เงือกสาวจอมซนกับนักสืบจอมกวน

ณ วังใต้ทะเลลึก
     ฉันเดินตามท่านแม่ไป ส่วนท่านพี่ก็ไปเอาตลับหอยมุขอะไรก็ไม่รู้ น่าเบื่อ
               `` แม่ขา นี้เราจะไปไหนกันหนะ " ฉันถามแม่
               `` มาเถอะหน่าลูก รีบตามแม่มา " ท่านแม่ตอบ
     ฉันเริ่มจะมองเห็นความแตกต่างรอบตัวฉันขึ้นเรื่อยๆ มันเหมือนความฝัน ว้าว!! นี้มันอะไรกันเนี้ย ฉันได้แต่อ้าปากค้างและมองไปรอบๆ มันเหมือนในโลกจินตนาการ สวย..สวยมากๆเลย ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะว่ามีที่สวยๆ ขนาดนี้อยู่ภายในวัง หรือว่านี้คือ 
               `` ทุ่งแห่งความฝัน " ฉันเอ่ยออกมา ขณะที่สวยตายังกวาดมองไปรอบๆ
               `` หึๆ " ท่านแม่หันมามองพร้อมกับหัวเราะเบาๆ `` ไม่จ๊ะ ไม่ใช่ " แล้วหันกลับไปมองทางตามเดิม
               `` เอ้า ทำไมหละค่ะ ออกจะสวยเหมือนกับความฝันเลย " ฉันทำหน้าสงสัย แล้วท่านแม่ก็หันมามองหน้าฉัน ลูบหัวเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า
               `` ใช่จ๊ะ มันเหมือนกับความฝัน แต่..มันไม่ได้ชื่อทุ่งแห่งความฝันน่ะสิจ๊ะ " 
               `` แล้วมันชื่ออะไรกันหละค่ะ " 
               `` มันชื่อ..ทุ่งแห่งความจริงจ๊ะ "
               `` ห๊ะ!! " ชื่อเชยชะมัด สถานที่ออกจะสวยจะตาย `` แล้วมันความจริงยังไงกันหละค่ะ " ฉันถามต่อ 
               `` ก็มันเก็บเรื่องราวความเป็นจริงทุกอย่างที่เคยเกิดขึ้นที่เมืองสุริยันจันทรา แห่งนี้ไงหละจ๊ะ ทั้งเรื่องในวัง กษัตริย์ ราชินี ราชวงค์ รวมถึงประชาชน เรื่องน่าเหลือเชื่อต่างๆ ไงล่ะจ๊ะ " ท่านแม่ตอบขณะที่เดินสำรวจไปรอบๆ ท่านแม่นี้เหมาะที่จะเป็นไกด์นำเที่ยวซ่ะจริงๆเลย ฉันเดินตามท่านแม่ไปเรื่อยๆแล้วก็ต้องสะดุดเข้ากับรูปๆ หนึ่ง
               `` อุ๊ย!! จริงด้วยค่ะ แม้กระทั่ง " ฉันหยุดพูดพร้อมกับหยิบรูปและเรื่องราวที่ทำไว้ตอนเด็กๆ
`` นี้ไง ตอนที่หนูแกล้งพี่โพไซดอน ฮิๆ " ฉันยิ้มและหัวเราะกับแม่เพราะรูปนั้นเป็นรูปที่ฉันจับพี่โพไซดอนจับมัดไว้กับโต๊ะ แล้วเอาขนนกที่เก็บได้ที่ชายหาดมาจั๊กจี้พี่ชายจนฉี่ราด ฮิๆ สนุกเป็นบ้าเลย หัวเราะจบฉันก็เอารูปเก็บไว้ที่เดิม แล้วก็ถามท่านแม่ว่า
               `` แม่ขา แล้ว ภาระกิจที่จะทำให้หนูไปทำนี้คืออะไรค่ะ " ฉันถามแม่ แต่แม่ทำหน้าเหนื่อยใจแล้วตอบว่า      
               `` ภาระกิจคือ ลูกต้อง... " แม่หยุดชะงักกึก เหมือนกับเห็นอะไรบางอย่าง ฉันจับไหล่แม่แล้วเขย่าเบาๆ
               `` แม่ แม่ขา คืออะไรเหรอค่ะแม่ แม่! " แม่ไม่สนใจที่ฉันถาม แต่แม่กลับถอยห่างจากฉัน แล้ววิ่งไปหาพี่ชายแทน
               `` เป็นไงบ้างลูก เจอไหม! เจอไหม!! " แม่ถามด้วยอาการร้อนรนใจ
               `` ไม่ครับ ไม่เจอเลย ไม่เจอปิ่นนั้นเลย " พี่ตอบพร้อมกับเศร้าสร้อย แม่จึงสบทออกมาว่า
               `` โธ่เอ้ย!! ไม่น่ะ " ฉันสงสัยมากๆ อย่างถึงที่สุด ฉันเลยถามออกไปว่า
               `` ตอบหนูมาหน่อยสิคะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น " ฉันอารมณ์ ปี๊ด!!! แบบสุดๆ เลย จึงได้ถามออกไปตรงๆ แล้วยืนกอดอกเพื่อรอคำตอบพร้อมกับทำหน้าบึ้งตึง