LEVANA

                                                  บทที่2"อื้อๆๆๆ" ฉันดิ้นพร้อมกับเอามือดันแผงอกไอบ้านั่น นี่มันจะใกล้ชิดกันเกินไปแล้วนะ!"เงียบๆ แล้วก็อยู่นิ่งๆด้วยเข้าใจมั้ย ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน" เค้ากระซิบเสียงดุ ว่าแต่เสียงเค้ามันคุ้นๆนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นงับบบ ฉันกัดมือเค้าเต็มแรง ทำเอาเค้าสะดุ้งเล็กน้อย ย้ำนะว่าเล็กน้อย แล้วก็ปล่อยให้ฉันกัดไปอย่างนั้น นี่เค้าไม่เจ็บเลยรึไง"แม็ค แม็ค ไปไหนนะ" เอวานอร์เรียกหมาของเธอ"สงสัยจะไปห้องอื่นเสียแล้ว หึคงคิดถึงบ้านหล่ะสิ" เอวานอร์พึ่งพัมอะไรกับตัวเองสักอย่างแล้วเดินออกไป เฮ้เดี๋ยวสิกลับมาช่วยกันก่อนนนนนน"นี่ จะเลิกกัดได้รึยัง" นายคนนั้นถามพร้อมกับปล่อยตัวฉันเป็นอิสระ"โห ลึกเหมือนกันนะเนี่ย" เค้าพูดพลางเอามือขึ้นมาเช็ค ฉันได้แต่ยืนมองเค้าอยู่เงียบๆ มองเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไหร่แต่ก็พอมองเห็นอาจเพราะสายตาเริ่มชินกับความืดแล้วมั้ง เค้าสูงประมาณ 183 ได้ ดวงตาเรียวดูมีสเน่สีม่วงแต่ก็ออกเทาๆหน่อยมันลึกลับ น่ากลัว แต่ก็ดูน่าค้นหา มีสเน่อย่างบอกไม่ถูก แผงอกล่ำๆและซิกแพ็กที่เพรียบพร้อมทำเอาสาวๆเคลิ้มกันได้เลยทีเดียว ว่าแต่เค้าดูคุ้นๆอยู่นะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นหลัก เค้าอยู่ในกางเกงบ็อกเซ่อแค่ตัวเดียว...พรึบ จากนั้นทุกอย่างก็ดับวูบไป"เฮ้ๆ เจ้าหญิง เฮ้" เสียงใครเนี่ยย ฉันลืมตาขึ้นมาพลางกระพิบตาถี่ๆ ทำไมมืดงี้อ่ะ แต่ก็เห็นเงาคนลางๆ เอ๊ะเดียวนะฉันนอนอยู่บนตักเค้าหรอ"นาย เป็น ใคร" ฉันถามพลางยันตัวขึ้น"แมคเคย์" เขาเอ่ยสั้นๆ"แมคเคย์...เจ้าชายแมคเคย์หน่ะหรอ" ฉันถามหน้าตาตื่น บ้าแน่ๆ ไม่ใช่ไอบ้าแมคเคย์นั่นใช้มั้ย ได้โปรดเถอะ"ใช่ จำผมไม่ได้หรอครับเจ้าหญิง""..." ฉันพูดอะไรไม่ออก"ทำเป็นพูดว่าเกลียดหมา โธ่ ที่แท้แล้วก็ทำตัวเหมือน...""...""จะเงียบอีกนานมั้ยครับ เจ้าหญิงงง" แมคเคย์ลากเสียงพลางหลี่ตามองฉันอย่างเนือยๆ จะว่าฉันเป็นหมานิ เออใช่ หมา ฉันลืมไปสนิทเลย"นายเห็นหมามั้ย""เห็น""ที่ไหน""ข้างๆนี่ไง" เขาพูดพลางชี้นิ้วมาทางฉัน"นี่ ฉันจริงจังนะ" กวนประสาทไม่เปลี่ยน!"ผมก็จริงจัง" จริงจังบ้าอะไรหน้ายิ้มแป้นแล้นเสียขนาดนั้นพึ่บ ฉันลุกขึ้นเพื่อไปหาหมาต่อ"เดี๋ยวจะไปไหนหน่ะ" เค้าถามพลางดึงข้อมือฉันไว้"หา หมา""หาไปก็ไม่เจอหรอก""ปล่อย""ไม่ปล่อย นั่งลง" ไม่ทันขาดคำเค้าก็กระชากตัวฉันกลับลงไปนั่งที่เดิมแป๊ะ"นี่!""เดี๋ยวพอไฟมาค่อยหาดีกว่ามั้ย ทำอย่างกับว่าหามืดๆแบบนี้แล้วจะเจองั้นละ" ก็จริงของเขา"...""...""...""ไม่คิดว่าเงียบไปหน่อยหรอ มันอึดอัดหน่ะ" แมคเคย์เอ่ย"นายมาที่นี่ได้ไง" คำถามสิ้นคิด ขอกัดลิ้นตาย"ก็นี่บ้านผม ถ้าไม่อยู่ที่นี่จะให้ไปอยู่ไหนล่ะครับ นี่ถ้าเริ่มบทสนทนาไม่เก่งก็ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวผมเริ่มให้เองก็ได้""อยากให้ไฟมาเร็วๆจัง""นี่เจ้าหญิงได้ฟังผมพูดบ้างป่ะเนี่ย"ฉันหันไปมองหน้าเค้าเงียบๆพลางพยักหน้า "ผู้หญิงอะไรอยู่ด้วยแล้วน่าเบื่อชะมัด" แล้วใครใช้ให้นายมาอยู่ในนี้กับฉันหล่ะ"กลับห้องไปสิ เจ้าชายแมคเคย์""พูดแค่นี้ต้องเรียกเต็มยศเลยหรือไง" เค้าถามพลางหัวเราะในลำคอ"...""..." เงียบ อีกแล้ว เมื่อไหร่ไฟจะติดวะเนี่ย อึดอัด"...""ชามาเนีย เป็นไงบ้าง""สบายดี""แล้ว...ได้คบกลับใครอยู่หรือเปล่า""นายไปถามชามาเนียเองดีกว่ามั้ย?""ถามแค่นี้ก็ไม่ได้""...""งั้นผมไปถามเองดีกว่า บังคมลาครับเจ้าหญิงเลอวาน่า""เชิญเสด็จเพคะ เจ้าชายแมคเคย์"
เจ้าชายแมคเคย์เดินออกไปจากห้อง แล้วแง้มประตูไว้หน่อย ทำให้ฉันเห็นแสงสว่างเข้ามาจากข้างนอก เอ๊ะ นี่ไฟไม่ได้ดับหลอกหรอ แล้ว...ฉันรีบเดินไปดูที่สวิทไฟ มัน..."เจ้าชายแมคเคย์!"
ทันทีที่ฉันเปิดสวิตไฟ ฉันก็พบกับเจ้าหมาน้อยที่นั่งมองฉันตาแป๋วอยู่ข้างๆทำเอาฉันหายโกรธที่มันกัดไปเลย"ไงหล่ะ เจ้าทำเอาซะเราเดือดร้อนเลยรู้มั้ย""โฮ่ง โฮ่ง" มันตอบรับแต่เหมือยปฏิเสธมากกว่า"รออยู่ตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวเราไปตามเจ้านายของเจ้ามาให้" พูดจบฉันก็เดินออกมาจากห้องหนังสือ ตอนนี้ผู้คนเริ่มทยอยกลับกันแล้ว เอ๊ะ นั่นเอวานอร์นี่นา"เอวานอร์""เพคะ" เอวานอร์หันหน้ามาหาฉันพร้อมรอยยิ้ม"หมาของเจ้าหน่ะ อยู่ในห้องหนังสือ""เจ้าหญิงทรงรู้ได้ไงเพคะว่าหม่อมชั้นตามหาเจ้าแม็คอยู่" เอวานอร์เลิกคิ้วสงสัย"เดาเอาหน่ะ เห็นมันไม่อยู่กับเจ้า" โกหก"เจ้าหญิงทรงพระปรีชายิ่งนัก ขอบพระทัยเพคะ" เอวานอร์ยิ้ม"เจ้าเห็นชามาเนียบ้างหรือเปล่า?" หายไปไหนกันนะ"หม่อมชั้นเห็นอยู่ที่ห้องรับรองทางด้านนู้นเพคะ""ขอบใจมาก" ฉันกล่าวก่อนที่จะเดินมายังห้องรับรอง"พี่หญิง กลับวังกันเถอะเพคะ" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร น้องสาวตัวดีก็ชิงพูดก่อนพร้อมลากแขนฉันให้เดินออกห่างห้องรับรองนั่น"ซ่อนอะไรไว้หรือไง""ไม่มีอะไรนิเพคะ กลับวังกันดีกว่า" ฉันรู้ว่าโกหก เพราะฉันเห็น...