Do you love me?! รักฉันไหม? ฉันร้ายนะ!
-
เขียนโดย Liana
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.50 น.
15 ตอน
0 วิจารณ์
16.72K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 มีนาคม พ.ศ. 2558 00.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) จูบ..
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมความคิดมากหลังจากที่ยัยมีเลียพูดไป.. โอ้ยย!
“อ้าวว มาแล้วหรอ? ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง?”
แอนดริวที่เห็นฉันก็ถามขึ้นมา
“โทษทีนะ ^^”
“ทานอาหารต่อกันเถอะแอนดริว ^^”
ยัยมีเลียพูดขึ้นมาพร้อมกับตักอาหารให้แอนดริว บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันไม่กะจิตกะใจจะทำไรแล้ว ฉันอยากหนีไปจากจุดๆนี้
“เอ้อ! แอนดริว ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันมีธุระน่ะ ฉันขอกลับก่อนนะ”
“งั้นหรอ? งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันไปเอง นายอยู่ทานข้าวกับมีเลียเถอะ ฉันไปนะ”
“บายนะ เคธี่ ^^/”
ยัยมีเลียพูดขึ้นมาหลังจากฉันพูดเสร็จพร้อมกับยิ้มและโบกมือให้ฉัน ฉันยิ้มแหยๆพร้อมกับโบกมือกลับไปให้และเดินออกมาจากร้านทันที แต่เดี๋ยวนะ! แล้วนี่ฉันจะไปที่ไหนละเนี่ย? แล้วฉันจะไปยังไงอีก - -!
หมับ...
“เด็กหลงทางผู้ปกครองมารับแล้วครับ ^^”
“อ.. แอนดริวว O.o”
จู่ๆก็มีคนมาจับมือฉัน พอฉันหันไปมองก็เป็นนายแอนดริว! มาทำไมละเนี่ย?!
“ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอจะมีธุระอ่ะ”
นายแอนดริวพูดขึ้นมา
“ท.. ทำไมนายคิดงั้นล่ะ?”
“เธอต้องทำตัวให้ว่างอยู่แล้วดิ เพราะเธอน่ะอยากเที่ยวกับฉันจะตาย ถ้าเธอมีธุระก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับฉันดิ ^^”
“ย่ะ –3-”
“ปะ.. งั้นไปที่อื่นกัน ^^”
พูดเสร็จแล้วก็จูงมือฉันจะไปขึ้นรถ
“เดี๋ยวๆ!”
“ห้ะ?”
“แล้วมีเลียล่ะ?”
“ฉันบอกมีเลียแล้วล่ะว่าฉันจะมากับเธอ ^^”
“แต่นั่นเพื่อนนายเลยนะ!”
“แต่เธอวันนี้ฉันมาเที่ยวกับเธอนะ ^^”
“นายอาจจะอยากทานข้าวมากกว่าก็ได้นะ”
“เธอนี่ก็ขี้น้อยใจจังเลยน้าาาาาา ตอนมัธยมไม่เห็นจะเป็นงี้เลย”
“แล้วตอนนั้นกับตอนนี้ ตอนไหนมันดีกว่ากันล่ะ? - -”
“แน่นอนว่าต้องตอนนี้ดิ ^^”
เพียะ!
“ไอ้บ้า -////-”
ฉันตีแขนนายแอนดริวด้วยความเขิล ก็ฉันเขิลหนิ -////-
“มันเจ็บนะเนี่ย T^T”
“ขอโทษได้มั้ยละ –w-”
“เลี้ยงหนมฉันนะงั้นน ^^”
“ก็ได้ -///-”
แล้วเขาก็จูงมือฉันมาที่รถ
ตอนนี้เราอยู่ที่ห้าง ผมพาเธอมาเองแหละ ก็เมื่อไม่กี่ช.ม.ที่ผ่านมาเธอดูนอยด์ๆ ผมไม่ชอบเลยที่เห็นเธอเป็นแบบนั้น ตอนมีเลียมาเธอก็ดูนอยด์ๆ คงเพราะยังไม่รู้จักกันล่ะมั้ง คงอึดอัดแย่ถึงกับขอออกมาเลย จริงๆมีเลียก็ชวนผมทานต่อ แต่ผมใจไม่อยู่กับตัวเลย ตั้งแต่ตอนที่ยัยเคธเดินออกไป เป็นความรู้สึกว่าต้องไปกับยัยนี่ ผมเลยขอโทษมีเลียและจ่ายค่าอาหารแล้วตามยัยเคธออกมา
“ดูหนังกัน ฉันเลี้ยงเอง ^^”
ผมพูดออกไป ยัยเคธมองหน้าผมด้วยสายตางงๆแต่ก็พยักหน้าไป
เราดูหนังเกี่ยวกับความรัก ไม่รู้สิ ก็ในรอบหนังมันไม่มีเรื่องไหนน่าดูเท่าเรื่องนี้แล้ว เราดูไปเรื่อยๆ จนมันถึงฉากที่พระเอกกับนางเอกจะจูบกัน จู่ๆ ผมก็มองหน้ายัยเคธและจับหน้าเธอหันมาหาผม.. และผมก็..
…..จูบ…..
“อ้าวว มาแล้วหรอ? ทำไมเข้าห้องน้ำนานจัง?”
แอนดริวที่เห็นฉันก็ถามขึ้นมา
“โทษทีนะ ^^”
“ทานอาหารต่อกันเถอะแอนดริว ^^”
ยัยมีเลียพูดขึ้นมาพร้อมกับตักอาหารให้แอนดริว บอกตรงๆว่าตอนนี้ฉันไม่กะจิตกะใจจะทำไรแล้ว ฉันอยากหนีไปจากจุดๆนี้
“เอ้อ! แอนดริว ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันมีธุระน่ะ ฉันขอกลับก่อนนะ”
“งั้นหรอ? งั้นเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวฉันไปเอง นายอยู่ทานข้าวกับมีเลียเถอะ ฉันไปนะ”
“บายนะ เคธี่ ^^/”
ยัยมีเลียพูดขึ้นมาหลังจากฉันพูดเสร็จพร้อมกับยิ้มและโบกมือให้ฉัน ฉันยิ้มแหยๆพร้อมกับโบกมือกลับไปให้และเดินออกมาจากร้านทันที แต่เดี๋ยวนะ! แล้วนี่ฉันจะไปที่ไหนละเนี่ย? แล้วฉันจะไปยังไงอีก - -!
หมับ...
“เด็กหลงทางผู้ปกครองมารับแล้วครับ ^^”
“อ.. แอนดริวว O.o”
จู่ๆก็มีคนมาจับมือฉัน พอฉันหันไปมองก็เป็นนายแอนดริว! มาทำไมละเนี่ย?!
“ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าเธอจะมีธุระอ่ะ”
นายแอนดริวพูดขึ้นมา
“ท.. ทำไมนายคิดงั้นล่ะ?”
“เธอต้องทำตัวให้ว่างอยู่แล้วดิ เพราะเธอน่ะอยากเที่ยวกับฉันจะตาย ถ้าเธอมีธุระก็ไม่ได้ไปเที่ยวกับฉันดิ ^^”
“ย่ะ –3-”
“ปะ.. งั้นไปที่อื่นกัน ^^”
พูดเสร็จแล้วก็จูงมือฉันจะไปขึ้นรถ
“เดี๋ยวๆ!”
“ห้ะ?”
“แล้วมีเลียล่ะ?”
“ฉันบอกมีเลียแล้วล่ะว่าฉันจะมากับเธอ ^^”
“แต่นั่นเพื่อนนายเลยนะ!”
“แต่เธอวันนี้ฉันมาเที่ยวกับเธอนะ ^^”
“นายอาจจะอยากทานข้าวมากกว่าก็ได้นะ”
“เธอนี่ก็ขี้น้อยใจจังเลยน้าาาาาา ตอนมัธยมไม่เห็นจะเป็นงี้เลย”
“แล้วตอนนั้นกับตอนนี้ ตอนไหนมันดีกว่ากันล่ะ? - -”
“แน่นอนว่าต้องตอนนี้ดิ ^^”
เพียะ!
“ไอ้บ้า -////-”
ฉันตีแขนนายแอนดริวด้วยความเขิล ก็ฉันเขิลหนิ -////-
“มันเจ็บนะเนี่ย T^T”
“ขอโทษได้มั้ยละ –w-”
“เลี้ยงหนมฉันนะงั้นน ^^”
“ก็ได้ -///-”
แล้วเขาก็จูงมือฉันมาที่รถ
ตอนนี้เราอยู่ที่ห้าง ผมพาเธอมาเองแหละ ก็เมื่อไม่กี่ช.ม.ที่ผ่านมาเธอดูนอยด์ๆ ผมไม่ชอบเลยที่เห็นเธอเป็นแบบนั้น ตอนมีเลียมาเธอก็ดูนอยด์ๆ คงเพราะยังไม่รู้จักกันล่ะมั้ง คงอึดอัดแย่ถึงกับขอออกมาเลย จริงๆมีเลียก็ชวนผมทานต่อ แต่ผมใจไม่อยู่กับตัวเลย ตั้งแต่ตอนที่ยัยเคธเดินออกไป เป็นความรู้สึกว่าต้องไปกับยัยนี่ ผมเลยขอโทษมีเลียและจ่ายค่าอาหารแล้วตามยัยเคธออกมา
“ดูหนังกัน ฉันเลี้ยงเอง ^^”
ผมพูดออกไป ยัยเคธมองหน้าผมด้วยสายตางงๆแต่ก็พยักหน้าไป
เราดูหนังเกี่ยวกับความรัก ไม่รู้สิ ก็ในรอบหนังมันไม่มีเรื่องไหนน่าดูเท่าเรื่องนี้แล้ว เราดูไปเรื่อยๆ จนมันถึงฉากที่พระเอกกับนางเอกจะจูบกัน จู่ๆ ผมก็มองหน้ายัยเคธและจับหน้าเธอหันมาหาผม.. และผมก็..
…..จูบ…..
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ