คนลึกไขปริศนาลับ กับ คดีฆาตกรรมปริศนา
เขียนโดย midori2000
วันที่ 26 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.47 น.
แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2558 17.08 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) First time 1.1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"อรุณสวัสดิ์ขอรับ คุณหนู" เสียงของเซบาสเตียนทำให้ฉันตื่น ฉันลุกขึ้นจากเตียนเเละไปเปลี่ยนชุด
เเละในระหว่างนั้นเซบาสเตียนก็จัดเตียง พอฉันเปลี่ยนชุดเสร็จก็ไปที่ห้องอาหาร ฉันนั่งลงเเละเซบาสเตียนก็เสริฟอาหารของวันนี้
"เมนูอาหารของวันนี้ก็คือ ชาเขียวจากประเทศญี่ปุ่นเเล้วขนมปังจากอิตาลี" เซบาสเตียนพูดเสร็จก็หยิบสมุดกำหนดการของวันนี้ขึ้นมา
"กำหนดการของวันนี้ก็คือ 7โมง เรียนภาษาญี่ปุ่นกับคุณครูยามาซากิ 10โมงไปประชุมเรื่องของเล่นของทางบริษัทผลิตมาใหม่ บ่ายโมงเรียนเต้นรำกับ มิสเตอร์ริชเตอร์ เเละตอน 5โมงเย็นไปงานเลี้ยงวันเกิดของท่านลุงอลัน ขอรับ" ท่า่นลุงอลันญาติเพียงคนเดียวของฉันที่มีชีวิตอยู่ เพราะว่า ท่านเเม่กับท่านพ่อได้เสียชีวิตไปตอนที่ฉันเป็นเด็ก เเละสาเหตุก็คือ คฤหาสน์ไฟไหม้เเละพวกท่านติดอยู่ในนั้น ฉันรู้ว่าที่คฤหาสน์ไฟไหม้ไม่ใช่อุบัติเหตุ เเต่เป็นฆาตกรรมเเละตอนที่ฉันกำลังออกมาจากคฤหาสน์ที่กำลังไฟไหม้ มีคนยิงพวกท่าน เเละเป็นคนเดียวกันที่ทำให้ฉันไปโดนทำทรมานฉันก็เลยจะหาตัวฆาตกรเเละเเก้เเค้น
"นี้ เซบาสเตียนเลื่อนการเรียนเต้นรำไปได้ไหม" ฉันถามเซบาสเตียนเพราะว่าฉันไม่ค่อยชอบการเต้นรำ
"ถ้าคุณหนูต้องการจะเลื่อนก็ต้องมีข้อเเลกเปลี่ยนนะขอรับ" เซบาสเตียนพูดพร้อมยิ้มที่มุมปากเเล้วพูดต่อว่า
"ข้อเเลกเปลี่ยนก็คือ คุณหนูจะต้องกินน้ำแอปเปิ้ลทุกวันนะขอรับ" เซ...บาส...เตียน นายรู้จุดอ่อนฉัน
นายรู้ว่าฉันไม่ชอบกินน้ำแอปเปิ้ล
"ไม่เลื่อนก็ได้" ฉันพูดออกมา เเล้วเห็นเหมือนเซบาสเตียนยิ้ม เเละเหมืิอนจะหัวเราะอยู่ในใจ
"ยิ้มอะไรเซบาสเตียน" ฉันพูดด้วยความโมโห
"เปล่า ขอรับ"เซบาสเตียนพูด
เเละเเล้วกำหนดการของวันนี้ก็ผ่านไป เหลือก็คือ การไปงานเลี้ยงวันเกิดของท่านลุงอลัน ฉันรู้สึกดีดีใจที่จะได้ไปหาท่านลุงอลันที่ฉันรัก ฉันจึงไปหาชุดที่คิดว่ามันสวย ก็คือชุดกระดปรงยาวสีชมพู เพื่อให้เข้ากับผม ที่ชายกระโปรงมีดอกกุหลาบสีขาว อยู่ 6 มุม 6 ดอก เเละทรงผมนั้นฉันหมัดผมทั้งสองข้างเเละดัดปลายผมทั้งสองข้าง เเละฉันก็เเต่งตัวเสร็จฉันก็พร้อมที่จะไปงานเลี้ยงวันเกิดเเล้ว
"เหมาะกับคุณหนูมากขอรับ" เซบาสเตียนพูดระหว่างที่เปิดประตูรถม้าเพื่อให้ฉันเข้าไปนั่ง
"ม..ไม่่ถึงขนานนั้นหรอกก>///<" ฉันรู้สึกเขินนิดหน่อย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นเเบบนี้
เเละฉันก็นั่งรถม้าไปที่ คฤหาสน์ของท่านลุงอลัน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ