The Prince ลุ้นรักพิชิตใจเจ้าชายสุดหล่อ
เขียนโดย 
นางฟ้าปีกขาว
วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.53 น.
แก้ไขเมื่อ 28 เมษายน พ.ศ. 2558 09.31 น. โดย เจ้าของนิยาย
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทำไม ถึงต้องสลับคู่กันด้วยน่ะ ไม่เข้าใจท่านผู้อำนวยการจริงๆ ดูจิโร่เองโมโหเห็นได้ชัด
ฉันได้แต่บอกจิโร่ว่า เราจะชนะแน่ๆ ฉันจะไม่เป็นตัวถ่วงเค้าแน่
"เริ่มได้!!" เสียงเพลงที่ดังขึ้น ทำให้คู่เจ้าชายกับจัสมินอวดท่าทางที่สง่าก่อน แถมคล่องแคล่วและ
สวยงามราวกับหงส์ จิโร่หันมายิ้มอย่างอ่อนโยน
"พร้อมล่ะน่ะ ยูริ" ฉันพยักหน้า แล้วก้าวเท้าพร้อมเค้าด้วยท่าทางที่แสนอ่อนหวานและสวยงาม
ทำเอาคู่เจ้าชายชงักแล้วกลับไปเต้นต่อ เสียงตบมือกับเสียงเชียร์ยังคนดังเรื่อยๆ
"สลับคู่!" เจ้าชายดึงฉันออกไปจากจิโร่อย่างรวดเร็ว ฉันเสียหลักเล็กน้อยทำให้ฉันไปอยู่ในอัอม
กอดของเค้า ฉันตกใจก่อนจะรีบผลักตัวเองออดแล้วตั้งสติ
"เต้นได้ดีนี้ ไม่คิดจะเต้นได้ดี" จัสมินกับจิโร่หันมามองเป็นช่วงๆ ฉันทำเป็นก้มหน้าเพื่อไม่มองหน้า
ของเค้ากลัวจะสติแตกสะก่อน
"เรื่องของฉัน" ฉันพูดเสียงเย็นเยือก เค้าแสะยิ้มเล็กน้อย บ้าจริง!สะใจนายมากหรือไง
"ทั้งๆที่เรื่องเพิ่งเกิดวันนี้ ฉันคิดว่าเธอคงยังทำใจไม่ได้" ทำไม เค้าพูดแบบนี้ทำไมกัน ฉันพยายาม
บังคับตัวให้ไม่ร้องไห้ต่อหน้าเค้าเด็ดขาด อนทนไว้ ยูริ!
"...." จิโร่...ช่วยด้วย!
พรึบบบบ~ จิโร่ดึงฉันไปในอ้อมกอดของเค้า ดีจังนายมาตอนที่ฉันมีปัญหาตลอด
"ร้องออกมาเถอะ" จิโร่กระซิบที่ข้างหูฉัน ทำให้คนคิดว่าฉันกำลังหวานใส่กันอยู่ ฉันเอาหน้าไปซุก
เค้าเอาไว้เพื่อร้องไห้ ทุกคนคิดว่าเป็นการจบที่แสนหวานแต่ที่จริงฉันร้องไห้ต่างหาก!
"เสื้อฉันเปียกหมดแล้วยัยบื้อ" จิโร่หยิกแก้มฉันเบาๆ จิโร่อ่อนโยนเสมอเลยน้ะ
"ง่าาา -///- ขอบคุณน้ะ" ฉันยิ้มอ่อน
"-///- งื้อออ " เค้ามือมาจับต้นคอตัวเอง น่ารักจังน่ะจิโร่ เจ้าชายยังคงมองมาที่ฉัน
"ว้าวๆสง่างาม แต่ตัดใจแล้วว่า เสมอกัน" จิโร่เดินดุ่มๆขึ้นไปลนเวทีอย่างหัวเสีย
"สนุกมากหรือเปล่าครับ?" ผู้อำนวยการตกใจเล็กน้อย คนในห้องโถงเงียบเพราะกำลังดู
เหตุการณ์ตอนนี้ ฉันได้แต่ยืนดูเฉยๆ
"จิโร่..." เค้ายืนมองหน้าผู้อำนวยการ คิดจะทำอะไรของเค้าน่ะ!
"พ่อทำแบบนี้กี่ครั้งแล้ว!" พ...พ่อเค้างั้นหรอ เห็นหายไปตั้ง15ปี แถมในบ้านเค้าก็ไม่มีรูปของ
พ่อตัวเองสะนิด คงเสียใจมากเลยสิน่ะ
"เหมือนที่พ่อเพิ่งติดต่อผมมา ให้ผมมาเรียนที่นี้! สนุกหรือเปล่า" ทุกคนเริ่มตึงเครียด เจ้าชาย
เองก็ดูเหมือนจะซีเรียสเหมือนกัน ความสัมพันธ์จิโร่กับเจ้าชายเองฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้
เค้ามีเรื่องอะไรกันหรือเปล่า จิโร่โกรธมากเลยสิน่ะ
"ฟังพ่อก่อนน่ะจิโร่ พ่อไปก็เพื่อลูกน่ะ" จิโร่แสะยิ้ม
"ทิ้งภาระให้ผมดูแลทั้งหมดหรอครับ? พอกันที!" จิโร่วิ่งออกไปข้างนอก ฉันควรจะตามเค้าไป
ดีหรือเปล่าน่ะ จิโร่ค่อยช่วยเหลือมาตลอด...ถึงเวลาที่ฉันจะช่วยจิโร่บ้าง ถึงฉันจะไม่เข้าใจอะไร
แต่ฉันจะพยายามสานสัมพันธ์นายกับพ่อเอง ต่องช่วยเค้าให้ได้!
"ไปตามไปหรือไง" เจ้าชายหันมาพูด ฉันดึงหน้าใส่เค้า
"แน่นอน เค้าสำคัญกับฉันนี้หน่า" เจ้าชายชงักก่อนจะหันกลับไป ฉันรีบวิ่งไปที่สวนหลังโรงเรียน
เป็นที่เดียวที่จิโร่กับฉันมานั่งบ่อยๆ
"...." เค้านั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ ฉันค่อยๆเดินแล้วลงไปนั่งข้างๆเค้า
"ยูริ" ฉันประคองใบหน้าจิโร่ไว้ ฉันชอบทำประจำเวลาที่จิโร่มีปัญหาฉันมักจะประคองใบหน้า
แล้วมองหน้าฉันไว้ เค้ายิ้มบางๆดูเหมือนเค้าจะร้องไห้เลยแหะ
"ไม่อยากให้เธอเห็นฉันในสภาพนี้เลย" เค้ากอดฉันแล้วเอาหน้าซุกแถวซอกคอฉัน ตัวสั่นอยู่
ร้องไห้อยู่สิน่ะ ฉันลูบหลังเค้าเป็นเชิงปลอบ
"จิโร่...มีอะไรก็บอกฉันได้เสมอน่ะ" จิโร่คลายกอดแล้วจ้องหน้าฉันอย่างจริงจัง
"ขอจูบอีกครั้งได้ไหม?" ฉันสดุ้งเล็กน้อย ไม่ได้ยินที่จิโร่เคยขอแบบนี้นานเท่าไหร่แล้วน่ะ?
"อื้ม" เพื่อความสบายใจเค้าฉันเต็มใจ ดีกว่าใครบางคน
"ยูริ" จิโร่ยิ้มอ่อน แล้วค่อยๆประกบริมฝีปากอย่างแผ่วเบา จูบที่แสนอ่อนโยน ริมฝีปากนุ่มๆของเค้า
ทำใหฉันแทบเสียสติ เค้าขยี้ริมฝีปากหนักหน่วงขึ้น มือของเค้ารัดเอวฉันเอาไว้
เวลาล่วงเลยมาเท่าไหร่ไม่รู้แต่ที่รู้ๆตอนนี้เราจูบกันนานมาก ฉันเองก็ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น
ตลอดไม่กล้าสบตาเค้า จิโร่เองก็ดูสบายใจขึ้น
"จูบยังหวานเหมือนเดิมน่ะ" ฉันตเค้าไปนึงที
"บ้า!-////-" เอ๊ะ! ทำไมถึงเข้นเค้าด้วยล่ะ เมื่อก่อนก็เคยจูบกันแล้วนี้หน่า
"ขอบคุณน่ะ" ฉันได้แต่ยิ้มให้เค้า ฉันจะช่วยนายเองจิโร่ เรื่องทุกอย่างขิงเจ้าชายฉันจะลืมไปให้หมด จะไม่จำอะไรทั้งนั้น!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
