ป่วนรักอลวน

   "คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่าหมายถึงอะไร? " ผมพูดต่อ พลางชายตามองหน้าเซฮุนที่ตอนนี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยความสับสนและโกรธปนเปกัน หมอนั่นดึงสติของตัวเองกลับมาก่อนจะตีหน้าโหด

       "แบมจะบอกว่าแบมมีอะไรกับหมอนั่นแล้ว....? "

       ผมยักไหล่ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ

        " ทั้งที่เพิ่งคบกับมันหลังจากเลิกกับพี่เนี๊ยนะ? "เขาแค่นหัวเราะ ก่อนจะกระชากแขนผมพร้อมกับบีบมือแรงๆ ทำเอาความเจ็บพุ่งปรี๊ดเข้าเส้นประสาทจนผมแทบอยากจะร้องโวยวาย แต่ไม่ เพราะผมแมน คนแมนต้องไม่ร้อง ไม่ร้อง(แอบปาดน้ำตา ) ตีหน้านิ่งสู้สิค้าบผ๊มมม....

       " แล้วไง เขาเด็ดอะ " ผมกวนประสาทก่อนจะยักคิ้วจึ๋งๆ ถึงในใจจะแอบต่อต้านคำพูดของตัวเองก็ตามที

      "แบมแบม!" เซฮุนกระชากเสียงและออกแรงบีบที่ข้อมือผมมากขึ้น มันเจ็บนะโว๊ย! คนคับคนไม่ใช่หุ่นยนต์ ถึงจะทนมือทนไม้อะ! ชิ! ถึงนายจะโกรธแล้วไงว่ะ? นายยังเจ็บไม่สาสมกับที่ทำผมไว้ด้วยซ้ำ!

       "อะไร?"  ผมพูดเสียงเรียบพร้อมใบหน้าปั่นประสาทอย่างท้าทาย!

       "พี่ไม่เชื่อหรอกว่าแบมจะทำแบบนั้นจริงๆ แบมแค่อยากประชดพี่ใช่มั้ย? "

        "ต้องให้บอกท่าทำแล้วความถี่ต่อวันด้วยมั้ยนายถึงจะเชื่อ?"

        "แบมแบม! " ไอ้เวรเซฮุนตะคอกผมอีกครั้ง ยิ่งกระตุ้นต่อมให้ผมนึกอยากจะแกล้งให้อีกฝ่ายรู้สึกบ้าไปซะเลย ให้ตายสิ ตอนนี้ผมสะใจเป็นบ้าเลยวะคับ

        " สี่ครั้งหลังอาหาร เช้า กลางวัน เย็น อ่อ! อาจมีโปรโมชั่นพิเศษก่อนนอนเสริมด้วย ตื่นเช้ามากับทำกันอีกนะหลากหลายท่ามากกกกกกก"

        "แบมแบม" เขากัดฟันกรอด

        "ท่วงท่าลีลาแล้วแต่เขาจะครีเอต เห็นหน้ามึนๆแบบนั้น แต่เขาก็มีความคิดสร้างสรรค์สุดๆเลยนะ" ผมกอดอก แสร้งทำหน้าว่ามันสุดยอดจริงๆนะ จนอีตาเซฮุนทำหน้าเดือดอีกรอบ

        " ทำไม ตีลังกาเอากันหรือไงถึงได้บอกว่าสร้างสรค์ มันทำได้พี่ก็ทำได้เฮอะ " เขาจ้องนัยน์ตาคบกริบที่เต็มไปด้วยความโกรธ พร้อมเม้มริมฝีปากจนเห้อเลือด

        " พี่อาจจะเด็ดกว่ามันก็ได้นะ ไม่ลองดูหน่อยหรือไง "

         ผมเงียบเมื่อสถานการณ์ชักเริ่มจะไม่เป็นไปตามที่คิด คนตรงหน้าเริ่มจะคลั่งและคิดเรื่องบ้าๆ ขึ้นมาแล้ว บางทีผมควรจะหยุดและหนีกลับบ้านซะดีกว่า.......แบมแบมเพลีย

        "พี่ให้โอกาสเราอีกรอบนะแบมแบม ไอ้หมอนั่นมันเป็นอะไรกับนาย?" เซฮุนแเค้นเสียงต่ำพร้อมกับดึงมือที่ผมใช้กอดอก ออกแล้วบีบมือแรงจนผมคิดว่าแขนผมอาจจะหักก็ได้ มันเจ็บ ใช่.....แต่มันเจ็บไม่เท่าตอนที่ผมเซอร์ไพรซ์ เจอคนรักของตัวเองนอนกกกับคนอื่นในวันเกิดตัวเองหรอก เพราะฉะนั้น ผมเจ็บ นายก็ต้องเจ็บเหมือนกัน! 

        "สามีไง"

        "แบมแบม!"

        "เป็นผัวคับ" ผมพูดหน้านิ่ง

        " พูดอีกทีสิ " เขาว่าก่อนจะบีบคางผมอย่างแรงทำเอา ใบหน้าอันบ๊องแบ๊วของผมช้ำค้าบบบบ ยังไม่พอทำเอาน้ำตาแทบเล็ด เจ็บแต่แลกกับความสะใจ แบมแบมยอม!

        " พ่อของลูก" ผมตะคอกหรือบางทีอาจจะเรียกว่าตระโกน ด้วยความโมโห ความรู้สึกแน่นหน้าอกและอึกอัดราวกับจะระเบิดอออกมา นี่ทำให้ใบหน้าของผมร้อนและอุณหภูมิร่างกายแทบพุ่งทะลุจุดเดือด

       " เฮอะ พ่อของลูก มีลูกกับมันแล้วหรือไงถึงได้พูดแบบนั่น! "

       "ถ้ามีแล้วจะยังไงล่ะ!!"

       " แบมแบม! "

       " ผมอาจจะท้องกับเขาก็ได้นี่ " ผมกระชากเสียงกลับก่อนจะกระชากแขนที่บีบคางผมอยู่ของหมอนั่นสุดแรง ถึงผมจะมองไม่เห็น แต่ที่รู้แน่ๆคือรอยนิ้วไอ้เวร นั่นบนหน้าผมต้องแดงมากแน่ๆ

       " อย่ามาตลก "

       " ผมท้อง โอเคมั้ย? " ผมแกล้งยั่วต่อเมื่อเห็นอีตานั่นประสาทเสีย อย่างสุดๆ เขาถอนหายใจฮึ่มฮั่มเพื่อระบายอารมณ์ก่อนจะจ้องผมตาถลึง

       " เลิกพูดเรื่องบ้าๆสักที "

       " ยอมรับความจริงหน่อย เราเลิกกันแล้ว และที่สำคัญ "

       ".........."

       " ผมท้องกับหมอนั่น! ผมท้องกับมาร์ค! โอเค๊? เลิกยุ่งกับผมได้แล้ว! " ผมพูดส่งๆ เพื่อตัดปัญหาและได้ประโยนช์สองต่อคือหนึ่งทำให้ไอ้เวรนั่นเจ็บช้ำน้ำใจ กับสองเขาจะเลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตของผมสักที! แต่บางทีผมคงลืมอะไรบางอย่างไป........

       " หมอนั่นที่ว่าคือไอ้เวรที่ยืนแอบฟังชาวบ้านอยู่ข้างหลังนายใช่มั้ย?! "