รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

Chapter 1
 
 

 (ขออนุญาติเจ้าของภาพนะคะ)
 
                วันนี้ผมมาจ่ายตลาดใกล้บ้านหาวัตถุดิบที่ต้องการเพื่อหัดทำอาหาร เห็นผมโง่แบบนี้คิดว่าจะทำอะไรกินเองไม่ได้ไง? บอกเลยว่าคุณคิดถูก กร๊ากกก นั่งๆนอนๆเป็นคุณชายอยู่บ้านมันเป็นอะไรที่เพอร์เฟคสุดๆแล้ว จะดิ้นรนอยากทำเองทำไม คุณก็คิดเหมือนกันอะดิ หึหึ เพราะผมตอบมันแบบนี้ล่ะเซ้!!  เลยโดนด่ากลับมาเป็นชุด ฮึ่ม!
 
                “อ่ะ เต้าหู้ไข่ น่องไก่ ฝักแฝงแตงโมอะไรของมึงอะ ได้แล้วคร้าบบบ” ซีนพูดเสียงทะเล้น
 
                “ดีมาก วันนี้มึงก็ทำให้กูกินแล้วกัน ถ้ากินไม่ได้ก็ทำใหม่เข้าใจมั้ย” จินยืนพิงประตูพูด
 
                งั้นวันนี้มึงก็ไม่ต้องกินแล้วกันถ้ารอกูทำอะ ฮ่าฮา ผมเตรียมเสบียงไว้ในตู้เย็นเรียบร้อย
 
                “อ้อ ที่มึงแอบซื้อพวกขนมนมมากะจะกินน่ะอดนะครับ เพราะกูรู้ทัน” จินเดินหิ้วเสบียงที่ผมคิดจะกินชูไปมาล่อตา กูจะไปหาหมอผีมาจับมึงถ่วงหม้อไอ้พี่จิน แม่งต้องเล่นของแน่เลยกูคิดอะไรหยั่งรู้หมด มึงเป็นอับดุลกลับชาติมาเกิดใช่มั้ย ตอบ!
 
                ผมได้แต่ยืนกัดฟันกรอดด้วยความคับแค้นใจ ไม่ได้กลัวมันหรอกนะแค่ไม่อยากเสียเวลา จริงจริ๊งงง
 
                ปุด ปุด ปุด
 
                เสียงน้ำเดือดที่บอกว่าพร้อมแล้วสำหรับลงเครื่อง อืม เนื้อสัตว์มันสุกยากใส่น่องไก่ก่อนแล้วกัน แต่ผมเคยเห็นในทีวีมันใส่คนอร์ก่อนนี่หว่า เคๆผมเชื่อทีวี เพราะทีวีบ้านผมแพง ฮ่าฮา
 
                “นี่ วันนี้กูจะได้กินมั้ยเนี่ยต้มจืดมึงเนี่ย ใครมันปากเก่งบอกว่าทำเป็นว้า...” ไอ้พี่จินมันยื่นหน้ามองอยู่ทางประตูห้องครัว มึงไม่ช่วยอย่ามาเสือกครับบอกเลย ผมกะจะสวนพูดออกไปแต่เดี๋ยวมันหาว่าต้องพึ่งมัน ไม่เอาๆกูมีศักดิ์ศรีพอเว้ย ต้มจืดแค่เนี้ย! จิ๊บๆว่ะ
 
                “มึงหุบปากไปเลยรอแดกอย่างเดียว แล้วคอยดูคนเทพเขาทำกัน หึหึ” ผมใช้ทัพพีชี้หน้าหล่อโฮกของมัน จินยิ้มเยาะส่งท้ายเดินเปิดตู้เย็นหยิบเสบียงมานั่งกินหน้าตาเฉย
 
                สัด เสบียงกูว่าจะกินเองเสือกกิน ทำไมมันตอนนั้นกับตอนนี้ช่างต่างกันนัก ฮือออหิวอ่า
 
                เพียงไม่นานต้มจืด เหรอ? เหอะๆผมว่ามันเหมือนน้ำใสๆใส่ไก่มากกว่า ก็มาวางอยู่บนโต๊ะด้านนอก จินก้มดมฟุดฟิดเงยหน้ามองผมที่ยืนหน้าเซ็งอยู่ใกล้ผลงานชิ้นเอก
 
                “มึงมั่นใจว่าต้มจืด กูว่ามันเหมือนน้ำล้างหน้าเลยวะ” อึก กูเจ็บอะ โดนไปหนึ่งดอก
 
                “เนี้ยยยแหละ ต้มจืดของคนเทพๆเขากินกัน มากูชิมให้ดูว่ามันอร่อยมาก” ผมยกช้อนตักน้ำขึ้นมาชิมอึกใหญ่ อะ อ้วก ผมจะอ้วกว่ะ รสชาติคาวมากเพราะไก่ไม่สุกแถมคนอร์ยังเป็นก้อนไม่ละลายเลย ถ้าให้คะแนนผมคงติดลบเป็นล้าน
 
                 “ฮ่าฮ่าฮา คนเทพเขากินกัน กูกะแล้วว่ามึงมันห่วย เอ้า ต้มจืดหอมๆของกู”  จินเลื่อนถ้วยต้มจืดที่เขาทำมาก่อนแล้วให้ซีน ไอ้นิสัยคุณชายอย่างซีนแค่ยอมเข้าครัวก็หรูแล้ว
 
                ผมมองหน้ามันอย่างไม่ไว้ใจ ถ้ากูกินเข้าไปแล้วท้องเสียขึ้นมาทำไง ไม่น่าไว้ใจเลย
 
                มันเหมือนจะรู้อีกแล้วว่าผมคิดไม่ดี จินจัดการตักฝักขึ้นมากินซดน้ำซุปตามหน้าตาเอร็ดอร่อย ผมกลืนน้ำลายดังเอื้อก นาทีนี้เก็บศักดิ์ศรีกลับไปก่อน กูหิวมากกกก
 
                “ปากดีตลอด เดี๋ยวครั้งหน้ากูสอนให้จะได้ทำเป็น เกิดกูเหนื่อยไม่อยากทำมึงจะได้ทำ” มันพูดเสร็จก็เก็บจานไปล้างอย่างรู้หน้าที่ ผมตีพุงที่ไม่มีเบาๆ อิ่มแปล้
 
                ยังคิดจะให้กูเข้าครัวอีกนะ ขนาดคนอร์ยังเป็นก้อนไก่ยังไม่สุก ต้องการไรครับพี่
 
                ผมนอนเล่นบนโซฟามือเปิดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยไม่มีอะไรดู จนกดมาช่องรายการเพลง ว้าว! แม่งโคตรเทพอะ เสียงทำด้วยอะไรถึงร้องลากยาวแทบไม่หายใจ ผมเคยคิดจะเรียนร้องเพลงจริงจังสักที แต่ก็คิดเสมอว่าคงทำไม่ได้หรอก ยิ่งดูคนที่เขาเก่งกว่าร้องแบบนี้ยิ่งท้อกลัวจะไม่ได้แบบนี้ ชอบฟังเพลงแต่ไม่เคยร้องเพลงให้ใครฟังสักที
 
                “ไอ้คุณชาย! มึงกินเสร็จก็นอนเลยนะ จะสบายไปแล้วมาเลยๆมาช่วยกูเก็บห้องเดี๋ยวนี้” จินที่ล้างจานเสร็จแหงะมาเห็นซีนนอนดูทีวีสบายใจเฉิบนึกหมันไส้ลากมาเก็บห้อง ซีนโวยวายที่จินถือวิสาสะปิดทีวีลากเขาขึ้นมา
 
                “ขยันเชี้ยอะไรของมึงนักหนาเนี่ย ห้องกูเดี๋ยวกูก็เก็บเองแหละวุ้ย” ผมบ่นไม่สบอารมณ์
 
                “เดี๋ยวๆแล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จ ถ้าเป็นน้องกูนะจับฟาดสักทีสองทีให้หลาบจำเลย ดีนะมึงเป็นเมีย” จินพูดยิ้มๆลอบมองหน้าซีนที่กำลังคิดตาม
 
                “ดีนะกูเป็นเมีย ฮะ เฮ้ยยย กูไปเป็นตอนไหนครับ” ผมว่าแล้วประโยคมันแปลกๆ พี่จินแม่งร้าย
 
                “หึ มึงนี่น่ารักจังนะ เก็บของไปอย่ามาอู้” ผมไม่สนใจล้มตัวลงนอนบนเตียงดึงกระต่ายอ้วนตุ๊กตาตัวโปรดไว้แนบอก
 
                ไม่รู้ไม่ชี้ ผมไม่ทำสักอย่างมันจะทำไรได้ กูง่วงจะนอน จบปึ้ง!
 
                หมับ
 
                ผมสะดุ้งโหยงเมื่อรู้สึกมีใครมานอนกอดด้านหลัง ไอ้พี่จินมันซุกหน้าแนบคอขาว เล่นผมสะหยิวกิ้วขนลุกไปทั้งตัว เอาอีกแล้วนะมึงคิดจะพากูเสียตัวตลอด
 
                “ง่วง ขอนอนกอดหน่อยนะ” มันพูดเสียงอ่อยกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น
 
                “ไอ้เหี้ย ไม่เอาอย่ามากอดกูดิวะ” ผมดิ้นหันหน้ามาผลักมันออกจากตัวแต่เหมือนจะคิดผิด จมูกโด่งของมันอยู่ห่างจากหน้าผมแค่ไม่กี่เซ็น ปากซีดของมันอยู่ในระยะประชิดขนาดที่ว่าขยับไปนิดมันต้องแตะกันแน่นอน อันตรายๆ
 
                จินก้มหน้าลงมามองแก้มขาวที่ขึ้นสีเลือดฝาดจางๆ ซีนหลับตาปี๋ทำปากขมุบขมิบคงจะเขิน จะว่าไปซีนยิ่งมองยิ่งน่ารักออกแนวกะล่อนซะมากกว่า แต่เจ้าตัวก็ยังคงยืนยันว่าตัวเองหล่อทั้งที่หน้าหวานซะขนาดนี้
 
                “อะไร หลับตาทำไม คิดว่าพี่จะทำอะไรเหรอ” จินแกล้งกระซิบข้างหูที่เริ่มแดง พ่นลมหายใจร้อนๆรดต้นคอขาว
 
                นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต ~ ความแมนจงกลับมาๆ มึงนะมึงชอบทำให้กูหวั่นไหวตลอด แล้วแบบนี้ผมจะไปไหนรอดสักวันต้องเสร็จพี่มันแน่เลย โอ๊ย พี่ชายสองตัวไปมุดหัวอยู่ไหนวะน้องจะโดนจับทำเมียแล้วเว้ย
 
                “พอแล้ว ไม่แกล้งแล้วครับลืมตาเร็ว” ผมค่อยๆลืมตามองมันทีละข้างใช้จังหวะที่มันเผลอผลักมันออกไปสุดแรง
 
                “โอ๊ย! เล่นบ้าอะไรเนี่ย” จินร้องโวยวายพยุงตัวเองขึ้นจากพื้น ใจดีเข้าหน่อยเหลิงเลยนะ แบบนี้มันต้องจัดการ
 
                “ยะ อย่าเข้ามานะเว้ย!!” ผมตั้งท่าป้องกันตัวยืนกระโดดอยู่บนเตียง พี่จินมันชี้หน้าคาดโทษร้องฮึ่มๆ ออกมา
 
                “ดึกแล้วน่าซีนเล่นเป็นเด็กไปได้ ลงมานอนดีๆเหนื่อยแล้วง่วงด้วย”
 
                “ไม่ พี่ก็ไปนอนห้องพี่โซดิวะ ห้องพี่ซันก็ว่างอะ” ผมยื่นข้อเสนอ
 
                “ไม่เอา นอนด้วยแค่นี้ไม่ได้ไง” จินทำหน้างอน ผมอยากจะอ้วกเมื่อเห็นคนตัวโตทำแบ๊วใส่
 
                “ถ้าพี่ทำอะไรผมนะ ผมฟ้องพี่ชายแน่” อย่างน้อยพี่ชายผมก็รู้จักไอ้พี่จิน ถ้าเกิดอะไรขึ้นมันก็โดนคนแรกแหละวะ
 
                จินเดินมาล้มตัวนอนที่เดิมหันหลังให้ซีนหลับตาลงในที่สุด ผมชะโงกหน้ามองมันที่คิดว่าน่าจะหลับจริงๆก่อนล้มตัวลงนอนข้างๆโดยมีหมอนเป็นด่านป้องกันตัวเอง ทั้งที่ความจริงแล้วมันอาจจะช่วยอะไรไม่ได้เลยก็เถอะนะ
 
                พรึ่บ
 
                “อื้อ ไอ้พี่จินมึงทำอะไรกู!!” แม่งตกใจหมด ผมหน้าตื่นอารมณ์ง่วงนอนหายเป็นปลิดทิ้ง ไม่น่าไว้ใจมันเลยให้ตาย
 
                จินยิ้มร้ายหันมากอดร่างนุ่มนิ่มจับหัวเล็กซุกเข้ากับอกนอนหลับตายิ้มมีความสุข ไม่ว่าจะดิ้นขัดขืนยังไงก็ไม่สามารถหลุกจากพันธนาการนี้ได้ ก็แน่ล่ะซีนตัวเล็กกว่าแรงย่อมน้อยกว่าเป็นธรรมดา กลิ่นครีมอาบน้ำลอยมาแตะจมูกชวนขนลุกเข้าไปอีก ใจดวงน้อยเต้นตึกตักคุ้นเคยกับสัมผัสนี้อย่างบอกไม่ถูก มันไม่น่าจะเกิดขึ้นกับคนที่เพิ่งพบกันได้ หรือเขาจะชอบผู้ชายด้วยกันเองนะ ไม่สิ ความรู้สึกตอนนี้ยังชอบผู้หญิงอยู่
 
                “อย่าพยายามเลยนอนแบบนี้ก็อุ่นดีออก”
 
                “อื้อ ปล่อยดิ กูหายใจใออกนะเว้ย” ผมโวยวาย
 
                “อย่างเรื่องมาก ถ้าไม่ยอมนอนพี่จะพาไปทำอย่างอื่นแล้วนะ” จินหน้านิ่งพูดขู่ลืมตาขึ้นมาจ้องซีนแววตาเอาจริง รู้มั้ยว่ายิ่งดิ้นอะไรๆของเขามันจะตื่นเอา ร่างก็นุ่มนิ่มแถมหอมโอกาสรอดยิ่งน้อยอยู่
 
                ผมตัวแข็งทื่อเมื่อเจอแววตาของมันที่มองลงมา แค่คำพูดผมไม่กลัวแต่การกระทำมันทำผมยอมที่จะหุบปากแล้วหลับตานอนนิ่งๆ มึงมันเลวไอ้พี่จิน หนอนน้อยมึงตื่นง่ายมากไปแล้ว โอ๊ย วันนี้ไอ้ซีนจะอยู่รอดปลอดภัยมั้ยหนอ
 
                “ดื้อนักนะเรา นอนได้แล้วครับ จุ๊บ ฝันดี” จินจูบหน้าผากนวลกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
 
                >///< ไอ้บ้านิ
               
                ผ่านไปสักพักซีนก็เข้าสู่ห้วงนิทรามีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอ จินลืมตาขึ้นมาอีกครั้งอดที่จะยิ้มกับใบหน้าใสยามหลับไม่ได้ นิ้วเรียวลูบไล้ไปทั่วใบหน้าของคนในอ้อมกอดคลึงริมฝีปากแดงตามธรรมชาตินึกชอบในใจ คนอะไรจะดื้อได้ดื้อดี
 
                “ฝันดีนะไอ้ดื้อ” จินพูดประโยคสุดท้ายก่อนหลับตาลง
 
 
 
 
[Jin part]
 
                ผมตื่นขึ้นมาของเช้าวันใหม่ ขยับตัวหวังจะลุกไปปิดม่านที่แสงส่องมาแยงตา ก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกหนักบริเวณแขนข้างซ้าย หันไปเห็นร่างบางนอนหลับตาพริ้มมีความสุข แอบลักหลับดีมั้ยนะ ก่อนที่ความคิดนั้นจะได้สานต่อเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ผมแกะแขนเล็กออกอย่างระวังเอื้อมมือไปกดรับโทรศัพท์เดินออกไปคุยข้างนอก
 
                “ว่าไงมึง.......คืนนี้น่ะเหรอ? ” ผมมองร่างบางก่อนตอบ “ได้ๆ แล้วเจอกันที่ผับกู” กดวางสายไปเมื่อตกลงกันได้ กลับเข้ามาเห็นซีนยังไม่ตื่นคว้าผ้าเช็ดตัวผลุบหายเข้าห้องน้ำ
 
                เพียงไม่นานผมก็แต่งตัวเรียบร้อยในชุดพร้อมเที่ยว กางเกงยีนส์สีดำพอดีตัวมีรอยขาดบริเวณขาอ่อนไล่ลงไปจนถึงหัวเข่าตามสไตล์ยี่ห้อแบรนด์ดัง เสื้อแขนยาวราคาแพง พับให้พอดีกับข้อศอก แค่นี้ก็คงพอกับการเจอเพื่อนเก่า
 
                “เฮ้ยยย!! มึงดูสิใครมาวะ เป็นเจ้าของแท้ๆกลับมาสาย” เพียงแค่มันเห็นหน้าผมก็เริ่มแซว หึ สันดานไม่เคยเปลี่ยน
 
                ชายหนุ่มร่างแกร่งพาดมือราบไปตามแนวโซฟานั่งท่าสบายเอ่ยแซวเพื่อนเจ้าของผับ ข้างกายมีสาวสวยอวบอึ๋มนั่งขนาบข้างซ้ายขวา นัยน์ตาสีเพลิงโลมเลียสาวข้างกายพร้อมจะกลืนกินเธอทุกเมื่อ
 
                “ฮิ้ววว สงสัยจะกกเด็กอยู่ ได้ข่าวว่าเดี๋ยวนี้หายหน้าหายตา ปล่อยให้ไอ้คิสดูผับคนเดียวเหรอวะ” ผมยกแก้วขึ้นดื่มหันมาตอบเพื่อนหน้าหวาน
 
                “ไอ้ไฟซ์มึงก็อย่าไปแซวมัน เด็กเดิกที่ไหนมี น้องไอ้โซตัสต่างหากล่ะ” ชายตาสีเพลิงได้ทีแซวต่อ ก่อนจินมาคิสนั่งเล่าให้พวกเขาฟังหมดเรื่องที่เพื่อนรักอาสาเลี้ยงเด็กเอง สร้างความแปลกใจให้เหล่าเพื่อนไม่น้อย ยิ่งเป็นซีนขึ้นชื่อเรื่องความแสบด้วยนะ ไม่มี ทางที่จินจะเข้าใกล้เพราะเพื่อนต่างรู้ว่าเขาขี้หงุดหงิดแค่ไหน
 
                “รู้ดีนะไอ้เฟซ นั่งกกสาวของมึงต่อเหอะอย่ามาสนใจกูเลย” ผมหลีกเลี่ยงไม่พูดต่อ
 
                “แล้วนายด์สนได้มั้ยครับพี่จิน” ผมเงยหน้าขึ้นมองร่างเล็กที่ยืนหาเรื่องอยู่ตรงหน้า
 
                นายด์เป็นเด็กที่ผมคั่วได้นานกว่าคนอื่น เป็นเพราะนิสัยเด็กๆแค่งอนบ้างวีนบ้างมันทำให้ผมไม่ต้องเหนื่อยที่จะไล่คนอื่นที่ผมไม่อยากเล่นด้วย แถมยังใจกว้างยอมให้ผมไปมีอะไรกับคนอื่นอีก สาเหตุที่เป็นแบบนี้อาจเป็นเพราะผมได้ช่วยร่างเล็กจากพวกหื่นกามก็เป็นไปได้ เด็กน้อยจึงไม่กล้าที่จะขัดใจหรือทำตัวงี่เง่าให้ผมเบื่อ
 
                “เด็กใครเคลียร์กันเองนะครับ คิสไม่ขอยุ่ง”คิสที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น
 
                “รู้มั้ยว่าคิดถึงน่ะ ฟอด ทิ้งนายด์ไว้กลับพี่คิสแบบนี้ไม่กลัวนายด์นอกใจรึไงครับ” ร่างเล็กทำเสียงเง้างอนน้อยใจมากที่เขาไม่ยอมมาหา นั่งคลอเคลียผมไม่ยอมห่างเบียดตัวนั่งค่อมตักผมไม่สนใจสายตาคนอื่นที่มองมา ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนั่งนิ่งอยู่แบบนั้นครั้นนึกถึงซีนขึ้นมา ถ้าเป็นซีนคงไม่กล้ามานั่งแบบนี้แน่ หึหึ
 
                “โอ้ยยย  เจ้าที่แรงจริงวุ้ยแถวนี้ เห็นแล้วอยาก........จะมีบ้าง ฮ่าฮ่า” เฟซพูดส่อยิ้มหน้าหื่นมองนายด์ไม่วางตา
 
                “แค่ข้างกายมึงยังจะไม่พอใช่มั้ยครับเพื่อน จะเอาหน้าหลังให้ครบเลยมั้ย” คิสพูดขำๆ หมันไส้ไอ้เพลย์บอยเรื่องมาก เขายกข้อมือขึ้นดูเวลาก่อนจะขอกลับก่อน
 
                “กูกลับก่อนนะ บายๆแล้วเจอกัน เหี้ย! ไอ้ห่าเฟซเกือบหน้าทิ่ม” คิสหันมาโวยเพื่อนที่แกล้งขัดขาเขาเกือบล้ม ยกมือชี้หน้าฝากไว้ก่อนแต่เจ้าตัวไม่สนหัวเราะชอบใจ
 
                “แม่งจะรีบกลับกลับไปไหนวะ กูว่าเดี๋ยวนี้มันมีพิรุธ” เฟซตั้งข้อสงสัย
 
                “มึงก็จ้องแต่จะจับผิดคนอื่น เดี๋ยวตามึงบ้างกูจะกระทืบซ้ำให้ทะลุดินเลย” ไฟซ์พูดทำท่ากระทืบเท้าแรงๆ
 
                ผมนั่งส่ายหน้ากับเพื่อนแต่ละคนดันตัวร่างเล็กออกจากตักเมื่อรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำ นายด์ทำหน้าบึ้งไม่พอใจแต่ก็ยอมลุกแต่โดยดี ร่างเล็กเห็นหนุ่มร่างฟิตก็ยกยิ้มเดินหายไปท่ามกลางผู้คนที่เต้นกันไม่สนใจใคร ดูท่าวันนี้จินคงไม่เล่นด้วยคงต้องหาคนอื่นมาแก้ขัดสักหน่อย
 
                ผมเดินเบียดผู้คนออกมาเพื่อเข้าห้องน้ำ จัดการทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย เดินออกมา เพื่อกลับโต๊ะแต่กลับเจอสาวสวยหุ่นอวบส่งสายตามาให้ มองไปที่โต๊ะไม่เห็นนายด์อยู่  หึ ขยันอ่อย
 
                “ติน่าค่ะ ส่วนคุณ...” เธอจงใจถามชื่อผม
 
                “จินครับ แล้วนี่ติน่าไม่ไปสนุกกับเพื่อนๆเหรอครับ”
 
                “ติน่าอยากทำอะไรที่สนุกกว่านี้” ติน่ายกมือสวยโอบรอบคอผม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนผมสัมผัสได้ถึงเสียงลมหายใจเธอได้ว่าต้องการผมขนาดไหน
 
                “สนุกแบบไหนดีล่ะครับ ผมว่าเราขึ้นไปคุยกันต่อข้างบนดีกว่ามั้ย” ผมจงใจเบียดริมฝีปากให้ชิดปากบาง
 
                “อืมมม หล่อล่ำขนาดนี้ติน่ายอมค่ะ” เธอมองผมตาหวานฉ่ำเชิญชวน ลากมือลูบไล้อกแกร่งท้าทาย
 
                “จุ๊บ! ติน่าว่าเราไปต่อกันดีกว่านะคะ”
 
                “หึ สนุกได้แต่อย่าทิ้งรอยไว้ผมไม่ชอบ” เธอพยักหน้าให้เป้นอันเข้าใจ
 
                ผมผลักเธอเข้าไปในห้องรับแขกชั้นบนสุด ไม่มีใครกล้าขึ้นมาถ้าผมหรือคิสไม่สั่ง นอกจากนายด์ที่ห้ามไม่เคยฟัง ผมหลอกล่อกวางสาวให้ติดกับก่อนขย้ำเธอทั้งตัว
 
                “อืมมมมจินขา...อะ...อ้าาา...อ้ายยย...ตรงนั้นๆ” ผมสอดนิ้วยาวคว้านไปทั่วกุหลาบฉ่ำ รัก เสียงกรีดร้องดังเป็นระรอกเมื่อผมชักเข้าชักออกแรงขึ้นตามลำดับ สาวหุ่นดียกขาเรียวสวยขึ้นตวัดเกี่ยวรัดสะโพกสอบแน่นอยากให้เข้ามาในตัวเอง แต่ก็ต้องขัดใจเมื่อจินใช้นิ้วเล่นกับเธอจนเกิดความทรมาน
 
                “อยากได้อะไร ไหนบอกผมสิ” ผมพูดเสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูเธอ
 
                “อ้ะ เข้ามา ติน่าอยากได้ของจินเข้ามาในตัวติน่า” ผมยิ้มเยาะกับความร่านรัก รู้ๆกันว่าผ่านมาแล้วคงไม่ต้องเบิกทาง ผมลุกขึ้นถอดกางเกงออกให้พ้นตัวตามด้วยเสื้อจนเห็นมัดกล้ามแกร่งหน้าท้องแข็งแรงเรียงตัวสวยน่าสัมผัส ชักรูดกระบอกสองสามทีให้ลื่นมือ ยัดมันเข้าไปรวดเดียวเน้นๆเรียกเสียงครางกระเซ่าไม่หยุด
 
                “ซี้ดดดดด อ้า เสียวจังเลยค่ะจิน แรงๆ อ้าาา” เธอจิกเล็บลงกับโซฟาระบายความเสียวซ่าน ก่อนทำจินตกลงไว้ไม่ให้เธอทำรอยบนตัวเขาเด็ดขาด
 
                “ใจเย็นๆครับคนสวย อ้าาา เตรียมตัวนะครับ” ผมดันน้องชายเข้าสุดออกสุดจับขา เรียวแยกให้กว้างกว่านี้ก่อนยกขึ้นพาดบ่าจ่อกระบอกไปที่ช่องรักที่เยิ้มออกมา
 
                “กรี้ดดด!! อ้ะ อ้าาาา จะ จินนน” เธอร้องเสียงหลงเมื่อผมกดน้องชายจนสุดรวดเดียว ก่อนโถมแรงขย่มโซฟาฮวบลงไป เธอดันสวนขึ้นมาเรียกเสียงครางลั่นห้อง ยิ่งผมขย่มแรงเธอยิ่งสวนขึ้นแรง มือใหญ่บีบเค้นสองเต้ากอบขย้ำเต็มฝ่ามือปากหนาขบกัดปุ่มไตแข็งด้วยความมันเขี้ยว ลิ้นอุ่นละเลงปุ่มไตทั้งสองข้างไม่ให้แพ้กัน ลิ้นร้อนลากลงมาเรื่อยๆจนถึงหน้าท้องแบนราบ ส่วนล่างก็ยังซอยถี่ยิบกระแทกกระทั้นจนเกือบแตกอยู่หลายรอบ เส้นเอ็นขึ้นปูดปวมเป่งแสดงความเสียวออกมา จินจัดการกระแทกลงไปเน้นๆสองสามทีก่อนรูดออกสุดลำกระแทกเข้าไปใหม่ จัดการขย่มบนเนินเนื้อสุดกำลัง เสียงผลุบเข้าผลุบออกดังลั่นห้อง ร่างบางแหงนหน้าเชิดขึ้นเมื่อใกล้ถึงจุดหมาย ร่างหนาก็ใกล้เต็มที่ขย่มบนกลีบบางหนักหน่วง ผมกดน้องชายลึกๆเน้นๆขย่มเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์กดเน้นสองสามทีก่อนชักออกเกร็งกระตุกวาบปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาเต็มถุง
 
                “นี่เงิน ออกไปแล้วปิดประตูให้ด้วยนะ” ผมโยนเงินปึกหนึ่งให้เธอ ติน่ายิ้มกว้างเมื่อเห็นจำนวนเงินเป็นที่น่าพอใจ เธอรีบแต่งตัวให้เข้าที่ก่อนไปจูบลงบนกลีบปากชายหนุ่มส่งท้าย เขาเป็นคนที่เก่งมากในเรื่องแบบนี้ ทั้งพอใจทั้งได้เงินใครล่ะจะไม่ชอบ
 
                “ว่าไงครับ ทิ้งผมมาเอาสาวอีกแล้วนะ แต่วันนี้ผมอารมณ์ดีจะไม่วีนแล้วกัน” นายด์เดินเข้ามาคล้อยหลังติน่าไม่นาน เนื้อตัวเป็นรอยเต็มไปหมดคงไม่ต้องบอกว่าเขาไปทำอะไรมา จินที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วลุกขึ้นหยิบกุญแจเตรียมจะกลับถ้าไม่ติดว่าเสียงนายด์เรียกเขาไว้
 
                “เด็กพี่คนนั้นน่ะ คงตกใจน่าดูเลยนะครับถ้าเห็นพี่แอบหนีมาเอาสาวแบบนี้น่ะ”
 
                เด็กผม? ใครกัน ซีน! ไม่มีทางที่จะมาหาผมแน่นอน ซีนจะมาทำไม
 
                จินส่ายหัวไม่สนใจในคำพูดของนายด์เดินออกไปขับรถกลับบ้านทันที จะเป็นบ้านใครไปไม่ได้นอกจากบ้านร่างบางที่ป่านนี้คงหิวตายคาบ้านไปแล้ว แต่ก็คงไม่โง่พอที่จะรอเขาหรอกนะ
 
                ร่างบางที่จินกำลังนึกถึงนั่งเศร้าอยู่บนเตียงในห้องตัวเอง เขากดล็อคไม่ให้ใครเข้ามา และไม่คิดจะเปิดให้ใครเข้าตอนนี้ด้วย น้ำตารินไหลอาบสองแก้มนวล นั่งชันเข่าหาคำตอบให้ตัวเองมาสักพักแต่ก็คิดไม่ออก ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หน้าอก สิ่งที่เขาเห็นมันก็เป็นเรื่องปกติสำหรับคนทั่วไป ทั้งที่เขาก็ไม่ได้คิดอะไรกับคนนั้นแต่ทำไมรู้สึกเหมือนโดนหักหลัง มันเจ็บไปหมดจนไม่มีแรงจะลุกไปไหน เวลานี้อยากอยู่คนเดียวไม่อยากเจอใครสักคน
 
                ‘เคยมั้ย พอรู้สึกว่าใครชอบเรา แล้วเรามักอยากจะให้เขาสนใจเราคนเดียว อยากให้เขาชอบเราต่อไปเรื่อยๆ ฮึก ฮือออ แต่ทำไม ทำไม!! ผมต้องร้องไห้ที่เห็นพี่จินมีอะไรกับคนอื่น!!!! ตอบผมมาสิ ใครก็ได้ช่วยตอบผมทีใจดวงนี้มันเจ็บเหลือเกิน’
 
 
 
 
 TBC.