รักแล้วทำไม เพราะหัวใจมาเฟียสั่งมา

               หลังจากที่ ชาโนะ ได้ยืนมองดูหญิงสาวคนที่ตนนั้นชื่นชอบเดินเข้าไปในโรงเรียนจนลับตาไปแล้ว เขาจึงเดินตามเข้าไป และเดินไปที่ห้องของผู้อำนวยการของโรงเรียนแห่งนี้ เพื่อทำอะไรบางอย่าง

               ก๊อกๆ   ก๊อกๆ

               เสียงเคาะประตูดังขึ้น………

               "เชิญเข้ามาเลย"  เสียงของผู้อำนวยการโรงเรียนเอ่ยขึ้นมาพร้อมกับคำเชิญที่ได้บอกผู้ทีเคาะประตูคนนั้นให้เข้ามา แต่พอผู้อำนวยการโรงเรียนได้เห็นเพียงแว็บเดียวก็ต้องตกใจ ไม่น้อย

               "คะ คะ คุณซึฮาระ มาแล้วหรอครับ" สีหน้าท่าทางกับอาการตกใจของผู้อำนวยการ โรงเรียน เมื่อพบกับเด็กหนุ่ม คนหนึ่ง มันทำให้ผู้อำนวยการต้องโค้งคาระวะ

               "ไม่ต้องมากพิธีหรอกครับผมมาเป็นนักเรียนให้เกียรติแค่นักเรียนธรรมดาคนหนึ่งเถอะครับ" 

               "ถ้าคุณ ซึฮาระพูดแบบนั้นก็ต้องขออภัยล่วงเกินด้วยครับ"

               "ว่าแต่ที่ผมขอไป ได้หรือยังครับ คุณโอกะนากิ มิซึชิ"

               "ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับว่าแต่ คุณซึฮาระ มาเรียนที่นี่เพราะเหตุใดกัน"

               "ก็แค่ตามมาเรียนกับผู้หญิงคนทีปลื้มนะครับอย่าสนใจ อ้อ แล้วผมเปลี่ยนชื่อชั่วคราวแล้วนะครับเป็น ชาโนะ ไดกะ ผมไม่อยากให้ใครทราบนะครับ"

               "ได้ครับคุณ ชาโนะ งั้นเดียวจะได้เวลาเข้าห้องแล้วรีบไปแนะนำตัวเถอะครับ"

               "ขอบคุณครับผู้อำนวยการโรงเรียน งั้นผมไปละครับ บาย"

               สิ้นเสียงสนธนา ระหว่างกัน ผู้อำนวยการโรงเรียนก็ได้เรียกให้อาจารย์ที่อยู่ข้างนอกพาตัวของชาโนะไปห้องเรียนได้ทันเวลาแนะนำตัว ก่อนที่จะไม่ทันเวลาเข้าเรียน

               หน้าห้องเรียนมัธยมปลาย 5 ห้อง a

               "อ่าวนีมีนักเรียนใหม่มาแนะนำตัวให้รู้จัก ทุกคนเงียบได้แล้ว" เสียงอาจารย์เดินเข้ามาพร้อมกับพูดถึงนักเรียนที่จะเข้ามาในห้องเรียนของพวกเขา ต่างคนก็ตางพูดกันว่าจะเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง สวยหรือไม่สวยหล่อหรือไม่หล่อกันแน่ แต่มีเพียงหญิงสาวคนหนึ่ง เท่านั้นที่เธอนั่งอยู่ในห้องโดยที่ไม่สนใจใครทั้งสิ้น และเธอก็มัวแต่จดอะไรบางอย่างอยู่ทีโตะของเธอ

               "อ่าว ทุกคนเงียบได้แล้วจ่ะ นักเรียนใหม่เข้ามาแนะนำตัวเร็ว ….."

               "ผะ ผม ชื่อ ชาโนะ ไดกะ เป็นนักเรียนใหม่ ขอฝากตัวกับทุกคนด้วยนะครับ"

               ในขณะที่ ชาโนะได้พูดจบ ทุกคนในห้องก็ได้เงียบกริบ และจ้องไปที่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น ผู้หญิงเกือบทั้งห้องส่องตาประกายแวววาว เหมือนราวกับว่า ชาโนะ นั้นโดนใจสาวๆ กันเกือบทั้งหมด

               แต่มี เพียง หญิงสาวคนหนึ่ง ทีไม่ยอมสนใจและยังคงตั้งหน้าตั้งตาจดอะไรบางอย่างอยู่แบบนั้นมันทำให้ชาโนะ ยืนมองจ้องอยู่สักพักหนึ่ง

               "อ่าวงั้นเด็กใหม่ไปนั่ง ใกล้ๆซากุระแล้วกันนะ อ่าวทุกคนนั่งเรียนได้แล้ว"

               "ขอบคุณครับ อาจารย์ อิอิ"

               ชาโนะ ก็ได้เดินไปนัง ข้างๆของหญิงสาวคนนั้น แต่ก็ไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบ เหมือนกับเธอลืมโลกนี้ไปแล้ว เหมือนเธอตัดโลกนี้ออกจากหัว มันทำให้ ชาโนะ นั่งมองเธอแบบ งงแต่ก็ยิ้มและหัวเราะ เพราะสีหน้าเธอจดอะไรบางอย่างดูจริงจังมากๆ

               ในขนะที่อาจารย์ เริ่มสอน

               "นี่ๆ นาย ชาโนะใช่ม้า นั่งจ้องเธอแบบนั้นระวังเอานะ?"

               "ปะเปล่าจ้องนะครับ แต่ว่าระวังอะไรหรอ ผมไม่เข้าใจชาโนะสงสัยกับคำเตือนที่ได้รับรู้จากคนข้างหลัง แต่เพียงไม่นานเท่านั้นเอง"

                ตุกๆ ตุบ !! โอ้ยๆๆ….. ว่าแล้ว !!!

               "นายมองฉันมีปัญหาหรอไง ห๊า"   เสียงพูดของหญิงสาวคนนั้นดังไปทั่วห้องทำเอาทุกคนตกใจ

               "อะ อาว ชาโนะ นายเองหรอมาที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะมาเข้าเรียนใหม่และอยู่ห้องฉัน? "

               "อะ อะ อื้ม ตะ ตะแต่ตอนนี้ ช่วยให้ผมลุกขึ้นดีกว่าเล่นถีบกันตกเก้าอี้เลยจะเจ็บมาก"

               "ชะ ฉันขอโทษลืมตัวไปหนอยไม่ชอบให้ใครจ้องน่ะ เวลาทำงาน งี้ๆ"

               "มะ ไม่เป็นอะไรครับ อิอิ แค่นี้สบายมากๆซากุระจัง"

               ซากุระ ได้รีบจับมือ ชาโนะลุกขึ้นมา และขอโทษที่เผลอถึบเขาลงไป แต่ชาโนะก็ยังยิ้มไม่สนโลก เหมือนถึงเจ็บแต่ยังไงก็ชอบ พวกเขาก็ได้คุยกันทั้งคาบ จนช่วงพักเที่ยงพวกเขาก็ได้ไปรับประทานข้าวด้วยกัน รวมทั้งคนอื่นๆ อีก มันทำให้ ชาโนะ ดูมีความสุขที่สุดในตอนนั้นเลยก็ว่าได้

               หลังเลิกเรียน

               "งั้นฉันกลับแล้วนะ" ไปละ "บาย" "บาย" "บาย"

               ต่างคนต่างลากันกลับบ้านเหลือ ชาโนะกับ ซากุระ ยืนอยู่หน้าโรงเรียน

               "นายบ้านอยู่ไหนหรอ ชาโนะ"

               "ออ บ้านผมหรอ คะ คือ ว่า"

               "อยู่ไหนล่ะ ว่ามาสิ"

               "อะ อยู่ ตรงข้ามฝั่งโน้น น่ะ"

               "อองั้น ก็ทางเดียวกันแต่ คนละซอยสินะ งั้นก็ เดินไปด้วยกันได้อยู่"

               "ครับ อิอิงั้นเรารีบกลับบ้านเถอะ พระอาทิตย์ใกล้จะตกดินแล้ว"

               ทั้งคู่ ก็ได้เดินกลับบ้านด้วยกัน และก็คุยอะไรหลายๆอย่างที่สนุกสนาน แต่ ชาโนะ ก็ไมอาจบอกความจริงได้ ว่าเขาชืออะไร เป็นใครอยู่ที่ไหน เพราะถ้าบอกไปแล้ว เธอคนนั้นอาจจะเกลียด และไม่สนใจก็ได้ เพราะเธอคนนั้นไม่ชอบพวกนัก เลง มาเฟีย หรืออันธพาล  

               "ตืดๆ   ตืด ๆ"   เสียงโทรศัพท์ของชาโนะ

               "มีอะไร หรอ ชิกิคุง"

               "ท่าน ซึฮาระ พวกหัวหน้ามาเฟียที่คุมพื้นที่กลาง เริ่มเคลื่อนไหวแล้วครับ เห็นว่าจะไปบุกพวกเขตพื้นที่ตอนใต้ นะครับ พวกเราจะเอายังไงดีขอรับ"

               "ดูสถานการณ์ไปก่อน ผมคิดว่า เธอคนนั้นคงจะไม่มีส่วน ในเรื่องนี้หรอกนะถ้าเป็นจริงก็คงจะรับมือยากมาก"

               "ใครหรอครับ คุณ ซึฮาระ"

               "เธอคนนั้น เป็นคนที่ เก่งมากคนหนึ่งในผู้อยู่จุดสูงสุดในตอนนี้และเธอ เป็นพวกจับตัวยากถ้าจำไม่ผิด เค้าเรียกชือ เธอเล่นๆ ว่าจุ๊บแจงนะ เพราะไม่มีใครรู้ชื่อจริงเธอคนนั้น"

               "ระวังตัวด้วยละ มีอะไรก็รีบบอกนะ ชิกิคุง"

               "ได้ขอรับทาน ซึฮาระ"