รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 4

 

@ คณะนิเทศ

 

                สวัสดีครับทุกคนผมซีนน้อยเจ้าเก่าเจ้าเดิมกลับมาแว้วววว หลังจากการแสดงละครเวทีเรื่องแรกผ่านพ้นไป เรื่องที่สองก็ต้องตามมาอย่างแน่นอน แต่ผมรีบเบรกพวกพี่ๆไว้ก่อนว่าไม่เอาแล้วนะ ก็ผมไม่ค่อยชอบการแสดงซะเท่าไหร่

                แต่เพราะตำแหน่งมันค้ำคอ เห้อ ไม่น่าเกิดมาหล่อเลย ผมจึงมีงานเข้ามาไม่เว้นวัน อย่างวันนี้ก็ต้องไปถ่ายปกวารสารมหาลัยอีก รู้งี้ตอนตอบคำถามผมตอบมั่วๆก็ดีหรอก นี่ก็ได้เวลาเข้าเรียนแล้วเป็นช่วงเวลาที่ผมโคตรชอบอะ ผมเรียนสาขากระจายเสียงครับ ฝันมาตั้งแต่เด็กว่าอยากจะเป็นดีเจคลื่นไหนสักคลื่น ก็เพราะผมมันลูกคนเดียวนี่ จะทำอะไรพ่อแม่ก็ไม่เคยว่าถ้ามันเป็นเรื่องดีอะนะ แต่ส่วนใหญ่ผมจะเลว เอ๊ะ ยังไง

                เน้! คุณอย่างเอาตัวตนผมไปปนกับการแสดงนะ ช่วยรีเซ็ทความจำแล้วแยกแยะผมให้ออกด้วยนะครับ ในละครกับเรื่องจริงมันต่างกันนะ นี่คุณยังคิดว่าผมเป็นน้องไอ้โซอยู่อีกเหรอ มาๆผมจะช่วยคุณเอง แต่หลังจากเรียนหมดคาบนี้ก่อนนะเพราะผมสายมาแล้ว แล้วเจอกันนะครับ

 

                ร่างบางเดินหล่อเข้ามาในห้องเรียนท่ามกลางสายตาหวานหยดย้อยของสาวๆ และหนุ่มใหญ่บางคน บ้างอาการหนักหน่อยก็หอบสารพัดจะของหวานมาให้ซีนสุดหล่อ ต่างเป็นที่รู้กันว่าเขาชอบของหวานมากขนาดไหน จนเพื่อนซี้ทั้งสองยังเคยเตือนด้วยความหวังดี

 

“ซีนมึงแดกของหวานเยอะไปแล้วนะระวังจะเป็นเบาหวาน พอๆ เลิกกินเลยอาจารย์เข้าแล้ว” เลเวลยื่นมือมาหวังจะยึดสารพัดลูกอมบนโต๊ะซีน ร่างบางไวกว่ารีบกวาดเข้าใต้โต๊ะกินต่อแบบเนียนๆ เปเปอร์สุดแสบคุณชายสายประจำกลุ่มเดินหิ้วกระเป๋าเข้ามาท่านังเลง เจออาจารย์แฉ่งยับ อย่างเนี้ยแหละครับแกไม่ด่าตรงๆ หรอกจะแอบกัดเบาๆให้เขิน เพราะส่วนใหญ่จะเรียนรวมกับสาขาอื่นด้วย ไม่อายก็ให้มันรู้ไป แต่มันใช้ไม่ได้กับเปเปอร์แน่นอน มันทรุดตัวนั่งข้างผมก่อนจะล้วงมือไปใต้โต๊ะควานหาของกิน

 

                “เลเวลหัวมึงหายยัง” ผมถามมันระหว่างเดินลงบันได เมื่อคืนมันหัวแตกดีหน่อยไม่ลึกมาก

 

                “ยังเลยว่ะ แต่ก็ดีขึ้นแล้ว” มันมองไปที่ไอ้ตัวต้นเหตุที่ยังเดินเล่นโทรศัพท์ไม่สะทกสะท้าน “ขนาดไอ้คนทำมันยังไม่รู้สึกตัวเลย” ผมหัวเราะคิกรู้ว่ามันพูดกับใคร เปเปอร์รู้สึกเหมือนมีคนมองจึงเงยหน้าขึ้น

 

                “มองกูทำไมครับเพื่อนเวล มาๆวันนี้กูจะพาไปผับเปิดใหม่สาวเพียบกูไปสืบมาแล้วรับรองเด็ด”  เลเวลเบือนหน้าหนีรู้สึกเซ็งกับเพื่อนเปอร์มาก หัวกูยังแตกไม่พอใช่มั้ยเพื่อน

 

                “มึงยังมีหน้าไปอีกนะ เมื่อวานมึงหาเรื่องจนไอ้เวลหัวแตกเนี้ยสำนึกมั้ย” ซีนบ่นเข้าให้

 

                “เฮ้ยจริงดิ ไหนๆ เพื่อนเวลเจ็บตรงไหนบอกมาครับ” เปเปอร์เบิกตากว้างเหมือนเพิ่งเกิดขึ้น

 

                หึหึ มันเป็นแบบนี้แหละเปเปอร์น่ะ ไม่เคยจะสนใจใครสักเท่าไหร่แต่มันก็รักเพื่อนมาก

 

                “โว้ย กูดีขึ้นแล้วเลิกขยี้ผมกูสักทีครับเพื่อน” เลเวลโวยออกมา เปอร์เล่นดึงผมเข้าหาแผลซะเจ็บหนังหัว นี่มึงคิดจะฆ่ากูใช่มั้ย

 

                “กูขอโทษนะเว้ย แม่งรู้สึกผิดอะพาเพื่อนไปโดนยำตีน” เปเปอร์ตีหน้าเศร้าทำพวกผมนอยด์ไปด้วยเลย

 

                บางทีมันอาจจะเป็นคนดีอย่างที่ผมคิดก็ได้นะ ผมยิ้มยกมือตบบ่ามันเบาๆ

 

                “แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องไปผับใหม่กับกูนะเว้ย สาวแม่งแจ่บอะ” มันยิ้มกริ่มดวงตาเป็นประกาย

 

                “ไอ้เชี้ย!!/ไอ้สัส!!!” เพื่อนทั้งสองด่าออกมาพร้อมกัน

 

                บางทีผมอาจจะคิดผิดไปอย่างมากคุณว่ามั้ย สันดานนะมึง

 

 

 

                พวกผมสามหนุ่มสะเกิ้ดเดินหน้าหล่อเข้ามาหาอะไรกินในโรงอาหารที่คนค่อนข้างเยอะเพราะเป็นเวลาเที่ยงพอดิบพอดี แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาเพราะผมแค่จะเข้ามาซื้อข้าวแล้วเอา ออกไปกินข้างนอกมากกว่า วันนี้ผมมีเรียนแค่คาบเช้าสบายไปอีกวัน ตอนเย็นจะได้มีเวลาไปลัลล้าที่อื่น

 

                “แม่งเชี้ย! ไอ้ห่าคิสมันแย่งฮอทด็อกกูไปอ่า แงๆๆๆ กูไม่ยอมนะซีน ตัวต้องช่วยเค้านะ” เปเปอร์ถือถาดใส่จานข้าวมาสามจาน วันนี้เวรมันซื้อครับแต่ดันซวยเจอพวกไอ้พี่เกรียนนั่นอีก เวลามันโดนขัดใจนิสัยปัญญาอ่อนก็เริ่มตามมา มันเห็นผมเป็นคนที่คิดว่าจะช่วยมันได้ทุกเรื่อง กูเก่งเหลือเกินนะครับเพื่อน แหม

 

                “แค่ชิ้นเดียวปล่อยมันไปเหอะ” เลเวลมันตัดความรำคาญเพราะเจอบ่อยจนชิน

 

                “แต่มันแอบจิกเครปมึงไปแดกด้วยนะซีน” อือหื้อกูปี้ดดดดด ผมกระชากคอเสื้อเปเปอร์เข้ามาถามว่าพวกมันอยู่ไหนกัน ไม่ได้เลยนะขนมกูหวงมาก

 

                กูเห็นแล้ว! เครปคาปากเลยนะมึง อ้ากกก -0- ไม่ยอมๆนั่นของๆกูนะไอ้เชี้ยจิน โซตัสรีบสะกิดเพื่อนเมื่อเห็นคู่อริมา จินกับคิสหันไปมองตามที่เพื่อนชี้ให้ดู โอ้โห น่ารักกันมาเลยแต่ละคน คิสยักคิ้วกวนตีนส่งไปให้เปเปอร์มือก็ถือฮอทด็อกส่งเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆหน้าตาอร่อย

 

                “เอาเครปกูคืนมา!!” ผมกดเสียงต่ำอย่างใจเย็นทั้งที่กูแทบจะกระโจนงับหัวมันอยู่แล้ว

 

                ฮือออ เดี๋ยวกูร้องไห้นะ ผมเป็นพวกโดนขัดใจแล้วเขื่อนแตกกูอายเขานะไม่อยากร้อง

 

                จินหันมามองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ส่ายหัวว่าไม่ให้ส่งเครปชิ้นสุดท้ายเข้าปากไปครึ่งหนึ่ง ชี้ไปที่ปากตัวเองที่คาบเครปอยู่ อยากได้ก็เข้ามาเอาเองดิ ผมเป็นพวกไม่ชอบให้ใครท้า ถึงมันจะเป็นชิ้นสุดท้ายก็เหอะ ที่จริงไปซื้อใหม่ก็จบแต่กูหวงครับเงินกูซื้อนะเว้ย

 

                “ไอ้สัสคิส! เรื่องด่ากูไม่ค่อยถนัด...แต่ถ้าเอาตีนยัดปากกูถนัดมาก!! ตายเหอะมึง!!!” เปเปอร์เหมือนสุดจะทนกระโจนใช้เท้ายันไปที่อกแกร่งทำให้คิสถึงกับล้มลงกับพื้น

 

                “มึงเล่นแบบนี้ใช่มั้ยไอ้จิน ได้!!” เพื่อนเปิดฉากให้แล้วผมก็รีบสานต่อทันที ผมดึงคอเสื้อร่างสูงที่นั่งอยู่ขึ้นมาก่อนซัดไปที่หน้าหล่อแต่ร้ายนั่น เดือนนิเทศไหนเลยจะสู้เดือนมหาลัยอย่างจิน มือแกร่งรั้งคนตัวเล็กเข้ามาใกล้โน้มหน้าใกล้ชิดกัน

 

                “เฮ้ย! พอๆๆเลิกตีกันได้แล้วเดี๋ยวอาจารย์มา!!!” ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเลเวลเลย

 

                “อ้ากกก! ปล่อยกูนะไอ้คิส เลเวลช่วยกูด้วย” เปเปอร์ร้องขอความช่วยเหลือเมื่อโดนคิส อุ้มพาดบ่าเดินดุ่มๆไปที่ห้องน้ำ  เลเวลวิ่งเข้าไปหาเพื่อนหมายจะช่วยแต่ถูกโซตัสเดินมากั้นปิดทางซะก่อน นี่จะเอาอีกคู่ใช่มั้ย!

 

                “น้องเวลคนน่ารักจะไปไหนครับอยู่คุยกับพี่ก่อนสิ” โซตัสแสยะยิ้มมุมปากเจอของเล่นถูกใจ ช่วงนี้พี่เพลีย...อยากมีเมียเป็นของตัวเอง ฮ่าฮาฮา >0<

 

                “พี่จะมาเอาอะไรกับผมเนี่ย อยากเจอตีนยัดปากอีกคนเหรอครับ” เลเวลพูดเสียงเข้ม

 

                “ทำเป็นโหดไม่เหมาะกับหน้าตาน่ารักๆเอาซะเลยนะ”

 

                “กรี้ดดดดดดดดดดดดดด!!!” ทุกคนหันไปมองจินและซีนไปตาเดียว

 

                ผมหลับตาแน่นเมื่อคิดว่าไอ้จินมันง้างมัดจะต่อยผมแน่ๆ ก่อนรู้สึกนุ่มหยุ่นบริเวณ ริมฝีปากบาง ปลายลิ้นอุ่นไล้เลียตามรอยแยกสอดเข้าไปดูดเม้มแรงๆ อืมมม แม่งโคตรรู้สึกดีอะ ผมลืมตาขึ้นมามองคนทำก่อนเบิกตาแทบถลน เหี้ย!!!

 

                “อืมมม กำลังเพลินเลยไม่ต่ออีกสักหน่อยล่ะ” จินลูบปากตัวเองติดใจกับรสจูบที่เพิ่งได้มา ซีนสะบัดตัวลุกขึ้นจากพื้นมองรอบข้างด้วยความอาย แวบแรกคิดจะวิ่งหนี แต่ทว่าเขาเกิดเปลี่ยนใจเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาจินเอง

 

                ร่างสูงดูจะตกใจไม่น้อยแต่ก็ยืนนิ่งดูท่าทีคนตัวเล็กว่าจะทำอะไรต่อ ด้วยส่วนสูงที่ต่างกันไม่มากนักซีนโอบรอบคอชายหนุ่มส่งสายตายั่วยวนมาให้ ทุกคนที่ยืนมองอยู่ลุ้นจนตัวเกร็งคาดว่าคงเห็นอะไรเด็ดๆของทั้งสองเดือนแน่ วันนี้โชคดีแค่ไหนที่ไม่มีอาจารย์มานั่งกินข้าวแถวนี้ไม่งั้นได้ซวยกันทั้งแก๊งแน่

 

                “ไม่อยากต่อที่นี่อะ เราไปต่อกันที่อื่นดีกว่านะครับพี่จิน” ริมฝีปากบางเคลือบยาพิษกระซิบข้างหูจินน้ำเสียงแผ่วเบาแต่ทำเอาขนลุกทั้งตัว ลมหายใจร้อนจงใจให้เป่ารดซอกคอขาวนั่น เลเวลได้แต่กอดอกมองเพื่อนสายตานิ่งๆเหมือนรู้ว่าจะทำอะไร

 

                “เพื่อนน้องคิดจะทำอะไรเพื่อนพี่ครับรู้รึป่าว” โซตัสถามด้วยความสงสัย

 

                “รู้ แต่ไม่บอกมีไรป่ะ” เลเวลตอบหน้าตายสายตาก็ยังไม่ละจากคนทั้งคู่โซตัสถึงกับเงิบไม่กล้าถามต่อได้แต่รอดูเอาเอง ดุๆแบบนี้ชอบนักล่ะ

 

                “อะ อะไรนะ” จินถามขึ้นอย่างแปลกใจ หวังจะทำให้ซีนอายไหงเป็นเขาที่โดนไล่ต้อนซะเอง

 

                “ผมบอกว่าเราไปต่อที่อื่นกันดีกว่านะครับพี่จิน” ซีนดวงตาเป็นประกายเหมือนเจอของถูกใจ อยากสนุกนักใช่มั้ยซีนจัดให้

 

                “ไม่!!!! พิสไม่ยอมนะฮะพี่จิน” เสียงแรดๆ ของน้องพิสดังขัดบทสนทนาทั้งคู่

               

                น้องพิสหรือพิสแรดอยู่สาขาเดียวกับจิน เป็นรุ่นน้องที่ตามตื้อจินมาตั้งแต่รับน้องยันตอนนี้ก็ยังตื้ออยู่ เพราะจินได้ทั้งชายและหญิงดังนั้นเขาก็มีสิทธิ์จินหน้าตาเหรอหราที่จู่ๆเด็กช่างตื้อก็โผล่มาแบบนี้

 

                โว้ย! นี่มันวันอะไรวะเนี่ย

 

                ซีนยิ้มมุมปากเมื่อเห็นเรื่องกำลังสนุก ยิ่งเห็นหน้าตาบูดบึ้งของจินยิ่งชอบใจ

 

                “อ้าว พี่จินทำแบบนี้กับซีนได้ยังไงครับ ไหนบอกจะคบกับซีนคนเดียวไง” ผมตีบทแตกแอ๊บหน้าใสซื่อไม่ยอมให้ว่าที่แฟน(หลอกๆ)ไปมีคนอื่น

 

                พิสเบิกตากว้างมองไปที่จิน เขาอุตส่าห์ตามจีบมาตั้งนานเรื่องอะไรจะให้คนอื่นชิงตัดหน้า อย่างนี้ต้องกุเรื่องสักหน่อย

 

                พี่จินทั้งหล่อแมนน่าอึ้บขนาดนี้ไม่มีวันที่ใครจะแย่งพี่จินไปจากพิสได้หรอก

 

                “พิสเป็นเมียพี่จินแล้ว! เราได้กันแล้ว แรดๆแรงๆแบบนายเขาไม่ชอบหรอก ต้องแบบพิสนี่ น่ารักใสๆอ้อนเก่ง”ซีนหน้าเหวอไปแปปเดียวก็กลับมายิ้มมุมปาก แต่ดูเหมือนจินจะอึ้งและโกรธมากที่เอาเขาไปแอบอ้างแบบนี้

 

                “หึ ถึงกูจะแรดๆแรงๆ แต่ก็ไม่ยอมให้ใครมาแทงง่ายๆหรอกนะ” ทุกคนที่รอดูอยู่โห่ ร้องชอบใจ เลเวลนึกขำเพื่อนที่คิดอะไรแบบนี้ออกมาได้ จินเองก็แอบขำที่พิสเจอตอกกลับหน้าหงาย

 

                ผมแอบกรี๊ดในใจ >0< โฮกกก กูคิดได้ไงวะเนี่ย

 

                ฮึ่ม ร้ายนักนะ พิสไม่ยอมหยุดแค่นี้แน่ยังไงพี่จินก็ต้องเป็นของพิสคนเดียว

 

                “ฝากไว้ก่อนเถอะแก หลบไปจะเดิน!” เมื่อลงกับซีนไม่ได้ก็หันมาพาลกับคนอื่นแทน เขาไม่เคยเจอใครกล้าเถียงเขาขนาดนี้เลย

 

                “อ้ากกก!!! หลบๆๆไอ้ชินไอ้เวลกลับ พากูกลับที” เปเปอร์ไม่รู้โผล่มาจากไหนแหวกทางคนดูเดินมาหาเพื่อนทั้งสองคน เหงื่อโชกท่วมมองตามเนื่อตามตัวเป็นรอยแดงเหมือนไปฟัดกับใครมา

 

                “มึงอย่าหนีกูนะไอ้เปเปอร์!!! โอ้ย! แขนกู” คิสเดินกุมแขนที่เปื้อนเลือดพยามยามวิ่งตามเปเปอร์ให้ทัน มีเหรอจะอยู่ให้จับอีกลากแขนเพื่อนออกจากโรงอาหารทันที

 

                “อย่าให้จับตัวได้นะมึง โอ๊ย! แม่งแทงมาได้” คิสมองตามทางที่เปเปอร์เพิ่งไปด้วยสายตาเคียดแค้น โซตัสเข้าไปพยุงเพื่อนมานั่ง จินยืนขำอยู่คนเดียวเหมือนเป็นคนบ้า

 

                “ไอ้จินมึงเป็นห่าอะไรครับ เห็นกูได้เลือดแล้วยืนขำ" จินโบกมือไปมาว่าไม่ได้ขำคิส แต่กลับขำซีนมากกว่า เขาไม่เคยเห็นใครร้ายหน้านิ่งขนาดนี้เลย ยืนเถียงพิสไปกระตุกยิ้มไปอย่างคนเจ้าเล่ห์ ส่วนใหญ่จะเห็นลงไม้ลงมือกันเลยมากกว่า

 

                “มันเป็นอะไรของมันวะ” คิสพึมพำร้องโอยเมื่อโซตัสใช้ผ้าซับเลือดแรง

 

                “โอ๊ย เบาๆ ดิมึงกูเจ็บ”

 

                “แล้วมึงไปทำอะไรน้องเขาวะถึงได้เลือดมาขนาดนี้”

 

                “เรื่องมันยาวว่ะ แมร่งเอ้ยพูดแล้วแค้น” คิสโวยวายกลบเกลื่อนความอาย ถ้ามีใครรู้ว่าไอ้เปอร์มันทำอะไรกับเขาบ้างนะรู้ถึงไหนอายถึงนั่น  ไอ้เด็กบ้ากล้าทำร้ายลูกชายสุดที่รักตู ฮือ เอาปากกามันแทงแขนตูอีก

 

                “ยาวขนาดไหนวะ” โซตัสยังไม่เลิกถาม

 

                “ยาวพอๆ กับ_วยกูนั่นแหละจะดูมั้ยล่ะ” คิสทำท่าจะถอดกางเกงให้ดู โซตัสรีบห้ามไว้

 

                “ไอ้บ้ากาม มึงแมร่งด้านชิบหาย”

 

                โอ้ยแค้น T^T เรื่องนี้ต้องถึงหูเด็จแม่...

 

 

 

                VOO PUB

 

                ชื่อผับคุ้นๆกันมั้ยครับ เฮ่อๆ ก็ที่เดียวกับเปเปอร์มีเรื่องทำไอ้เลเวลหัวแตกไง แต่ก็ยังไม่เข็ดมาชวนพวกผมออกมาอีก ตอนแรกจะไปผับเปิดใหม่แต่เพื่อนสมัยไหนของมันไม่รู้นัดเจอกันที่นี่ พวกผมเลยติดสอยห้อยตามมาอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าไม่ติดว่าเพื่อนมันสวยนะกูไม่มีทางมาอีกเด็ดขาดกลัวเจอไอ้ยักษ์สองตัวนั่นอีก

 

                “นี่น้ำอ้อยเพื่อนสมัยอนุบาลกูเอง น่ารักอย่างที่พูดป่ะล่ะ” เปเปอร์คุยโว

 

                “0_0” << สวยว่ะ นางฟ้าาาา

 

                “-_-“ << หน้าเลเวล

 

                “หวัดดีค่ะ น้ำอ้อยเป็นเพื่อนเปเปอร์ค่ะ” เธอส่งยิ้มหวานมาให้

 

                >0< ยู้ฮู้ ซีนปลื้มมันใช่อะ น่ารักหวานใส

 

                “เราชื่อซีนเป็นเดือนคณะนิเทศ” สร้างเครดิตนี้ดนึงเพื่อความสนิมสนม

 

                “มึงอย่าแม้แต่จะคิด นี่เพื่อนกู ห้ามครับ” เปเปอร์ร้องห้ามเมื่อเห็นสายตาว้อทของเพื่อน ( -_-" หน้ากูบ่งบอกขนาดนั้นเลย : ซีน)

 

                “...” เลเวลนั่งเงียบ

 

                “ส่วนไอ้นั่นชื่อเลเวลมันโลกส่วนตัวสูง” เปเปอร์แนะนำแทนเห็นเลเวลไม่สนใจ เลเวลพยักหน้าส่งตามมารยาท

 

                “น่ารักจังเลยเนอะ นิ่งๆแบบนี้น้ำอ้อยชอบ” เธอพูดเขินม้วนอาย

 

                กูออกจะหล่อขั้นเทพดันไม่ชอบ แต่ไปชอบไอ้หน้าตายเนี่ยนะ

 

 

 

TBC.