ปิ๊ง!รักนายแวมไพร์

                Good morning! นี่เป็นคำที่มุนิลคิดเพระตอนนี้แสงแดดสาดส่องเข้าตาจนนอนต่อไม่ได้  มุนิลค่อยๆลืมตาช้าๆมองนาฬิกาบนฝาผนังบอกเวลา8นาฬิกา 

               "อื้อออออแปดโมงหรอ...ดะดะเดี๋ยวปะ..แปดโมงตายๆๆสายแล้วๆๆ"มุนิลรีบดีดตัวออกจากที่นอนเพราะความรีบทำให้เท้าของมุนิลพันกับผ้าห่ม

โครมม!!!!สภาพตอนนี้มุนิลขาอยู่บนเตียงแต่ตัวอยู่ข้างล่าง

               "โอ้ย!!เจ็บเจ็บ"มุนิลพูดพร้อมเอามือถูก้นเบาๆก่อนจะรีบวิ่งไปอาบน้ำ ผ่านไปซักพักมุนิลก็ออกมาพร้อมกับแต่งชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว 

               "ไปแล้วนะคะ"มุนิลตะโกนลั่นบ้านเธอไม่มันสังเกตุว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านเลยซักคน

@มหาวิทยาลัยA

สวัสดีฉันชื่อมุนิล พิมพ์ลภัส หัสดีบุตร ฉันอยู่ปีหนึ่งเพิ่งย้ายเข้ามาวันแรก แต่ก็ต้องมาสายเสียแล้ว ฉันเป็นคนสวย!!อันนี้เข้าใจแต่ทำไมหลายคนต้องพ่วงมากับคำว่า'ซุ่มซ่าม'แต่ฉันก็ซุ่มซ่ามจริงๆนี่นาก่อนเข้ามาในมหาลัยฯก็เกือบโดนรถชน ก็เพราะว่าฟัง 'มิล่า'บ่นนั่นแหละ

กรี๊ดดดด!!!!!'ครูสน่ารักที่สุดเลย ครูสหล่อที่สุด ครูสของฉัน'มุนิลเดินเข้ามาก็ได้ยินเสียงพวกสาวๆกรี๊ดคนที่ชื่อว่า'ครูส'

"ไปกันเถอะนิลอย่าไปสนใจเลย"มิล่าเรียกมุนิลเมื่อเห็นว่ามุนิลคอยแต่มองกลุ่มพวกนั้น

"อื้ออไปกันเถอะ"มุนิลทำตามทันทีเพราะมิล่ายังงอนเรื่องที่ตื่นสายแล้วปล่อยให้เธอรอตั้งนาน  แต่ก็ไม่วายที่จะหันไปดูกลุ่มสาวๆ

มิล่าพามุนิลเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ 

"นิล!!วันนี้ทำไมมาสาย แกรู้มั้ยว่าฉันรอแกตั้งนาน กว่าแกจะมาฉันเป็นห่วงแค่ไหนฉันกลัวแกมีอันตรายพอตอนเจ็ดโมงครึ่งฉันไปเรียกก็ไม่มีคนอยู่"เมื่อนั่งเสร็จมิล่าก็ยิงคำถามพร้อมคำด่ามาเป็นชุด

"มิล ฉันขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง คะ..คือวันี้ฉันตื่นสายอ่ะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอีกแล้ว สัญญา"มุนิลพูดพร้อมชูนิ้วก้อยขึ้นมา แล้วทำตาปริบๆเหมือนตุ๊กตา เพราะถ้าทำอย่างนี้แล้วมิล่าจะใจอ่อนเสมอ

"แกไม่ต้องทำหน้าเหมือนตุ๊กตาเลย แต่อย่าให้มีครั้งหน้าอีกนะ"มิล่าพูดพร้อมเอานิ้วก้อยมาเกี่ยวก้อยกับมุนิล

"แล้ววันนี้พี่'แฟร้ง'ไม่มารับแกกับฉันหรอ"มุนิลถามมิล่าถึงพี่ชายสุดที่รัก

"เห้อ!เลิกพูดถึงเถอะโดนลากไปกินในน้ำแล้วมั้งเห็นบอกว่าจะไปช่วยรุ่นพี่คนอื่นๆหน่ะ"มิล่าบอกเพราะพี่ชายของเธอหน่ะแพ้ผู้หญิงตลอดเลยถ้าผู้หญิงเป็นฝ่ายรุก

"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องห่วงหรอกพี่แฟร้งเอาตัวรอดได้อยู่แล้วมั้ง"มุนิลพูดติดตลก

"นี่ นิลวันนี้แกต้องไปทักทายทุกคนบนเวทีนะแม่คนเก่ง"มิล่าบอก

"จริงสิ!ลืมไปเลย"ฟังไม่ผิดหรอกที่มุนิลจะต้องไปทักทายเพราะว่าเธอได้ทำคะแนนสูงสุดในการสอบเข้ามหาลัยนี้

"ทำไมแกขี้ลืมอย่างนี้นะนิลดีนะวันนี้เขาไม่ได้เรียกอะไรไม่งั้นตายแน่"มิล่าพูดจบก็ทำท่าทางเหมือนคนโดนเชือดเมื่อมุนิลเห็นอย่างนั้นแล้วก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้

"ไปกันเถอะนิลเดี๋ยวจะไม่ทันนะ"มิล่าพูดพร้อมกระตุกมือมุนิลเล็กน้อยพร้อมเดินไปที่หลังเวที

วันนี้มาเริ่มแค่10%ก่อนนะคะเดี๋ยวจะมาอัพใหม่อีก ขอบคุณค่ะ