ป่วนรักอลวน

10.0

เขียนโดย ใจจ้าว

วันที่ 17 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.41 น.

  35 ตอน
  20 วิจารณ์
  43.31K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 กันยายน พ.ศ. 2558 22.15 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

12) เมื่อพี่มาร์คแบล็คเมล์ 7.2

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

      

  

หลังจากเหตุการณ์ผ่านมายาวนานนนนนนนมากกกกกก..(ได้ข่าวว่า 2 วัน) ผมก็อยู่อย่างปกติสุขมากกกกกกกกกกกก ประชดค้าบ! ไอ้มารพจนสองตัวเข้ามาป่วนในวงเวียนชีวิตอันสงบเรียบร้อยของแบมแบมคนแมนจนตอนนี้ หัวผมจะระเบิดเป็นโกโก้ครั้น 

 

        บัดซบ! ผมไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้มารพจนตัวที่หนึ่ง(แฟนเก่า)ถึงพึ่งมาสำนึกผิดและขอโทษเอาป่านนี้และที่ผมยิ่งไม่เข้าใจใหญ่คือไอ้มาพจนตัวที่สอง (มาร์คคนมึน) จะติดใจอะไรผมนักหนา แถมส่งข้อความไลน์มาทีไรเนื้อหามันก็......

 

     (--   )ไอ้หล่อ : 1150 JJK คอนโด

 

        โอเค บ้านนายขาดความอบอุ่นหรืออะไรว่ะมาร์ค -_-? ทำไมถึงทำตัวเด็กไม่รู้จักโตแบบนี้คับ! ผมอุตส่าห์ย้ำชัดขนาดนั้นแล้วแท้ๆ หมอนี่ก็ยังไม่เข้าใจ หรือแกล้งไม่เข้าใจก็ไม่รู้! ถึงผมจะเสียดายลิงน้อยพี่พอลแฟรงค์ตัวนั้นขนาดไหน แต่ผมไม่มีทางเอาตัวเองไปขึ้นเขียงถึงเตียงไอ้มนุษย์ถ้ำแน่ๆ แบมแบมบอกเลย!

 

        ณ โรงอาหารมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเกาหลี

 

         " เฮ้ย แบมแบมจะเสวยอะไรดีค้าบบบบ เดี๋ยวพี่ยุคคนนี้เลี้ยงเอง " ยูคยอมไอ้เพื่อนตัวดีของผมพูดขึ้น ในขณะที่พวกผมกำลังมองหาโต๊ะเพื่อจะนั่งทานอาหาร หรือพูดง่ายๆๆ( แดก = กิน ข้าว) 

 

       " หาโต๊ะนั่งให้ได้ก่อนดีกว่าไม ยูคยอม " ผมพูดเสียงนิ่ง พร้อมกับเหลือบเห็น มือขาวๆของรุ่นพี่ปาร์คจินยอง หรือที่ผมมักจะเรียกติดปากว่า จูเนียร์ฮยอง มันดูแบ๊วน่ารักดี แบมแบมชอบ อิอิ

 

       " เฮ้ย!! แบมแบมที่รัก มานั่งตรงนี้ ฮยองจองไว้ให้แล้วค้าบบบ " จูเนียร์ฮยองพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับกอดคอผมลงไปนั่ง แถมยังแกล้งหยิกแก้มผมเบาๆอีก นี่ล่ะหนา! คนอื่นถึงได้เข้าใจผิดคิดว่าผมกับฮยองคบกัน ตอนที่ผมยังคบกับเซฮุนอยุ่ ก็ทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยๆ เฮ้อ! อย่าไปคิดแบมแบม ออกไปจากหัวผมเดี๋ยวนี้ ไอ้คนทรยศ!! 

 

       "แบมแบม เป็นอาร๊ายยยยอ่ะ ฮยองเห็นทำหน้าแบ๊วอยู่นานล่ะน่า " จูเนียร์ฮยองยังไม่เลิกแหย่ผมอีก

 

       " ฮยองครับ พอก่อน แก้มผมช้ำไปหมดแล้วนิ เสียลุคหล่อหมด" ผมพูดพร้อมปัดมือจูเนียร์ฮยองออกเบาๆ

 

       " นายมีด้วยหรอแบมแบม ความหล่อน่ะ " ยูคยอมที่นั่งหลีสาวเงียบๆมานานพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้

 

       " มีสิโว๊ย! " ผมโวยวาย ถึงแม้มันจะเหลือน้อยก็เถอะ TOT แบมแบมเศร้าแปป

 

       " แล้วนี่ ยองแจ ไปไหนอ่ะ "

 

       "......................."

 

       " หาผัว " ยูคยอมพูดขึ้น พร้อมกับดึงแขนผมไปซื้อข้าว ที่ร้านตามสั่งเจ้าประจำ ที่พยายามยัดเยียดลูกชายให้ผมจนออกนอกหน้า เจ๊แกคงลืมไปว่าแบมแบมคนนี้เป็นผู้ชายนะคับโว๊ยยยย

 

       " นายนี่จริงๆน่าาาา ทำไมถึงชอบกวนโอ๊ย จูเนียร์ฮยองอยู่เรื่อยเลย " ผมพูดขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ ไม่รู้ทำไม ยูคยอมถึงชอบกวนโอ๊ย จูเนียร์ฮยอง แม้กระทั้งเซฮุนที่เป็นอดีต! แฟนเก่าผม 

 

       " ก็ฉันไม่ชอบให้ใครใกล้นาย....." 

 

       "ฮะ!! เมื่อกี้นายว่าไงว่ะ ผมได้ยินไม่ถนัด " ผมพูดพร้อมกับตั้งใจฟังอีกครั้ง พูดอยู่ในลำคอ ใครจะได้ยินว่ะ แบมแบมมึน

 

       " ฉันว่า หิวข้าวแล้วรีบเดินดิ " ยูคยอมยืนหน้าเข้ามาใกล้ๆผม แต่เอ๋ะ! เมื่อกี้มันไม่ใช่ประโยคนี้นิ ช่างมันเถอะคับ แค่เรื่องไอ้มารพจนสองตัว แบมแบมยังหาทางรับมือไม่ได้เลย อย่าเอาปัญหาเรื่องหูมาใส่หัวอีก แบมแบมเครียดคับผม!

 

       " อาหนูแบม วันนี้ลื้อมีผัวรึยังอ่า อาชงชง ลุกชายอั๊วฝากมาถามน่อ"

 

       "มะ..... " ผมรีบยกมือตะครุบปากของยูคยอมเอาไว้ ก่อนที่ไอ้เพื่อนปากดีจะทำให้ผมและมันอดข้าวในวันนี้

 

      แต่ก็นะ!! อาซิ้มแกก็ตรงไปป่ะคับ พูดขวานฝ่าซากขนาดนี้ ผมเป็นผู้ชายนะเว๊ย!! ถามว่ามีแฟนรึยังอะไรแบบนี้ก็พอมั้ง นี่ถ้าไม่ติดว่าอาหารอร่อยเหาะและ เคารพในริ้วรอยบนใบหน้าที่บ่งบอกว่าอาเจ๊แกผ่านสมรภูมิมาหลายชั่วอายุคนแล้วล่ะก็ ผมอาจโวยกลับไปแล้วก็ได้ ข้อหาละลาบละล้วงเรื่องส่วนตัว!

 

     " ยังคับ T_T "

 

      " โอ้ ดีๆๆๆๆ ไหนอั๊วขอเบอร์ลื้อหน่อยสิ " ว่าแล้วอาเจ๊แกก็หยิบมือถือรุ่นสงครามโลกขึ้นมาถือ ทีแรกผมกะจะไม่ให้แต่พอได้เห็นขนาดมือถือเท่าขนาดลำแขนแล้ว ถ้าผมไม่ให้ อาเจ๊คงตีหัวผมแตกตายแหงๆ T^T 

 

      " เอ่อ....." ผมอึกอักพลางนึกถึงหน้าอาชงชง ที่ฟังแค่ชื่อก็รู้อนาคตว่าชีวิตนี้คงจะชงทั้งปีแล้ว พร้อมรูปร่างผอมเหมือนกระดูกเดินได้ กับสายตาหื่นกาม หน้าเป็นสิวแล้ว มันทำให้ผมอยากจะบอกเลยทันทีว่าขอบาย -_-^ แบมแบมไม่อยากทน

 

        จริงๆแล้ว ผมไม่น่าพาซื่อตอบตามความจริงไปเลย บางทีผมน่าจะบอกว่า ผมแมนคับ ผมชอบผู้หญิง หรือเอาให้ดี ก็น่าจะบอกว่ามีแฟนแล้ว ผมหันไปขอความช่วยเหลือจากยูคยอมเพื่อนรัก แต่ทว่าความหวังก็คงต้องดับลง เพราะหน้าของยูคยอมตอนนี้ทายได้เลยว่าคงงอลผมอยู่! -O-! จะมางอลอะไรตอนนี้ฟะคับบบบบ ผมกลอกตาไปมาก่อนจะดีดนิ้วเปาะเมื่อคิดไอเดียอะไรออก

 

       หึๆๆ *_* ช่วยไม่ได้นะ งั้นก็.....

 

       "087-043-5xxx" ผมกรีดยิ้มร้าย นัยน์ตาแพรวพราวไปด้วยความเจ้าเล่ห์ พลางกลั้นขำไว้อย่างเต็มที่เมื่อนึกถึงสีหน้าของอีตาหน้ามึน อุตส่าห์ให้เบอร์มา ไม่โทรไปก็เสียมารยาทใช่มั้ยล่ะมาร์ค \^O^/

 

      ก๊ากกกกก! อยากจะหัวเราะให้ก้องโลก สมน้ำหน้าอีตาหน้ามึน เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคนอย่างแบมแบมคนแมน! ผมร้ายกว่าที่นายคิดนะจะบอกให้ คราวนี่ล่ะไอ้หื่นสองตัวอย่างอาชงชงกับอีตาหน้ามึนนั่นเชิญคุยโทรศัพท์จีบกันเจ๊าะแจ๊ะไปเลยละกัน ชงชงแบบไม่ต้องรอปีชงเลย พ่อคุณเอ้ยยยย!! \>O</

 

      " ว้าย อั๊วดีใจจังเลย ในที่สุดก็ได้เบอร์ " อาเจ๊ดี๊ด๊าอย่างสะดีดสะดิ้งก่อนจะกดมือถือรุ่นสงครามโลกนั่นยิกๆ แล้วเก็บเข้ากระเป๋า ผมว่านะ ถึงเจ๊แกจะเอาไอ้โทรศัพท์นั่นวางๆไว้เฉยๆ ก็คงไม่มีใครคิดสั้นหยิบไปหรอก ผมยืนมองอาเจ๊ทำกับข้าวพร้อมกับรับจานข้าวผัดหอมฉุย เดินไปยั่งโต๊ะนั่ง

 

    "นั่นไม่ใช่เบอร์นายนี่?"

 

    "แหงล่ะ นายคิดว่าผมจะให้จริงๆ เหรอ " ผมแค่นหัวเราะแล้วนึกสะใจเล็กๆ 

 

      โอเค  ผมว่าผมนึกอะไรสนุกๆ ออกแล้วล่ะ การแก้แค้นอีตาหน้ามึนด้วยการเอาเบอร์เขาโพสต์เว็บเกย์ก็ฟังเป็นเรื่องที่น่าสนและสาสมกับที่หมอนั่นจิ๊กลิงน้อยพี่พอลแฟรงค์ของผมไป แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ เอาไปขู่เล่น ก่อนดีกว่า ดีไม่ดีอีตาหน้ามึนอาจจะรีบวิ่งเอาลิงน้อยมาคืนผมเลยก็ได้ใครจะไปรู้ >O< แค่คิดแบมแบมก็ฟินแล้ววว ไม่ได้การล่ะ อย่างนี้มันต้องปฏิบัติ ผมอมยิ้มก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดไลน์ไปหาอีตาหน้ามึนทันที

 

      

 

 

        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา