Don't sweat it! ไม่ยากถ้าเรารักกัน [Yaoi]

Chapter 2 [ว่าด้วยเรื่องที่ผมโดนจูบ]
.....เสียงพูดคุยกันของนักเรียนมากหน้าหลายตาทำให้หอประชุมนี่ดูไม่เงียบเหงา แต่มันก็น่ารำคาญในเวลาเดียวกันร่างบางของเกลได้แต่ทำหน้าซังกะตายเบื่อหนายกับเสียงที่อยู่รอบกายกับประโยคแซวที่มาเป็นระยะๆ คำถามที่แสนจะไร้สาระที่ร่างบางถูกถาม
....มีแฟนยังจ๊ะ.....
.....เธอๆน่ารักจังเลย....
.....สนใจเป็นแฟนกันไหม?....
....ให้นั่งเป็นเพื่อนไหมจ๊ะคนสวย...
และอีกมากมายจนดูน่ารำคาญ ส่วนพวกชะนีน้อยใหญ่ก็ต่างพากันจ้องร่างบางเขม่ง ร่างบางได้แต่ยิ้นแหยๆออกไป พลางคิดในใจ “ถึงกูจะแรดกูก็เลือกนะสัส” เกิดเหตุการณ์อย่างงี้วนไปเรื่อยๆจนในที่สุดก็มีเสียงสวรรค์ทรงโปรดนั่นก็คือเสียงของรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่ดำเนินการปฐมนิเทศ คงจะไม่พ้นหน้าที่ของรุ่นพี่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5-6
“โหลๆ 123 สวัสดีค่า” เสียงในหอประชุมเงียบลงทันทีเมื่อได้ยินเสียงที่ป่าวประกาศ
“ค่า พี่ชื่อนางสาวพิมล รัตนกูล หรือเรียกพี่ว่า พี่มุกก็ได้ค่า วันนี้พี่ได้รับมอบหมายให้เป็นสื่อสายสัมพันธ์พี่น้องของโรงเรียนนานาชาติหลวง แห่งนี้นะคะ ก็ไม่มีอะไรมากคะแค่มีกิจกรรมให้น้องๆได้ร่วมเล่นกับพวกพี่ๆม.5และม.6 ถ้าน้องๆสังเกตนะคะในแต่ละแถวจะมีเก้าอี้สีที่ไม่เหมือนกันคือสีส้ม แดง และน้ำเงิน สลับกันไปเป็นช่วงๆ ให้น้องๆทุกคนลุกขึ้นยืนและเดินออกมาเป็นกลุ่มของสีที่เก้าอี้ที่น้องนั่งเลยคะ จะมีพวกพี่ๆชูป้ายสีในแต่ละจุดอยู่นะคะเชิญคะ”  หลังจบประโยคบอกเล่าของรุ่นพี่นักเรียนปีการศึกษาใหม่รีบลุกขึ้นยืนและเดินไปที่ป้ายสีทันที
“อ่า น่าเบื่อชะมัดถ้าไม่มีอะไรจะประชุมก็ปล่อยสิ เห้อ” เกลบ่นกับตัวเองเบาๆ
“นี่ๆ นาย”
“หือ?” เกลหันไปหาต้นเสียงและแรงสะกิด
“คือนายนั่งที่เก้าอี้สีส้มใช่ม๊ะ?”
“อืมใช่” เกลตอบ
“อ่าเหมือนกันเลย เราชื่อพายนะ” พายยิ้มตาหยีส่งไปให้เกล
“เราชื่อเกลนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะพาย”
“เช่นกันนะเกล ^^”
“พายน่ารักจังเลย สีผมสีแดงออกส้มสวยดีนะ”
“อือ-//- เกลปากหวานจัง เราก็ชอบสีผมของเกลนะดูสว่างตาดี ฮ่าๆ”
“โถ่ ฮ่าๆ เราไปที่จุดชูป้ายกันเถอะ”
“อื้ม ^^”
.....ร่างบางน่ารักสองคนที่เพิ่งทำความรู้จักกัน เร่งฝีเท้าเดินไปยังจุดของตนทันทีและไม่ต้องบรรยายถึงสายตาของผู้คนรอบข้างหรือบรรยากาศของบริเวณนั้นเพราะมันเหมือนเดิม มีคนจ้องมอง และประโยคแซว หยอดมุกมาตามๆกันไม่ขาดสาย...
“เฮ! น้องๆคร้าบนั่งลงเลยครับ เดียวพี่จะอธิบายเกมส์นี้นะครับ พี่ขอแนะนำตัวก่อนนะครับพี่ซื่อแบงค์อยู่ ม.5 แก่กว่าพวกน้อง1ปีนะครับ  และพี่ก็เป็นคนที่หล่อและรวย และรวย รวยมากๆพี่รวยจริงๆนะ บ้านขายหวยอยู่ที่ซอยห้า และ โอ๊ย”
“ไอ้สัสจะอธิบายก็อธิบาย ไม่ใช่มาแนะนำตัวถ้าจะแนะนำขนาดนี้มึงบอกชื่อพ่อแม่ด้วยเลย”
“ตบมาได้ก็เจ็บนะสัส”
ฮ่าๆ เสียงรุ่นน้องที่พากันฮาเพราะการทะเลาะของรุ่นพี่
“อิอิ เกลดูสิพี่เขาฮาจัง” พายพูดพลางหัวเราน่ารัก
“ไม่เห็นจะฮาตรงไหนเลย น่าเบื่อชัดมัด เกลอยากกลับบ้านแล้วด้วย”
“เกลไม่น่ารักเลยนร้า พูดอย่างงี้อ่า”
“งั้นเกลเงียบก็ได้”
“โอ๋ๆงอลเค้าอ่อ พายขอโต๊ดดด”
“บ้าไม่ได้งอล”
“จริงๆนร้า”
“จริงสิ^^”
“เย้ เกลน่ารักจริงๆเลย”
“ฮ่าๆ จร้าๆ”
“น้องสองคนนั้นครับ คุยอะไรกัน” เสียงพี่แบงค์ตะโกนถาม
“ป่าวฮะ” เกลตะโกนตอบ
“อย่ามาโกหกครับ ถึงน้องจะน่ารักแต่พี่ก็ไม่ใจอ่อนให้หรอกนะครับแต่ถ้าน้องจะเป็นแฟนพี่ พี่อาจใจอ่อนก็ได้นะครับ”
ฮิ้ว เสียงโห่แซวของบุคคลในบริเวณนั้น
“ขอโทษนะฮะ พอดีผมเลือกคนมาทำพันธุ์”
แรว๊งงงงงงงง
“ฮ่าๆ เขาด่ามึงว่าเหี้ยอ่ะ”
“บ้าๆเขาด่าอีแบงค์ว่าไม่ใช่คนแต่เป็นควายต่างหาก”
“ไม่ใช่ๆ เขาหมายถึงว่ามันไม่น่าเอามาทำพันธุ์ต่างหาก”
“พอเลยไอ้พวกเหี้ย น้องน่ารักครับในฐานะที่พี่เป็นรุ่นพี่ และน้องพูดจาไม่ให้เกียรติรุ่นพี่ พี่จะให้น้องมาเป็นพรีเซนเตอร์ตัวอย่างเกมส์นี้ละกันครับ”
“โชคดีนะเกล T^T” พายพูดพลางทำหน้าจะร้องไห้เหมือนเกลจะไปตายในสนามรบ
“อย่าทำหน้างั้นสิพาย เกลแค่ไปเป็นตัวอย่างให้เพื่อนๆดูเฉยๆ”
“พายจะให้กำลังใจห่างๆนร้า”
“อื้ม” เกลตอบรับ
 
 
.....เมื่อผมพูดกับพายเสร็จก็เดินออกไปหารุ่นพี่ทันที.....
“จะให้ผมทำอะไรก็รีบๆพูดๆมาเลยฮะ”
“คนน่ารักมักใจร้อนสินะ ฮ่าๆ เห้ยไอ้คัตเตอร์มันมายังวะ” ประโยคหลังรุ่นพี่หันไปพูดกับเพื่อนของตน
“ยังไม่เห็นขึ้นมาเลยวะ อ่ะนู้นๆมาแล้ว ไอ้คัตตตตตทางนี้โว้ย” บุคคลที่ตอบคำถามตะโกนเรียกร่างสูงที่กำลังเดินมา
Part [คัตเตอร์]
ผมกับไอ้ข้าวฟ่างเดินขึ้นมาที่หอประชุมที่มีรุ่นน้องม.4อยู่เต็มไปหมด และระหว่างที่ผมส่องสาวๆน่ารักๆหรือหนุ่มน้อย เสียงเพื่อนร่วมชั้นผมก็ตะโกนเรียก ขัดอารมณ์ส่องสาวของผมชะมัด ผมนี่รีบเดินไปหามันเลยครับ
“มีไรวะ” ผมถามมัน
“เอ้าไอ้สัสก็มึงเป็นหัวหน้ากิจกรรมนี่ มึงก็ต้องมาสาธิตวิธีการเล่นเกมส์ดิอีกอย่างกูกลัวบอกน้องผิด” ไอ้แบงค์มันตอบ
“เออกูก็ลืมเลย ฮ่าๆ”
“ให้มันได้อย่างงี้สิไอ้ห่าคัต” ไอ้ข้าวฟ่างมันด่าผมครับ ไอ้เพื่อนเวร
“เพิ่งพูดได้หรอสัส พูดมานี่ไม่ด่ากูจะได้ไหม?”
“ไม่ได้”  ดูมันครับดูมัน
“พอเลยเพื่อนมึง เกรงใจน้องๆกันบ้างส่วนมึงกูหาคู่มาสาธิตกับมึงแล้วน้องเขารอมึงนานแล้ว”
“ครับๆ คุณพ่อทั้งหลาย” ผมชักคิดแล้วละครับว่าพวกมันเป็นพ่อหรือเพื่อน
....ผมหันไปมองคนที่จะมายกตัวอย่างเกมส์ที่จะเล่นกับผม เห้ยนั่นมันเด็กผมทองที่ผมว่าออกแรงๆนี่ โอ๊ยตายจะเรียกโชคร้ายหรือโชคดีกันนะ แต่ก็นะผมจะไล่น้องเขาแล้วเลือกคนใหม่ก็ไม่ได้กลัวน้องเสียหน้า...
ซุบซิบๆ
....หล่ออ่ะ.....
.....สนใจจะมาเป็นสามีน้องกิ๊ฟซี่ไหมค้า อร๊ายยยย><.....
.....น่ารักจังเลยคะรุ่นพี่......
 
อ่าให้ตายเถอะครับ ผมจะถูกพวกที่นี่รุมกินไหมนะ ฮ่าๆ ผมเดินตรงไปหาเด็กผมทองทันที เด็กนั่นมองผมตาไม่กระพริบเลยแฮะ โอเคพี่หล่อพี่เข้าใจผมเลยยักคิ้วให้มันหนึ่งทีหล่อๆ
กรี๊ดดดด!!!!!
พี่เขายักคิ้วด้วยอ่าแก
“คิดว่าตัวเองหล่อมากหรือไงครับหน้าอย่างกับปลาจรวด” ร่างบางของเกลพูดพลางแบะปาก
-____- ให้ตายเถอะครับปากร้ายชะมัดไอ้เด็กนี่
End Part [คัตเตอร์]
 
Part [เกล]
...รุ่นพี่ที่จะมาเล่นเกมส์เป็นตัวอย่างกับผมน่าตานี่กวนโอ๊ยชะมัดเลยครับ คิดว่าตัวเองหล่อนักหรือไงกันมีการยักคิ้วให้ด้วย คิดว่าหล่อมาก? ชิผมหมั้นไส้เลยถวายประโยคบอกเล่าให้สักหนึ่งประโยค ฮ่าๆ.....
“น้องครับ เมื่อเช้ากินเนื้อหมาเข้าไปหรือป่าวครับ?ทำไมถึงปากหมาจัง^^” ไอ้รุ่นพี่หน้าปลาจรวดมันว่าผมปากหมาอ่ะ กรี๊ด เกลไม่ยอมเกิดมาไม่เคยมีคนมาพูดอย่างงี้ใส่เกลน้อยผู้น่ารักคนนี้เลยนะ ไอ้รุ่นพี่คนนี้มันกล้าดียังไง
“ไอ้ ##%#%$^##%$^&**)(*(*^&^(*(&*^&^&(&*(”
“พอ!! พอก่อนครับน้องน่ารัก” ไอ้พี่แบงค์ที่ลงโทษผมพูดขัด
“แฮ่กๆ จะยกตัวอย่างเกมส์ได้หรือยังผม แฮ่กผมไม่อยากอยู่นี้นานๆ แฮ่ก”
“เหนื่อยไหมนั้น ด่าซะฟังไม่รู้เรื่องเลย”
“ชิ”
“อ่าพอก่อนทั้งสองคนเลย ไอ้เหี้ยคัตมึงรีบสาธิตเลยสัสก่อนที่มึงจะไม่มีชีวิตอยู่น้องมันจะแดกหัวมึงอยู่แล้วไอ้สัส” ประโยคหลังพี่แบงต์หันไปพูดกับไอ้รุ่นพี่หน้าปลาจรวดครับซึ่งผมไม่ได้ยิน-__-
“เออ เอาละครับน้องๆเกมส์นี้มีชื่อว่า อย่าให้เหลือ กฎของเกมส์นี่คือต้องช่วยกันกัดกินป๊อกกี้ให้หมดอย่าให้เหลือแต่อย่าเพิ่งคิดว่ามันง่ายนะครับ เพราะเกมส์นี่ยังไงเราก็ต้องมีกับดักมากมาย โดยที่จะให้คนใดคนหนึ่งที่เป็นคู่ของน้องๆ เสียสละตนเองเป็นคนบุกเบิกและอีกคนไปรอที่จุดจบของเกมส์โดยคนที่บุกเบิกต้องวิ่งผ่านด่านต่างๆทั้งสองต้องนำผ้ามาปิดตาด้วยนะครับ แฮะๆพี่ลืมบอกไป เพราะกว่าจะถึงกันนี่คนบุกเบิกอาจจะเตลิดไปแล้วก็ได้ครับ ฟังดูเหมือนง่ายๆแต่เดียวพี่จะสาธิตกับน้อง เอ่อ น้องชื่อไรยะครับ”
-____- ร่างมาซะยาวเลยไอ้หน้าปลาจรวดแล้วค่อยมาถามชื่อที่พูดครับด้วยนี่มึงกลั้นใจพูดเพราะด้วยใช่ม๊ะ เกลคนนี้รู้ทัน
“ชื่อเกลฮะ” เพิ่มความเรียบร้อยนิดนึง
“โอเคครับ น้องเกลพี่จะให้น้องเกลเป็นคนบุกเบิกนะครับ”
“เห้ยพี่ได้ไงอ่ะ ผมยังไม่รู้จักวิธีเล่นเลย” แกล้งกูชัดๆ -__-
“น้องกล้าขัดคำสั่งรุ่นพี่หรอครับน้องเกล?”
“ก็ได้!!” เดียวเหอะมึงเดียวเหอะอย่าให้กูได้เอาคืนนะไอ้หน้าปลาจรวด
“เอ้าเดินตามพี่แบงค์ไปเลยนะครับจุดเล่นเกมส์ของเราอยู่ทางนู้นครับ น้องๆก็ลุกมาดูเกมส์ที่เราจะเล่นกันด้วยนะครับ”
...แม่จ้าวน้องเกลคนนี้จะคราย (Cry) นั่นมันอะไรดินโคลนไรอ่ะเอามาทะมอย กูมาปฐมนิเทศไม่ได้มารับน้องนะสัส T^T .....
“น้องเกลอยู่ตรงนี้นะครับแล้วนี้ราวจับเผื่อมองไม่เห็นนี่ผ้าปิดตาครับเดินไปให้ถึงพี่คัตเตอร์ที่อยู่ตรงข้ามแล้วกินป๊อกกี้ให้หมดนะครับ” พี่แบงค์บอกผม
“ฮะ T^T”
....ทันทีที่ผมปิดตาเสร็จ ผมก็จับราวไว้ทันทีผมเดินไปเรื่อยๆเหยียบโคลนนั้นแหละครับแต่.... ผมเดินมาได้สักพักมันมีอะไรมาพันๆขาผมด้วยอ่า ว๊ากกกกก น้องเกลกลัว ฮือๆ แม่จ๋าช่วยน้องเกลด้วย อ๊บๆ อ๊บๆ เดียวๆเสียงอะไรอ่ะมันเหมือน เหมือน เหมือนกบ ไอ้สัสพ่องตัยอย่าบอกนะว่ามีกบด้วยอ่ะ T^T นั่นมันขึ้นมาบนเท้าผมแน่เลยอ่ะ ฮือๆ กรี๊ดดดด...
....ว๊ายๆแกมีปลาไหลด้วยอ่า กรี๊ด...
....นั่นๆ นั่นกบนี่ แอร๊ยยยย น่ารักชะมัด....
....โอ๊ยกูไม่เล่นยได้ม๊ายยยยย....
...กูจะร้องไห้ มีตัวห่าไรบ้างวะ.....
ผม
จะ
ว๊ากกกกกกก ไอ้เชี่ยยยยยยยยย
...ผมไม่สนไรแล้วครับผมนี่กระโดดไปเลย อ่ะๆอย่าคิดว่าผมจะหนีนะครับเหอะเรื่องอะไรที่ผมจะให้ไอ้หน้าปลาจรวดมันหัวเราะผมละ ผมรีบสาวราวกระโดดไปด้วยแม่งเลย คล่ำๆไปเหมือนจะเจอคนแล้วครับผมรีบคว่ำหาแท่งป๊อกกี้ที่คาบไว้ที่ปากของไอ้รุ่นพี่หน้าปลาจรวดนานแล้วพอสมควร มั่ง? ผ้าปิดตาผมถูกดึงออกทำให้เห็นหน้ารุ่นพี่ปลาจรวดนั่นจังๆ หืม.. หล่อสัส เดียวๆไม่ใช่ละ ท่องไว้เกลเราเกลียดไอ้หน้าปลาจรวด ผมรีบกัดกินแท่งป๊อกกี้อย่างรวดเร็วแต่พอใกล้จะหมดแล้วผมก็รู้สึกประหม่าชอบกล แต่จะประหม่าทำไมเกลใช่ว่าเราจะไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายสักหน่อย เดียวๆหน้ามึงจะเขยิบมาทำไมไอ้หน้าปลาจรวด ใกล้เกินไปแล้วเดียวปากเราแตะกันแล้วและ และ... อื้อ มันจูบโผม O.o