ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

ทางด้านของโอโซนวิ่งมาถึงหน้าประตูโรงเรียน  แต่รินก็หายตัวไปแล้ว

“บ้าเอ้ย!! พวกไอ้ยูมันจะพารินไปที่ไหน คิดสิคิด  หัวเรารีบคิดให้ออกสิว่ะ โถ่โว้ย!!” โอโซนร้อนใจอย่างแรงกลัวรินจะโดนทำร้าย แล้วถ้าเรื่องที่รินมีเลือดพิเศษแตกขึ้นมาล่ะก็ ยูคงไม่ปล่อยรินให้หลุดมือแน่นๆ

“ว่างัย! ไอ้โอโซน แฟนแก่เนี้ยน่ารักโน๊ะ เอาข้าวกล่องมาส่งให้ถึงที่เลย” ลูกน้องของ ยู เดินเข้ามาหาโอโซนที่กำลังร้อนใจ

“อย่าทำอะไรเค้าน่ะ โว้ย!!  เค้าไม่เกี่ยว ไอ้ยูมันอยู่ไหน มันต้องการอะไร” โอโซนเข้าไปกระฉากคอเสื้อถาม

“แหมๆ ทำแบบนี้มันจะดีเลอะ” ลูกน้องของยูพูด โอโซนเลยปล่อยมือออกทันที

“ถ้าอยากเจอก็ตามมาดิว่ะ” ลูกน้องของยูเดินนำเข้าไปในห้องเก็บของ  ของโรงยิมที่อยู่ด้านหลังโรงเรียน

“เอียด!! “ ประตูถูกเปิดออก  ภาพที่โอโซนเห็นอยู่ตรงหน้า  คือ รินที่โดนมัดแขน  นอนสลบอยู่ตรงกลางห้องเก็บของ

“แก!!!!!!!!!!! ไอ้ยู  แกทำอะไรริน หา!!!!!” โอโซนพูดออกมาเสียงดังด้วยความโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้โอโซนโดนพวกของยูล้อมไว้หมด

“หึ!!หึ!! ถ้าแกยอมให้พวกชั้นกระทืบจนพอใจ จะยอมปล่อยเค้าไปก็ได้มนุษย์คนนี้เนี้ย” ยูหัวเราะด้วยความสะใจ

“แค่ยอมให้กระทืบก็พอใช่มั้ย” โอโซนพูด

“เอ่อ! ช่าย  กระทืบมัน”ยูสั่งลูกน้องเสร็จก็เดินออกไปจากห้องทันที

ทางด้านรินที่สลบไปก็คอยๆฟื้นคืนสติ 

ผมคอยๆลืมตาขึ้น  ที่นี่ที่ไหนเนี้ย  อืม!อ่ะ!! แขนผมถูกมัดนี่  เจ็บท้องชมัด แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี้ยน ขณะที่ผมมองไปรอบ สายตาก็ไปสะดุดเข้ากับกลุ่มคน กลุ่มหนึ่งที่กำลังลุมทำร้ายใครสักคนที่ตัวเต็มไปด้วยเลือด ผมพยายามเพ่งสายตามองว่าเค้าคนนั้นเป็นใคร

“แค่จับคนมาเป็นตัวประกัน  แม้งก็ยอมให้กระทืบและดีว่ะ” หา! นี่เราเป็นตัวประกันหรอเนี้ย

“แต่ไอ้โอโซนนี้ แม้งอึดได้อีกว่ะ นี่ผ่านมาตั้งชั่วโมงและ  แม้งยังไม่ยอมล้มอีก”  โอโซน????  คนที่เลือดท้วมอยู่คือโอโซน ที่เค้าโดนแบบนี้เพราะเราหรอเนี้ย  เรานี่มันโง่จริงๆ ไม่น่าตามเข้ามาเลย……..

“เฮ้ย! ใช้ไอ้นี้มั้ย  รับลองแม้งล้มทั้งยืนแน่น” สิ้นคำพูดนั้นผมเงยหน้าขึ้นไปมอง  คนคนนั้นถือมีดอยู่ในมือ นี่มันไม่ใช้ทะเลอะวิวาทธรรมดาแล้ว กะเอากันถึงตายเลยหรอ มีดเงินแวมไพร์แย่ล่ะสิ

            ส่วนโอโซนที่กำลังโดนรุมอยู่ 

“แม้งเอ้ย!! นี่มันจะชั่วโมงและน่ะ นี่พวกแกยังไม่พอใจอีกหรืองัยว่ะ” ผมพูดขึ้น เพราะไม่รู้ว่าพวกมันทำอะไรรินไปบ้าง

“ไม่พอโว้ย แม้งต้องเจอนี่” พวกมันเอามีดออกมาหวังว่าจะแท่งผม ใครจะไปยอมให้แท่งกันง่ายล่ะ

“โอโซนระวัง!!!!!!!!!!!!” เสียงของรินดังมาจากด้านข้าง

“ฉึก!!!  อัน!! แค๊กๆๆๆ!!” ผมรู้สึกตัวอีกที รินก็เข้ามากอดผมไว้  

รินถูกมีดแท่งเข้าที่หลัง   เลือดเริ่มไหลออกมา  กลิ่นเลือดของรินโชยไปทั่วโรงเรียน

ในขณะนั้น ทั้ง ซัน ฝาแฝดโยโช ที่ได้กินเลือดของริน   ก็รู้ทันทีว่ารินอยู่ในบริเวณโรงเรียน ทั้ง 3 คน รีบตามกลิ่นเลือดมาด้วยความรวดเร็ว

“ริน นายบ้าไปแล้วหรืองัยมารับมีดแทนฉันทำไม  ริน ริน ริน!!” ผมเรียกรินแต่ไม่มีเสียงตอบรับ เค้าสลบไปแล้ว ผมรีบถอดเสื้อที่เปื่อนเลือดของผม เอามากดไว้ที่แผลของริน  เพื่อไม่ให้กลิ่นเลือดของรินแรงไปมากกว่านี้ ขอร้องล่ะของให้กลิ่นเลือดของผมกลบกลิ่นเลือดของรินทีเถอะ

 “โห!! นึกว่าเป็นมนุษย์ธรรมดา กลิ่นเลือดเนี้ยพิเศษจริงๆน้า” พวกมันคนนึงในกลุ่มพูดขึ้น

“แก!!!!!!!! ฉันจะฆ่า พวกแก!!!!” โอโซนตะโกนออกมาด้วยความโกรธจนฟิวขาด

“ปัง!!!!!....”เสียงประตูเปิดออก    พี่ชายทั้ง 3 ยื่นอยู่น่าประตู  ซันเห็นรินที่นอนอยู่ที่พื้นก็รีบเข้าไปดูทันที

“พวกแก!!!! กล้าดียังงั้ยมาทำร้ายรินริน ของพวกฉันหา”โยตะโกนขึ้นด้วยความโกรธเมื่อเห็นสภาพของริน

“ไอ้พวกนี้เดี๋ยวผมกับโยจัดการสั่งสอนพวกมันเอง พี่ซันกับโอโซนพารินออกไปจากที่นี่ดีกว่า” โชหันมาบอกกับซันที่กำลังจะอุ้มรินขึ้นจากพื้น

“โอโซนนายไปตาม พี่กัสที่โรงพยาบาล  ส่วนรินพี่จะรีบพากลับบ้านเดี๋ยวนี้” ซันพูดจบก็อุ้มรินไปด้วยความเร็ว ส่วนโอโซนก็รีบออกไปตามพี่กัสอย่างเร่งรีบเช่นกัน

            ไม่นานนักซันก็อุ้มรินมาถึงบ้าน ซันรีบพารินไปที่เตียงแล้วแก้เชือกที่มัดมืออยู่ออก

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นคับเนี้ย นายน้อยซัน”นัทที่เข้ามาเห็นสภาพของรินที่นอนสลบอยู่บนเตียงก็ตกใจเอามากๆ

“โอโซเอาเสื้อเปี่ยนเลือดตัวเองมากดแผลเอาไว้ทำให้เลือดหยุดไหล  แถมยังกรบกลิ่นเลือดของรินได้อีก แต่ยังไม่พอ นัทนายไปเอาเลือดในตู้เย็นที่ไม่ใช้เลือดของริน มาถุงนึงสิ เร็วๆ” ซันหันมาสั่งนัท  ทั้งๆที่ยังไม่ได้ตอบคำถามของนัทเลยด้วยซ้ำ   นัทรีบไปเอาเลือดมาให้ซัน ซันฉีกถุงเลือดแล้วเทใส่ที่เสื้อของโอโซน เพื่อให้กลิ่นเลือดช่วยกรบกลิ่นเลือดของรินได้ดียิ่งขึ้น

“รินริน ของฉันเป็นงัยบ้าง โดนแท่งตรงไหน พวกนายออกให้หมดเดี๋ยวฉันจัดการที่เหลือเอง”กัสที่มาถึงก็รีบร้อนดูแผลให้ริน  และหันมาสั่งให้ทุกคนออกไปจากห้องโดยทันที

“พี่ซันทั้งหมดเป็นความผิดผมเอง ผมขอโทษคับพี่” โอโซนพูด

“ช่างมันเถอะเรื่องนั้นน่ะ”ซันพูด

“รินรินเป็นไงบ้างพี่” โย ตะโกนถามระหว่างที่วิ่งเข้ามาหาซันกับโอโซนที่ยื่นอยู่หน้าประตูห้องของริน

“โอโซนพวกฉันจัดการเจ้าพวกนั้นและ คงไม่มายุ่งกับนายอีกแล้วล่ะ”โชพูดแล้วเข้าไปลูบหัวโอโซน

“พี่กัสมาแล้ว อยู่ข้างใน”ซันบอกกับฝาแฝดโยโช

“เฮ้ย!  เย็บแผลเสร็จแล้ว เลือดก็หยุดไหลแล้ว โชคดีน่ะที่โดนแท่งเข้าไปไม่ลึกน่ะ”กัสเปิดประตูออกมาบอกข่าวดีกับน้องๆ  ทั้ง 4 คนแย่งกันเข้าไปดูอาการของรินโดนที่ไม่ฟังคำพูของกัสเลย  กัสเดินตามเข้ามาลูบหัวโอโซนแล้วพูดว่า

“โอโซนนาย  ทำได้ดีมากที่คิดเอาเลือดตัวเองกรบกลิ่นเลือดของรินไว้  เพราะนายทำแบบนั้นเลือดของรินเลยหยุดไหล่ไปด้วย “กัสพูดจบก็ยิ้มให้กับโอโซน

“พี่กัสแล้วทำไม รินรินยังหลับอยู่อีกล่ะ”โชถาม

“ช่ายๆพี่กัสทำไมล่ะ รินริน ตื่นสิ ตื่น”โยเริ่มโวยวาย

“โอ๊ย!!!  เจ้าแฝดโง่เอ้ย!! โป๊ก!!!!” กัสพูดพร้อมกับจัดหมัดเขกหัวฝาแฝดโชโยเข้าอย่างจัง

“โอ๊ย!!!!!!เจ็บน้าพี่กัส”ฝาแฝดโวยวาย

“ฉันก็ฉีดยาสลบให้รินได้พักผ่อนยังงัยล่ะ” พี่กัสพูด

“นาย 2 คนน่ะเงียบหน่อยรินจะได้พักผ่อน พี่กัสด้วยพาโอโซนไปทำแผลไป”ซันพูด

“พี่ซัน แต่ว่าผมยัง…..”โอโซนพูดยังไม่ทันจบ ก็โดนพี่กัสลากออกไปทำแผล

            คืนนั้นผมตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ห้องแล้ว  เมื่อก่อนตอนที่พี่ยังอยู่ก็เคยมีทะเลอะวิวาทบ้างแต่แผลที่ถูกแท่งเนี้ยมันเจ็บเอาเรื่องอยู่  ผมมองไปรอบก็เห็นโอโซนที่นอนฟุบอยู่ข้างเตียง  เห็นฝาแฝดโยโชนอนหลับซบไหล่กับหนุนตักของซันที่หลับแล้วแต่มือยังถือหนังสืออยู่เลย ทั้ง 3 คนนั่งอยู่ที่โซฟาปลายเตียง  เห็นพี่กัสนั่งหลับอยู่ที่เก้าอี้  ผมรู้สึกดีใจมาก พี่คับผมรู้สึกเหมือนได้เป็นนึงให้ครอบครัวแล้วเลยผมดีใจมากเลย

            ในระหว่างที่รินกำลังปลาบปลื้มใจอยู่นั้นเค้าไม่ทันได้สั่งเกตุเห็นเลยว่า มีคนคนนึงยื่นอยู่หน้าประตูที่แง้มออกเล็กน้อย  เค้ากำลังจ้องมองรินที่กำลังน้ำตาคลอ อย่างเงียบๆ

โปรติดตามตอนต่อไปค่ะ