The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ

    หลังจากที่ฉันถอยห่างออกมาจากเจ้าชายสักพัก ทุกคนเริ่มสงสัยว่าฉันกับเค้าเลิกกันแล้วเพราะเค้าเองก็ควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าอยู่แล้ว ขนาดเจอในห้องก็แทบจะไม่คุยกันสักคำ เอาเถอะ! ขออยู่สวยๆคนเดียวไปดีกว่า ตอนนี้ฉันได้รับความนิยมจากผู้ชายเยอะพอสมควร วันๆในล็อกเกอร์มีแต่จดหมายรักเต็มไปหมด><

"เอาล่ะ วันนี้ครูจะจับคู่ให้เอง!" เด็กในห้องเรียนส่งเสียงผิดหวังสุดๆร่วมถึงฉันด้วย-..-ไม่แฟร์สะนิด!

"เป็นงานคู่ที่ต้องทำเสร็จภายในอาทิตย์นี้ ย้ำ! อาทิตย์นี้"

"โธ่!~~จานนนนนน-_- " พวกผู้ชายส่งเสียงกัน

"เป็นงานเกี่ยวกับเขียนบทความคล้ายๆกับเขียนหนังสือ ต้องมีข้อมูลจริง ศึกษาจริง!" 

"-0- ง่าาา งานหนักเลยแหะ อาทิตย์เดียวจะเสร็จได้ไงเน้อะ ยูริ" ซินหันมาคุยเบาๆ

"นั่นสิ-..- เขียนบทความไม่ใช่ง่ายๆต้องไปศึกษาด้วยตัวเอง" ฉันหันไปบ่นกับซิน

"ยูริ คู่กับ เจ้าชาย!" ฉันรีบหันขวับไปทางเค้าทันที เค้ามองหน้าฉันนิ่งๆทำเหมือนไม่มีอะไร

"><ซวยล่ะ ยูริเค้าเรียกพรมลิขิตหรือเปล่าหน่าาา~" ยัยซินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"หัวข้อพวกเธอสองคนคือ ความรัก^^ หัวข้อนี้ง่ายๆสำหรับพวกเธออยู่มั้งง" ฉันอ้าปากค้างกับหัวข้อ ฉันไม่เคยมีความรักนี้! แถมต้องมาทำกับเจ้าชายนี้น่ะ

"ว้าวววววว! ถ่านไฟเก่ามันร้อนนนนนนนน!!" พวกผู้ชายคตบมือแล้วก็ร้องเพลง ถ่านไฟเก่า-..- จำได้ว่าฉันไม่เคยคบกับเค้าน่ะ! ไอพวกบ้าาาาาาา

"หัวข้อยากจังแหะ" แม้แต่เค้าก็ยังบ่นออกมา สาวๆเยอะขนาดนั้นยังบอกว่าไม่เข้ากันความรักงั้นหรอ

"หื้มม นายไม่เข้าใจหัวข้อหรอ=_= " เอ๊ะ! แล้วฉันไปถามเค้าทำไม

"-- เพราะฉันไม่เคยรักใครเลยไม่รู้หน่ะ" เค้าทำไม่อารมณ์ร่วมสุดๆ 

"งั้นฉันทำคนเดียวดีกว่า จะได้ทำเสร็จเร็วๆ" เค้าลุกขึ้นแล้วมาล็อกเก้าอี้ไว้ อีกแล้ว! เหมือนกับตอนนั้น

"-0-โว้วววววว คราวนี้อาจรายฺอยู่น่ะ เจ้าชายยยยย" อาจารย์ยืนมอง งง เพราะกลัวเค้าล่ะมั้งเป็นถึง

เจ้าชายนี้หน่า ฉันเอามือดันเค้าไปเบาๆ

"ทำด้วยกัน จะได้รู้ว่าความรักเป็นยังไง^^" รอยยิ้ม! รอยยิ้มเจ้าเหล์แบบนั้น!

"ง่าาา-///-ช่วยออกไปก่อนได้ไหม!" เค้ายอมถอยห่างแล้วกลับไปนั่งที่

"ตามนั้น^^ ทุกคนครับ ผมกลับมาคบกับยูริแล้วน่ะครับ" อึกกก! จุกไปยันไส้ติง อะไรของนายไปคบตอนไหนห้ะ! นายกำลังปั่นหัวฉันอยู่ใช่ไหมเจ้าชายยยยย

"เย้ๆๆๆๆ เจ้าชายคงรักยูริมากสิน้าาา ตัดไม่ขาดล่ะสิ!" ผมทองพูด

"คงงั้นมั้ง^^ อย่าทำตัวแบบนั้นอีกเข้าใจไหม"เค้าหันมาสั่งฉัน

"-0-คิดจะทำอะไรของนาย!" ฉันจ้องเขม็งเค้า แต่กับไม่สถบสท้านเค้าสะนิด ว่าจะถอยห่างอยู่แล้วเชียว

กับไปเป็นแบบเดิมอีกแล้ว ฉันจะตัดใจเค้าได้ไงล่ะ!

" ไม่รู้สิ ฉันห่างจากเธอไม่ได้" เค้าสบตากับคำ ' ไม่รู้สิ ฉันอยู่ห่างจากเธอไม่ได้' ประโยคนี้ทำเอาหัวใจของฉันมันเต้นรั่วมาก เค้าจะได้ยินเสียงหัวใจฉันไหมน่ะ

"แล้วที่หลังตึก กับจัสมินหน่ะ....." ฉันก้มหน้าไม่สบตากับเค้า ดูเค้าเองก็ตกใจไม่น้อยแล้วมากุมมือฉัน

"ฉันไม่อยากให้จัสมินมาวุ่นวายกับเธอ กลัวจะมาทำร้ายเธอ" เค้าพูดเสียงที่อ่อนโยน 

"จูบล่ะ?" ฉันยังคงไม่มองหน้าเค้า เค้าชอนหน้าฉันให้ไปสบตากับเค้า

"จูบ มันแทนความรู้สึกได้หลายอย่าง กับจัสมินฉันเห็นเป็นแค่เพือน" ฉันสบตาเค้าอยู่นาน หน้าร้อนผ่าว

ตอนนี้ฉันไม่อยากละสายตาไปจากเค้าเลยสะนิด

"งั้นหรอ จูบกับใครก็ได้สิน้ะ" ฉันปัดมือเค้าออก 

"บอกฉันมาสิ ว่าห้ามจูบใครยกเว้นเธอ :) " เค้ายิ้มบางๆแล้วลูบหัวฉันอย่างเอ็นดู ไม่แคร์สายตาคนในห้อง

"ฉันมีสิทธิ์ที่ไหนเล่าส เจ้าบ้า! -///-" ฉันสติแตกแล้วเจ้าค่ะ 

"เจ้าชาย ไม่ใช่ เจ้าบ้า" แนะ! ทำมาเล่นมุข ไม่ตลกด้วยหรอกกกกกก=_=

"พูดสิ ไม่พูดฉันก็จูบคนื่นไปทั่วน่ะ " เค้าหยักไหล่แล้วทำแก้มป๋องๆ น่ารักชะมัด-///-

"ห...ห้าม จ...จูบ ใครน่ะ!" พูดได้ยากลำบากแต่ทำไมฉันถึงพูดออกไปน่ะ เค้ายิ้มหวานให้ ยิ้มที่อ่อนโยน

อยากให้เค้ายิ้มแบบนี้ไปตลอด แต่คงไม่ได้ตอนนี้ก็แค่แฟนกำมะลอแค่นั้น อย่าไหลไปกับเค้าก็พอ!

"หวานจริงๆ อิจฉาจริงๆ " ทุกคนยืนขึ้นแซว ฉันได้แต่นั่งก้มหน้ายังเดียว

"ฉันไปส่งน่ะ ^^ " 

"ห้ะ!-///-ไม่เป็นไร " ฉันรีบส่ายหน้าทันที

"น้ะ^^ขอร้องล่ะ " เค้าส่งยิ้มหวานมาให้อีกครั้ง ใจอ่อนอีกจนได้ เมื่อไหร่ฉันจะตัดขาดจากเค้าได้ล่ะ

"อ่าาา^^แล้วแต่นายเถอะ " วันนี้ฉันกลับบ้านกับเค้างั้นหรอ!>< แล้วจะดีใจไปทำไมหน้าาา~

       บทสรุปของบทความ หัวข้อ ความรัก จะเป็นยังไงบ้างน่ะ? จะราบรื่นหรือเปล่า