The School Horror โรงเรียนสยองขวัญ
8.5
เขียนโดย ชีวิตนี้กินแต่ซีเรียส
วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 15.14 น.
5 ตอน
16 วิจารณ์
7,567 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.36 น. โดย เจ้าของนิยาย
1) เปิดตำนานสยองขวัญ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ อ่านแล้วต้องเม้นเกิน2เม้นด้วย
'กรี๊ดดดดดด อย่าเข้ามา!!!! ฉันยอมแล้ว แต่...แต่ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ'
'อย่าขัดขืนเลย มาเป็นของฉันซะดีๆเถอะ ฮ่าๆๆ!!!'
'อย่านะ!!! อย่า...ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!'
.
.
.
'ไอ้แก่!!จำไว้ฉันจะทำให้แกและโรงเรียนของแกพังพินาศ!!!'
'ฮ่าๆๆ หน้าอย่างแกจะทำอะไรฉันได้ ก่อนที่จะทำแกก็คงกลายเป็นผีลงนรกไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ!!'
ฉึก!!!
'แล้วแกจะได้รู้...อึก!'
เมื่อเด็กสาวเตือนจบเลือดมากมายก็ได้ไหลทะลักออกมาจากปากของเธอเพราะถูกมีดแทง แล้ว
จากนั้นผอ.คนนี้ก็ได้ปิดปากทุกคนที่ได้รับรู้...
แต่ผอ.คนนั้นไม่ได้รับรู้เลยว่า...
นี่
จะ
เป็น
จุด
เริ่ม
ต้น
ของความ
ตาย...
.
.
.
"เฮ้ย!!แก เคยได้ยินเรื่องที่ผอ.คนก่อนของพวกเราตายป่ะ???"หญิงสาวเจ้าแม่ขาลุย ชื่อ ลูน่า
เอ่ยถามฉันกับเพื่อนๆคนอื่นๆ
"ไม่เคยอ่ะ แล้วแกอ่ะ ยัยลูน่า?!"
"ไม่"
"แล้วแกจะถามหาพระบิดาแกหรอห๊ะ!! ถ้าแกไม่รู้อ่ะ"
"ฟังให้จบก่อน อย่าเพิ่งขัด"
"แกเป็นหม้อหรอว่ะ"
"มิน่าล่ะช่วงนี้มันหน้าหม้อกว่าเดิม(สำหรับพวกเรา หน้าหม้อกว่าเดิม=หน้าใหญ่กว่าเดิม)"
บลาๆๆ แบะๆๆ บะๆๆ อะไรมากมายก็ไม่รู้-*-(?)
"อะแฮ่ม!!!"ฉันที่ฟังพวกเก้งกวางผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มฉันทะเลาะกันไม่ไหวเลยโพล่งขึ้นมา
"แล้วเรื่องอะไรที่แกบอกว่าอย่าพึ่งขัดอ่ะ เล่าต่อดิ"
"เออๆ ฉันกำลังจะบอกว่า'ไม่ซะที่ไหน'โว้ยยย!!"
"อ่อ มีแค่นี้หรอ???"
"ยัง"
"แกจะบอกอะไรอีก"
"ฉันอ่ะ รู้สาเหตุการตายของ ผอ. เมื่อวานมาอ่ะ"
"จริงดิ"
"เออ หรือแกไม่เชื่อ ยัยซอฟารี"
"เลิกเรียนฉันว่า'ซอฟารี'เหอะ โครตเชยเลย ฉันชื่อ'ซอร์ฟีน'ต่างหาก แล้วเรื่องมันเป็นยังไงล่ะ"
ฉันเบะปากใส่หน้ายัยลูน่า แล้วถามเรื่องที่เกิดขึ้น
"เห็น ผอ. ไม่ได้ตายด้วยอุบัติเหตุธรรมดาว่ะแก"
"เฮ้ย!!จริงอ่ะ"
"เออ เห็นเมื่อ2ปีก่อนมีนักเรียนสูญหายไปคนหนึ่งของชั้นม.4 ห้องA อ่ะ"
"ห้องเดียวกับพวกเราอ่ะดิ"ไม่ต้องแปลกใจหรอกพวกของฉันมันเป็นพวกหัวกะทิอ่ะนะมีกัน4คน
ได้ครองอันดับ1 2 3 4กันทั้งนั้นแหละ
"อืม ก็ใช่ไง แล้วปรากฎว่านักเรียนคนที่ชื่อว่า ทาจิบานะ ริคุโกะ ถูก ผอ. ข่มขืนแล้วฆ่าทิ้ง"
"อั้ยย่ะ ผอ. เรานี้เลวจังเลยเนอะ"
"ใช่ๆ"
บลาๆๆ
เมื่อเสียงวิพากษ์วิจารณ์เกิดขึ้นเอากลุ่มพวกเราตกใจกันถ้วนหน้า(มีกัน4คน 4คน 4คน อ้ายมา4
คน เอ้ย!!ไม่เกี่ยว-*-)จากที่ฟังกันแค่กลุ่มของพวกฉันกลายเป็นว่าฟังกันทั้งห้อง
"เล่าต่อดิ"
"เอ่อ...พอฆ่าทิ้งนักเรียนคนนั้นก็เลยอาฆาต ผอ. เลยทรมาน ผอ.ช้าๆเพื่อให้เลือดออกมาก แล้ว
ผอ.เราก็ตาย"
"หยองจุง ฉันไม่อยากเป็น ผอ. เลยอ่า"
"แล้วทำไมแกเล่าเหมือนรู้ดีจังวะ"
"ก็เพราะ..."
จู่ๆยัยลูน่าก็เปลี่ยนจากเสื้อนักเรียนขาวสะอาดกลายเป็นชุดนักเรียนนองเลือดตรงอกมีมีดฝังอยู่
ป้ายชื่อเขียนว่า 'ทาจิบานะ ริคุโกะ'
"ฉันเป็นนักเรียนคนนั้นยังไงล่ะ!!! ฮ่าๆๆ!!"
ฉันตกใจมากกว่าคนอื่นเพราะฉันนั้งอยู่ใกล้ๆที่นั้งของยัยลูน่า ฉันก็น่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้วว่า
ทำไมวันนี้ยัยลูน่าถึงมาเร็วกว่าปกติ!!!!
End.
'กรี๊ดดดดดด อย่าเข้ามา!!!! ฉันยอมแล้ว แต่...แต่ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ'
'อย่าขัดขืนเลย มาเป็นของฉันซะดีๆเถอะ ฮ่าๆๆ!!!'
'อย่านะ!!! อย่า...ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!'
.
.
.
'ไอ้แก่!!จำไว้ฉันจะทำให้แกและโรงเรียนของแกพังพินาศ!!!'
'ฮ่าๆๆ หน้าอย่างแกจะทำอะไรฉันได้ ก่อนที่จะทำแกก็คงกลายเป็นผีลงนรกไปแล้วล่ะ ฮ่าๆๆ!!'
ฉึก!!!
'แล้วแกจะได้รู้...อึก!'
เมื่อเด็กสาวเตือนจบเลือดมากมายก็ได้ไหลทะลักออกมาจากปากของเธอเพราะถูกมีดแทง แล้ว
จากนั้นผอ.คนนี้ก็ได้ปิดปากทุกคนที่ได้รับรู้...
แต่ผอ.คนนั้นไม่ได้รับรู้เลยว่า...
นี่
จะ
เป็น
จุด
เริ่ม
ต้น
ของความ
ตาย...
.
.
.
"เฮ้ย!!แก เคยได้ยินเรื่องที่ผอ.คนก่อนของพวกเราตายป่ะ???"หญิงสาวเจ้าแม่ขาลุย ชื่อ ลูน่า
เอ่ยถามฉันกับเพื่อนๆคนอื่นๆ
"ไม่เคยอ่ะ แล้วแกอ่ะ ยัยลูน่า?!"
"ไม่"
"แล้วแกจะถามหาพระบิดาแกหรอห๊ะ!! ถ้าแกไม่รู้อ่ะ"
"ฟังให้จบก่อน อย่าเพิ่งขัด"
"แกเป็นหม้อหรอว่ะ"
"มิน่าล่ะช่วงนี้มันหน้าหม้อกว่าเดิม(สำหรับพวกเรา หน้าหม้อกว่าเดิม=หน้าใหญ่กว่าเดิม)"
บลาๆๆ แบะๆๆ บะๆๆ อะไรมากมายก็ไม่รู้-*-(?)
"อะแฮ่ม!!!"ฉันที่ฟังพวกเก้งกวางผู้หญิงที่อยู่ในกลุ่มฉันทะเลาะกันไม่ไหวเลยโพล่งขึ้นมา
"แล้วเรื่องอะไรที่แกบอกว่าอย่าพึ่งขัดอ่ะ เล่าต่อดิ"
"เออๆ ฉันกำลังจะบอกว่า'ไม่ซะที่ไหน'โว้ยยย!!"
"อ่อ มีแค่นี้หรอ???"
"ยัง"
"แกจะบอกอะไรอีก"
"ฉันอ่ะ รู้สาเหตุการตายของ ผอ. เมื่อวานมาอ่ะ"
"จริงดิ"
"เออ หรือแกไม่เชื่อ ยัยซอฟารี"
"เลิกเรียนฉันว่า'ซอฟารี'เหอะ โครตเชยเลย ฉันชื่อ'ซอร์ฟีน'ต่างหาก แล้วเรื่องมันเป็นยังไงล่ะ"
ฉันเบะปากใส่หน้ายัยลูน่า แล้วถามเรื่องที่เกิดขึ้น
"เห็น ผอ. ไม่ได้ตายด้วยอุบัติเหตุธรรมดาว่ะแก"
"เฮ้ย!!จริงอ่ะ"
"เออ เห็นเมื่อ2ปีก่อนมีนักเรียนสูญหายไปคนหนึ่งของชั้นม.4 ห้องA อ่ะ"
"ห้องเดียวกับพวกเราอ่ะดิ"ไม่ต้องแปลกใจหรอกพวกของฉันมันเป็นพวกหัวกะทิอ่ะนะมีกัน4คน
ได้ครองอันดับ1 2 3 4กันทั้งนั้นแหละ
"อืม ก็ใช่ไง แล้วปรากฎว่านักเรียนคนที่ชื่อว่า ทาจิบานะ ริคุโกะ ถูก ผอ. ข่มขืนแล้วฆ่าทิ้ง"
"อั้ยย่ะ ผอ. เรานี้เลวจังเลยเนอะ"
"ใช่ๆ"
บลาๆๆ
เมื่อเสียงวิพากษ์วิจารณ์เกิดขึ้นเอากลุ่มพวกเราตกใจกันถ้วนหน้า(มีกัน4คน 4คน 4คน อ้ายมา4
คน เอ้ย!!ไม่เกี่ยว-*-)จากที่ฟังกันแค่กลุ่มของพวกฉันกลายเป็นว่าฟังกันทั้งห้อง
"เล่าต่อดิ"
"เอ่อ...พอฆ่าทิ้งนักเรียนคนนั้นก็เลยอาฆาต ผอ. เลยทรมาน ผอ.ช้าๆเพื่อให้เลือดออกมาก แล้ว
ผอ.เราก็ตาย"
"หยองจุง ฉันไม่อยากเป็น ผอ. เลยอ่า"
"แล้วทำไมแกเล่าเหมือนรู้ดีจังวะ"
"ก็เพราะ..."
จู่ๆยัยลูน่าก็เปลี่ยนจากเสื้อนักเรียนขาวสะอาดกลายเป็นชุดนักเรียนนองเลือดตรงอกมีมีดฝังอยู่
ป้ายชื่อเขียนว่า 'ทาจิบานะ ริคุโกะ'
"ฉันเป็นนักเรียนคนนั้นยังไงล่ะ!!! ฮ่าๆๆ!!"
ฉันตกใจมากกว่าคนอื่นเพราะฉันนั้งอยู่ใกล้ๆที่นั้งของยัยลูน่า ฉันก็น่าจะเอะใจตั้งแต่แรกแล้วว่า
ทำไมวันนี้ยัยลูน่าถึงมาเร็วกว่าปกติ!!!!
End.
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ