2สาวคู่แฝดมหัศจรรย์

เรจัง//โอย...เมื่อกี้ยังไม่ปวดหัวขนาดนี้เลย
ชายปริศนา//ทำไมเหรอ...
เรจัง//คือไม่มีอะไรหรอกค่ะ
ชายปริศนา//จะจริงเหรอ ดวงชะตาเธอบอกว่าวันนี้เธอจะเกิดเรื่องใหญ่ล่ะ
เรจัง//มะ...ไม่จริงน่า  ใครจะไปเชื่อคุณ
เรจังคิด//ระ...หรือว่าที่มิจังพูด...คือเรื่องจริง!!!!!
ชายปริศนา//แฝดของเธอพูดว่าอะไรอย่างนั้นเหรอ
เรจังคิด//หา!....ได้ยินความคิดของเราด้วย  เป็นไปได้ยังไง
เรจัง//คุณรู้หรือคะ!
ชายปริศนา//แน่นอนข้ารู้ ข้าน่ะรู้ทุกอย่าง
เรจังคิด//ยกเว้นเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของชาวบ้านเค้าน่ะสิ เฮ้อ~ 
ชายปริศนา//อย่ามานินทาข้าแบบนั้นสิ  ข้าเสียหายนะยัยหนู
เรจัง//เอ่อ...ขอโทษค่ะ  มีอะไรหรือเปล่าคะ
ชายปริศนา//เจ้าอยากรู้เรื่องอะไรน่ะ  อยากบอกจนจะขาดใจแล้ว
เรจัง//คือ...อยากรู้ว่าโตขึ้นฉันจะสวยมากมั้ย เก่งรึเปล่า
ชายปริศนา//เยอะเลย...ก็ได้! เจ้าน่ะแม่หนูดีไซน์เนอร์ของแท้100%เลยล่ะ
เรจัง//ว้าวจริงเหรอคะ
ชายปริศนา//อืม  เจ้าฟังไม่ผิดหรอก แต่ขอเตือนอะไร1อย่าง  สัญญานะว่าเจ้าจะเชื่อฟัง
เรจัง//ทำไมหนูถึงไม่เชื่อฟังล่ะคะ
ชายปริศนา//เพราะเจ้าน่ะดื้อรั้นยังไงล่ะ
เรจัง//ฮะ!  หนูเนี่ยนะดื้อรั้น
ชายปริศนา//ใช่แล้ว  เจ้าดื้อรั้นเพราะเกิดเป็นคนที่อายุน้อยที่สุดในบ้าน และเจ้ายังดื้อรั้นแม้แต่กับพี่สาวฝาแฝดแท้ๆของเจ้าจริงไหม  ลองถามตัวเองดูสิ
แล้วชายปริศนาก็ชี้ไปที่หน้าอกซ้ายของเรโกะมิในร่างมนุษย์
เรจัง//จะ...ใจของหนู
ชายปริศนาพยักหน้าหงึกหงัก เขาคิดว่า  เธอน่ะเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะบอกเธอในวันนี้แล้ว   "ไม่มีคนที่รู้ใจเรา เท่ากับใจตัวเราเอง"