รักที่ไม่จากไปไหน [ Yaoi ]

 
 
"คิดว่าผมเชื่อคุณหรอ" ผมทำหน้าแบบไม่มีทางคนอย่างริบบิ้นนี่นะจะทำสิ่งผิดกฎหมาย เขาไม่ได้เลวขนาดนั้น
 
ไอ้ผู้กองบ้านี่ก็เดินไปจับนั่นจับนี่ หึ คิดจะทำคิดจะพูดอะไรกันว่ะ
 
"นี่ล่ะนะ ความรักทำให้คนตาบอด"  เฮือก จุกอกอย่างจัง
 
"ผมจะบอกอะไรให้นะ แฟนคุณนะเลวยิ่งกว่าพวกที่อยู่ในคุกอีก" หน้าตานี่จริงจังเกินไปแล้ว กล้ามาว่าแฟนสุดน่ารักของผมได้ไง วุฒิจิม่ายทน ><
 
"แฟนผมเสียไปนานแหละ กรุณาให้เกียรติเขาด้วย!" ถ้าผมเป็นหมานะ ผมสาบานผมจะกระโดดกัดมันให้ตายยยย
 
พูดแล้วขึ้น ความรักที่เป็นไปไม่ได้ ผมทรมานมา 1 ปีกว่าๆนะ ฮึก 
 
"ไหนคุณบอกผมว่าแฟนคุณไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุไง" เออ มันก็ใช้แหะ ต้องมีสิ่งลึกและลับซ่อนอยู่ (อย่าเล่นเจ๊ซีอยู่ ><) โทดๆ ป่วนทุกเรื่องนะเจ๊ (เรื่องของคนสวย) ยอมมม
 
"นี่คือหลักฐานที่ผมหามาได้" เขายื่นแแฟ้มหนึ่งเล่มให้ผม พอผมเปิดออกเท่านั้นแหละ นี่มัน
นี่มัน!
นี่มัน!
นี่มัน!
 
"ว่างเปล่า "
 
"แผ่นต่อไปคร๊าบบบบ" ดูๆ ไไอ้บ่าผู้กองขำให้ผม เดี๋ยว เดี๋ยว วุฒิจิมิทนน่าาาาา ><
 
ผมเห็นเป็นรูปริบบิ้นสองคน เดี๋ยวริบบิ้นไหง่มีสองคนได้นี่ไอ้กองเล่นเกมส์กับผมหรอ ผมไม่เล่นด้วยนะ นิ้นิ้วของผมไปเกลียที่หน้าของริบบิ้น พร้อมกับน้ำตาที่ไหลลง ภาพของเขาที่มีรอยยิ้มแบบนี้นานแล้วที่ผมไม่เห็นมัน....รอยยิ้มแห่งความเจ็บปวด
ริบบิ้นอีกคนทำหน้านิ่งๆไร้ความรู้สึก ความสูงเท่าๆกัน ทุกอย่างเหมือนกัน แต่ไม่เหมือนตรงที่...รอยยิ้ม รูปนี่เขาไม่ยิ้ม มันทำให้ผมเจ็บอกชะมัด
นิ้วของผมยังทำหน้าที่กลียรูปนั้นอยู่ไปเรื่อยๆ น้ำตาก็ทำหน้าที่ไหล
 
"เขามีพี่ชาย..." ผู้กองหันหน้ามาทางผมอีกครั้ง "แฟนคุณนะมีพี่ชายฝาแฝดชื่อ บอส" นี่บิ้นไม่เคยบอกผมเลยว่าเขามีพี่ชายฝาแฝดตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาหลอกผมมาตลอด ผมหลงเชื่อเขามาตลอด
 
ผมคงเป็นไอ้โง่คนหนึ่งสินะ คนที่รักคนโกหก!!
 
 
-----------'-----------'-----------'-------------'-------------'---------------'--------''''''-
 
ผู้กอง
 
ผมทนเห็นน้ำตาคนตรงหน้าไม่ได้ มันเหมือนเขาไม่เคยผิด ผมเกลียดคนที่ร้องไห้ มันเหมือนเขาน่าสงสาร มันเหมือนเขาถูกเสมอ เหมือนเขาไม่เคยผิดอะไรเลย
 
ผมชื่อกราฟครับ หลายคนเรียกผม ผู้กองกราฟ ตั้งแต่ที่แฟนของวุฒิเสียไป ผมก็ค่อยสืบคดีมาตลอด ผมเหนื่อยมาตลอดเพื่อให้แน่ใจว่าริบบิ้นไม่ใช่คนดีอย่างที่เขาคิด เพราะสิ่งๆเดียวที่ผมเรียกมันว่า ความรัก
ผมหลงรักวุฒิ.......
ตั้งแต่เด็กๆ หึ น่าขำสินะครับ ผมรักเขามาตลอดจนถึงตอนนี้ก็ไม่หยุด แต่ผมไม่เคยสารภาพออกไปว่ารัก ถ้านัทก็ผ่านมา สิบกว่าปีแล้วที่ผมหลงรักคนๆนี้
แต่อาจเป็นเพราะคนตรงหน้าคนๆนี้อยู่ใกล้ชิดมาตลอด มันเลยเหมือนว่าผมไม่ต้องการอะไรอีก
เห็นเขาร้องไห้เพราะริบบิ้นนี่ หัวใจผมแทบขาด
 
"กลับก่อนแล้วกัน" ผมไม่ฟังเสียงของวุฒิว่าเขาจะห้ามหรือบอกอะไร ผมแค่รีบเดินออกมาจากที่นั่นให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
 
พอมาถึงรถ ผมก็ร้องระบายออกมาทันที ทำไมว่ะ ผมอุสาคิดว่าเขาจะเลิกร้องไห้แล้ว นี่มันผ่านมานานแล้วนะ ผมเชื่อว่า ไอ้ริบบิ้นกับพี่ชายมันทำเรื่องชั่วๆ เลยต้องโดนเก็บ แต่สายสืบผมรายงานว่า ไม่พบพี่ชายของริบบิ้น 
ต่อจากนี่แย่แน่ๆเรา
 
 
/// เจ๊ฝากนะแจ๊ะ แอบสงสารท่านผู้กองนิดๆ ///