Do you love me?! รักฉันไหม? ฉันร้ายนะ!

          "นายแอนดริวไม่มาแล้วน่ะ!"

"ห้ะ?!"

อะไรนะ?! นายแอนดริวไม่มางั้นหรอ?.. นี่มันอะไรกัน?!!!

"เคธี่.."

นายโจเซฟเรียกฉันเมื่อเห็นว่าฉันอารมณ์ไม่ดี แหงสิ! นายแอนดริวไม่มาน่ะสิ!

"โจเซฟนายรู้บ้านนายแอนดริวมั้ย?"

"ห้ะ? อะไรนะ?!"

นายโจเซฟตกใจเมื่อฉันถามที่อยู่ของนายแอนดริว 

"นายรู้ที่อยู่ของนายแอนดริวมั้ย?!"

"ทำไมหรอ?"

"ฉันถามว่ารู้มั้ยนายก็ตอบฉันมาก่อนสิ จะถามกลับมาทำไมเล่า?!!"

"ฉัน.. เอ่ออ.. ไม่รู้"

"อะไรนะ?! นายไม่รู้งั้นหรอ?! เป็นเพื่อนกันภาษาอะไรเนี่ย!! บ้าที่สุดเลย ให้ตายสิ!!"

ฉันบ่นออกมาด้วยความอารมณ์เสีย.. ไม่นะ ถ้าไม่มีแอนดริวอยู่ด้วยฉันไม่ยอมไปไหนเด็ดขาดล่ะ! 

"จริงๆ เราไปกันสองคนก่อนก็ได้นะ แล้วไว้นายแอนดริวว่างเมื่อไหร่ค่อยนัดกันมาอีกทีก็ได้"

"ขอโทษนะโจเซฟ.. แต่ฉันบอกแล้วนะ ว่าถ้าไม่มีนายแอนดริวฉันก็จะไม่ไปไหน!"

เมื่อฉันพูดจบ ฉันก็เดินหนีจากนายโจเซฟมาเลย! นายนี่ก็เรียกฉันไล่หลังมา

พลั้กกกกกก!

"โอ้ยยยย!"

"ขอโทษนะ!"

เมื่อกี้ฉันเดินหนีนายโจเซฟจนเดินมาชนเข้ากับใครก็ไม่รู้ ชนจนฉันล้มลงพื้นเลยล่ะ! แต่.. เสียงกล่าวขอโทษนี่คุ้นๆนะ ฉันเลยเงยหน้าขึ้นไปมองคนที่ฉันเดินชนแล้วก็ลายเป็นว่าคนคนนั้นคือ... แอนดริว!!! 

     ผมยืนยิ้มให้กับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งกองอยู่กับพื้น จะใครล่ะ? ก็เคธน่ะสิ ฮ่ะๆ ผมล่ะขำหน้าเธอตอนนี้ที่เห็นผมชะมัดเลย >< .. อ้อ! พวกคุณคงสงสัยว่าผมมาโผล่ที่นี่ได้ยังไง? ไหนตกลงกับโจเซฟแล้วว่าจะไม่มา? ก็นะ เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเพราะเรื่องนี้เลยล่ะ ก็ผมอยู่ยัยเคธมาเป็นปีๆ แล้วเธอก็พูดไว้ซะดิบดีว่าถ้าผมไม่มาเธอก็จะไม่มา เคธนี่ขึ้นชื่อเรื่องความดื้อสุดๆเลยล่ะ ผมกลัวว่าถ้าเธอรู้ว่าผมไม่มาเนี่ย เธอจะวีนแล้วกลับเลย แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดไว้จริงๆซะด้วยสิ ฮ่ะๆ เธอตรงมาทางผมด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด เธอไม่มองแม้กระทั่งผมที่อยู่ตรงหน้าเธอเลย นั่นก็เลยเป็นเหตุให้เธอเดินชนผมอย่างจัง แล้วล้มลงไปกองอยู่กับพื้นอย่างที่เป็นในตอนนี้ ..

"อ.. แอนดริว.."

ยัยเคธเรียกผมด้วยเสียงสั่นๆ.. เอ๋?! เดี๋ยวๆ ทำไมจู่ๆยัยเคธก็ร้องไห้ออกมาล่ะ? อย่าบอกนะ ว่าเธอเจ็บมากอ่ะ!

"เฮ้ยย! เธอร้องไห้ทำไมเนี่ย? เจ็บหรอ? ฉันขอโทษ.."

ผมรีบก้มไปดูยัยเคธที่นั่งร้องไห้ เธอยื่นมือมาจับแขนผม แขนนะแขน ไม่ใช่มือ อย่าเข้าใจผิดล่ะท่านผู้อ่านน..

"ฉัน ฮึก ก็นึกว่านายน่ะ ฮึก จะ ฮึก ไม่มาซะอีก ฮึกก"

เธอสะอื้นไปพูดไปด้วย.. กำ ที่เธอร้องไห้เนี่ย เพราะผมมาหรอ?!

"เธอร้องไห้เพราะฉันมาหรอเนี่ย? ถ้างั้นฉันกลับดีกว่าา"

"เฮ้ยยย! ไม่เอาสิ บ้าๆ ฉันไม่ได้ร้องไห้นะยะ!!"

เมื่อผมปล่อยเมื่อทำท่าจะลุกขึ้น เธอก็ดึงผมไว้แล้วรีบพูดพรวดพราดออกมาซะงั้นเลย ฮ่ะๆ 

"ฮ่ะๆ ฉันล้อเล่นน่าา ฉันล่ะขำเธอชะมัดเลย วันนี้เธอตลกมากรู้มั้ยเนี่ย? >0< ฮ่ะๆ"

"นี่นายหัวเราะฉันหรอยะ? - -! แล้วนี่คิดไงถึงมาล่ะ ก็โจเซฟบอกว่านายไม่มาแล้วนี่นา!!"

"ก็ฉันรู้ว่าเธอจะมาโมโหใส่เพื่อนฉันน่ะสิ ฉันเลยมา ^-^"

"ย่ะ - -!"

เมื่อผมตอบกวนๆยัยเคธไป สีหน้าเธอเหมือนคนหน้าแตกเล็กๆเลยนะเนี่ย ฮ่ะๆ

"อ้าว! แล้วไหนโจเซฟล่ะ?"

ผมถามหาโจเซฟเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนเคธเดินหนีเขามา เขายังไล่หลังมาเลยนี่นา แล้วทำไมมันเป็นเงียบๆจัง? 

"ไม่รู้สิ ตอนแรกเขาก็เดินตามฉันมานะ?"

เคธพูดขึ้นมาพร้อมหันหลังมองหา.. 

"งั้นเรากลับกันดีกว่ามั้ย? ในเมื่อก็ไม่เห็นโจเซฟแล้ว"

ผมพูดขึ้นมา.. 

"แต่ว่า.. นายอุตส่าห์มาแล้ว... ฉันก็อยากจะเที่ยวหน่อยนี่นา -w-"

"หืมม! พูดไป ล้มกองอยู่กับพื้นอยู่เนี่ยลุกขึ้นได้มั้ย? ยังอยากจะไปเที่ยวอีกอยู่เนี่ย - -"

"ฉันลุกได้ย่ะ!"

เมื่อเธอบอกว่าลุกได้ เธอก็พยายามลุกขึ้นแตก็กลายเป็นว่า..

"โอ้ยยย!"

เธอล้มลงไปกองกับพื้นเหมือนเดิม - -

"ดื้อจริงๆนะเธอเนี่ย! ไปหาหมอเถอะ.."

"ไม่เอาอ่ะ .. ฉันไม่ชอบโรงพยาบาล -3-!"

"นี่! เธออยากเดินไม่ได้หรือไง? ไม่ชอบก็ต้องไปสิ"

"แต่.."

"ไม่ต้องเลย! มาๆ ขึ้นหลังฉัน.. ฉันจะพาไปโรงพยาบาล เธออยากไปเที่ยวไม่ใช่หรอ? ถ้าเธอหายเร็ว เราก็จะได้ไปเที่ยวด้วยกันไง!"

เมื่อผมพูดงี้ขึ้นมา เธอก็รีบขึ้นมาบนหลังผมเลย ให้ตายสิ.. ผมนี่เชื่อเธอเลย ฮ่ะๆๆ 

"แต่.. ครั้งหน้าเรา.. ไปเที่ยวกันแค่.. สองคนได้มั้ย?"

เมื่อผมอุ้มเธอจะไปโรงพยาบาล เธอก็พูดขึ้นมา.. 

"อื้ม! ได้สิ! ^^"

ผมตอบตกลงกับเธอไป.. ก็ผมไม่อยากให้เธอเป็นแบบวันนี้อีกนี่นา อารมณ์เสียแล้วเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลย ถ้าเกิดไม่มีผมยืนอยู่อย่างวันนี้ เธออาจเดินเลยไปที่ถนนแล้วรถชนเธอได้เลยนะ.. หืมม ผมไม่อยากจะคิดเลยจริงๆ 

     อืมม.. สองคนนั้นไปด้วยกันแล้วล่ะ.. ให้ตายสิ! ผมรู้สึกมั่นใจขึ้นมาได้เลยล่ะ อ้อ! เดี๋ยวๆ ผมโจเซฟนะ.. อือ ตั้งแต่ที่เคธี่เดินหนีผมแล้วชนเข้ากับนายแอนดริว ผมก็หลบแอบดูสองคนนี้คุยกัน.. เธอร้องไห้ด้วยล่ะ เฮ้ออ! ที่ผมรู้สึกมั่นใจน่ะ ผมว่า.. เคธี่ชอบนายแอนดริวเข้าให้แล้วน่ะสิ แล้วภาพที่เคธี่ขี่หลังนายแอนดริวไปนี่.. เจ็บปวดชะมัด แต่จะไงได้ ในเมื่อผู้หญิงเขาอยากไปกลับคนนั้น ผมก็จะถอยให้ เพราะยังไงนายแอนดริวก็คนดีอยู่แล้ว.. แต่ถ้านายแอนดริวทำเคธี่เสียใจเมื่อไหร่ ผมจะเข้าไปแทนตอนนั้นเลยล่ะ! คอยดู!

[สวัสดีค่าา รีดเดอร์ ></ วันนี้ไรเตอร์ต้องขออภัยที่มาอัพช้าไปเป็นวันเลยนะคะ เพราะเมื่อวานติดธุระเลยไม่ได้อัพ แต่ว่าจะชดเชยให้เป็นวันเสาร์อัพตอนสักตอนหนึ่งละกันเนอะ ถ้าอัพตอนนี้คงดึกมากๆแน่ๆเลย ไรเตอร์ก็ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยน้าค้าาาา ></]