ผู้หญิงของซาตาน

 "อื้อ " มะนาวตื่นขึ้นมาพลางกับความเจ็บปวดแปลบที่แกนกลางของร่างกาย เธอมองคราบเลือดที่เตียงพร้อมทั้งน้ำตา ใบหน้าอ่อนหวานเริ่มสะอึกสะอื้นก่อนจะร้องไห้ด้วยความเสียงใจ

" ตอนนี้ก็ถือว่าหมดหนี้หมดแล้วอ้ะดิ " มะนาวพูดทั้งน้ำตา

"มันยังไม่พอหรอก พูดเหมือนตัวเองมีค่ามากมายขนาดนั้น!!! เธอน้ะ ก็แค่ลูกหนี้ไม่มีค่าพอสำหรับฉันหรอก " มะนาวรู้สึกเจ็บหน่วงๆ ที่หัวใจ เหมือนมีก้อนหินนับสิบลูกลงมาทับ

"......." 

"หึ!" เต้ยแสยะยิ้มพลางมองที่ใบหน้าอ่อนหวานที่บัดนี้ เต็มไปด้วยน้ำตา " เรากลับล้ะ " มะนาวพูดพร้อมกับคว้าเสื้อผ้ามาสวมแบบลวกๆ.

" ยังไงเธอก็หนีฉันไม่รอดอยู่ดี.....มะนาว ฉันจะตามเธอไปทุกที่ที่เธอไป คอยดู!!!!"

วันต่อมาที่โรงเรียน.

            มะนาวนั่งถอนหายใจอยู่ในห้องเรียนอย่างเหนื่อยล้า เธอทั้งล้า ทั้งปวดหัว ปวดไปทั้วทั้งร่ายกาย

" เด็กเต้ยเหรอเธออ่ะ "  แฟนต้า พูดพลางเหยียดยิ้ม ทันทีที่แฟนต้าพูดจบเพื่อนในห้องมองมะนาวด้วยสายตาที่ทั้ง เหยียดหยาม สมเพช และรังเกียจ

"......พูดอะไรน่ะ แฟนต้า" มะนาวพูดและมองแฟนต้าอย่างไม่เกรงกลัว " เธอไม่รู้อะไรอย่าพูดเลยดีกว่า " 

" อ่อ แล้วนี้มันอะไรเหรอจ๊ะ มะนาว!" แฟนต้าไม่ยอมแพ้แล้วยื่นโทรศัพท์มือถือมาจ่อที่หน้าหญิงสาว

เป็นคลิปวิดีโอเมื่อคืนนี้นี้!!!!!!!

"เธอยังจะเถียงออกอีกรึเปล่าล้ะ"