The crazy love 사랑해~รักบ้าๆยัยติ่งเกาหลี

6.00น.
ถึงเวลาที่พวกเรารวมตัวมากินข้าวกันที่สนามหญ้าหน้าห้องพักศูนย์รวมของพวกเรา
"เอ้าทุกคนกินกันตามสบายย่างกินกันเองเลยเอาให้คุ้มเลยนะอย่าให้เหลือ"รุ่นพี่ที่ชมรมบอกทุกคนระหว่างที่กำลังอย่างกุ้งอยู่
"โอเคค้าพี่ซีฟู้ตทั้งที่เอาให้คุ้ม!!"ไอ้เเป้งขานตอบพลางมองของกินจนจะท้องละมันไปอดอยากที่ไหนมาเนี่ย--
"เห้ยๆกี้ไปอย่างกุ้งเร้ววเเกดูดิ้ใหญ่บักเอ้กไปกันๆ"
"โอยๆเออๆ"
6.30น.
ตอนนี้ของกินทุกอย่างพร้อมพากันอย่างเสร็จเเล้วทีนี้ถึงเวลาซัดให้เต็มที่กับน้ำจิ้มจากป้าของรีสอรต์
(เขียนไปรู้สึกเริ่มหิวละฮะๆ)
ตอนนี้ทุกคนเริ่มกินอย่างจริงจังเเล้วเหลือไอ้เเป้งคนเดียวที่ยังจับโทรศัพท์ไม่ปล่อย
"นี่ไอ้เเป้ง--"
"ไรย้ะ"
"ไหนเเกดูหิวมากเลยไม่ใช่ว้ะกินได้เเล้ว"
"โหยเเปปนึงถ่ายลงไอจีเเปป"
"โอยติดอยู่นั่นเเหละเอาจากเเกมาไม่กินช้ะเอามาเน้-0-"
"เเหมไอ้กี้เเกก็ไม่ต่างกันย่ะตะกละ"
20.00น.
ตอนนี้ฉันเริ่มอิ่มเเล้วเเต่ยังนั่งข้างไอ้เเป้งกะว่าจะไปเดินย่อยด้วยกันซะหน่อยเเต่มันก็ยังกินอยู่ไม่อิ่มสักที..
"ไอ้กี้ๆอึมไอเอาอุ้งอาอี้"
"ไอ้เเป้ง!!มึงเขี้ยวให้หมดก่อนดีม้ะ- -"
"เห้ยเเกไปเอากุ้งให้หน่อยดิ้"ไอ้พูดพลางเขี้ยวปากหยึบหยับพอฟังออกลางๆ
"นี่เเกแข่งกินกะใครห้ะกินเอาโล่เรอะ"
"เอ้าก็มันไม่หิวเน้ไปเอามาดิ้"
"เออก็ด้ะ"นีีเห็นฉันเป็นเบ้เรอะ-3-
"เฮ้อไอ้เเป้งนะไอ้เเป้เดะจับยัดปากให้ท้องเเตกตายเรอะ"
"55นี่น้องจะฆ่าเพื่อนน้องหรอโหดร้ายนะเรา"
ควับ
"พี่เวย์.."
ฉันหันไปก็เห็นรอยยิ้มที่สดใสที่ทำให้ใจฉันเต้นเรงอยู่ด้านหลังนี่เขามาตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย!!พี่เขาต้องเห็นฉันในโหมดน่ากลัวเเน่เลย เเต่ลืมไปเลยฉันยังไม่คุยกับพี่เขาเลย..
"ไง^^"พี่เวย์ทักทายฉันเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเเต่ฉันยังคงยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไหวเมื่อภาพนั้นยังย้อนกลับมา..เสียงนั้นยังกลับมา
ตัวถ่วงๆ....
"หนูขอโทษค่ะ"ฉันไม่กล้าสบตาพี่เวย์ได้เเต่ก้มมองพื้นพลางบอกพี่เขาไปก่อนที่จะปลีกตัวไปหาไอ้เเป้ง
"อะ"
"โหยเเกนี่ข้ามไปเอากุ้งที่กรุงเทพเรอะนานชิบ"
"เออเเค่นี้ช้ะฉันไปเดินเล่นก่อนนะ"
"เอ้าไม่รอกูก่อนเร้อะะะ"
"เอ้าอีนี่"
หลังจากที่เจอหน้าพี่เวย์ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมากๆทำให้นึกถึงเสียงเเละสีหน้าพี่เขาที่ฉันทำให้พี่เขาไม่พอใจ..ความรู้สึกนี้ทำให้ฉันทนไม่ไหวออกเป็นน้ำตาออกมา...
ซ่า....ซ่าาา
เสียงคลื่นทะเลซัดเบาๆพอให้ฉันรู้ดีขึ้นนิดหน่อยเเต่ยังคงสะอื้นไม่หายเเละไม่กล้าไปเจอหน้าไอ้เเป้งในสภาพเเบบนี้ด้วย
"ฮึกๆโอ้ยทำไมต้องร้องไห้ด้วยนะเราฮึกๆT^T"
"กี้!!"
0^0!!
จู่ๆฉันก็ได้ยินพี่เวย์ตะโกนเรียกชื่อฉันฉันได้สตั้นยืนข้างไม่ขยับ
"กี้!!"
"..."
"พี่ขอโทษ!!"
"..."ฉันยังคงยืนนิ่งเเละไม่หันกลับไปเผชิญหน้าพี่เวย์
"รู้มั้ย!!พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นน้องเป็นเเบบนี้ที่พี่ทำเเบบนั้นเพราะพี่อยากเจอน้องนะพี่เลย...เผลอตะคอกใส่น้อง....."เสียงพี่เวย์เริ่มค่อยๆเเผ่วลง
"..."
"พี่ชอบกี้นะ!!"
ห้ะ!!ไรนะนี่ฉันไม่ได้หูฟาดไปใช่มั้ยย!!จากที่ฉันยืนสตั้นอยู่นั้นฉันถึงกับทรุดขาอ่อนเลยทีเดียว
นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ม้ายยยยยย
To be continue~
เป็นงายยยห่างหายไปนานเยยทักษะในการเเต่งของไรท์ยังคงห่วยเเตกเหมือนเดิม5555ทนๆอ่านหน่อยนะอีกไม่กี่ตอนจะจบละอย่าเพิ่งเบื่อเค้านะ555พอดีไรท์คิดพลอตเรื่องใหม่ได้ละ(เรื่องเเรกยังไม่จบเลย- -)ก็จะพยายามรีบเเต่งให้มันจบๆไป555เรื่องใหม่เป็นเรื่องที่เคยเเต่งตอนเด็กอาจจะดัดเเปลงนิสๆอาจจะลงwebtoon มั้งงนะคืออยากให้เห็นภาพมากกว่า55