Do you love me?! รักฉันไหม? ฉันร้ายนะ!

          “ขอบคุณนะ ^^”
ตอนนี้พวกเรามานั่งพักหลังที่ม้านั่งเล่นเครื่องจนเหนื่อยกันละ ฉันขอบคุณนายแอนดริว ก็ก่อนเล่นเครื่องเล่นวันนี้ นายแอนดริวยืนคิดไรเงียบๆคนเดียวก็ไม่รู้ มันทำให้ฉันรู้สึกผิดว่าฉันบังคับเขามาเป็นเพื่อนฉันหรือเปล่านะ? เขาไม่ชอบหรือเปล่า? นั่นทำให้ฉันคิดมาก.. จนถึงตอนนี้..
“ไม่เป็นไร สนุกดี ^^”
“ก็ดี นายสนุกก็ดีแล้วว.. ^^”
“นี่อย่าบอกนะว่า.. ยังน้อยใจที่ฉันยืนคิดไรเล่นๆอยู่น่ะ?”
“ก็มันน่าคิดมั้ยล่ะ?..”
“คิดมากกแล้วว”
“งั้นนายบอกฉันได้มั้ยล่ะ? ว่าที่นายยืนคิดเงียบๆนายคิดเรื่องอะไร?”
“ไม่บอกกก ความลับ ^^”
“นี่นายย…”
“แอนดริวหรือเปล่า?”
ในขณะที่ฉันกำลังจะทำการตบตี ไม่สิ - - ก็แค่จะทำไรแก้การหมั่นไส้นายนี่ แต่จุ่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งโผล่มาทางแอนดริวแล้วก็ถามว่าใช่เขาหรือเปล่า..
“ใช่ แล้วนี่..”
“แอนดริวว แอนดริวจริงๆด้วย จำฉันได้มั้ย? ฉันมีเลียไง ^^”
“มีเลีย? อ๋อออ! ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ ^^”
“ใช่ เป็นไงมั่ง สบายดีมั้ย? ^^”
เดี๋ยวๆนะ… ยัยคือใคร? - -
“สบายดีสิ แล้วเธอล่ะ? ^^”
“แหมม เห็นฉันดูไม่สบายดีหรือไง? ^^”
“ฮ่าๆ เธอนี่ยังกวนเหมือนเด็กๆเลยนะ ^^”
“แน่นอน ^^”
“แล้วนี่เธอมาที่นี่กับใครล่ะ?”
“คนเดียวน่ะ ^^”
“งั้นหรอ? งั้นไปหาไรทานกันดีมั้ย? ^^”
“เอาสิ ^^ ปะ”
“เฮ้ๆๆๆ เดี๋ยวก่อนๆ - -/”
เมื่อเห็นนายแอนดริวเริ่มลุกจากม้านั่งทำให้ฉันงงเลยรีบท้วงสองคนนี้ไว้..
“นี่นายมากับแฟนหรอ? ^^”
“ฮึ ไม่รู้สิ ^^”
นายแอนดริวพูดแล้วก็มองลงมาที่จุดๆหนึ่งซึ่งพอฉันมองตามก็คือ.. ฉันจับมือเขาไว้ กรี๊ดดดด!
“หืมม คนพิเศษสินะ ^^”
“อืมม รู้ไว้ก็ดีนะ ^^”
ในเมื่อนายแอนดริวไม่พูด ฉันก็เลยพูดแทน เอาสิ นี่ก็ถือโอกาสดักยัยนี่ไปซะ ฉันล่ะไม่ถูกชะตากับยัยนี่ตั้งแต่เห็นหน้าเลยให้ตายสิ
“เฮ้ยย…”
“ฉันเคธี่นะ ยินดีที่ได้รู้จัก มีเลีย… ^^”
ฉันพูดเน้นเสียงตรงชื่อยัยนี่.. แล้วก็นะ ที่น่าอายคือฉันบอกว่าฉันคือคนพิเศษของนายแอนดริว กรี๊ดดดด เป็นอะไรที่รู้สึกว่าหน้าด้านมากๆเลยฉัน ><! ก็แหงแหละ ก็เพราะฉันไม่ชอบยัยนี่หนิ - -!
“ฮึๆ งั้นฉันพาเธอไปด้วยกันกับเรานะ ^^”
“โอเคๆ ได้ๆ งั้นเราไปเจอกันที่ร้าน xxx ละกันเนอะ ^^”
“โอเค ^^”
“ยัยนั่นเป็นใครกันน่ะ? น่ารำคาญชะมัด - -”
“ไปรำคาญเขาทำไมเล่า? ฮึๆ”
“ฮึๆไรของนายยะ? –w- ฮึๆอยู่ได้เป็นบ้าหรือไง?!”
“ใครกันที่บ้า? วันนี้มาน้อยใจฉัน บอกว่าเป็นคนพิเศษของฉัน แถมยังจับมือฉันแน่นไม่ปล่อยอีก ฮึๆ ^^”
เมื่อฉันมองมาที่มือปรากฏว่าฉันยังจับมือนายนี่อยู่ ไม่จับธรรมดาด้วยนะ กำแน่นเลยแหละ ให้ตายสิ อายชะมัด -////- ฉันจะปล่อยมือเขาออกแต่ว่า..
“นี่!”
“อะไร? ^^”
แต่ว่า… เขาดันเป็นฝ่ายกำมือฉันแน่นแทนอ่ะ ให้ตายสิ -////-
“อะไร? ทีตอนจับฉันล่ะไม่อาย พอฉันจับแล้วมาทำเป็นอายงั้นหรอ? ฮ่าๆ ^^”
“-/////-….”
ฉันไม่ตอบพร้อมกับหันหน้าหนีนายแอนดริว ก็ฉันเขิลนี่.. พูดไรไม่ออกแล้ววว ><
“ปะ.. ไปกันแบบนี้แหละ ^^”
แล้วนายนี่ก็จับมือฉันลุกขึ้นแล้วเดินออกจากสวนสนุกเพื่อไปขึ้นรถแล้วไปร้านอาหารกัน.. ให้ตายสิ มีความสุขชะมัด >< ถ้าไม่ติดมาเราจะไปทานข้าวกับยัยมีลงมีเลียนั่นน่ะนะ –w-….