คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา

ปัง!! เสียงปืนนั่นยังดังอยู่ในหูของฉันอยู่ และภาพตอนนั้นก็ยังติดตา ภาพของท่างลุงที่นอนจอมกองเลือด "ท่านลุงอลันนน!!!" ฉันพูดเสียงดังพร้อมสะดุ้งตื่นจากฝันเมื้อกี้
"คุณหนูไม่เป็นไรใช่มั้ย" เซบาสเตียนพูด ด้วยความเป็นห่วง อยู่ข้างเตียง
"ม..ไม่เป็นไร" ฉันลุกขึ้นจากเตียงและอยู่ๆขามันก็อ่อนจนทำให้จะล้มแต่ว่าเซบาสเตียนก็มาช่วยฉันทัน
"คุณหนูไม่เป็นไรเเน่หรือขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"ไม่เป็นไร" ขาฉันก็เดินได้เหมือนเดิมเเล้วก็ไปเปลี่ยนชุดเเล้วฉันก็เดินไปที่ห้องอาหาร และก็เห็นจดหมายฉบับนึงเป็นซองสีดำ มีตราประทับของราชินี ฉันจึงเเกะซองจดหมาย เเละให้เซบาสเตียนอ่าน
" ในลอนดอนตอนนี้มีแต่ความโศกเศร้า เพราะว่าคนในครอบครัวเสียชีวิตเเละส่วนใหญ่จะเป็นของตะกลูชั้นสูงด้วย เเละฉันก็เป็นห่วงราษฎร ทุกคนด้วยฉันไม่อยากความโศกเศร้า แล้วก็ขอรบกวนหน่อยช่วยสืบหน่อยนี้ก็เป็นคดีเเรกของเธอด้วยเเละก็ขอเเสดงความเสียใจกับคุณอลัน แผนธ่อมไฮฟ์ด้วยนะ
                                                                                      วิตอเรีย"
"เราต้องทำตามที่ท่านสั่งเพราะว่าเราเป็นสุนัขรับใช้ของราชินี" ฉันว่าฉันมัวแต่เศร้าเรื่องของท่านลุงไม่ได้
"เซบาสเตียน เตรียมรถม้าเดี๋ยวพวกเราจะไปบ้านนายตำรวจอเบอร์ลีนกัน" ฉันพูดด้วยความมั่นใจ
"ขอรับ" เซบาสเตียนพูดเสร็จก็ออกไปเตรียมรถม้า
"เชิญ ขอรับคุณหนู"เซบาสเตียนเปิดประตูรถม้ารอฉัน และเราก็มุ่งหน้าสู่บ้านของนายตำรวจอเบอร์ลีน
ณ บ้านของนายตำรวจ อเบอร์ลีน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เซบาสเตียนเคะประตูบ้่านของอเบอร์ลีน
"ครับ" อเบอร์ลีนเดินมาเปิดประตู
"อ้าว คุณหนูมีอะไรเหรอครับถึงมาที่บ้านผม" อเบอร์ลีนถามด้วยความสงสัย
"ก็ว่าจะมาขอดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคดีหน่อย" ฉันพูดด้วยเสียงที่เรียบ
"เชิญด้านในก็ครับ" อเบอร์ลีนพูด พร้อมจะไปเาน้ำชา
"คุณอเบอร์ลีนไม่ต้องลำบากหรอก" ฉันพูด
"ขอดูข้อมูลที่เกี่ยวกับคดีที่ดังอยู่ในตอนนี้ได้ไหม ที่ว่า  เหยื่อทุกคนเป็นตะกลูชั้นสูง" ฉันเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง
"ได้รอแปปนึงนะครับ" อเบอร์ลีนไปหยิบแฟ้มคดีมา  ฉันก็อ่านข้อมูลและรู้สึกว่า ทุกรายจะถูกฆ่าในลักษณะเดียวกันก็คือโดนลูกกระสุนยิงกลางทะลุหัว
"เซบาสเตียนนายว่าเป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่ทำท่านลุงของฉัน" ฉันถาม
"กระผมว่าใช่นะขอรับ"
"และอเบอร์ลีนเเหละ" ฉันไปถามอเบอร์ลีน
"ผมว่าช่วยนะครับ" ฉันคิดว่าเป็นไปได้เพราะทุกรายจะโดนยิงที่กลางหัวพอดี
"แปลว่าคนที่ยิงจะต้องเป็นคนที่เเม่นปืนเเน่ๆเลย ขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"ว่าแต่ คดีนี้เริ่มมาตั้งแต่ตอนไหนหรอ อเบอร์ลีน" ฉันถามอเอบร์ลีน
"ก็ วันที่ 12 มกราคม ค.ศ. 1885 นะครับ เเละก็ปัจจุบัน ถ้านับศพของคุณอลันไปด้วยก็เป็นสิบศพพบดีครับ" อเบอร์ลีนพูด
"เซบาสเตียนจดเนื้อความของคดีนี้ รวมถึงชื่อของคนที่เป็นเหยื่อด้วยนะ จดให้ละเอียดแล้วเราจะสืบกันต่อ ขอบคุณมากสำหรับข้อมูล" ฉันพูดพร้อม ให้เงินกับอเบอร์ลีน
"ไม่เป็นไรครับ" อเบอร์ลีนรับเงินไป
"กระผมจดเสร็จเเล้วขอรับ" เซบาสเตียนพูดเสร็จเเลวก็เก็บสมุดที่จดบันทึกเนื้อความทั้งหมดไว้ที่กระเป๋าเสื้อ
"ไปก่อนนะอเบอร์ลีน" ฉันพูดพร้อมเดินออกจากบ้าน แล้วก็ขึ้นรถม้า
"เซบาสเตียนพูดรายละเอียดของคดีนี้มาสิ" ฉันพูด และเห็นเซบาสเตียนยิ้ม
"นายยิ้มทำไม"
"ก็ผมพึ่งเห็นคุณหนูเป้ฯอย่างนี้เป็นครั้งแรก และคุณหนูก็เหมือนจะไม่เศร้าเรื่องท่านลุงแล้วด้วยน่ะ ขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"ก็ตอนนี้เราจะสืบหาว่าฆาตกรเป็นใคร และใครเป็ีนคนฆ่าท่านลุง" ฉันพูดกับเซบาสเตียน
"รายละเอียดก็คือ สภาพของศพก็คือ โดนกระสุนปืนเมาเซอร์(เป็นปืนของสมัยนั้น) และโดนยิงกลางหัว ทุกรายแปลว่าคนร้ายก็คือคนที่แม่นเรื่องปืนนั่นเองขอรับ แล้วทุกรายจะตายอยู่ในสถานที่สางสรรค์ ทุกรายมาจากตะกูลชั้นสูง นี้ก็คือเนื้อความทั้งหมดที่อยู่ในแฟ้มน่ะขอรับ" เซบาสเตียนพูด
"เดี๋ยวนะ ถ้าใช่ปืนเมาเซอร์ ก็แปลว่าจะต้องเป็นที่มีตะกูล พอสมควรและต้องเป็นคนที่แม่นปืนมาก"ฉันพูดต่อว่า"เซบาสเตียนหารายชื่อของผู้ต้องสงสัย อย่างฉันว่ามาเมื้อกี้"
"พยานที่อยู่ด้วยนะขอรับ คนที่ไม่มีพยานที่อยู่ในตอนเกิดเหตุ" เซบาสเตียนพูด
"ออ ใช่ฝากด้วยนะ" ฉันพูดเสร็จ
"ขอรับ" พอเซบาสเตียนพูดเสร็จก็เปิดประตูรถม้าแล้วก็กระโดดไปหาผู็ต้องสงสัยเลย
 
ช่วยคอมเมนต์หน่อยนะคะว่าดีหรือเปล่าจะได้ปรับปรุงคะ ขอบคุณคะ