My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

"อ๊าคคคคคค!!!!"
"โอ๊ยยย ไอ้คอฟตะโกนหาพระแม่คงคามึงหรอห่าน?!"
โอเล่ปิดหูของตุวเองแล้วแหวใส่เพื่อนเเสนสนิทที่พอขึ้นมาบนห้องก็เปิดปากตะโกนออกมา
"เรื่องของกู มึงไม่ใช่กูมึงไม่เข้าใจหรอก มึงไม่เข้าใจ ฮือ"
ผมโหยหวนร้องไห้แล้วนั่งลงฟุบหน้าลงกับโต๊ะนึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวันแล้วอยากเชือดคอ
ตัวเองตาย แม่มเอ๊ยยย
"แล้วมึงไปโดนอะไรมาล่ะ ถึงได้มาร้องโหยหวนเป็นผีตายซากเนี่ย"
โอเล่ถามผมแล้วส่ายหน้าอย่างระอา
"ก็ต้นเหตุมาจากมึงไง มึงเลยตัวดีอ่ะ"
"อ้าว???"
"มึงสั่งกูว่าไงเมื่อเช้าก็เรื่องนั้นน่ะแหละ ห่านนน"
"กูผิดว่างั้น?"
"เออ!!!"
ผมตโต๊ะดังปัง จนทำให้คนทั้งห้องหันมามองกันอยู่จุดเดียว ชม.นี่ว่างเลยไม่เป็นไรลองมี อ.
อยู่ดิกูตายแน่
"แล้วตกลงมีเรื่องอะไร???"
"มึงฟังกูน้ะ กูจะบอกแค่ครั้งเดียว"
ผมอกมันแล้วชี้มาที่ปากตัวเองมันก็พยักหน้าหงึกหงักเหมือนจะเข้าใจ
"มัน-ให้-กู-เป็น-แฟน"
ผมเน้นๆย้ำๆทุกถ้อยคำ ตอนแรกมันทำท่าค้างแล้วระเิดเสียงหัวเราะออกมา
"ห้ะ!!!อุ๊ะ กูว่าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ"
"หุปาก หุปากมึงเดี๊ยวนี้ไม่งั้นกูเอาส้นตีนยัดปากมึงแน่"
ผมชี้หน้ามันตาเขียวปั๊ด มันก็เอามือมาอุดปากตัวเองไว้กลั้นขำ
"เออๆ โทษๆกูอกแล้วนี่เป็นโอกาศดีไงล่ะ"
มันยิ้มๆกลั้วขำแล้วมองหน้าผม
"โอกาศดีบ้านเตี่ยมึงหรอถ้าเป็นสาวน้อยน่ารักนี่กูอาจกราบตีนมึงเลยก็ได้"
"เอ้า อย่างน้อยก็ดีแหละน่ากูว่ามึงเหมาะกับผู้ชายมากกว่า"
ไม่ว่าปล่าวหัวเราะลั่นห้องอีกรอผมก็ได้แต่ทำเสียงจิจ๊ะแล้วหันหน้าออกไปทางหน้าต่างคิด
ถึงตัวเองในช่วงเวลาต่อจากนี้ว่าจะเป็นเช่นไรต่อไป
 
[เลิกเรียน]
 
"อ้าว เมียไอ้ลูกอมนี่หว่า???"
พอผมเดินออกมาจากรั้วโรงเรียนเพียงแค่เก้าเดียวก็จำเป็นที่ต้องชะงักทันที ทำไมข่าวมันเร็วยังงี้
ฟ่ะ??
"น้อง รอไอ้ลูกอมมันก่อนสิมันกำลังเดินมาเลย"
พี่โต้หนึ่งในกลุ่มไอ้คุณพี่ลูกอมสะกิดหลังผมไว้แล้วชี้ไปในโรงเรียนที่เจ้ากรรมนายเวรกำลังเดิน
มาทางผม ผมทำหน้าเอือมทันทีพอไอ้พี่นั่นเห็นผมแล้วก้าวขอยาวๆเร็วขึ้น
"รอพี่หรอ น้องคอฟฟี่"
ลูกอมถามผมก้มลงมาทางหน้าผมแล้วยิ้มจนเห็นเขี้ยวดีๆสวยๆเรียงกัน (เอ๊ย ไม่ใช่หมา:ลูกอม)
"ป่าวจะรอหรอกครับ แต่พี่เค้ารั้งไว้"
ผมพูดแล้วชี้ไปทางพี่โต้ พี่ลูกอมก็หุบยิ้มแล้วมองหน้าพี่โต้อย่างเคืองๆทำนองว่า มึงทำกูขาย
หน้ามึงตายแน่!!!
"อ้าว เฮ้ยอย่าน่ะมึงกูอุตส่าห์รั้งน้องเค้าไว้ให้ลองกระทืบกูดิกูจะไม่ทำอะไรให้มึงอีกแน่"
พี่โต้ชี้หน้าไอ้พี่ลูกอมก่อนที่จะปล่อยไหล่ผม
"เออ น้องคอฟฟี่ครับคืนนี้ไปเที่ยวกัพวกพี่มั้ย??"
พี่นนท์ถามขึ้นแล้วหันมายิ้มให้ผม เอ่อ คือในที่ๆผมยืนอยู่นี้นั่นได้มีเหล่าหนุ่มป็อปๆทั้งหลายที่
เป็นเพื่อนกัคุณลูกอมเรียงรายกันอยู่จึงไม่แปลกเลยที่จะมีคนมองมาทางนี้
"คือ...ผม....."
ผมอ้ำอึ้่งเอาไงดีว่ะ
"เดี๊ยวพี่ไปรับแล้วไม่ต้องเอาพ่อแม่มาอ้างน้ะพี่รู้ว่าเราอยู่คอนโดคนเดียว"
พี่ลูกอมพูดขึ้นแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม รู้ทันกูอีกคงคิดผิดที่ขอพ่อแม่มาอยู่คนเดียวเนี่ย
"...ก็ได้ครับ"...
ผมบอกเอือมๆแล้วเดินกลั้านก็ถูกมือของพี่ลูกอมขว้าแขนไว้แล้วลากไปที่ิ๊กไบท์สีดำเข้มสุดเท่
"เดี๊ยวไปส่งขึ้นรถ"
พูดเสร็จก็โยนหมวกกันน็อคมาให้ผม
"ไม่เป็นไรครัผมกลับเองได้"
ผมบอกแล้วคืนหมวกกันน็อคให้พี่เค้าก็มองหน้าผมแต่ไม่ยอมรับคืนแถมยังดึงตัวผมให้ขึ้นซ้อน
ท้ายอีกต่างหาก บังคับกันนี่หว่า -3- ผมยู่ปากแล้วมองหลังพี่เขาก่อนที่จะออกรถ