ป่วนรักอลวน

 แอบฟัง? ข้างหลัง? ผมยืนเงียบพร้อมหัวใจที่ตกลงไปถึงตาตุ่ม พลางกลอกนัยน์ตาและหันใบหน้าอันน่ารักบ้องแบ๊วไปด้านหลังอย่างลุ้นๆ เสียงหัวใจผมเต้นแรงจนคิดว่ามันจะกระโดดออกมาแรป์ข้างนอก เหงื่อเม็ดแล้วเม็ดเล่าผุดซึมขึ้นมาทุกอณูรูขุมขนอย่างไม่ได้นัดหมาย ราวกับช่วงเวลาหยุดนิ่งเมื่อผมหันไปสบตากับใบหน้ามึนๆพร้อมกับเรือนผมสีแดงเพลิง ยืนพิงเสามองมาทางผมกับเซฮุน!

        O[]o! อุ๊ อ้ากกกกก! นี่มันวันซวยอะไรของผมฟะ ถึงได้แจ็กพ็อตซ้ำแล้วซ้ำเล่า เมื่อกี้นายคงไม่ได้ยินหรอกใช่มั้ย? มาร์คกลอกนัยน์ตาสีนินไปมาก่อนจะเดินมาอยู่ข้างๆผม อย่างรู้งาน

       " ไอ้เวรนี่เหรอที่บอกว่าเป็นผัวน่ะ! " เซฮุนยังคงพร่ำต่อด้วยอารมณ์โกรธจัด ผิดกับผมที่รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ และมีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องไม่ดีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้ว มาร์คเดินมาหยุดยืนมองผมกับเซฮุนสลับไปมา ก่อนจะหันไปสบตากับผู้ชายที่กำลังยืนกัดฟันกรอดๆ และ.....

       " อือ "

        ดะ...เดี๋ยวเซ่! มาร์ค นาย โอ๊ย! แบมแบมช็อกแป๊ป TOT 

       เซฮุนเงียบก่อนจะขมวดคิ้วไม่เข้าใจเมื่อเจอกับปฏิกิริยาที่คาดไม่ถึง

        " นายชื่ออะไร "

        " มาร์ค " เขาตอบเรียบๆ ก่อนจะหันมามองผมที่กำลังหวั่นๆว่าอีตานี่จะได้ยินที่ผมโวยวายไปเมื่อกี้รึเปล่า ไม่ได้ยินเถอะ สาธุ T/O\T เมื่อกี้ผมพูดประชดนะ เข้าใจมั้ย?! ลีลาท่าครีเอตอะไรนั่นผมก็พูดไปงั้นแหละ ผมขอโทษ ผมแค่ยืมชื่อนายมาอ้างนิดหน่อยเองนะ!

        " ฉันเซฮุน เป็นแฟนเก่าแบมแบม เข้าใจมั้ยว่าฉันหมายความว่าไง? " ไอ้เวรนั่นกรีดยิ้มร้ายนัยน์ตาพราวประกายไปด้วยความเจ้าเล่ห์นั่นทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าเขากำลังวางแผนอะไรแน่ๆ! มาร์คไม่ได้พูดอะไร บางที่เซฮุนอาจกำลังมองว่าเขากำลังอึ้งกับคำพูดของตัวเองอยู่ แต่ไม่เลย ผมว่าหมอนั่นไม่ทันฟังแหงๆ -_-" ( ควรดีใจมั้ย? )

        " ฉันเคยได้แบมแบมมาแล้ว " เซฮุนพูดเสียงเรียบแล้วยิ้มเยาะไอ้! ผมแทบจะสบถออกมาเมื่อไอ้เวรนี่! กำลังโกหกหน้าตาย!!! แบมแบมคนแมนจะไม่ยอมค้าบบบบ มาร์คอย่าห้ามผม อย่าดึงๆอย่าดึงสิค้าบ นี่ไม่ติดว่ามาร์คห้ามผมไว้ (ตอนไหน? มาร์ค -_-? ) งานนี้ศพไม่สวยแน่ ผมโวยวายแค่ในใจ.... ใครมันจะไปกล้า ตัวยังกะควาย ผมออกจะบอบบาง....( แอบยิ้ม )

        " อือ "

        แต่มีคนที่หน้าตายยิ่งกว่า นี่นายไม่เชื่อคนง่ายไปหน่อยเหรอมาร์ค! ผมไม่ได้มีอะไรกับหมอนั่นสักหน่อยนะ! แล้วไอ้ท่านี่แบบนั่นมันคืออะไรเนี่ย นายช่วยมีสติสตังหรือทำท่าเคืองๆ ไม่พอใจกับสายตากวนประสาทของอีตาเซฮุนที่พยายามจะยั่วนายหน่อยได้มั้ย? -__-^ เซฮุนเงียบแล้วขมวดคิ้วอีกรอบจนแทบจะผูกติดกันเป็นโบ เฮอะๆ ในที่สุดก็มีคนเข้าใจหัวอกผมเพิ่มขึ้นอีหนึ่งคนแล้ว T_T

        " ฉันได้แบมแบมมาแล้วนะ ของเหลือๆนายจะเอาเหรอ? "

        ไอ้บ้านั่นยิ้มหยันพร้อมกับยักคิ้วยั่วทำเอาอารมณ์ผมพุ่งปริ๊ดกับท่าทางและคำพูดของผู้ชายที่เคยถูกเรียกว่าคนรักของผม!

        มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอไอ้เซฮุน! ใครของเหลือกันว่ะคับ! ไอ้เวรนี่ใส่ไฟผมชัดๆ! ผมกัดฟันกรอดและพยายามอ้างปากด่า ก่อนจะชะงักเมื่อคนข้างๆเขา......

        " อือ "

        แต่ไม่ได้ผลกับมาร์คเช่นเคย -_-"

        " หมอนี่เมายาดองปะวะเนี่ย -_-^ " เซฮุนว่าพร้อมกับแอบลอบมองมาทางผมที่หลบหน้าไปทางอื่น

        คนแมนไม่รู้ คนแมนไม่เกี่ยว คนแมนจะไม่ยุ่ง -O-;;

        " เปล่า "

       "......"

        " เมาเมีย " มาร์คพูดหน้านิ่งแต่กลับทำเอาผมสะดุ้งโหยง

       ooO!!! เดี๋ยว เมียไหน! ใครเมีย! ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนจะรับรู้ได้ในทันทีที่อีตาหน้ามึนมาร์คแอบหันมาอมยิ้มให้ผมนิดหน่อย

        นั่นคือสัญญาณอะไรขอรับ! ไม่นะ ไม่เกี่ยวกับแบม นายมองผิดคนแล้ว! T^T 

        " นั่นเมียกู!!! " เซฮุนตะคอกเสียงดังก่อนจะขยุ้มคอเสื้อของมาร์ค พร้อมกระชากเข้าไปแรงๆ อีกรอบ

        "กูจะเอาคืน! กูจะเอาเมียกูคืน! " เซฮุนกระชากเสียงกร้าวดังลั่น สู้กับเสียงเพลงที่ดังออกมาจากข้างใน เซฮุนกัดฟันกรอด เริ่มควบคุมสติตัวเองไม่อยู่เพราะโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เฮอะ เอาคืนงั้นเหรอ!? ใครจะไปกับนายกันเซฮุน!

        " จะเป็นใครมาจากไหนก็ช่าง กูไม่สน เข้าใจมั้ย!!!" ผมเบิกตากว้าง ก่อนจะเม้มปากไม่พอใจ เมื่ออีตาเซฮุนเริ่มโวยวายเอาแต่ใจเหมือนเด็ก แถมยังส่งเสียงดังจนคนที่ยืนอยู่บริเวณรอบๆ หันมามองกัน ตาปริบๆ

        " ตอบสิ! เข้าใจมั้ย! " หมอนั่นตะคอกอีกครั้ง

         "นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย เซฮุน! " ผมเบ้หน้าแล้วโวยกลับ ก่อนจะพยายามดึงมือหมอนั่นที่จับคอเสื้อมาร์คออก

         " ปล่อยมาร์คเดี๋ยวนี้! "

         " ไม่! รักมันมากเหรอแบม! ถึงต้องออกตัวปกป้องมันขนาดนี้ !! "

         " ปล่อย!!! "

         " ก็ดี! "  เซฮุนยิ้มร้อย " งั้นพี่จะตื้บมันให้ตายตรงนี้แหละ! "

          สิ้นสุดคำพูด หมอนั่นก็ง้างหมัดเตรียมชกเต็มสตรีมใส่ใบหน้านิ่งที่ยังคงไม่รู้สึกถึงอันตรายกำลังคืบคลานเข้ามา! กำปั้นใหญ่พุ่งเข้าใส่ใบหน้ามึนๆของมาร์คอย่างเร็ว เพียงเสี้ยววินาทีก่อนหมัดจะสัมผัสใบหน้าหล่อๆ นั่นสะงักค้างกลางอากาศ!! 

           เพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำจากรีมฝีปากสีสด!

           " เงียบหน่อย " มาร์คพูดเสียงเรียบพร้อมตีหน้านิ่ง

           "........"

           " เดี๋ยวลูกกูตื่น "

           ฮะ!! อะไรตื่นนะ!!! O[]o! ลูก?!?  ฮัลโหลลลลล! ลูกที่ไหน ลูกอะไรของนายฟะ มาร์ค!!!!

          ผมกลืนน้ำลายเอื๊อกพลางนึกถึงบทสนทนาก่อนหน้านี้ บางที เขาคงจะได้ยินว่าผมท้อง แต่ถ้าผมท้องจริงๆ จากวันนั้นถึงวันนี้ เวลาผ่านไปไม่กี่วัน..... ตื่นก็บ้าแล้ว! คนนะไม่ใช่แบคทีเรียจะได้แบ่งตัว แตกหน่อออกมาได้ง่ายขนาดนั่น  ผมไม่ใช่อะมีบานะเฟ้ยย! โอ๊ย อยากตาย ผมก็รู้นะว่านายมึน แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้! อีตาบ้านี่ หลุดมาถ้ำยุคหินสมัยไหนฟะเนี่ย! อ้ากกกกกกก แบมแบมคนแมนจะไม่ท๊นนนนนนน!!!!!

     # ลงดึกเหมือนเคย เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเวลาลงเช้าเลย แต่ก็ขอบคุณที่ตามอ่านเน้อคะ 

                           ขอบคุณที่แวะมาอ่านคะ