My lovewer สะดุดรักนายอมยิ้ม

กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องที่เคารพทุกท่านและท่านปู่ย่าตายายทวดเทิดเหลนโหลนจะอะไรก็ช่างหัว
แม่งมันก่อนเถอะกูยกโคตรแม่งมาจนจะหมดอยู่แล้วเนี่ย ผมมีชื่อว่า คอฟฟี่ ครับอายุ17ปีส่วน
สูง170พอดิบพอดีเป๊ะๆ ผิวขาวอมชมพูตาออกกลมๆโตๆแต๊วววแต๋วครับพ่อแม่พี่น้องทั้งหลายแต่
คุณท่านอย่าพึ่งคิดน่ะครับว่าผมเป็นอิกระทิง เอ๊ย!! กระเทยน่ะผมมีผมสีน้ำตาลที่แม่งจะนุ่มไปถึง
ใหนก็ไม่รู้ครับแถมขนตานี่แม่งก็จะยาวเป็นสะพานลอยแล้วด้วย(ประชดนะครับ) นิสัยของผมก็
คือ เกลียดลูกอมครับเพราะมันทำให้ฟันผุและก็หว๊านหวานผมละแม่งเกลี๊ยดเกลียดแต่แล๊วววว
วันหนึ่ง(กูจะดัดเสียงแหลมไปถึงใหนเนี่ย- -)เอาล่ะพอๆเลิกล่ะๆเจ็บคอครับ วันหนึ่งครับผมตื่น
นอนเก็บทีนอนแบบลวกๆแล้วทำธุระส่วนตัวมาโรงเรียนใช่มั้ยครับระหว่างทางครับผมเจอกับ
เพื่อนผมคนหนึ่งครับมันชื่อ โอเล่ นี่แหละครับจุดเริ่มของเรื่องไอ้โอเล่มันมาพูดกับผมว่าแบบนี้
ครับ
"มึงๆ กูมีไรจะบอก"
มันมาสะกิดไหล่ผมแล้วก็พูดออกมา
"อารายยคร้าบบบ?"
ผมถามมันกลับ
"กูเจอลูกอมแนวมึงว่ะ ไม่หวานไม่ทำให้ฟันผุแถมแม่งดูเหมือนจะแซ่บเวอร์ๆ"
มันพูดแล้วทำท่าเอฟเฟ็คคือกูอยากถามว่ามึงพูดเรื่องลูกอมหรือหมอรำแม่งรำซิ่งซะมันส์เลยน่ะมึง
เดี๊ยวๆมึงอ่ะเดี๊ยวกูเอามั้ง อิๆ
"ลูกอมเหี้ยอะไรของมึงว่ะ แซ่บเวอร์ๆเนี่ย"
ผมถามมันออกไป
"ถ้ากูบอกมึงมึงจะแดกป่ะล่ะ??"
มันพูดกับผมสายตามึงนี่แบบ...กูขอถีบทีเถอะ เจ้าเล่ห์เป็นหมาจิ้งจก เอ๊ย จิ้งจอกปากยาวเลย
มึง ผมก็มองหน้ามันแบบว่า กูไม่ฟังมึงและ และก็เดินหนีมันมาเลยครับพี่น้อง
"อ้าว เฮ้ยรอกูมุ้ง"
มันตะโกนบอกผมแล้ววิ่งมาเดินอยู่ข้างๆผมเหมือนเดิม
"อ่ะๆกูเอาดีๆล่ะเรื่องลูกอมอ่ะ"
มันบอกพอเห็นว่าสีหน้าของผมอยากกระทืบมันให้จมดินไปถึงยันนรกสักเพียงใด
"คือกูมีอะไรมาพนันกับมึง มึงบอกว่ามึงอยากได้โน็ตบุ๊คใช่ป่ะ?"
"เออ แล้วไงมึงจะซื้อให้กูหรา?"
"ใช่คร้าบบ คุณเพื่อนคนนี้จะซื้อให้คุณมึงแหละ"
ผมนี่ถึงกับตาเท่าลูกฟุตบอล สัสๆอยากโดหอมแก้มมึงว่ะโน๊ตบุ๊คเครื่องก่อนของผมมันเจ๋งกะบ้ง
เละเทะเละตะละตุ่มเป๊ะไปแล้วล่ะครับเลยอยากซื้อใหม่แต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า ตังค์กูม้ายยมี
"แต่กูมีข้อแม้น้ะ"
มันบอกแล้วชูนิ้วชี้มาคั้นความขอบคุณอันลึ้กซึ้งของผม
"ไรว่ะ?"
ผมทำหน้าฉงนและสงสัยกับข้อแม้ของคุณเพื่อนอันทรงพระคุณ
"มึงต้องแดกลูกอมที่กูพูดด้วย"
มันบอกแล้วยิ้มออกมาแบบสยองๆโอ้วว เรื่องง่ายๆปลอกกล้วยเข้าปากยังยากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
"เรื่องง่ายๆเอาลูกอมมาให้กูดิ"
ผมพูดแล้วแบมือขอมัน
"อ่ะๆกูบอกแล้วหรอว่าลูกอมเม็ด"
มันบอกแล้วทำท่าเจ้าเล่ห์
"แล้วลูกอมเหี้ยไรของมึง ลูกอมปั่นไงสัส"
ผมขมวดคิ้วเข้าหากันเป็นปม งงกะมันว่ะ
"นู่น......ลูกอมที่กูบอกอ่ะอยู่ตรงหน้าประตู รร.นู้น"
มันพูดแล้วชี้ไปทางหน้า รร. ผมก็ถึงกลับตาโตอีกครั้ง แม่งงสาสสสส ลูกอมจริงๆครับแต่ลูก
อมของมันช่างพิศดาร ลูกอมของมันก็คือ รุ่นพี่ ม.6 ที่มีชื่อว่า ลูกอม ครับแถมเจ้าหล่อนยัง
เป็นถึงหนุ่มที่สุดแสนจะป็อปปูล่าเสียเหลือเกินหน้าพี่แกแ่งนี่ก็เข๊มมมเข้มไม่เหมาะกับชื่อเลยย
"พ่องมึงหรอไอ้ห่าน กูชายแท้ทั้งแท่งเสือกให้กูไปแดกตัวผู้ ถุยเถอะ กูไม่เอาแล้วงั้นอ่ะ"
ผมตบหัวมันไปป้าปหนึ่งก่อนจะเดินหนีไป มันก็วิ่งตามมาอีกครั้ง
"เออน่า แค่จูบก็พอแล้วกูอยากเห็น"
"แล้วทำไมเป็นกูว่ะ?"
"ก็หน้ามึงแม่งให้กับหุ่นพี่เค้านี่หว่าแถมกูได้ยินมาว่าเฮียเค้ายังโสดกูเปิดโอกาสให้มึงมีผัว เอ๊ย
แฟนแล้วน่ะเว้ยเห็นว่ามึงแม่งไม่ค่อยจะสนใจผู้หญิงลองดูหน่อยก็ไม่เสียหายนี่หว่า"
มันพูดหว่านล้อมผมแต่ว่า...ฝันเถอะคร๊าบบคุรมึงงง
"กูแถมรถ BMW ให้"
"ตกลงคร้าบบบ คุณเพื่อน"
ผมรีบตกลงทันทีทันใดแม่เจ้าประคู้ณณณณ ได้ทั้งรถได้ทั้งโน๊ตบุ๊ค แหล่มโคตร
"งั้นมึงเดินไปจูบพี่เค้าเลย"
มันพูดแล้วชี้ไปทางอาเฮียที่โดนสาวๆแมลงวันลุ่มล้อมอยู่ คือ...มึงคิดมาได้เนอะให้กูไปจูบคนต่อ
หน้าประชาชีคนเก่งที่เป็นชะนีอย่างนั้น
"เอ้า ไปเลย"
มันพูดจบก็พลักหลังผมให้ไปทันที ผมก็สูดหายใจเข้าลึกๆจนเต็มปอด ครั้งนี้กูจะถือว่าตัวเอง
หน้าด้านแบบสุโค้ยยเลยน้ะ ผมเดินฝ่าฝูงชนคนหรือชะนีเข้าไปเผยให้เห็นกลุ่มหนุ่มสุดหล่อที่ยืน
แอ็คติ้งกระดิ่งห่าเหวเหี้ยไรเนี่ยแหละให้เขาได้ยลโฉมและถ่ายรูปกันได้เต็มที่ หมั่นไส้ว่า ขอ
เอาตีนถีบปากแทนปากถีบปากได้ป่ะ? ผมเดินเข้าไปในวงล้อมแล้วตอแหลยิ้มโทรศัพท์เข้า
กล้องออกมาขอถ่ายรูป
"เอ่อ...ผมขอถ่ายรูปหน่อยได้มั้ยครับ"
ผมยิ้มหวานที่สุดเท่าที่ชีวิตนี้เคยที่จะฝืนใจทำมา พี่เขาก็หันมามองทางผมแบบอึ้งๆสักแปปน่ะครับก่อนที่รุ่นพี่ในกลุ่มจะแห่มาทางผม ไม่รู้ทำไมผมขอถ่ายแค่คนเดียวครับเพ่
"ถ่ายพี่ก็ได้น่ะครับน้อง"
"พี่ดีกว่าครับ พี่หล่อกว่ามันตั้งเยอะ"
"ม่ายยด้ายยยครับ น้องต้องมาถ่ายพี่คร้าบบบ"
"อะ...เอ่อ ผมจะขอถ่ายแค่พี่ อมยิ้ม น่ะครับ"
ผมบอกก่อนยิ้มแหยๆไปให้ ขัดขวางการเงินกูจริ๊งงงงง
"พี่หรอครับ?"
พี่ลูกอมถามก่อนที่ผมจะพยักหน้าหงึกส่วนพวกพี่ที่ขอให้ผมถ่ายรูปก็หน้าหงอยแล้วทำเสียง จิจ๊ะ
ก่อนจะเดินจากไป กูก็ไม่เข้าใจน้ะคือมึงก็มีกล้องเป็นพันๆตัวทำไมต้องมาเอากล้องโทรศัพของกู
ด้วยว่ะผมส่ายหน้าอย่างระอาน้อยๆก่อนจะหันมายิ้มให้กับพี่ลูกอม
"ขอน่ะครับ"
ผมพูดทำนองเหมือนกับอยากจะขอขมามากมายเบยยย
"ครับ เชิญครับ"
พี่เขาพูดก่อนเก็กท่าให้ผมถ่าย ผมก็สักแต่จะกดชัตเตอร์ไปงั้นแหละครับแค่เรื่องตอแหลไม่ได้คิด
จริงจังพอผมถ่ายรูปเสร็จผมก็เดินไปหาพี่เขาและเริ่มปฎิบัติการ
"ผมขออะไรอีกอย่างได้มั้ยครับ?"
ผมถามทำหน้าแบ๋วๆ ในใจก็คิดแต่ว่ายอมกูเถอะ ยอมกูเถอะ และในที่สุดพี่มันก็ยอมกรู
"อ๋อ ได้ครับๆ"
พี่มันยิ้มก่อนที่ผมจะเริ่มขยับเข้าไปใกล้ๆกับหน้าพี่แกเรื่อยๆและกู จุ๊บบบบ!!!!
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!"
ผมหลับตาปี๋เอาปากกระแทกปากอย่างสุดชีวิตทำให้เสียงของเหล่าชะนีทั้งหลายดังขึ้นก่อนที่ผม
จะผละออกมา
"ขอบคุณมากครับ"
ผมโค้งให้พี่แกแล้วรีบโกยแน่บแบบตีนหมาออกมาทันที ขืนอยู่ต่อกูโดนกระทืบเละคาฝ่าตีนของอี
นางชะนีทั้งหลายแหลแน่ๆ ฮือๆ เฟริสคิสของข่อย....