Don't sweat it! ไม่ยากถ้าเรารักกัน [Yaoi]

Chapter 1 [ว่าด้วยเรื่องเรียนนานาชาติ]

Part [เกล]

           สวัสดีเพื่อนๆทุกคนฮะ ผมมีชื่อว่า “เกล” ผมเป็นลูกครึ่ง ไทย-ญี่ปุ่น แต่อย่าให้พูดเรื่องภาษาญี่ปุ่นเลยฮะ น้องเกลคนนี้จะคราย (Cry) เพราะพูดหรือฟังภาษาญี่ปุ่นไม่ได้เลย เสียดายเชื้อที่อยู่ในตัว -____- ผมมีสีผมสีทอง ตากลมโตบ๋องแบ๋ว? แถมด้วยร่างเล็กๆเหมือนผู้หญิง ด้วยความที่ผมเป็นคนน่ารัก? สวยใส? นิสัยดี? จึงทำให้มีหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มาผัวพัน เดียวๆ งงกันละสิ ฮ่าๆ ผมรู้ว่าตัวเองเป็นเกย์ตั้งแต่ตอนเข้าเรียนในระดับ Elementary school หรือ ระดับชั้นประถมศึกษานั่นแหละครับ ผมรู้จักตัวตนของตัวเอง ตอนอยู่ Grade 5 หรือ ป.5 อย่าเพิ่งหาว่าผมกระแดะหรืออะไรนะครับ แต่ผมก็กระแดะจริงๆนั้นแหละ ฮ่าๆ สงสัยสินะ ผมมาเรียนต่อที่อเมริกาตั้งแต่ขึ้นชั้นป. 3 หลังจากที่เรียนที่เมืองไทยตั้งแต่อนุบาลยันป.2 มันก็คงเป็นเรื่องที่แปลกเพราะผมไม่ได้มีเชื่อของฝรั่งเลย ฮ่าๆ ก็แล้วไงอ่ะบ้านรวยอยากเรียน ตอนนี้ผมจะขึ้นในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายแล้วครับ ผมกลับมาเรียนที่เมืองไทยในโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่ง นี้ก็เป็นเรื่องที่ดีเลยละ เพราะถ้าผมเข้าเรียนโรงเรียนที่มีกฎเกณฑ์ห้ามนู้นนี่เยอะแยะก็คงจะอยู่ไม่ได้ แนะนำตัวเองมาพอสังเขปแล้วเราไปต่อกันในเนื้อเรื่องเลยฮะ

End Part[เกล]

วันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 [วันเปิดภาคเรียน]

“เฮ! ไอ้คัตทางนี้โว๊ย” ข้าวฟ่างตะโกนเรียนเพื่อนของตนเอง

.....ร่างสูงบางเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนของตนเองจึงเร่งฝีทางเดินไปหาทันที....

“ตะโกนซะดังเลยไอ้ห่าน” คัตเตอร์พูดพลางตบหัวเพื่อนของตนอย่างไม่แรงมาก

“โอ๊ย! ไอ้สัสตบหัวกูทำไม ถ้าสมองกูไหลนะสัส” ข้าวฟ่างยู่ปากพลางว่าเพื่อนของตน

“อยากตบ แล้วไมมึงมาเช้าจังวะ”

“แหม่ กูก็ขอเป็นคนดีกับเขาบ้างดิ กูจะเป็นเด็กดีของคุณครู” ข้าวฟ่างตอบพลางยักคิ้ว

“หรอสาส”

“ถ้าม่ได้ด่ากูจะตายหรือไง ไอ้สัสคัต”

“ใช่ กูจะตาย ฮ่าๆ ” คัตเตอร์พูดพลางหัวเราะไม่ดังมาก

“มึงๆ เขาบอกว่าเด็กม.4 ปีนี้แจ่มสรัดเห็บหมัดเต็มกางเกง”

“เดียวๆ ใจเย็นไอ้สัสเห็บหมัดเต็มกางเกงมาจากไหน? ไอ้ฟ่างมึงหิวก็บอก”

“กูก็เอาแท็กทวิตของพี่นัดทะโบ๊ทมาเล่นไง มึงแม่งบ้านนอก”

“แหม่ พ่อคนในเมือง แล้วไหนอะเด็กแจ่มๆของมึงกูยังไม่เห็นเลย”

“เขาอาจจะยังไม่มาก็ได้ มึงไปช่วยงานพวกคณะกรรมการกับกูดิ เผื่อได้เจอด้วย”

“เออๆ โอเคๆ”

......ทั้งสองพากันเดินไปที่กลุ่มคณะกรรมการที่กำลังแนะนำน้องใหม่ของสถาบัน มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่หน้าตาดี ดูดีพอใช้ได้ยันหน้าตาติดลบ บางคนย้อมสีผมแสบตา อาทิเช่น สีฟ้าทะเล สีแดง สีทองเหลืองอร่าม มันไม่ใช่เรื่องแปลกเพราะเป็นโรงเรียนนานาชาติที่ให้สิทธิเด็กเต็มที่ บางคนก็ทำเล็บ แต่งหน้าหนาจัด ซึ่งถ้าคนอื่นเข้ามาอาจจะกลัวกันเลยทีเดียว....

“พี่ๆ หวัดเด้คร้าบบบบ”

.....เมื่อเสียงทักทายอย่างดังของข้าวฟ่างทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นหันมามองกันตรึม ส่วนพวกคณะกรรมการก็พยักหน้าตอบเชิงรับรู้ การมาของรุ่นน้อง...

“มีอะไรให้พวกผมช่วยหรือป่าวครับพี่” คัตเตอร์ถาม

“พวกมึงอยู่เฉยๆเถอะ ถ้าพวกมึงมาช่วยกูว่ากูม่อหนุ่มน้อย สาวน้อยไม่ได้กันพอดี” รุ่นพี่ผู้ชายที่ถือศักดิ์ว่าเป็นประธานนักเรียน

“โหยใจร้ายง่า งั้นพวกผมนั่งแถวนี้ละกัน”

“เออ นั่งอยู่แถวนี้แหละ เดียวอีกสักหน่อยจารย์แม่ก็คงมา พวกมึงอาจโดนใช้งาน”

“คร้าบๆ” ทั้งสองคนตอบรับพร้อมกัน

Part [เกล]

อ่าตอนนี้ ผมลงมาจากรถเฟอร์รารี่คันสวยของพี่ชายข้างบ้าน อ่ะๆอย่าเพิ่งเข้าใจผิดฮะผมไม่ได้ไปอ่อยที่ไหนมา แค่แม่ฝากพี่เขามาส่งเท่านั้นเองผมมายืนอยู่ด้านหน้าโรงเรียนแห่งใหม่ของผมแล้วดูชุลมุนชะมัดเลยแฮะ

“ขอบคุณนะฮะพี่ศิวา” ร่างบางกล่าวขอบคุณรุ่นพี่ข้างบ้านที่มาส่งตน

“ยินดีครับ คนน่ารัก^^”

“แหม่ พูดอย่างงี้เกลก็เขิลสิฮะ เกลไปก่อนนะครับ”

“เย็นนี้พี่มารับนะ”

“ไม่เป็นไรฮะ เกลมีธุระต้องไปทำอีก” (ซะที่ไหนละ) ร่างบางคิดในใจ

“อ่า เสียดายใจ งั้นโชคดีนะครับ”

“ขับรถกลับบ้านดีๆนะฮะ”

“ครับ” ร่างหนาขับรถออกจากบริเวณทันที

“ชิน่ารำคาญชะมัด” ร่างบางพูดพลางแบะปาก

.....ร่างบางน่ารักสาวเท้าเดินเข้าไปในตัวโรงเรียนอย่างไม่เร่งรีบ สายตาทุกคู่จับจ้องมาที่ร่างบางอย่างละสายตาไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวน้อยใหญ่ เก้ง กวาง ชะนี หรือผู้ชายทั้งแท่ง เมื่อร่างบางสาวเท้าพ้นจากสายตาทุกคู่แล้ว ทุกคนที่นั้นต่างพากันซุบซิบ เอ่ยชมบ้าง ติเรื่องความกล้าในการแต่งตัวหรือย้อมสีผมบ้าง แต่ร่างบางกลับไม่สนใจกับสายตาทุกคู่และตรงมายังจุดที่บริการเด็กนักเรียนปีการศึกษาใหม่ ที่มีเหล่ากรรมการนักเรียนที่คอยช่วยเหลืออยู่....

“ขอโทษนะฮะ นักเรียนม.4 ไปรวมตัวกันที่ไหนฮะ”

“เหี้ย!! นางฟ้ามาโปรด” บุคคลที่1

“อ่ะๆ นะ..น่ารักเป็นบ้า” บุคคลที่2ตามมาติดๆ

“มีแฟนยังครับ?” บุคคลที่ 3

“ถ้าหาห้องไม่เจอ มาอยู่ในห้องหัวใจของพี่ก่อนก็ได้นะครับน้อง” ประธานนักเรียนหยอดร่างบาง

“ไอ้สัสของกู” บุคคลที่ 5

และ บลาๆ อีกมากมาย

“ผมถามก็ตอบสิฮะ พูดตอบไม่ตรงคำถามไม่ทราบว่ามีกรรมพันธุ์เป็นปลาสอดหรอฮะ” ร่างบางตะโกนขัดกับประโยคบอกเล่าของหนุ่มๆรุ่นพี่

อู้!!

แรว๊งงงงงง!!

“เอ่อ น้องใจเย็นนะคะ ม.4 ไปรวมตัวที่หอประชุมที่มีหลังคาสีกรมท่านะคะน้อง” ใครสักคนในกลุ่มคณะกรรมการพูดแทรกขึ้นมา

“ขอบคุณฮะ” ร่างบางกล่าวขอบคุณพร้อมฉีกยิ้มอย่างน่ารักและเดินไปอีกทางทันที

Part [คัตเตอร์]

“มึงๆ” ข้าวฟ่างสะกิดเรียนเพื่อนของตนที่นั่งข้างๆกัน

“ห๊ะอะไร มีอะไร”

“มึงเห็นคนเมื่อกี้ป่ะ น่ารักสัสแต่ก็ดูแรงเวอร์ ผมนี้ทองสัส”

“ไม่เห็นกูก็ตาบอดแล้วไอ้สัส”

“มึง ถ้ากูจีบจะติดป่าววะกูจะได้น้องเขาเป็นเมียป่ะ? *^*” ข้าวฟ่างถามเพื่อนของตนอย่างมีความหวัง

“กูว่าหน้าอย่างมึงอะได้อยู่แล้ว”

“ได้ไรอ่ามึงอย่าหยุดดิ *^*”

“ได้ผัวแทนเมียวะ หน้าอย่างมึงอ่ะนะจะมีเมีย ที่บ้านมีกระจกป่ะลองส่องหนังหน้ามึงดูนะสัส” คัตเตอร์พูดพลางส่ายหัวไปมา

“โถ่ ว่าแต่กูมึงก็ใช่จะมีเมียเห๊อะหน้าก็หวานๆเหมือนกูแหละสัส” ข้าวฟ่างพูดพลางทำหน้าไม่พอใจ

“ขอโทษนะครับ กูฟันผู้ชายผู้หญิงมานับไม่ถ้วนแล้ว ไม่เคยมีผู้ใดมาทะลวงตูดกูได้ ฮ่าๆ”

“สาธุ เถอะไอ้สัส แล้วมึงสนใจน้องผมทองนั่นป่ะ?”

“หึ ไม่วะ ดูท่าจะมีหลายผัวแล้วกูว่ารูคงหลวมอีกอย่างกูกลัวติดโรค”

“แหม่ ไอ้ตอแหลกูไม่คุยกับมึงแล้วไปช่วยห้องเราคุมเด็กที่หอประชุมกันกูจะได้ไปหาน้องน่ารักด้วย อร๊ายยยย”

“เออ” คัตเตอร์ส่ายหน้าระอาเพื่อนของตนเอง