รักใสๆ ของนายเย็นชา

             ณ.โรงเรียนไวฮาร์ต
      หลังจากที่เมื่อวานเคย์กับอายาโกะได้มีความสุขและดีใจกับวันครบรอบ3เดือนแล้ววันถัดมาก็ต้องมาเรียนตามปรกติ ระหว่างทางเคย์ก็เล่าให้ยูโตะฟังว่าเมื่อวานตอนพวกยูโตะกลับไปแล้วเคย์กับอายาโกะได้คุยอะไรกันบ้าง
  "เมื่อวานอะน่ะฉันได้คุยกับอายาโกะตั้งหลายเรื่องแหนะนายหน้าจะอยู่น่ะ"เคย์พูดพร้อมท่าทางมีความสุข
  "งั้นหรอ แต่ฉันไม่ใช่พวกอยากรู้อยากเห็นเหมือนยัยนั้นน่ะ ออกมาสะมิวะโกะ"ยูโตะพูดจบก็หันไปมองมิวะโกะที่หลบอยู่หลังเสาร์ไฟฟ้า
  "เอ๋!! มิวะโกะจังหรอ"เคย์พูดพร้อมกับหันไปมอง
  "ขะ ขะ ขอโทษที่แอบตามมาน่ะค่ะ แต่ฉันไม่กล้าที่จะขอเดินด้วยน่ะค่ะ"มิวะโกะเดินออกมายืนตรงหน้าเคย์กับยูโตะ
  "เฮ้อจะเดินด้วยกันก็ได้น่ะเพราะปรกติยัยนั้นก็เดินกับพวกฉันอยู่แล้ว"ยูโตะพูดพร้อมกันไปมองคุโรกิที่กำลังวิ่งมา
  "นะ นะ นี่ยูโตะใจร้ายจังน่ะออกมาก่อนแบบนี้น่ะ  อะ อ่าวมิวะโกะนี่ สวัสดีจ่ะมิวะโกะจัง"คุโรกิหันไปมองมิวะโกะที่ยืนข้างๆยูโตะ
  "มันไม่ใช่เรื่องของฉันที่จะต้องรอเธอนี่ยัยต๊อง"ยูโตะพูดพร้อมเดินไปโรงเรียน
  "เฮ่ รอฉันด้วยสิยูโตะคุง  ทั้ง2คนนะไม่รีบระวังจะสายน่ะ"เคย์รีบวิ่งตามยูโตะ 
  "ฉันบอกกี่รอบแล้วว่าไม่ต้องเติม คุง หลังชื่อฉันน่ะเคย์"ยูโตะพูดพร้อมมุ่งหน้าไปโรงเรียน
  "อะนี่รอพวกเราด้วยสิเคย์คุง ยูโตะ ไปกันเถอะมิวะโกะจัง"พูดจบคุโรกิก็จับมือมิวะโกะแล้วรีบวิ่งตามพวกยูโตะ
     หลังจากที่ทั้ง4คนมาถึงโรงเรียนก็ได้เจอกับอายาโกะที่ยืนรออยู่หน้าโรงเรียนเหมือนทุกๆวันแล้วคุโรกิก็จับมือมิวะโกะแล้ววิ่งไปหาอายาโกะทันทีแล้วสาวๆทั้ง3คนก็เดินเข้าโรงเรียนไปพร้อมกันตามปรกติ
  "ไปกันเถอะยูโตะ"เคย์พูดพร้อมหันมามองยูโตะ
  "หืม.ปรกตินายน่ะต้องยืนแข็งเป็นหินนี่หว่า ไขหายแน่รึป่าวเนี่ย"พูดจบยูโตะก็แตะหน้าผากเคย์
  "หายแล้วเฟ้ย แค่ฉันกับอายาโกะจินน่ะเข้าใจกันดีแล้วเลยไม่เป้นก้อนหิน"เคย์พูดพร้อมปัดมือยูโตะ
  "อ่อๆ งั้นก็รีบไปกันเถอะ วันนี้ภาษาญี่ปุ่นคาบแรก อาจารย์เขายินเคร่งครัดเรื่องเวลาอยู่"พูดจบยูโตะก็วิ่งนำเคย์ไปก่อน
  "แกเริ่มจะวิ่งนำฉันตลอดแล้วนะยูโตะคุง"รีบวิ่งตามยูโตะ
  "ไม่มีคุง เฟ้ย ยูโตะเฉยๆ"วิ่งไปที่ห้องเรียนพลางพูดกับเคย์
        พอคาบแรกเริ่มยูโตะกับเคย์ก็วิ่งเข้าห้องเรียนทันแบบเชียดชิวแล้วรีบวางกระเป๋ารออาจารย์เข้าสอนทันที หลังจากเรียนคาบแรกแล้วยูโตะกับเคย์ก็รีบเดินไปเรียนคาบที่2ต่อ และเมื่อเรียนคาบเช้าจนจบแล้วเคย์กับยูโตะก็ไปนั่งทานอาหารกลางวันกับพวกอายาโกะตามปรกติ
  "เคย์ไปเดินเล่นกันหน่อยไหมยังพอมีเวลาเหลืออยู่"ยูโตะพูดพร้อมหันไปมองเคย์
  "อ่าแล้วจะไปเดินเล่นที่ไหนกันดีล่ะ"เคย์มองไปทางยูโตะ
  "ไม่รู้เหมือนกันเดินไปเรื่อยๆก่อนแล้วกัน"ยูโตะพูดพร้อมกับเดินไปเรื่อยๆรอเวลาเข้าเรียน
  "เห้ยๆ ยูโตะดูนั่นดิเจ้าเทนโกมันเอาอีกแล้ว"เคย์พูดพร้อมชี้ไปทางที่เทนโกยืน
  "แล้วนั่นกำลังแกล้งใครอยู่น่ะ  ผมสีดำๆน่ะ คุโรกิรึเปล่าน่ะ"เคย์พยายามมองดูหน้าคนที่โดนเทนโกแกล้ง
  "เคย์ ฝากด้วย แล้วจะรีบเครียให้จบก่อนเข้าเรียน"ยูโตะพูดแล้วโยนกระเป๋าให้เคย์แล้วรีบวิ่งไปหาเทนโก
  "เห้ย เธอน่ะอยุ่กับเจ้าซาคามากิ ตลอดเลยไม่ใช่รึไงหน้าจะรู้จัดอ่อนของหมอนั่นบ้างสิ"เทนโกพูดพร้อมม้วนผมคุโรกิ
  "ฉะ ฉะ ฉันไม่รู้หรอกแล้วนายต้องการอะไรจากฉันงั้นหรอ"คุโรกิพูดด้วยน้ำเสียงที่กลัว
  "ฉันคงต้องการตัวเธอละมั้ง คุโรกิ"เทนโกพูดพร้อมยิ้มอย่างเ้จาเหล่
  "ฝันไปเถอะแก ฉันบอกไม่ให้ยุ่งกับมิวะโกะ แกก้มายุ่งกับยัยต๊องงั้นหรอ"ยูโตะพูดพร้อมมองเทนโก
  "โอ๊ะ เจ้าของมาวะ แหม ขี้หังเหมือนกันนี้หว่าซาคามากิ"เทนโกพูดพร้อมยิ้ม
  "ฉันไม่ได้หึงแค่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับเพื่อนฉันแค่นั้นแกน่ะรีบๆกลับไปเลย"ยูโตะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
  "เฮ้อ ครับๆไปแล้วครับ"เทนโกพูดด้วยท่าทางกวนแล้วเดินจากไป
  "ไม่เป็นอะไรใช่ไหนยัยต๊อง"ยูโตะพูดพร้อมมองคุโรกิ
  "อะ อืมขอบคุณที่ช่วยน่ะฉันไม่เป็นอะไรหรอก"มองยูโตะที่มาช่วย
  "อะไรว่ะเนี่ยทำไมพอเห้นยัยนี้โดนแกล้งแล้วต้องวิ่งมาช่วยด้วยน่ะตัวฉัน"ยูโตะพูดในใจแล้วมองคุโรกิ
  "ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วรีบไปเรียนคาบบ่ายสะสิ"ยูโตะพูดพร้อมเดินกลับไปหาเคย์
  "อืม แต่ขอบคุณจิงๆน่ะยูโตะ"คุโรกิพูดด้วยน้ำเสียงร่าเริง
  "ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน แต่ก็ชั่งเถอะ รีบไปเถอะเคย์"ยูโตะวิ่งนำเคย์ไปที่ห้องเรียน
  "หะ เห้ยรอด้วยเด้"เคย์พูดจบก็รีบวิ่งตามยูโตะ
        พอเคย์กับยูโตะมาถึงห้องเรียนก็เรียนตามปรกติแต่ยูโตะก็เอาแต่คิดถึงความรู้สึกที่อยากจะช่วยคุโรกิที่กำลังจะโดนรังแก ว่าความรู้สึกนั้นมันคืออะไรจนไม่เป็นอันตั้งใจเรียน พอยูโตะรู้ตัวอีกทีก็ถึงช่วงเลิกเรียนแล้ว ยูโตะบอกกับเคย์ว่าขอกลับบ้านก่อนเพราะเหนื่อยๆ
  "เคย์ฉันขอกลับก่อนน่ะพอดีรู้สึกเหนื่อยๆน่ะ"ยูโตะพูดพร้อมเดินกลับบ้าน
  "อืม เจอกันพรุ่งนี้น่ะยูโตะ"เคย์พูดพร้อมยืนรออายาโกะ
      หลังจากที่ยูโตะกลับไปแล้วพวกอายาโกะก็เดินออกมาจากโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้านแต่เห้นเคย์ยืนรออยู่หน้าโรงเรียนเลยถามหายูโตะแล้วเคย์ก็บอกว่ายูโตะเหนื่อยๆเลยขอกลับบ้านไปก่อน
  "นี่เคย์คุงแล้วยูโตะละ"เสียงของคุโรกิพูดแล้วมองหายูโตะ
  "อ่อหมอนั่นบอกว่ารู้สึกเหนื่อยๆเลยขอกลับก่อนน่ะ"เคย์พูดพร้อมหันไปมองคุโรกิ
  "ฉันขอกลับก่อนน่ะค่ะพอดีวันนี้ต้องกลับบ้านเร็วน่ะค่ะ"เสียงของมิวะโกะพูดพร้อมเดินกลับบ้าน
  "อืมโชคดีน่ะมิวะโกะจัง"อายาโกะพูดพร้อมโบกมือให้มิวะโกะ
  "ฉะ ฉันก็ขอตัวกลับด้วยน่ะวันนี้การบ้านเยอะต้องรีบไปทำน่ะ"พูดจบคุโรกิก้รีบวิ่งกลับบ้านไป
  "อะ อืมแล้วเจอกันพรุ่งนี้น่ะคุโรกิ"อายาโกะพูดแล้วหันมองคุโรกิ
  "อายาโกะจินผมจะเดินไปส่งก็แล้วกันน่ะ"เคย์พูดพร้อมกับยิ้ม
  "อืมขอบคุณมากน่ะ"อายาโกะพูดพร้อมยิ้มให้เคย์
     แล้วเคย์ก็เดินไปส่งอายาโกะที่บ้านหลังจากนั้นก็กลับบ้านของตนเอง ยูโตะที่ขอกลับบ้านมาก่อนได้อาบน้ำ ทานข้าวเย็นนั่งทำการบ้านแล้วก็นอนฟังเพลงพลางคิดเรื่องความรู้สึกแปลกๆที่เกิดขึ้นในวันนี้ที่มีให้กับคุโรกิที่รู้สึกเหมือนยังไงก้ต้องเข้าไปช่วยให้ได้จนยูโตะเพลอหลับไป