รักร้ายๆ ... ฉบับแซ่บเว่อร์!!! [Yaoi]

 
Intro
 

 
                ผมชื่อซีนยืนเสี่ยงเซียมซีอยู่หน้าศาลเจ้า สาธุ!ขอให้เจอเนื้อคู่น่ารักๆสวยใสนิสัยดี ผิวขาวตาโตนมใหญ่ด้วยเถิ้ดดด เพี้ยง! หมายเลข 69 เอิ่ม...มงคลเลยกู ทะลึ่งนะเนี่ยอย่าคิดเหมือนผมสิ ไม่เอาๆ ผมเดินไปหยิบคำทำนายเนื้อคู่ชั้นบนสุด อึ้บ กูเตี้ยไงสัสเอื้อมไม่ถึง นี่ขนาดสูง 173 มาตราฐานชายไทยนะเนี่ย อีกนิดจะได้แล้ว!
 
                “ทำไรอะซีนจ๋า เค้าช่วยมั้ย” ผมหยุดเขย่งหันหน้ามามองมันเท้าจรดหัว ไม่ต่าง  -_-"
 
                เตี้ยไม่ต่างกันเท่าไหร่ ทำไมกูคบเพื่อนแต่ละคนมันเตี้ยกันจังวะ
 
                “เพื่อนเปเปอร์ครับ มึงสูงน้อยกว่ากูตั้ง 2 เซน คิดว่าถึงมั้ยครับเพื่อน” เปเปอร์ดูดอมยิ้มเข้าปากแดงสด ส่ายหัวยิก อืม ผมควรจะหาเก้าอี้สินะ จะปีนหลังเพื่อนคงล้มเป็นแน่
 
                “ระวังตกนะซีนจ๋า เค้าจับให้มา” ผมเอื้อมมือหยิบใบทำนายได้สำเร็จ ยิปปี้ ~
 
                ‘เนื้อคู่คุณเป็นคนสูงผิวขาวตาดุ นิสัยจะดื้อรั้นเอาแต่ใจตัวเอง เป็นคนเจ้าเสน่ห์ดึงดูด เพศทั้งชายและหญิง ภูมิฐานน่าเกรงขามมีอิทธิพล อุต้ะ! ใกล้แล้วแหละตัวเอง แต่ระวังหน่อยนะ การพบกันอาจไม่ดีนัก จะมีการได้เสียกันเกิดขึ้น! แหมๆชอบเลยล่ะสิ ปล.ใคร่เป็นหญิงอ่านเป็นโชคดี ใคร่เป็นชายอ่านอาจโชคดี เลขทำนาย 69 บ่งบอก ว่าได้ชาย พบกันใหม่...โชคดี’
 
                เฮือกกกกกกกกกกกกกกก
 
                แม่เจ้า!ครบเซ็ทเนื้อนมไข่ คำนายไรว้าภาษาวัยรุ่นมาก วุ้ย!ไม่น่าหลงเชื่อไอ้เลเวลเลย ผมขยำกระดาษทิ้งถังขยะใกล้ๆ ด้วยความเชื่อที่มีอยู่ล้นหลามทำให้ผมตัดสินใจตรงมา ที่ศาลเจ้าใกล้โรงเรียน เลเวลเพื่อนผมบอกว่าที่นี่แม่นสุดๆมันลองมาแล้ว ปัจจุบันมันก็เจอเนื้อคู่ตามคำทำนายเป๊ะๆ แต่มันโชคดีได้ผู้หญิงไง ดูผมสิ ได้ผู้ชายง่า!!
 
                “จ๊วบ อย่าคิดมากดิซีนจ๋า จุ๊บ อมยิ้มมั้ยแก้เครียด จ๊วบๆ จุ๊บ” หนุ่มหน้าหวานยื่นอมยิ้ม มาให้ผม เหอะ ไม่ใช่อะไรนะ มันเอาที่มันดูดให้ผมอะจิน้ำลายยืดเชียว
 
                “ไม่อยากแย่งเด็กน้อย คุณเพื่อนเก็บไว้แดกเองเถอะครับยืดขนาดนี้” มันยิ้มเขินเอาไปดูดต่อหน้าตาเฉย ผมส่ายหัวเดินกลับโรงเรียนด้วยความเศร้า มันไม่จริงท่องไว้ไอ้ซีน!
 
                กรี้ดดด กรี้ดดด
                ผมยกมือขึ้นปิดหูกั้นเสียงน่ารำคาญของสาวๆในห้อง คนจะหลับจะนอนกรี้ดกร้าดกันไม่เกรงใจกูเลย จะนอนน่ะช่วยเข้าใจด้วย ผมฟุ่บหน้านอนต่อไม่สนใจเสียงรอบข้าง
 
                จึกจึก จึก จึก
                ไม่เอาน่าแนนนี่พี่เหนื่อยแล้วนะ ผมกำลังฝันว่าได้อะจึ้กๆกับแนนนี่ดาวโรงเรียน คู่ควงคนล่าสุดของผม เธอสวยผิวนุ่มนิ่มไปทั้งตัว อันน่ะ! ตามนั้น ผมแอ้มมาแล้วไม่ต้องสืบ ดูสิเนี่ยสะกิดอีกแระ โอ้ยเขิน อย่าแอบดูผมนะ คิก คิก
 
                “เน้ ซีนจ๋าตื่นเหอะนะ เลิกเรียนแล้วนะ ซีนจ๋าตื่นๆ พี่คิสฮะทำยังไงดีอ่าปลุกยากด้วย”
 
                ชายหนุ่มท่าทางสุภาพหล่อเหลาเอียงคอเล็กน้อยใช้ความคิด เปเปอร์ดูดอมยิ้มเอียงคอตามร่างสูง ชายหนุ่มหัวเราะยกมือยีหัวด้วยความเอ็นดู ถ้าเพื่อนตัวดีไม่ติดงานคงไม่เจอเด็กน้อยน่ารักแบบนี้แน่ แต่พักไว้ก่อน...จะเอายังไงกับไอ้เด็กแสบน้องเพื่อนดี
 
                “ซีนๆ พี่โซตัสให้มารับครับ เห้อ เอาไงดีวะไอ้จิน” คิสหันไปขอความคิดเห็นเจ้าของรถที่เขานั่งติดมาด้วย วันนี้เขามีธุระต้องเข้าผับกับจินพอดีต้องผ่านทางนี้ เหมาะกับโซตัสที่ติดงานไม่ว่างมารับเลยอาสามารับตัวแสบ มาเจอเปเปอร์หน้าหวานด้วย น่ารักอะ
 
                “อุ้มขึ้นรถกูไป หลับหรือตายกันแน่วะ” จินบ่นพึมพำ ชายหนุ่มตาเรียวคมมองน้องเพื่อนด้วยความหงุดหงิดในใจ หลายครั้งแล้วนะที่เด็กนี้สร้างเรื่องไม่เว้นวัน แซบซ่าสมวัย!
 
                “งั้นเดี๋ยวเปอร์เปิดประตูรถให้นะฮะ มาๆพี่คิสยาวมาๆ” ร่างเล็กดูกระตือรือร้นช่วยเปิด คิสยิ้มไม่หุบชอบความใสซื่อของตัวเล็ก อยากได้ ? ไม่! เด็กนะไอ้คิส คุกนะมึง
 
 
 
                ผมสะลึมสะลือตื่นขึ้นมากลางดึก จ๊อกกก หิวอ่า ผมเกลียดตัวเองเรื่องการนอนมาก หลับทีเป็นตาย ผมเคยไปหาหมอเรื่องนี้แต่กลับไม่พบอะไร เป็นเพราะผมชอบนอน เป็นนิสัยตั้งแต่เด็ก โตมาเลยเลิกยากแบบนี้ไง
 
                ดูสิมีอะไรกินบ้าง ผมเปิดตู้เย็นหยิบแซนวิชกับนมกล่องใหญ่ออกมา อืม อร่อยหรือหิว
 
                “ว้ากกกกกกกกก มะ มึงเข้ามาในบ้านกูได้ยังไง พี่โซ! พี่ซัน! “ ผมตกใจสุดขีดร้องจ้าก
 
                หันหน้ามากะจะขึ้นห้องนอนเจอชายร่างสูงนั่งหน้านิ่งอยู่บนโซฟา ทำไมตอนลงมาไม่เห็นวะ ผี! แม่งอย่าหลอกกูนะ แม่!!! ผมพนมมือตั้งนโมไล่ผี อย่ามาหลอกลูกเลย  ToT
 
                “ปัญญาอ่อน เลิกแหกปากแล้วเงียบฟังกูได้แล้ว” เสียงเรียบเอ่ยขึ้น
 
                “คนจริงป่ะวะสัส ไหนยิ้มดิ” ผมค่อยๆกระเถิบไปใกล้มันใช้นิ้วแตะแขนแกร่ง ตัวร้อนไม่สบายป่ะวะ เห้ย มันโจรนะเว้ยไอ้งั่ง ผมเตรียมวิ่งหนีขึ้นห้องถ้าไม่ติดว่ามันคว้าตัวไว้ทัน
 
                “นั่งนิ่งๆอย่าหาว่ากูไม่เตือน” เสียงเย็นบอกผ่านลำคอของผม ลมหายใจร้อนรินรดซอกคอขาว คิดว่าเรานั่งท่าไหน แม่งเอ้ย! มันจับผมนั่งตักมันอ่า กูจะเขินหรือร้องดี ขนลุกไปทั้งตัวแล้วมึงเอ้ย
 
                “ไอ้โซมันไปต่างประเทศเดือนนึงเลยฝากมึงไว้กับกู พี่ซันไม่ว่างติดถ่ายแบบที่ฮ่องกง”
 
                พี่ทิ้งผมอ่อ ไม่! อย่ามาหลอกกูซะให้ยาก ต่อให้ติดงานขนาดไหนมันก็ไม่เคยทิ้งผม
 
                “ปล่อยกู กูอยู่คนเดียวได้!” ผมดิ้นลงจากตักมันแต่แรงไม่มีรึยังไง กูสู้มันไม่ได้
 
                “ฮัลโหล...น้องมึงคงไม่เชื่อกู คุยเอง...อะ ไอ้โซ” ผมมองมันอึ้ง แม่งรู้ทันความคิดผม
 
                ผมนั่งคุยกับพี่โซตัสบนตักมันแถมโดนบังคับให้เปิดลำโพงด้วย ปรากฎว่ามันพูดจริง ผมคิดในใจว่าตายแน่อยู่กับไอ้น้ำแข็งเดือนเต็มๆ แต่เดี๋ยว...เหมือนลืมว่ากูนั่งตักมัน
 
                “สัส ปล่อยกูอย่ามาเนียน” ผมด่ามันกระแทกตัวลงทิ้งน้ำหนักทับมันเต็มแรง มันยังหน้านิ่งไม่รู้สึกอะไร ได้ จะเล่นช้ะ จัดไป!
 
                “อ้ากกกก กัดกูทำเชี้ยไรเนี่ย ซี๊ดดดดดด” ผมรีบเด้งตัวขึ้นยกมือกอดอกพร้อมชัยชนะ ยกนี้กูวิน ฮ่าฮ่าฮา มองไรครับพี่ ผมยกยิ้มล้อความพ่ายแพ้ของมัน จนลืมคิดไปว่าทั้งบ้านไม่มีใครอยู่นอกจากผมกับมัน
 
                เหมือนกูจะงานเข้า ย้ากกกก –[]-
 
                “หึ ห้ามเล่นน้องเพื่อน แต่ถ้าน้องเพื่อนเล่นด้วยก็ไม่ผิดใช่ป่ะวะ” มันย่างสุขุมเข้ามาใกล้ผม ที่มันพูดคือไรวะ ? ก็รู้สมองกูช้า แล้วจะเข้ามาใกล้กูทำม้ายยย มึงให้เวลากูให้คิดแปปดิ ฮืออออ ~
 
                “แน่จริงมึงอย่าหนี” ไม่หนีกูก็ตายสิวะ ผมวิ่งวนไปวนมารอบบ้านเหมือนหนังอินเดียเวลาคู่รักเขาหยอกล้อกัน แต่กูมันไม่ใช่ กูผู้ชายแมนทั้งแท่งเว้ย
 
                “แฮ่กๆๆ มะ มึง โอ๊ย! เหี้ยเหนื่อย กูเหนื่อยแล้วนะ” ผมวิ่งไปหอบไปเหลือบไปเห็นมันยกมือจับโซฟาหอบไปตามๆกัน
 
                “กูคงเป็นอุลตร้าแมนมั้งเหนื่อยไม่เป็น พอๆกูไม่แกล้งแล้ว” ผมหรี่ตามองมัน
 
                โอเคกูเชื่อก็ได้ เห็นว่ามันหล่อหรอกนะ อิอิ
 
                ผมยกมือโอเคคลานไปนอนแผ่หลาอยู่บนโซฟา น้ำ กูต้องการน้ำด่วน แต่เหมือนผมจะคิดผิดที่ยอมเชื่อไอ้มนุษย์หน้านิ่งแต่เสือกหล่อ
 
                พรึ่บ
 
                อีเหี้ย! วันนี้ผมพ่นคำหยาบออกมาล้านคำได้ จะไม่ให้ตกใจได้ยังไง ก็ดูมันทำดิ อ้ากกกก อย่าปล้ำกูนะ
 
                จินกระตุกยิ้มมุมปากยกตัวคร่อมร่างซีนเอาไว้แววตาหื่นกระหายน่ากลัว ซีนหลับตาปี๋ยกมือดันอกแกร่งเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆลอยมาแตะจมูกยิ่งทำให้ซีนถึงกับใจสั่นทั้งที่เขามั่นใจว่าแมนทั้งแท่ง
 
                ไม่ ไม่ ไม่ได้นะ กูกำลังแมน ท่องไว้ๆ
 
                “ว่าไง แค่นี้ถึงกับตัวสั่นน่ารักจริงๆ” กูหนาวหรอกไอ้หอกหักกระเทียมดอง ผมค้านมันในใจ
 
                “เอาส้นตีนคิดไงวะกูน่ารัก ดูปากกูชัดๆเลยนะ กูหล่อและรวย มว้ากกก โอเคนะ” ผมตะโกนใส่หน้ามัน
 
                >///<   ผมรู้สึกร้องไห้หนักมาก ปากมึงจะใกล้กูไปไหนครับ
 
                จินมองลึกเข้าไปนัยน์ตาหวานของซีนจ้องมองอยู่แบบนั้น ซีนทำตัวไม่ถูกได้แต่พยายามเบี่ยงหน้าหนี อย่ามาสะกดจิตกูซะให้ยาก มึงไม่ใช่เมดูซ่ากูไม่แข็งหรอกเว้ย
 
                “แข็งเลย” ห้ะ ผมเบิกตากว้างเมื่อมันพูดออกมา แถมบริเวณต้นขาของผมยังรู้สึกมีอะไรดุนดันอยู่ มึงคงไม่มาเกิดอารมณ์กับผู้ชายอย่างกูหรอกนะ
 
                “อะไร” เดี๋ยวมันหาว่าผมคิดทะลึ่ง แกล้งเนียนถามมันไป
 
                “หึ กูเคยบอกมึงมั้ยว่ากูชอบผู้ชายน่ารักๆ ตัวเล็กเซ็กส์จัด ยิ่งปากแดงๆแบบธรรมชาติ” มันใช้นิ้วโป้งคลึงปากผมเล่นแลบลิ้นเลียรอบปากตัวเอง “กูยิ่งชอบนะ” ใครก็ได้จองศาลาให้ผมด่วน
 
                “ปล่อยกูดิแม่ง ตัวก็หนักอย่างกับควายยังเสือกมานอนทับกูอีก”
 
                “เพื่อความยุติธรรมซีนลองมานอนทับพี่บ้างมั้ยล่ะ เราจะได้เสมอกัน” มึงพูดเหี้ยอะไรครับ ผมดิ้นอย่างจะหลุดออกจากตัวมันแต่ดูท่าจะยาก มันตัวสูงกว่าผมมาก แถมร่างกายยังบึกบึนกำยำอีก
 
                “ไปทับกับเมียมึงนู้นไป”
 
                “หึงก็บอก อย่ามาโวยวายกลบเกลื่อน” อะไรของมันวะ
 
                “มึงกินยาเขย่าเม็ดบ้างนะเผื่อชีวิตจะดีขึ้น”
 
                “คิดว่ากูมีเมียแล้วล่ะสิ แต่กูก็กำลังมีจริงๆนะ เพิ่งเจอกันเองแถมน่ารักมากด้วย” มันเล่ายิ้มๆ
 
                จะมีไม่มีกูก็ไม่สนเว้ย ตอนนี้กูหนักและง่วงมาก
 
                “เรื่องของมึงกูไม่อยากรู้ โว้ยยย ปล่อยกูสักทีดิวะ” ผมดิ้นแรงมากนะ รวมพลังในร่างกายแล้วมันได้แค่นี้จริงๆ รู้สึกสงสารตัวเองแปป
 
                “อะไรๆ ซีนเป็นคนชวนพี่เองนะ” มึงเลิกพูดน้ำเสียงหวานๆได้มั้ยกูจะอ้วก แล้วผมไปชวนอะไรมันวะ
 
                “มึงเป็นโรคคิดเองเออเองป่ะวะ อะไรของมึงครับ”
 
                “ก็บอกให้ไปทับกับเมีย”
 
                “เออ! แล้วกูเกี่ยวอะไรด้วย”
 
                “ก็นี่ไงเมีย ^^ พี่ผิดอะไร” ว่างไงนะ ผมไล่มันไปทับกับเมีย มันบอกผมเป็นเมีย อืมๆๆ หะ เหี้ยยย
 
                “หน้ากูเหมือนเพื่อนเล่นมึงหรอกสัด ดูๆกูมีดุ้นแบบมึง ไม่มีนมแถมหน้ากูออกจะหล่อ ไม่เชื่อมึงจับดูว่ากูผู้ชายแท้ไม่ได้เป็นตุ๊ด เหี้ย กูไม่อยากจะด่าหรอกนะ กูคิดไว้แล้วว่ามึงไม่ออกมาจากโรงพยาบาลบ้าก็ต้องสมองฟั่นเฟือน นี่กูไม่อยากด่าเลยนะ เวลามึง อะ อุ๊บ… อื้อๆๆ”
 
                O*O นี่มึง…
 
                จินแนบริมฝีปากซีดเข้ากับริมฝีปากแดงที่พูดไม่หยุด มันไม่ได้น่ารำคาญจนต้องจูบปิดปากแต่มันกลับน่ารักซะเขาอดใจไม่ไหวที่จะลิ้มลองดูสักครั้ง ซีนอื้ออึงกับสัมผัสใหม่ที่ได้จูบกับผู้ชายครั้งแรก เขาคิดว่าตัวเองสุดยอดเรื่องอย่างว่าแล้วนะ แต่พอมาเจอสิ่งที่มันสุดยอดกว่าก็อดจะตื่นเต้นตามไม่ได้
 
                “อร่อยแบบนี้มาเป็นเมียพี่มั้ยน้อง” จินพูดเย้ายกนิ้วปาดน้ำลายที่ไหลออกมา
 
                “………….”
 
                “เอ้าเงียบ เป็นอันตกลงนะ” กูพูดตอนไหนว่าจะคบกับมึงวะ ผมเม้มริมฝีปากที่บวมเจ่อไม่อยากจะพูดกับมันแม้แต่คำเดียว
 
                “เพิ่งรู้ว่ามีเมียเป็นใบ้” จินยังคงเอ่ยออกมาเรื่อยๆ เมื่อเห็นร่างเล็กไม่สนใจจึงงัดวิธีสุดท้ายมาใช้
 
                “เหล้าฟรี สาวสวย ผับหรู ได้อยู่โซนแขกวีไอพีด้วยเอา จะพูดไม่พูด ถ้าไม่พูดจะต่อนะ”
 
                “เลว” ผมด่ามัน
 
                “เอาไงจะไปมั้ย” จะว่าไปช่วงนี้ผมก็ไม่ค่อยได้เที่ยวสักเท่าไหร่เลย เอาไงดีวะ เหล้าฟรีด้วนะเว้ย สาวสวยอีก
 
                “เออ! กูไปก็ได้”
 
                “ก็แค่นั้น ทำเป็นเล่นตัว” จินขยับตัวลุกออกมานั่งข้างๆ ซีนรีบปัดเสื้อให้เข้าที่สายตาจับจ้องคนข้างกายไม่วางตา
 
                “กูให้เวลาสิบนาที แต่งตัวให้เรียบร้อย ห้ามสั้นห้ามโป๊ ถ้าขัดกูมึงคงรู้นะจะเจออะไร” คิดว่าผมจะเชื่อมันงั้นดิ
 
                “ยี่สิบแล้วกันกูแต่งตัวนาน”
 
                “ไม่ แค่สิบพอ กูพูดจริงทำจริง ไม่เชื่อก็ลองใส่ลงมา” ควาย ผมแอบด่ามันในใจก่อนวิ่งปรู้ดขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุดตามที่มันสั่ง อย่าให้ถึงวันของผมบ้างแล้วกัน ชิ
 
 
                ผมออกมาลัลล้าในผับของไอ้พี่จิน ที่จริงมันก็ไม่เลวร้ายอะไรตามที่คิด เพิ่งรู้ว่ามันมีผับเป็นของตัวเอง เรื่องไรจะอยู่บ้านคนเดียวออกมาลัลล้าดีกว่า ตอนแรกผมจะไม่ให้มาเพราะผม 17 เอง แต่คนอย่างซีนไม่มีคำว่าไม่ได้
 
                “นั่งอยู่ข้างบนห้ามไปไหน กูจะนั่งทำงานอยู่ใกล้ๆเข้าใจมั้ย” ผมพยักหน้าตอบมันไปส่งๆ
 
                “พี่จินนนน ฟอด คิดถึงจังเลยทำไมมาไม่บอกนายด์เลยล่ะครับ” เด็กหนุ่มน่ารักผลักประตูเข้ามาเดินผ่านหน้าผมไปไม่สนใจ ตรงเข้านั่งตักร่างสูงหอมแก้มซ้ายขวาของจิน
 
                ผมอ้าปากพะงาบไม่คิดว่ามันจะมีรสนิยมแบบนี้จริงๆ งั้นมันก็ไม่ใช่แค่เรื่องล้อเล่นอะดิ ตายแน่กู  แล้วเวลาอยู่กันสองคนกูจะเสียประตูให้มันป่ะวะ มันเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไรตวัดตาดุมาให้ งื้อ กูกลัวมันอ่า
 
                “วันนี้พี่ไม่ว่างลุกออกไปได้แล้ว” จินบอกนายด์คู่ควงคนล่าสุด เด็กหนุ่มเม้มปากแดงขัด ใจหันมามองชายหนุ่มหน้าหวานที่เพิ่งรู้ว่ามีตัวตน เป็นเพราะมันใช่มั้ยพี่จินถึงไม่สนใจเรา
 
                ทำไมกูสัมผัสได้ถึงความเย็นบางอย่าง หันไปมองไอ้เด็กแคระที่จ้องผมเอาๆ
 
                “นี่ใคร! นายด์ไม่ยอมหรอกนะ” เด็กหนุ่มง้องแง้งใส่จิน ผมนั่งหน้าเอ๋อมองตาปริบๆ
 
                “นายด์! คงรู้นะว่าถ้าพี่โมโหจะเป็นยังไง” เด็กหนุ่มหน้าแหยลุกออกมาจากตักแกร่ง เดินเชิ่ดหน้ามามองผมหัวจรดเท้า หืมมม มองนี่หาเรื่องช้ะ? จะเอากับพี่เหรอแคระ
 
                “ชิ พี่จินน่ะของนายด์” เด็กหนุ่มชี้ไปที่จินและตัวเอง “ห้ามยุ่งจำไว้!!” พูดเสียงดังเตือนผม
 
                ผมแกล้งทำไม่สนใจไม่ได้ยินที่พูด ดูเหมือนจะสร้างความหงุดหงิดให้เด็กน้อยอย่างมาก ก่อนจะเดินออกจากห้องไปไม่วายหันมาแลบลิ้นใส่อีกแหน่ะ
 
                “วันนี้ไม่ทำอาหารนะ จะกินอะไรเลือกเอาสักร้าน” มันเดินถือหนังสือมาสักเล่มโยนลงตรงหน้าผม มันเป็นหนังสือแนะนำร้านอาหารเด็ดที่ไม่แพงและรสชาติดี ถึงแพงก็ไม่ ใช่ปัญหาของผมเพราะมันจ่าย ฮ่าฮ่าฮา
 
                “เลือกสักที เปิดไปเปิดมาอย่างนั้นจะได้กินมั้ยวันนี้” จินดุออกมา
 
                ร้านนี้บรรยากาศดีแต่ไม่มีอาหารที่ชอบ ส่วนร้านนี้อาหารน่ากินแต่ดูคนจะเยอะวุ่นวาย ผมเป็นคนที่ไม่ชอบอยู่กับคนเยอะๆ เวลาพูดคุยกันเสียงดังน่ารำคาญ พี่จินคงเห็นผมเลือกไม่ได้สักทีเดินมาเปิดดูเองก่อนชี้ไปที่ร้านหนึ่ง อืม ทำไมผมมองไม่เห็นร้านนี้นะ
 
                “อ้าาาา อิ่มๆๆตังอยู่ครบ อ้ะ เอาไอศกรีมด้วยพี่จิน มะนาวกับสตอผสมกันนะ” มันคง ชินกับสรรพนามที่ผมเรียกมัน แล้วแต่อารมณ์ว่าจะเรียกมันพี่หรือมึงดี ตอนนี้อารมณ์ ดีเรียกมันเพราะไว้ก่อนเดี๋ยวอด ฮ่าฮ่าฮา
 
                “นี่กูเป็นคนใช้มึงตอนไหนเนี่ย เออๆเอารสมะนาวกับสตอเบอรี่อย่างละลูก ส่วนผมขอเป็นช็อคโกแลตชิบแล้วกันครับ” มันบ่นผมแต่ก็หันไปสั่งไอศกรีมให้
 
                Rrrrrrrrrrrrrrr
                ใครโทรมา ? ผมล้วงไอโฟนออกจากกระเป๋ากางเกง เบอร์แปลกกูจะรับดีมั้ยเนี่ย อาจจะเป็นเพื่อนหรือคนอื่นก็ได้ ผมตัดสินใจกดรับพอดีกับถ้วยไอศกรีมมาเสริฟ
 
                “ซีนพูดครับ อ้าว พี่เดสนี่เองนึกว่าใคร” ผมร้องอ๋อออกมาเมื่อรู้ว่าใคร วันนั้นเราแลกเบอร์แลกไลน์กัน พี่เดสโทรมาแสดงว่าว่างแล้ว วันนั้นผมไลน์ไปหาพี่เดส แต่พี่แกบอกยื่นเอกสารเรียนต่ออยู่ เลยบอกพี่เดสว่าว่างก็โทรมาแล้วกัน
 
                (ซีนครับ พี่ได้เรียนที่มหาลัยxxxที่เดียวกับที่ซีนอยากเข้าเลย พอซีนจบม.6ก็มาต่อนี่นะจะได้มาเป็นรุ่นน้องพี่ ดีมั้ยครับผม)
 
                “แหม พี่ลาเดสกะไม่ให้ซีนไปไหนเลยใช่มั้ย อ้ะ! เลอะหมดเลย” ด้วยความไม่ระวังช้อนที่ตักไอศกรีมหล่นบนมือผมที่ถือช้อนอยู่ อีกข้างก็คุยโทรศัพท์อยู่ จะใช้คอหนีบคุยก็ลำบาก เว้ย ซุ่มซ่ามจริงกู
 
                “มึงนี้นะกินเป็นเด็กเลย ยื่นมือมา!” จินดึงกระดาษทิชชู่ข้างตัวออกมาสองแผ่น สั่งร่างเล็กให้ยื่นมือมาจะเช็ดให้ ซีนยื่นมือออกไปงงๆ
 
                ทำไมหน้าผมต้องร้อนด้วยเล่า! เขินหราาา ไม่นะกูเป็นชายแท้ทั้งแท่งเหอะ
 
                (ซีนครับเงียบทำไม เห้ ยังอยู่มั้ยเอ่ย) ลาเดสส่งเสียงเรียกเห็นรุ่นน้องเงียบไป
 
                “โอ๊ะ ครับๆฟังอยู่ วันที่...เราจะไปเที่ยวกันเนอะ แล้วพี่เดสคิดออกแล้วเหรอจะไปไหน”  ผมถามขึ้น อีกไม่กี่วันผมจะไปเที่ยวกับพี่เดสเพื่อเลี้ยงส่งจบม.6
 
                (บู้~ ไม่รู้อะ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะป๊าเรียก สถานที่ค่อยคิดเอาแค่นี้นะซีน)  ติ้ด
 
                “ตอนนี้มึงยังไม่ใช่เมียกู แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มึงเป็นเมียกูมึงโดนหนักแน่ คุยโทรศัพท์กับชู้สมควรจะโดนอะไรลองคิดเอา” เสียงโหดของมันพูดขึ้นทำลายความเงียบหลังจากที่ผมวางสายไป
 
                ขนาดไม่ใช่มึงยังขู่กูซะขี้หดตดหาย แล้วถ้าสักวันผมเกิไปเป็นเมียมันจะเป็นยังไงวะ บรึ๋ย แค่คิดก็ขนลุกแล้ว
 
 
TBC .