Real dream 한국 겜스

ใบหน้าของบุงแสบร้อนอย่างรุนแรง หญิงสาวกระชากร่างกายที่ปวดระบมหลบวิถีลูกไปยักษ์ด้วยความกลัว เธอระเด็นออกมาข้างทางอย่างไม่เป็นท่า บรรดาเพื่อนร่วมกลุ่มกว่าสิบชีวิตต่างวิ่งหนีเอาตัวรอดจ้าละหวั่น บ้างก็หลบไม่พ้นหางหนามของปีศาจมัจจุราชนามว่า อมาด้อน!

อมาด้อนเป็นสัตว์ดึกดำบรรพ์ชนิดหนึ่งที่มีเกราะหนังกลางหลังแข็งมาก และไม่สามารถโจมตีด้วยอาวุธใดๆได้ ความสูงมาตรฐานอยู่ที่สิบแปดเมตร อมาด้อนเป็นสัตว์เลื้อยคลานประเภทยืนสองขาเช่นเดียวกัน ไซโลดอน หรือ สเปียโรดอน แต่อมาด้อนมาหางที่เป็นหนามแหลมยาวสองเมตรพ่วงท้าย ทำให้มันแลดูน่ากลัวมากเป็นพิเศษ ความสามารถพิเศษของอมาด้อนคือการปล่อยหนามแหลมออกจากตัว ดังนั้นเมื่อมันจะล่าเหยื่อ อมาด้อนจะสลัดหนามของมันใส่เยื่อจนตาย

กลับมาทีฝ่ายมนุษย์ บุงพยายามยืนตัวลุกขึ้นวิ่งตาม เกมเมอร์ กลุ่มอื่นๆไป บรรดาคนในกลุ่มต่างล้มตายกันเป็นใบไม่ร่วง บุงเองถ้ายังหนีไม่พ้นก็อาจจะตกอยู่ในสภาพนั้น

"วิ่งต่อไปอย่าหยุด!!"

หัวหน้าเกมเมอร์ตะโกนเสียงดัง เขาเป็นผู้ชายตัวใหญ่เกือบร้อยเก้าสิบ มีกล้ามแข็งแรงขึ้นเป็นมัดๆ แผงอกหนาเปลือยเปล่าชวนมองมัดใจสาวยิ่งนัก เขาแต่งกายในชุดนักล่าสะพายดาบใหญ่ยักษ์ดูน่าเกรงขาม

บุงวิ่งซอยเท้าถี่ยิบจนพันกันมั่วเลยทำให้สะดุดขาตัวเองล้ม

"กรี๊ดดดด!!"

อมาด้อนวิ่งโร่ด้วยความเร็วสูงผ่านร่างบางของบุงอย่างรวดเร็ว มันสลัดหนามออกแทงใส่เกมเมอร์สามคนใส้ทะลัก เลือดกระฉูดออกมาในพริบตา!

หญิงสาวมองภาพน่าสะอิดสะอียนนั่นพร้อมอ้วกแตกออกมาก้อนใหญ่

บุงรอดชีวิตจากอมาด้อนมาได้เพราะมันไม่มีเวลามามัวสนใจเหยื่อชิ้นเล็กๆของมัน บุงพยายามฝืนตัวเองลุกขึ้นมาทันที

เสียงไล่ล่าสังหารเริ่มห่างออกไปจนไกล บุงเดินถอยห่างออกมาจากเขตล่าของอมาด้อนอย่างด่วนจี๋ หญิงสาวเริ่มพิจารณาสภาพสรรพสิ่งทุกอย่างรอบตัวเพื่อหาคำตอบให้กับตัวเอง

โอเคตอนนี้เธอกำลังอยู่ในเกม เรียลออนไลน์ ซึ่งในเกมนี้เป็นเกมที่สร้างขึ้นมาจากบริษัทเกมยักษ์ใหญ่ในเกาหลี บริษัทฮันกุกเกมส์ เชื่อกันว่าผู้ที่เล่นเกมนี้ส่วนมากแล้วค่อนข้างจะเป็นพวกเลื่อนลอนทำอะไรไม่ค่อยเป็นชิ้นเป็นอัน เนื่องจากเรียลเกมเป็นเกมที่ผู้เล่นจะต้องใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนเตียงจับคลื่นสมอง ดังนั้นเวลาเล่นเกมส่วนมากเกมเมอร์จะนิยมเล่นกันตอนกลางคืน เนื่องจากร่างกายจะได้พักผ่อน อีกทั้งสมองยังมีประสิทธิภาพการทำงานดีขึ้น

บุงเองก็นับว่าเป็นผู้ทดลองของเรียลเกม หญิงสาเป็นพนักงานของฮันกุกเกมส์ที่ถูกส่งเข้ามาเล่นเกมส์เพื่อค้นหาจุดที่ด้อยที่สุดในเกมส์เพื่อพัฒนา โดยบุงเป็นทั้ง NPC ทั้งผู้เล่นในเวลาเดียวกัน

ไอเทมหรืออุปกรณ์ต่างๆของบุงเต็มไปด้วยของแคลช [อุปกรณ์และไอเทมของระบบที่ไม่มีซื้อ] จึงค่อนข้างเป็นที่สะดุดตาของเหล่าผู้เล่นทั้งหลาย

แต่เนื่องจากเกมนี้เป็นเกมเเรกของเกาหลีที่ร่วมกันพัฒนากับอเมริกาทำให้ระบบมีการสัมผัสรับรู้ได้เป็นเกมที่วางจำหน่ายครั้งแรก จึงทำให้ผู้เล่นหรือ เกมเมอร์ที่มีเลเวลสูงมีไม่มากนัก ส่วนใหญ่จะเน้นเป็นพวกวัยรุ่นที่หมกมุ่นอยู่กับเกมส์มากกว่า

กล่าวสรปโดยรวมเลยละกัน เรียลเกมส์ เป็นเป็นที่ผู้เล่นสามารถสัมผัสกับโลกแห่งเกมได้ผ่านเตียงตรวจจับคลื่นสมอง เรียลเกมเป็นเกมที่กำลังอยู่ในโหมดทดลองและกำลังพัฒนา และเรียลเกมส์ มีเพียงบุงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นผู้เล่นพิเศษที่แฝงตัวมากับผู้เล่นอื่นๆเพื่อตรวจสอบหาข้อด้อยของเกม

กลับมาที่บุงอีกครั้ง หลังจากที่บุงใช้ฟังก์ชั่นพิเศษเปิดแผนที่ ทำให้เธอสามารถรับรู้ได้ว่าที่ๆเธอกำลังหนีอมาด้อนมานั้นเป็นถ้ำอุโมงค์ยักษ์ใต้ดิน ถ้าแห่งนี้ไม่มีแม้แต่แสงไฟจึงไม่แปลกที่ผู้คนจะผวาหวาดกลัวกันนัก

บุงเดินย้อนเส้นทางกลับไปเรื่อยๆ เธอคิดเอาไว้ว่าจุดสิ้นสุดปลายอุโมงค์จะอยู่ที่ไหนสักแห่งหนึ่ง

ถ้าถามความรู้สึกว่าเป็นถึง NPC เรียลเกมส์แล้วยังกลัวอีกไหม เธอตอบได้เลยว่าไม่แพ้รนอื่นแน่นอน แหงล่ะ ก็อสูรแต่ละตัวที่สร้างขึ้นมาต่างมีออร่าพิเศษที่น่ากลัวซ่อนอยู่ในนั้น ดังนั้นจึงไม่แปลก หากบุงจะกลัวอสูรเหล่านั้นแม้ว่าตัวเองจะสามารถเอาชนะมันได้ก็ตาม

บุงเดินยาวต่อมาเรื่อยๆราวครึ่งชั่วโมงขาสองข้างก็ประท้วงหนักรุนแรง เนินขาอ่อนขาวเนียนสั่นเทิ้มคุมไม่อยู่ บุงต้องหาที่ทรุดนั่งลงอย่างช่วยไม่ได้ ตั้งแต่เริ่มเข้าเกมเธอก็มีเรื่องให้ต้องวิ่งตลอด ตั้งแต่ฝึกควบคุมร่างกายเอย หนีอมาด้อนเอย หรือแม้แต่กำลังจะหาทางออกจาอุโมงค์ดินนี่เอย เธอใช้ขาอย่างบ้าระห่ำเกินกว่ามนุษย์จะทำได้เลยทีเดียว

บุงต้องเอนตัวนั่งพักที่หินงอกขางทาง ลมเย็นประหลาดหอบกลิ่นกำมะถันโชยฟุ้ง คาวเลือดและภาพที่น่ากลัวเหล่านั้นยังติดตา ความตายของเกมเมอร์กว่าร้อยชีวิตช่างน่ากลัวเสียจริงๆ แม้ว่าจะรู้ว่านั่นเป็นแค่ความตายในเกม แต่มันก็เหมือนจริงจนน่ากลัวเกินไป

บุงถอนหายใจโล่งอก เสียงร้องโหยหวนแว่วมานานๆครั้ง ดูท่าอมาด้อนจะล่ามนุษย์จนเหนื่อยเสียแล้วกระมั่ง

"ถ้าเราไม่ใช่พนักงานละก็ ป่านนี้คงไม่รอดมาถึงตอนนี้แล้วมั้ง"