รักมหัศจรรค์ทลายหัวใจเจ้าชายน้ำแข็ง
เขียนโดย RosenLa
วันที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.25 น.
แก้ไขเมื่อ 26 สิงหาคม พ.ศ. 2558 17.24 น. โดย เจ้าของนิยาย
15) พี่สาวสุดรักและความจริงที่แสนเจ็บปวด
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฉันออกมาเดินเล่นที่ระเบียงทางยาวทอดสายตาดูทะเลฉันมองลงไปที่หาดทรายเห็นซีเวลค์กำลังเดินเล่นกับเจ้าหญิงโรเซนล่าอีกไม่นานเขาสองคนก็ต้องแต่งงานกันแล้วฉันควรจะทำใจใว้ซ่ะตอนนี้เพื่อถึงวันนั้นฉันจะได้ไม่ต้องมานั่งร้องไห้อย่างหนัก
"อยากพบพี่สาวเจ้าไมล่ะ"
"พะ...พี่สาว พบได้หรอค่ะ"
"ได้สิ ตามข้ามา"
ฉันเดินตามอาสลานมาเรื่อยๆจนมาพบกับกระจกบานหนึ่งแล้วจู่ๆก็มีแสงสว่างจ้าขึ้นทำให้ฉันหลับตาพอแสงสว่างหายไปฉันก็พบกับสิ่งที่ทำให้ฉันตกใจมากที่สุด
"พี่ค่ะ!!"
ผู้หญิงผมยาวสลวยสีทองสวมชุดกระโปรงสีชมพูดทอดยาวลงมายาวถึงพื้นหน้าตาคล้ายฉันมากเราเหมือนกันทุกอย่างยกเว้นผม
"ฟองฟ้าพี่ไม่ได้พบเธอนานโตขึ้นเป็นกองเลยน่ะ"
"พี่ ฉันพบพี่ครั้งสุดท้ายตอนฉันอายุ15เอง"
"พี่คิดถึงน้องคิดถึงพ่อแม่ พวกเขาสบายดีน่ะ"
"ค่ะ ทุกคนสบายดีพี่ล่ะค่ะ"
"พี่อยู่บนสวรรค์ก็สบายดีแต่อีกไม่นานพี่ก็จะลงมาเกิดแล้วน่ะยังไงถ้าน้องแต่งงานพี่ขอมาเกิดเป็นลูกน่ะ"
"พี่ค่ะT T"
ฉันโพเข้ากอดพี่แก้วฟ้าตั้งแต่ที่พี่เสียไปฉันก็เหงาไม่มีเพื่อน ไม่มีคนดูแล วันนี้เป็นวันที่ฉันจะจดจำไปชั่วชีวิต
"แล้วซีคลอส...."
"เขาสบายดีค่ะ แต่ใจเขาดูหม่นหมองเศร้าสร้อยน่ะค่ะ"
"อืม แล้ว...."
"หืม?"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"แก้วฟ้า!!"
เสียงตะโกนดังมาจากด้านหลัง
"ซะ..ซีเวลค์"
ซีเวลค์วิ่งมากอดแก้วฟ้าทำให้ฉันอึ้ง ตกใจ มือไม้สั่น นะ...นี้มันอะไรกัน
"ใอ้ซีเวลค์! แกหลบจากแก้วฟ้าเดียวนี้"
ตามมาด้วยซีคลอส ซีเวลค์ค่อยๆปล่อยแก้วฟ้าออกจากวงแขนแล้วขยับถอยห่าง ซีคลอสวิ่งมากอดแก้วฟ้า ฉันมองหน้าซีเวลค์เพื่อใช้สายตาถามเขาว่ามันคืออะไรเขาหลบหน้าฉัน
"นี้มันอะไรกัน!! ตอบฉันสิซีเวลค์นายกอดแก้วฟ้าทำไม"
เขานิ่งไม่ยอมพูดโต้ตอบอะไร
"มังถึงเวลาที่เธอควรจะรู้ความจริงซ่ะที"
"ความจริง ความจริงอะไร"
"บอกเธอสิ ซีเวลค์ว่านายมันชั่วช้าขนาดใหน"
ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของเขา ความจริงงั้นหรอ
"งั้นฉันจะบอกเอง เธอรู้ไหมว่าทำไมพี่สาวเธอถึงโดนรถชนเพราะใอ้ซีเวลค์มันหึงที่พี่สาวเธอกำลังจะหมั้นกับผู้ชายคนหนึ่งที่เธอไม่ได้รักแต่ใอ้ซีเวลค์มันควบคุมสติไม่อยู่ตอนนั้นมันกำลัง เคลียเรื่องของมันกับแก้วฟ้าอยู่ข้างถนนมันโมโหแก้วฟ้ามากเลยผลักเธอออกไปอยู่กลางถนนทำให้..."
"โดนรถชนและจิตของพี่ก็หลุดมาที่นี้"
"ไม่จริงใช่ไม ซีเวลค์นายไม่ได้ทำใช่ไม"
"ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"
ฉันก้มหน้าลงแล้วน้ำตาค่อยๆไหลรินลงมา ขะ..เขาฆ่าแก้าฟ้าเขาฆ่าพี่สาวฉัน
"ฟองฟ้า"
"ไม่ต้องมาแตะต้องฉัน ฉันเกลียดนาย ได้นิยไมว่าฉันเกลียดนาย!!!"
ฉันรีบวิ่งหนีออกซีเวลค์ทำไม เขาทำแบบนั้นทำไมเขาฆ่าพี่ของฉัน!!ฉันวิ่งมาเรื่อยๆจนมาหยุดที่โขดหินน้ำตาหลั่งไหลออกมาเปรียบดั่งสายน้ำฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว คนที่รักแก้วฟ้าอีกคนคือ ซีเวลค์ เขาทำร้ายแก้วฟ้าอย่างไม่น่าให้อภัย
"ทุกอย่างมันเป็นโชคชะตาที่ถูกกำหนดมาเจ้าอย่าร้องไห้เสียใจไปเลย"
"อาสลานค่ะT T"
"ประตูแห่งคริสตัลจะถูกเปิดออกอีกไม่กี่วันแล้ว ถึงวันนั้นเจ้าก็จะได้กลับบ้าน"
"บ้านหรอค่ะ"
"อืม เจ้าพร้อมหรือยังกับการกลับบ้าน"
"กลับ...บ้าน"
ใช่สิฉันลืมเรื่องการกลับบ้านไปส่ะสนิทฉันคิดว่าที่นี้คือบ้านฉันอีกหลังหนึ่งมีคนที่รักฉันมากมายได้เห็นสิ่งที่มหัศจรรค์เหนือธรรมชาติซึ่งฉันคิดว่ามันสูญพันไปนานมากแล้วหรือไม่ก็ไม่เคยมีอยู่จริงถึงเวลาแล้วสิน่ะที่ฉันต้องกลับไปโลกจริงโลกที่ฉันมีร่างกายมีเลือดเนื้อเป็นของตัวเอง
"ฉันพร้อมแล้วค่ะ พร้อมที่จะกลับไปในที่ที่ฉันมา"
"อืม แล้วอีก3วันนี้เจอกันน่ะข้าจะส่งเจ้ากลับบ้านเอง"
"ค่ะ อาสลานฉันจะคิดถึงคุณ"
อาสลานหันหลังแล้วเดินจากไปฉันเช็ดน้ำตาออกทำหัวใจให้เข้มแข็ง
[ซีเวลค์]
ณ ปราสาทนาเนียที่ห้องประชุม ผู้ใหญ่กำลังคุยกันเรื่อง..การแต่งงานของผมกับเจ้าหญิงโรเซนล่า
"สงครามได้สิ้นสุดลงแล้วและซีเวลค์ก็ไม่ใช่เจ้าชายแล้ว หม่อมฉันว่าพิธีมงคลควรเริ่มในอีก3นี้น่ะเพค่ะ"
"น้องเห็นด้วยกับท่านพี่เพค่ะ"
"มันจะไม่เร็วไปหน่อยหรือพะยะค่ะ ท่านแม่"
"ไม่หรอกซีเวลค์ ทุกคนเตรียมเรื่องนี้มานานแล้วเจ้าอย่าปฏิเสทเลย"
"งั้นลูกขอยกเลิกการหมั้นเองเพค่ะ"
"ว่าไงน่ะ โรเซนล่า!!"
"ท่านพี่ซีเวลค์ไม่ได้รักลูกแล้วจะให้ลูกแต่งงานกับคนที่เขาไม่ได้รักได้อย่างไรกัน ลูกขอจบเรื่องนี้"
"กระผมเห็นด้วยกับน้องหญิง แม่น้องจะเสียใจแต่ก็ไม่นานน้องก็ต้องได้พบกับคนที่รักน้องจริง"
และในวันนั้นทุกอย่างจึงจบลง การหมั้นถูกยกเลิกที่จริงผมควรจะดีใจแต่..คนที่ผมรักเขาเกลียดผมมาก ผมต้องทวงเธอคืนมาให้ได้!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ