ทุ่มสุดใจหนุ่ม Vampire

          ลิ้นร้อนของรันยังลุกล้ำเข้าเกี่ยวพันลิ้นของรินอย่างต่อเนื่อง  รินที่ไม่มีช่องว่างหรือจังหวะให้หายใจก็สลบไปทั้งๆแบบนั้น 

“เฮ้ย!! จูบแค่นี้ร่วงเลยหรอ” ระหว่างที่รันกำลังพยุงตัวริน  คนที่ยื่นดูอยู่เงียบๆในความมืด เค้าก็เดินเข้ามาช่วยทันที

“พี่รัน เกิดอะไรขึ้น ทำมัยรินถึงอยู่ในสภาพนี้” ซันแก้ถามรัน เพราะเค้ายื่นมองอยู่ตั้งแต่รันดึงรินออกมาจากรถแล้ว

 “เจ้าเนี้ย มันกลัวความเร็วจนสติแตกโวยวายแล้วก็สลบไป” รันหันไปตอบคำถามซัน ก่อนที่จะอุ้นรินขึ้นด้วยท่าเจ้าสาว

“งั้นเดี๋ยวผมพารินไปเอง” ซันเข้าไปจะอุ้นตัวรินมาจากรัน แต่รันกลับไม่ยอมปล่อยมือสักที

“ส่งตัวรินมาดิพี่” ซันย้ำอีกครั้ง  

“เออๆ!!” รันปล่อยมือจากตัวริน  รันเดินเข้าบ้านด้วยความหงุดหงิดและโมโห ตัวเองก็ยังคิดว่า

นี่ผมหงุดหงิดอะไรอยู่เนี้ย ยิ้งเมื่อกี้กะจะจูบให้เลิกโวยวาย แล้วทำมัยอยู่ๆก็คิดว่าเจ้านั้นมันน่ารักขึ้นมา  เลยเผลอจูบจริงจังซะได้   ชิ! คิดบ้าอะไรอยู่เนี้ย  มนุษย์น่ะมันก็แค่อาหาร!! อย่าให้โดนหรอกได้อีก!!!!

          ส่วนซันที่อุ้มรินเดินตามเข้ามา ซันอุ้มรินมาว่าไว้ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น  ซันค่อยๆวางรินลง  รินเพราะความกลัวและสติแตกเลยทำให้ตัวรินมีแต่เหงือเต็มไปหมด ก่อนที่ซันก็เดินไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้รินนั้น

“พี่ครับอย่าไปน่ะ” รินที่ละเมอคว้ามือซันเอาไว้

“ไม่ไปไหนไกลหรอ  แต่รินรอแปบนึงน่ะ” ซันกลมลงไปจูบที่หน้าฝากของรินก่อนจะแกะมือของรินออก ซันก็เดินไปหยิบผ้าชุมน้ำมาเช็ดตัวให้ริน

            และเพื่อจะเช็ดตัวให้ริน ซันเลยต้องถอดเสื้อและกางเกงยืนของรินออก จนเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเล็กๆตัวเดียว ซันเริ่มจากเช็ดส่วนหลังก่อน ก็เห็นตราประจำตัวของโอโซ แต่ก็รู้ดีอยู่แล้วว่า เพราะการช่วยเลียแผลให้นั้นก็ไม่ต่างอะไรกับการดูดเลือดจะมีตราปรากฏขึ้นมาก็ไม่แปลก แล้วซันก็ขยับมาเช็ดหน้าต่อไล้ช่วงหน้าอกผ่านหัวนมสีชมพู่ ลงมายังหน้าท้องที่เป็นราบ ยันช่วงเอวที่บอกบาง จนถินท้องน้อย ซันถึงกับหยุดชะงักกับสิ่งที่เค้า  ก็เพราะมีตราประจำตัวของกัส อยู่ตรงท้องน้อยของริน มันเป็นจุดสุ่มเสี่ยงมากๆ  ถึงรินจะไปใช้ผู้หญิงแต่นิสัยและหน้าตาก็น่ารักกว่าผู้หญิง

“นี่มันอะไร!! ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!!  พี่กัส!! ต้องเครียและ” ซันไม่อยากคิดว่ากัส พี่ชายจอมจู่โจมทำอะไรกับรินไปบ้าง

          หลังจากซันเช็ดตัวรินครบทุกซอกทุกมุมแล้วเค้าก็เอาผ้ามาห่มตัวรินไว้ ก่อนจะขึ้นไปเอาเสื้อในห้องของริน แต่ห้องรินกลับล๊อกซะเนี้ย

“ใส่เสื้อเราก่อนแล้วกัน  แต่กางเกงนี่! คงไม่ได้ คนละไซล์” ซันที่กำลังเลือกเสื้อให้ริน แต่ในตู้ก็มีแต่เสื้อเชิ้ตน่ะสิ

            ขณะที่ซันใส่เสื้อให้รินอยู่นั้น ก็มีน้ำใส่ไหลออกมาจากดวงตาที่หลับสนิทของริน  มือของรินคว้าจับมือของซันเอาไว้อีกครั้ง คราวนี้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ซันที่ไม่รู้จะทำยังงัย จะให้ปลุกรินที่เพิ่งจะสลบไปเพราะสติแตกมันก็จะดูโหดร้ายเกินไป ซันเลยแทรกตัวขึ้นไปนอนบนโซฟาด้วยกันกับริน  พอซันแทรกตัวขึ้นไปรินที่ตัวเล็กและเตี้ยกว่าซัน ก็นอนหน้าแนบอยู่ที่อกของซันพอดี  ส่วนรินที่พอมีร่างเย็นๆมาให้นอนซบ น้ำตาที่ไหลก็หยุดลงและนอนหลับอย่างสบาย

“ฮึ!!ดูหน้าเข้า ถ้าจะสบายน่าดูน่ะ” ซันกลมลงจูบที่หน้าฝากของรินอีกครั้ง

“ฝันดีน่ะริน” ซันยิ้มก่อนที่จะจูบลงบนหน้าฝากของรินอีกครั้ง แล้วตัวเค้าเองก็หลับไป

            เนื่องจากวันนี้เป็นวันงานรวมญาติ ทุกคนเลยตื่นกันตั้งแต่ 19.00 น. เพื่อนจะรีบมาตรวจดูความเรียบร้อยและเตรียมงานในขั้นตอนสุดท้าย ก่อนจะถึงเวลางานเริ่มในเวลา  00.00 น. คือเที่ยงคืนของวันนี้

          โอโซนที่เดินตรงมาที่ห้องนั่งเห็นก็ยื่นนิ่งอยู่ที่หน้าประตูจนกัสและฝาแฝดที่เดินตามลงถึงกลับสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมโอโซถึงยื่นคาอยู่ที่ประตู

“พี่กัส เจ้าแฝด มีอะไรหรอ!!”  รันที่เดินออกมาจากห้อง ด้วยความงัวเงีย ถามขึ้นมา

“ไม่รู้ดิ  โอโซยื่นนิ่งอยู่นั้นน่ะ ไม่รู้เป็นรับ” กัสหันไปตอบรันที่เดินเข้ามาหาตน

“อยากรู้ก็ต้องไปดู!!” ฝาแฝดโชโยพูดขึ้นพร้อมกันก่อนที่จะวิ่งลงบันไดไป

“เดี๋ยวโช แล้วเซฟล่ะ นอนอยู่กับพวกนายไม่ใช่งัย” กัสถามขึ้นเพราะไม่เห็นเซฟออกมาจากห้องพร้อมกับฝาแฝด

“อ๋อ! เซฟ ยังหลับอยู่เลยพี่กัส เดี๋ยวอีกสักพัก ค่อยไปปลุกแล้วกัน” โชที่ได้ยินคำถามก็หันกลับมาตอบ ส่วนโยที่วิ่งมาถึงก็…………….

“ นี่มันอะไรกันเนี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ”

โปรติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ