รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

 
Chapter 12
 
 
 
 
ยู้ฮู ~^0^ ผมกระโดดโลดเต้นดีใจจะได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดสักที ในวันพรุ่งนี้พวกผมจะไปเที่ยวเหนือกันครับ ไม่ใช่ไปแล้วเที่ยวอย่างเดียวนะ เราไปทำจิตอาสาสร้างโรงเรียนให้น้องๆกัน อากาศเย็นสบายตื่นมาเจอหุบเขาเขียวขจี แค่คิดก็ฟินแล้วอ่า
 
"พี่จินอย่างอนน่า ซีนไปแค่ห้าวันเองนะ นอนกอดเจ้าคิตตี้ไปก่อนเนอะ"ผมบอกมันมือก็พับเสื้อผ้าใส่กระเป๋า พี่จินมันงอแงไม่ยอมให้ผมไปกลัวจะไปหลงหนุ่มเหนือ
 
"ห้านาทีพี่ก็ใจจะขาดแล้วนะ ซีนไม่คิดถึงพี่เหรอครับ"จินเดินมาหาร่างยางที่นั่งลงกับพื้นห้อง สวดกอดคอขาวจากด้านหลัง
 
"คิดถึงเหมือนกัน แต่ซีนอยากไปเที่ยวเหนือมานานแล้วนะ พี่จะใจร้ายไม่ให้ไปเหรอ" ผมต่อรอง พี่จินทรุดตัวนั่งข้างผมเอนหัวลงนอนหนุนตัก จับมือผมข้างหนึ่งไปกุมไว้
 
"รอวันไหนว่างเดี๋ยวพี่พาไปก็ได้ ซีนจ๋าอยู่กับพี่นะ นะครับ"
 
"มีเหตุผลหน่อยสิครับ"ผมหยุดเก็บของยกมือลูบหน้าคม"แล้วจะโทรมาบ่อยๆนะครับ"
 
"ไม่เอาอะ ซีนจ๋าาา ไม่ไปได้มั้ยอ่าพี่คิดถึง" พี่จินต่อรอง
 
"ไม่ได้ ผมลงชื่อไปแล้ว ถ้าอยากไปก็ตามไปสิ" ไม่ได้ห้ามคนอื่นไปด้วยนี่
 
"จริง แต่พี่ไม่ไปดีกว่า...ตั้งห้าวันมีเวลาเที่ยวได้เยอะเลย ^0^ " อ๋อออ นี่สมองมีแต่จะเที่ยวใช่มั้ย ผมตวัดสายตามองหน้าพี่จินที่ยิ้มทะเล้นมีแผนในใจ เดี๋ยว...เดี๋ยวเจอกูครับ ตั้งแต่เป็นแฟนผมมาหลายวันนิสัยมันก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ใช่มันนอกใจหรืออะไรนะ แต่มันแรดขึ้น! ผมสังเกตมาสักพักว่ามันดูเจ้าเล่ห์ขึ้นมาก
 
"ก็ดี งั้นห้าวันนี้โสดแล้วกันเนอะ"ผมประชดยกกระเป๋าไว้ข้างตู้
 
"จริงดิ โสดตั้งห้าวันจะเที่ยวทั้งวันทั้งคืนเลย อืมมม ไปไหนก่อนดีนะ" จินทำท่าคิด
 
"ไอ้พี่จิน!!" ผมเรียกเสียงดัง กูประชดน่ะเข้าใจไหม
 
"ทำไมต้องเสียงดังด้วย ซีนพูดเองนะว่าให้โสดห้าวัน" เออ ผมผิดเองแหละ
 
"ได้! อยากโสดนักตามสบายมึงเลยนะ ขากลับเดี๋ยวแวะเอาชู้มาฝากสักสองคน สัส!"
ผมด่ามันเดินหัวเสียไปนั่งดูทีวีนอกห้องนอน จะมีผัวทั้งทีเสือกโง่ไม่รู้ว่ากูประชด ควาย วันนี้ยังไม่ได้เข้าเฟสเลยต้องเข้าไปส่องสักหน่อย เห็นผมหน้าหล่อแบบนี้ก็ชอบส่องเรื่องชาวบ้านเขาเหมือนกันนะ หุหุ โดยเฉพาะเรื่องของนังพิสกับเพื่อนซี้สองคน
 
เฟสนังพิส >> เหงาจังเลย...ผัวขาไม่ยอมบินมาหา
 
0_0 มันมีผัวตอนไหนทำไมตูไม่รู้เรื่องฟระ
 
เฟสไอ้เปอร์ >> เบื่อคนงี่เง่า พูดมากหนีไปกับชู้แม่ง!!
 
พี่คิสมาเม้นท์ >> ดูท่าวันนี้ศพเมียจะไม่สวยนะ
 
โหดสาสสส ผมเห็นก็กัดกันทุกวันไม่ยักเลิกสักที ไอ้เปอร์ชอบปากดีไปงั้นแหละครับ ลองพี่คิสไปมีคนอื่นบ้างมันแทบจะเป็นจะตาย ผมไม่เห็นเลเวลจะเล่นเฟสเลยวันนี้ อืม พี่โซก็ไม่ออน สงสัยจึกจึกกันอยู่รู้สึกตั้งแต่มีผัวเป็นตัวเป็นตนมันจะพูดมากขึ้นนะ แอบแรดด้วย ไหนๆก็ไม่มีใครให้ส่องแล้วขอเข้าไปดูไอ้พี่จินมันหน่อย วันนั้นเจอสาวมาบอกรัก เห็นแล้วปรี้ดครับห้องแทบพัง ผัวหล่อต้องทำใจม้ากมาก
 
เฟสพี่จิน >> เหงามากเลยเมียไม่อยู่ ช่วงนี้โสดโปรดเข้าใจ
 
ผมกำโทรศัพท์แน่นกับสถานะล่าสุดของมัน เพิ่งผ่านไปแค่สิบนาที ฮึ่ม! ผมเดินเข้าไปในห้องเจอมันนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนที่นอน น่าถีบให้ล่วงสักทีว่าไหม
 
"ยังไม่จบใช่ป่ะพี่จิน ก็แค่ไปด้วยกันมันจะตายป่ะวะ ซีนบอกแล้วว่าลงชื่อไปแล้ว"
 
"ก็แค่บอกไม่ไปจะตายป่ะล่ะ แล้วพี่ก็รู้ด้วยว่าผู้ชายไปกันเพียบมีผู้หญิงไม่กี่คนเอง ม.อื่นก็ไปอีก ซีนคิดว่าพี่อยากให้ไปป่ะล่ะ"จินร่ายยาวเมื่อรู้ข้อมูลมา ถ้าผมไม่ไปไอ้เปอร์กับเวลก็คงอดไป ความจริงใจหนึ่งอยากไปช่วยน้องๆ แต่อีกใจ
คือมันได้คะแนนพิเศษไง ไอ้พี่จินมันไปก็ได้ด้วยเสือกงี่เง่า
 
"ก็นี้ไง พี่ก็ไปกับซีนดิ เหมือนไปพักผ่อนอะ" ผมโน้มน้าว พี่จินมันวางโทรศัพท์ลุกมาหาผม จ้องหน้ากันนิ่งไม่มีใครพูดต่อ
 
"พี่ไม่อยากมีเรื่องข้างนอกให้เสียสถาบัน เดี๋ยวพอมีคนมายุ่งกับซีนพี่ก็ทนไม่ได้อยู่ดีอะ มีแต่ซีนเท่านั้นแหละ...ที่ไม่เคยคิดจะหวงพี่เลย" พี่จินมันแบะปากจะร้อง  ผมทำตาปริบๆมองเด็กขี้แยที่นั่งห้อยขาก้มหน้าปลายเตียง พี่จินมันอ่อนไหวง่ายมาก แต่เป็นเฉพาะกับผมคนเดียวด้วยนะ ทุกวันนี้ยังงงว่าผมจะเป็นเมะหรือเคะดี
 
"โอ๋ๆๆ พี่จินอย่าขี้แยดิ"ผมจับมันซุกกับหน้าท้องยกมือลูบหัว เหมือนยิ่งปลอบจะยิ่งแย่
 
"เบื่อพี่แล้วใช่ไหม ฮึก พี่ไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย ซีนอย่าเบื่อพี่นะ" พี่จินมันร้องสะอื้นในลำคอ ผมพยักหน้ารับไม่เบื่อมัน
 
"ไม่ไปแล้วก็ได้ งั้นพรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันเนอะ ไหนดูสิมีที่ไหนน่าเที่ยวบ้าง" ผมดึงพี่จินมาตอนข้างกัน นอนคว่ำหน้าขาเหยียดยาวมือก็กดโทรศัพท์ดูสถานที่เที่ยว จินปาดน้ำตาทิ้งหันมายิ้มดีใจยกแขนพาดไหล่เล็กในท่ากอดคอ ซีนก็เลื่อนดูที่เที่ยวไปปากก็พูดไป ผมมองหน้าเล็กอย่างหลงใหล แค่ไม่มีซีนอยู่ด้วยสักวันใจก็พาลกลัว กลัวว่าเขาจะทิ้งผมไป เหมือนมีเส้นบางๆเชื่อมเราเอาไว้ ผมมักอ่อนไหวง่ายกับซีนเสมอ
 
"ตกลงไปไหนกันดีอะ ทะเลก็เบื่อแล้วอ่า" ผมยู่ปากบอกพี่จิน ผมคิดไม่ออกเลยจะไปไหนดี "ไปสวนผลไม้บ้านพี่มั้ย พ่อแม่พี่ไปทำงานต่างประเทศไม่อยู่หรอก มีแต่คนเฝ้าน่ะ"
 
"งั้นทริปนี้ก็ฟรีอะดิ ไปๆ เดี๋ยวโทรบอกเพื่อนด้วยจะได้ไปพักผ่อนกัน" ผมโทรบอกเพื่อนซี้ทั้งสอง มันบ่นที่ไม่ไปค่ายแต่ก็ดีใจที่ได้ไปสวน ช่วงนี้ไม่มีเรียนครับ ปิดครอสรอสอบอย่างเดียว
 
 
 
 
 
 
ใครโทรมาอีกวะ ผมดูเบอร์ก็ต้องแปลกใจเป็นเบอร์แปลกไม่คุ้นเลย
 
"ซีนพูดครับ...อ้าวพี่หนาว...ผมไม่ได้อยู่บ้านครับ...เอ่อ...อยู่..." ผมอึกอัก พี่จินมันเพิ่งอาบน้ำเสร็จเลิกคิ้วหันมาถามว่าคุยกับใคร ผมไม่ได้ตอบกลับเดินหนีออกมาคุยกับพี่หนาวต่อ
 
"ซีนอยู่คอนโดเพื่อนครับ พี่หนาวมีอะไรรึป่าว"ยังไม่ทันจะฟังคำตอบโทรศัพท์ถูกกระชากออกไป พี่จินมองตาดุคงได้ยินว่าเป็นใครโทรมา
 
"ซีนทำพี่โกรธนะ ถ้าจะคุยพี่ต้องอยู่ด้วยห้ามทำแบบนี้" พี่จินมันว่า ตกใจหมดนึกว่าจะโดนตบแบบไอ้เปอร์แล้ว
 
"ครับคุณพี่ งั้นเอาโทรศัพท์คืนซีนมาไม่รู้พี่หนาววางไปยัง"ผมขอคืน พี่จินยื่นให้ก่อนพากันเข้าข้างใน พี่หนาวคงได้ยินรีบวางไปก่อน
 
 
 
ผมสูดอากาศเข้าปอดเต็มที่ดื่มด่ำกับธรรมชาติ อยู่แต่ในเมืองเจอแต่ควันรถกับมลพิษส่วนน้อยที่จะเจออากาศบริสุทธิ์ พี่จินมันหิ้วกระเป๋าลงจากรถเสร็จพอดี
 
"นานมากแล้วนะมึง ที่เราไม่ได้มาบ้านสวนไอ้จิน"โซตัสพูดกับคิสที่ยกกระเป๋าให้เมีย
 
"อืม ก็ตั้งแต่ขึ้นปีสามมั้ง"ตอบเพื่อนแล้วหันกลับมา"ไอ้เปอร์อย่ามาเนียนครับ กูยกลงให้แล้วกรุณาแบกไปเอง ผู้ชายเหมือนกันอย่ากระแดะนะเมีย"
 
"ครับพี่คิส คุณมึงช่วยแหกตาดูผัวคนอื่นบ้างเขารักเมียขนาดไหนยอมแบกให้"
 
"เฮ้ยๆกูยังไม่มีผัว พี่จินยังเป็นแฟนอยู่เว้ย"ผมรีบเถียง บอกแล้วว่าจะรักษาประตูยันวินาทีสุดท้าย
 
"อีกไม่นานก็เลื่อนขั้นแล้ว"ผมหันขวับ พี่จินมันยิ้มเจ้าเล่ห์ต้องคิดชั่วในใจแหง
 
"ฮ่าๆๆๆ เล่นตัวไปเหอะมึงคืนนี้ไม่รอดแน่"เปเปอร์หัวเราะเยาะ ผมตวัดสายตาขุ่น
 
"จะเล่นกันอีกนานมั้ย กูร้อน"เงียบกันทั้งบางเลยเจอเพื่อนเวลดุ
 
"เมียอย่าดุเพื่อนครับ ท้องรึป่าวเนี่ยอารมณ์แปรปรวนจัง" ป้าบ เจอเพื่อนตบหลังเต็มๆ
 
"เวลร้อนเลยหงุดหงิด ไปๆเข้าบ้านกัน พี่จินนำไปสิครับ"มึงอย่าดุแฟนกูครับเพื่อน พี่จินมันหน้าเหวอแบกของเดินนำไป
 
/มันท้องอย่างที่พี่โซพูดป่ะวะ/ ผมบอกเปเปอร์
 
/กูก็ไม่ตรัสรู้ได้ว่ะ หรือว่า...พี่โซมันไม่ทำการบ้านวะ คิกคิก/ เปเปอร์ขำ
 
"ผัวกูทำการบ้านทุกคืนเว้ย!!" เลเวลที่เดินอยู่ข้างหน้าหันกลับมาบอกเสียงดัง แต่ลืมไปว่าไม่ได้อยู่กันแค่เพื่อน มันอายหน้าแดงวิ่งไปซบหลังพี่โซเขินๆ
 
"ฮ่าๆๆๆ เมียไปบอกเขาทำไมครับ โอ๊ย ไม่ล้อแล้วครับอย่าหยิก"โซตัสเอี้ยวตัวหนีมือที่บิดเอวอยู่ พี่จินมันหันมามองผมยิ้มกริ่ม ผมว่าวันนี้หน้ามันดูเลวมากเลยนะ เราเดินเข้ามาในตัวบ้านขนาดใหญ่ ผมเปิดม่านออกเห็นวิวทิวทัศน์รอบไร่ชัดเจน บ้านพี่จินปลูกผลไม้เกือบทุกชนิด มองไปเห็นเด็กผู้ชายอ้วนตุ้ยนุ้ยวิ่งเล่นอยู่ในสวน ผมวิ่งผ่านพี่จินออกจากห้องไป
 
"สวัสดีครับตัวเล็ก น่ารักจังเลยชื่ออะไรเอ่ย"ผมย่อเข้านั่งยองๆจับมือเล็กไว้ข้างหนึ่ง "ชะ ชื่อปลายครับ เป็นลูกพ่อปุนกับแม่จ๋าย"น้องปลายกลัวคนแปลกหน้าแต่ก็ตอบ ผมยิ้มหวานให้อย่างเป็นมิตร ไอ้เปอร์มันเห็นผมกับน้องปลายรีบวิ่งมาด้วยความเร็วสูงแต่ไม่ทันจะถึง ฮ่าๆๆๆ ผมขำกร๊ากที่เห็นมันกลิ้งมาแทนวิ่ง
 
"ฮ่าๆๆๆ พี่สาวเล่นอะไรน่าหนุกจังเลย"ผมขำจับปลายอุ้มนั่งบนตักเปเปอร์ยันตัวเองลุกขึ้นจากพื้นหญ้าชันเข่าขึ้นมาดูรอยถลอก แต่โชคดีไม่มีแผลมากมีแค่รอยฟกช้ำตามแขนกับขา
 
"เล่นเชี้ย...เอ่อ เล่นอะไรล่ะครับ พี่รีบวิ่งเลยกลิ้งมาเท่านั้นเอง"เปเปอร์ชะงักเห็นว่าเป็นเด็กแค่สามขวบ เปลี่ยนคำแทบไม่ทัน คิสหน้าตาตื่นวิ่งมาดูเปเปอร์ที่ล้มเมื่อกี้ อยากจะขำแต่เดี๋ยวเจองอนยาวอีกที่ช้าก็ตรงเข้าไปหากล่องพยาบาลอยู่ บอกแล้วอย่าวิ่งก็ยังดื้อ
 
"ไหนมาดูดิเลือดไหม เห้อ กูพูดก็หัดฟังบ้างนะเปอร์ต้องเจ็บตัวก่อนถึงรู้สึก"คิสบ่น ผมนั่งมองทั้งคู่เงียบๆ พี่คิสถึงพูดมากกวนประสาทแต่ก็มีมุมน่ารักอ่อนโยนเหมือนกัน ไอ้เปอร์มันชอบมาบ่นมาพี่คิสดุ โหดร้าย โมโหทีบ้านแทบพัง มันน่าจะนึกถึงตอนพี่เขาดีแบบนี้บ้างนะ
 
"โดนอะไรอีกไอ้เปอร์"เลเวลกับพี่โซเดินมาสมทบ
 
"กูวิ่งเร็วไปหน่อยหัวทิ่มเลยสัส แล้วนี่ลูกใครวะน่ารักจัง"ผมกอดปลายแน่นหอมแก้มไปอีกที ผมโคตรชอบเลยเด็กผู้ชายแก้มป่อง
 
"น้องปลายตอบพี่เปอร์ไปสิครับ"ปลายยิ้มเห็นฟันซี่สวย คงเริ่มคุ้นเคยกับพวกผมแล้ว
 
"ปลายเป็นลูกพ่อปุนกับแม่จ๋ายครับ พี่สาวชื่ออะไร"ปลายมองไปที่เปเปอร์ พี่คิสมันขำ
 
"พี่เป็นผู้ชายนะครับ มึงหยุดขำเลยไอ้พี่คิส"
 
"อ้าว พี่สวยเหมือนพี่ไปร์เลยอะ พี่ไปร์ก็ผู้ชายด้วยเหรอ"ปลายทำหน้างง ผมก็งงตาม พี่ไปร์? ชื่อมันคุ้นๆ ไม่หรอกมั้งไม่น่าใช่คนเดียวกัน
 
"น้องปลายมานั่งทำอะไรตรงนี้ลูก แม่เรียกไปกินข้าวได้แล้ว"เสียงนุ่มดังขึ้น ชายหนุ่มวัยสามสิบกว่าเดินยิ้มมาหาลูกชายตัวแสบ เขาเป็นคนเฝ้าสวนที่นี่พอรู้ว่าเจ้านายจะมารีบสั่งคนมาทำความสะอาดทุกห้อง เพื่อนคุณจินน่ารักกันทุกคนเลย
 
"พ่อปุนมาแล้ว พี่ไปกินข้าวกับปลายไหมอร่อยมากเลย แม่จ๋ายเก่งทำเป็นทุกอย่าง" เด็กช่างพูดเอ่ยชวนพี่แปลกหน้าไปด้วยกัน
"คุณจินสั่งให้ผมมาตามคุณๆไปทานข้าวด้วยเหมือนกันครับ"ปุนบอก ผมยิ้มยกตัวปลายลงจากตัก พวกเราเดินไปห้องอาหารที่มีพี่จินนั่งรออยู่
 
"นึกว่าไปไหนกัน"จินบอกก่อนมองเห็นเด็กตัวน้อยวิ่งเข้ามา"น้องปลายมาหาพี่จินสิครับ โห ตัวหนักขึ้นเยอะเลยนะเรา พี่ปุนพี่จ๋ายมานั่งกินด้วยกันสิครับไม่ต้องเกรงใจ"สองสามีภรรยามองหน้ากันไม่อยากขัดเจ้านาย เดินมานั่งข้างลูกชายที่นั่งติดกับจิน ซีนนั่งอีกฝั่งที่ว่างข้างจิน ส่วนคนอื่นๆก็เลือกนั่งข้างคู่ตัวเอง ก่อนเสียงใสจะดังขึ้น
 
"คุณจินมาไม่บอกเพลินเลยนะคะ อ้ะ มีเพื่อนมาด้วยน่ารักกันจัง"เพลินพูดจริต
 
"ผมมีความจำเป็นอะไรต้องบอกคุณด้วย แล้วนี่เข้ามาขอเจ้าของบ้านหรือยังครับ" จินพูดจริงจัง เพลินเป็นลูกสาวเจ้าของสวนทุเรียนติดกับไร่เขา  ชอบมาหาเขาทุกวัน เมื่อตอนพ่อแม่ยังอยู่ที่นี่ ผมแอบยิ้มเยาะที่เห็นหน้าเธอเจื่อนไป แต่ก็เก่งนะที่ยังยืนยิ้มไม่รู้สึกอะไรเดินเข้ามาหาพี่จินไม่แคร์สายตาดุที่มองอย่างไม่พอใจ
 
"แหม ทำไมคุณจินพูดแบบนี้ล่ะคะ เพลินคิดถึ้งคิดถึงคุณทุกลมหายใจ เจอหน้ากันก็ใจร้ายรีบไล่เลยนะ"เพลินพูดเสียงเย้ายวน ยื่นมือมาสัมผัสไหล่กว้างลูบไล้ไปมา พี่ๆกับเพื่อนซี่หันมามองผมว่าจะทำยังไง ผมยิ้มมุมปากอย่างมีแผนในใจ หึ ผมไม่คิดจะนั่งอดทนรอให้ชะนีคาบพี่จินไปหรอกนะ เอื้อมมือหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะมาถือไว้แกล้งทำเป็นจิบก่อนสาดเข้าไปที่หลังเธอเต็มๆ
 
"กรี๊ดดดด ฉันเย็นนะยะ...เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ หลังเพลินคงไปชนแก้วพอดี"เธอรีบปรับสถานการณ์แทบไม่ทัน เผลอวีนออกมายกมือจะตบแต่เห็นสายตาจ้องมาซะก่อน ผมยิ้มสะใจไปให้ เธอยืนหันหลังมาทางผมที่นั่งข้างพี่จินเลยมีโอกาสที่หลังจะชนแก้ว พี่จินมันรู้ว่าผมแกล้งแอบยกนิ้วโป้งให้ ผมเชิดหน้าหนีที่มันนั่งนิ่งไม่ทำอะไร
 
"คุณจินคะ เพลินไม่ได่เอารถมาค่ะ เมื่อกี้ให้พี่พู่มาส่งด้วย ยังไงคุณจินช่วยไปส่งเพลินได้ไหมคะ นะคะ"เธออ้อนตาหวาน จินกำลังปฎิเสธเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
 
"คงจะไม่ได้หรอกจ้ะน้องเพลิน! เพราะพี่ไม่อนุญาต!"เสียงเข้มบอกตาจิกเพลิน ผมอ้าปากค้างไม่คิดจะเจอเธอที่นี่ ไม่จริงน่า นี่มัน...
 
"พี่ไปร์!!/พี่ไปร์!!"ผมกับพี่จินตะโกนพร้อมกัน อ้าว พี่จินมันรู้จักตอนไหนวะ
 
 
 
 TBC.