั่น แล้วกัเม้มเบา เขาครางออกมาเบาๆ ฉันค่อยๆไล้ลิ้นใบที่หูแล้วลากไปที่ต้นคอ ไซร้ต้นคอเข้าอยู่นาน ค่อยๆ ไล่มาตามไหปลาร้า ลากแล้วขบเบาๆ ตอนนี้เขาไม่ปฎิเสธฉันแล้ว ฉันไม่ค่อยอยากทำแบบนี้หรอก แต่มนเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้ฉันมีพลังเพิ่มขึ้นมาได้ ตำราเค้าบอกไว้ยังงั้นนะ... เค้าครางใหญ่เลยเเถมกดหัวฉันไม่ให้ลุกขึ้นด้วยซ้ำ ฉันค่อยๆ ลากลิ้นไปตามหน้าอกของเขา ลากผ่านจุดยอดแล้วดูดเน้นๆกัดเบาๆ ตอนนี้เขาดิ้นใหญ่เลยหละ มือของเขาค่อยไล่มาตามสาบเสื้อของฉัน พอฉันรู้ตัวจับมือเค้าออกเเล้วไล่ลิ้นไปตามมือเค้าแทน ปากเค้าก็ครางไม่หยุด ฉันค่อยๆไล่ลิ้นไปตามนิ้วเรียวมือหนา ต้นเเขน แล้วไล่ไปยังใบหูเขาอีกครั้ง จนฉันพอใจแล้วค่อยกระซิบกับเขาว่า " ฉันบอกแล้วใช่ไหม ให้กินดีๆ " ฉันพูดจบก็ลุกขึ้น มานั่งข้างเขาบนเตียง เค้ายังดูทรมานกับสิ่งที่ฉันทำไปเมื่อสักครู่ นอนสั่นอยู่พักใหญ่ แล้วค่อยๆตั้งสติได้ แล้วก็นั่งข้างฉัน บรรยากาศชวนงงปนอึดอัด เค้าเป็นฝ่ายเอ่ยถามฉัน ทั้งๆที่ไม่เปิดไฟ
" เธอเป็นใคร ต้องการอะไร ถึงมาทำกับฉันแบบนี้ " 
" ฉันคือคนที่นายเดินชนเมื่อตอนเที่ยง คนที่นายวิ่งหนี จำไม่ได้เหรอ " 
" เธอ.. รู้บ้านฉันได้ไง " เค้าถาม ฉันหันไปมองเสียงเพียงเล็กน้องจากห้องน้ำที่เปิดไว้เห็นเพียงลางๆว่าหน้าเขาตกใจมากเลยทีเดียว
" ฉันตามนายมา " ฉันตอบก่อนไล่มองแผงอกของเค้า ยังเปียกน้ำลายฉันอยู่เลย
" เธอเป็นผู้หญิงประสาอะไรห้ะ กุลสตรีนะมีไหม เห้ย " เขาพูดอย่างหัวเสีย ทำให้ฉันอดขำไม่ได้ 
" ถ้าฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาหละ ยกเว้นคำว่ากุลสตรีนะได้ไหม " ฉันตอบแบบยิ้มๆไป 
" ถึงเธอจะเป็นยังไงอย่ามาเหมารวม ว่าฉันเป็นผู้ชายใจง่ายนะเหว่ย ฉันไม่เหมือนคนที่เธอเคยผ่านมา " เขาตอบพลางยกผ้าห่มมาคลุมตัว สายตาของเขาตอนนี้ เเตกต่างจากเมื่อเที่ยงโดยสิ้นเชิง พูดอีกก็ขำอีกแหละน่า
" ฉัยนไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะ นายนะคนแรกที่ฉันจะฟื้นฟูพลัง " ฉันตอบพร้อมยื่นหน้าไปใกล้ เขาหลบหน้าฉันแถมผลักหน้าฉันด้วย ฉันขำอีกแล้ว
" จะเคยไม่เคยก็อย่ามาเลียเหมือนเเมวแบบนี้สิ " เขาผลักฉันเเล้วถอยไปนั่งทีริมเตียง 
" แมว ฉันไม่รู้จักแมว.. เค้าทำกันแบบนี้เหรอ " ฉันถาม 
" อย่ามาพูดเลย รีบออกไปได้แล้ว ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า จะอาบน้ำใหม่ด้วย เปียกน้ำลายเธอหมดแล้ว
" ฉันนึกว่าเธอชอบซะอีก เห็นครางไม่หยุดเลย " ฉันยิ้มและสังเกตุว่าเค้าสะดุ้งเล็กน้อยด้วยสิ 
" บ้า ไม่ต้องมาพูดเลย ออกไปได้แล้ว อย่าให้ใครได้ยินด้วยหละ " เขาไล่พร้อมทำมือชี้ไปที่ประตู ท่าทางเค้ากลัวฉันจริงๆซะด้วย 
ฉันทำท่าเดินไปที่ประตูแล้วค่อยๆกระโจนเข้าหาเค้าอีกครั้ง ฉันตั้งในจะขึ้นคร่อมด้วยหละ แต่เสียดายเค้านั่งชันเข่าเลยได้แค่นั่งตรงหน้า เค้าพยายามจะแหกปากอีกฉันไม่ชอบผู้ชายพูดมากเลย รำคาญ ฉันค่อยๆจูบเค้าไปแต่เค้าก็เฉยไม่จูบตอบ สงสัยยังงรับไม่ได้ ฉันเลยพยายามฉีกขาเขาออกดูเหมือนเขาจะไม่ยอมซะง่ายๆ ฉันเลยต้องใช้เเรงบวกกับจูบแรงๆดันๆเข้าไปอีก ขาเค้าค่อยๆคลาย ฉันค่อยๆ ยกตัวขึ้นไปหา ไล่ไปตามแผงอกเน้อแน่นๆนั่น พร้อมกัดเบา ไปทั่วหน้าอกนั่นมองหน้าเค้าไปด้วย เค้าครางใหญ่ มองฉันตอบด้วย " เธออออ..อาา..รู้...โอยอาาา..ว่าฉัน...ซี๊ด...มี..แฟนแล้ว.. " เค้ามองหน้าฉันพร้อมพูดคำนั้นด้วยซิ ฉันไม่ค่อยรูสึกอะไร เพราะยังไงมันไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้ว เค้าจะคบกับใครมันก็เรื่องของเขา ฉนแค่เติมพลัง ฉันค่อยๆ ลูบไปตามแผ่นหลังกว้างนั้น มันสวยงามจริงๆ เค้ายังมองหน้าฉันไม่เลิก ตอนนี้มือของเขาเริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้วหละ ค่อยสูบตามสะโพก วนอยู่ยังงั้น ฉันพยายามดูดให้แรงขึ้นตรงอกของเค้า และมันใจมันต้องเป็นรอยแน่ๆเพราะเขาเเค่ผู้ชายธรรมดา เขากระตุกแรงขึ้นส่ายหัวไปมาฉันรู้สึกว่าระหว่างขาของเค้ามันมีอะไรเกิดขึ้น ใช่ ฉันรู้แต่เเค่วันนี้มันง่ายไป เค้าดูพยายามควบคุมมันมากเลยทีเดียว " ถ้าเธอไม่หยุด...อาาาาาาา...จะไม่..ไหว" เขาตาเริ่มจะหลับ เค้าจับสะโพกฉันแรงขึ้น ไม่หรอก เเค่นี้มันง่ายไป ฉันจับมือเขาออกแล้วจูบปาก ตอนนี้เค้าจูบตอบฉันแล้วเค้าสะบัดมือแล้วเอามือมาประคองหน้าฉันเอาไว้ เราจูบกันนานพอสมควร แล้วอยู่ดีๆฉันก็ดึงปากออกแล้วสะบัดลุกตัวออกมาแล้วเดินไปที่ประตู " ฉันจะกลับแล้วนะ ขอบคุณสำหรับพลัง แล้วเจอกัน " ฉันพูดเเล้วเดินออกมา เค้ายังนั่งอยูาที่เดิมและมองฉัน มันมืดจนฉันไม่รู้ว่าสายตายของเค้าเป็นยังไง ฉันวาร์ปมาถึงที่พักพลังเริ่มฟื้นตัว ฉันเดินไปที่ห้องนอนฉันล้มตัวลงนอนเเล้วนึกถึงเรื่องเมื่อกี้ ใช่ มันสนุกดี ฉันจะไม่หามนุษย์คนอื่น ฉันจะเพิ่มพลังจากเธอเท่านั้น ...