The crazy love 사랑해~รักบ้าๆยัยติ่งเกาหลี

6.00น.

ถึงเวลาที่พวกเรารวมตัวมากินข้าวกันที่สนามหญ้าหน้าห้องพักศูนย์รวมของพวกเรา

"เอ้าทุกคนกินกันตามสบายย่างกินกันเองเลยเอาให้คุ้มเลยนะอย่าให้เหลือ"รุ่นพี่ที่ชมรมบอกทุกคนระหว่างที่กำลังอย่างกุ้งอยู่

"โอเคค้าพี่ซีฟู้ตทั้งที่เอาให้คุ้ม!!"ไอ้เเป้งขานตอบพลางมองของกินจนจะท้องละมันไปอดอยากที่ไหนมาเนี่ย--

"เห้ยๆกี้ไปอย่างกุ้งเร้ววเเกดูดิ้ใหญ่บักเอ้กไปกันๆ"

"โอยๆเออๆ"

6.30น.

ตอนนี้ของกินทุกอย่างพร้อมพากันอย่างเสร็จเเล้วทีนี้ถึงเวลาซัดให้เต็มที่กับน้ำจิ้มจากป้าของรีสอรต์

(เขียนไปรู้สึกเริ่มหิวละฮะๆ)

ตอนนี้ทุกคนเริ่มกินอย่างจริงจังเเล้วเหลือไอ้เเป้งคนเดียวที่ยังจับโทรศัพท์ไม่ปล่อย

"นี่ไอ้เเป้ง--"

"ไรย้ะ"

"ไหนเเกดูหิวมากเลยไม่ใช่ว้ะกินได้เเล้ว"

"โหยเเปปนึงถ่ายลงไอจีเเปป"

"โอยติดอยู่นั่นเเหละเอาจากเเกมาไม่กินช้ะเอามาเน้-0-"

"เเหมไอ้กี้เเกก็ไม่ต่างกันย่ะตะกละ"

20.00น.

ตอนนี้ฉันเริ่มอิ่มเเล้วเเต่ยังนั่งข้างไอ้เเป้งกะว่าจะไปเดินย่อยด้วยกันซะหน่อยเเต่มันก็ยังกินอยู่ไม่อิ่มสักที..

"ไอ้กี้ๆอึมไอเอาอุ้งอาอี้"

"ไอ้เเป้ง!!มึงเขี้ยวให้หมดก่อนดีม้ะ- -"

"เห้ยเเกไปเอากุ้งให้หน่อยดิ้"ไอ้พูดพลางเขี้ยวปากหยึบหยับพอฟังออกลางๆ

"นี่เเกแข่งกินกะใครห้ะกินเอาโล่เรอะ"

"เอ้าก็มันไม่หิวเน้ไปเอามาดิ้"

"เออก็ด้ะ"นีีเห็นฉันเป็นเบ้เรอะ-3-

"เฮ้อไอ้เเป้งนะไอ้เเป้เดะจับยัดปากให้ท้องเเตกตายเรอะ"

"55นี่น้องจะฆ่าเพื่อนน้องหรอโหดร้ายนะเรา"

ควับ

"พี่เวย์.."

ฉันหันไปก็เห็นรอยยิ้มที่สดใสที่ทำให้ใจฉันเต้นเรงอยู่ด้านหลังนี่เขามาตั้งเเต่เมื่อไหร่เนี่ย!!พี่เขาต้องเห็นฉันในโหมดน่ากลัวเเน่เลย เเต่ลืมไปเลยฉันยังไม่คุยกับพี่เขาเลย..

"ไง^^"พี่เวย์ทักทายฉันเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเเต่ฉันยังคงยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไหวเมื่อภาพนั้นยังย้อนกลับมา..เสียงนั้นยังกลับมา

ตัวถ่วงๆ....

"หนูขอโทษค่ะ"ฉันไม่กล้าสบตาพี่เวย์ได้เเต่ก้มมองพื้นพลางบอกพี่เขาไปก่อนที่จะปลีกตัวไปหาไอ้เเป้ง

"อะ"

"โหยเเกนี่ข้ามไปเอากุ้งที่กรุงเทพเรอะนานชิบ"

"เออเเค่นี้ช้ะฉันไปเดินเล่นก่อนนะ"

"เอ้าไม่รอกูก่อนเร้อะะะ"

"เอ้าอีนี่"

หลังจากที่เจอหน้าพี่เวย์ทำให้ฉันรู้สึกอึดอัดมากๆทำให้นึกถึงเสียงเเละสีหน้าพี่เขาที่ฉันทำให้พี่เขาไม่พอใจ..ความรู้สึกนี้ทำให้ฉันทนไม่ไหวออกเป็นน้ำตาออกมา...

ซ่า....ซ่าาา

เสียงคลื่นทะเลซัดเบาๆพอให้ฉันรู้ดีขึ้นนิดหน่อยเเต่ยังคงสะอื้นไม่หายเเละไม่กล้าไปเจอหน้าไอ้เเป้งในสภาพเเบบนี้ด้วย

"ฮึกๆโอ้ยทำไมต้องร้องไห้ด้วยนะเราฮึกๆT^T"

"กี้!!"

0^0!!

จู่ๆฉันก็ได้ยินพี่เวย์ตะโกนเรียกชื่อฉันฉันได้สตั้นยืนข้างไม่ขยับ

"กี้!!"

"..."

"พี่ขอโทษ!!"

"..."ฉันยังคงยืนนิ่งเเละไม่หันกลับไปเผชิญหน้าพี่เวย์

"รู้มั้ย!!พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นน้องเป็นเเบบนี้ที่พี่ทำเเบบนั้นเพราะพี่อยากเจอน้องนะพี่เลย...เผลอตะคอกใส่น้อง....."เสียงพี่เวย์เริ่มค่อยๆเเผ่วลง

"..."

"พี่ชอบกี้นะ!!"

ห้ะ!!ไรนะนี่ฉันไม่ได้หูฟาดไปใช่มั้ยย!!จากที่ฉันยืนสตั้นอยู่นั้นฉันถึงกับทรุดขาอ่อนเลยทีเดียว

นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ม้ายยยยยย

To be continue~

เป็นงายยยห่างหายไปนานเยยทักษะในการเเต่งของไรท์ยังคงห่วยเเตกเหมือนเดิม5555ทนๆอ่านหน่อยนะอีกไม่กี่ตอนจะจบละอย่าเพิ่งเบื่อเค้านะ555พอดีไรท์คิดพลอตเรื่องใหม่ได้ละ(เรื่องเเรกยังไม่จบเลย- -)ก็จะพยายามรีบเเต่งให้มันจบๆไป555เรื่องใหม่เป็นเรื่องที่เคยเเต่งตอนเด็กอาจจะดัดเเปลงนิสๆอาจจะลงwebtoon มั้งงนะคืออยากให้เห็นภาพมากกว่า55