Lucky Guy!!!! บริการรักร้ายผู้ชายสี่มิติ

ตอนที่ 1

               ฉันนั่งรถคันหรูมากับป๊ะป๋าและคุณหน้าสำอรที่วันนี้แต่งตัวเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์แต่ส่วนสูงเท่าเด็ก ม.ต้น ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่าท่านเกิดกินอะไรผิดสำแดงเข้าท่านถึงอยากมางานนี้ด้วยทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยคิดอยากจะมา รึอาจจะเป็นห่วงป๊ะป๋าแทนพี่สาวที่เสียไปเลยตามมาดูแล ซึ่งฉันว่าสาเหตุที่ป๊ะป๋าไม่แต่งงานใหม่ก็คงเพราะ… ช่างเถอะไปดูบรรยากาศรอบๆงานกันดีกว่า

                “ เจฟฟี่ ยังไงก็เพลาๆของที่ไร้ประโยชน์ด้วยนะลูก ” ป๊ะป๋าพูดพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเหงื่อหลังจากที่เดินเข้ามาในงานได้สักพัก รู้สึกว่าวันนี้คนจะเยอะกว่าทุกครั้งแฮะ

                “ สำอร ฝากดูแลหลานด้วยล่ะ ” ฉันมองสายตาป๊ะป๋าที่เปล่งประกายอย่างแปลกๆ ทำไมมันรู้สึกเสียวสันหลังฟ่ะ

                “ ถ้ายัยเด็กนี่เกิดอยากได้อะไรพิเรนทร์เดี๋ยวฉันจัดการเอง ” ฉันมองคุณน้าสุดที่จะรักอย่างเว้าวอน T__T นี่สินะเหตุผลที่ป๊ะป๋าลากน้าสำอรอรชอนอ้อนแอ่นมาด้วย โถ่! ชีวิตฉัน ที่ฉันมานี่เพราะอยากได้ไข่ของไททันหรอกนะ อุ๊บ!! แมวพูด

                “ ป๊ะป๋าใจร้าย ” ฉันพูดพร้อมด้วยสายตางอนๆ

                “ ถ้านายยังใจอ่อนกับลูกแย่ๆแบบนี้ฉันคงต้องไปล่ะนะ ” คุณน้าพูดขึ้นก่อนจะเดินหนีแต่มีหรือสุภาพบุรุษจุฬาเทพอย่างพ่อฉันจะปล่อยไปก็คว้าร่างบางนั้นไซร้ มาไซร้ซอกคอ ก๊าก!!! ฉันคิดอะไรของฉัน

                “ เป็นอะไรลูก ” ปะป๊าถามเมื่อเห็นฉันนิ่งไปชั่วครู่

                “ เปล่าค่ะ ” ฉันตอบ ใครมันจะกล้าตอบว่าจิ้นพ่อตัวเองกับน้าตัวเองฟ่ะ!

                “ เธอไม่ได้มีปัญหาอะไรกับฉันใช่มั้ย หลานรัก ” ฉันมองตาเล็กๆของอีกฝ่ายแทบไม่กระพริบ ฉันไม่อยากจะคิดเลยหากน้ามหาโหดคนนี้โดนป๊ะป๋าฉันลากขึ้นเตียงมันคง อ๊าก!!! ฟินเวอร์

               “ อุ๊บ!!! ” เลือดกำเดาฉันแทบพุ่ง!

                “ สกปรก ” คุณน้าสำอรพูดพร้อมกับใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดเสื้อตัวเองเบาๆ ฉันว่าสำอรมันคงห่างจากความจริงไปชื่อสำอางไปเลยจะดีกว่าไหมคะ จะได้รวมกับชื่อแม่ฉันเป็น สำออย สำอางมันคงฮาน่าดู

                “ นายอย่าใจร้ายกับหลานนักสิ ” ป๊ะป๋าพูดขึ้น เห็นมั้ยล่ะว่าป๊ะป๋าเข้าข้างฉัน

               “ เหอะ รีบเข้าไปในงานเถอะนายจะมาคุยธุระด้วยไม่ใช่รึไง ” เมื่อคุณน้าสำอรพูดเช่นนั้นป๊ะป๋าฉันก็เปลี่ยนโหมดเป็นนักธุรกิจหนุ่มรูปหล่อผู้เคร่งขรึมทันทีเปลี่ยนตัวเองได้ยังกับกิ้งก่าเลยพ่อฉัน

                “ ไปกันเถอะ ”

               ฉันเดินตามทั้งสองคนไปอย่างเงียบๆโดยที่ไม่ได้พูดอะไรแต่ในใจนี่สิเต้นตุบๆ เพราะเห็นปีนี้เขาบอกว่ามีของประมูลที่สุดยอดมากๆ ซึ่งฉันก็อยากจะรู้มากเลยตอนนี้ ทำไมไม่เปิดเผยสักทีวะ! แต่ก็อย่างว่าล่ะของประมูลทั้งหมดก็มีแต่ของดีๆกับของหายากทั้งนั้น กรี๊ด!! เห็นอะไรก็อยากได้ไปหมดเลยฉัน

               “ เช็ดน้ำลายหน่อย ” คุณน้าพูดจิกกัดฉันลอยๆ แต่ฉันก็ไม่สนใจอ่ะ

               “ ป๊ะป๋า มุมนู้นมุมอะไรอ่ะทำไมคนเยอะจัง ” ฉันถามป๊ะป๋าเพราะมุมนั้นคนมันเยอะเป็นพิเศษฉันก็เลยสนใจ แฮะๆ

               “ พ่อก็ไม่รู้เหมือนกัน คงจะมีการแสดงอะไรล่ะมั่ง ” ป๊ะป๋าตอบฉันพร้อมกับสายตาที่มองไปทางคุณน้าร่างเล็กของฉันที่ยืนคุยอยู่กับชะนีอย่างออกรส

               “ หนูอยากดู เราเข้าไปดูกันเถอะป๊ะป๋า ” ฉันพูดพร้อมกับลากตัวป๊ะป๋าไปทันที

               “ จ๊ะๆ เดี๋ยวพ่อพาเข้าไปดู ”

สุดท้ายก็ต้องพาฉันเข้าไปดูจนได้แต่รู้สึกว่าจะมีพนักงานรักษาความปลอดภัยเยอะเกินไปนะ น่ารำคาญที่สุดคนยิ่งกำลังรีบๆอยู่ จะตรวจเช็คอะไรนักหนาฉันไม่ได้พกกระบอกปืนเข้าไปด้วยหรอก อีกอย่างทำไมต้องเอาสติ๊กเกอร์หมายเลขมาติดเสื้องามๆของฉันด้วยย่ะ!! ฉันไม่ใช่เด็กอนุบาลที่กำลังมาทัศนศึกษานะ!

               “ เชิญครับนายท่าน ” ฉันรับบัตรเข้าชมงานมาจากชายคนนั้นก่อนจะเดินตามหลังป๊ะป๋าไปอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าข้างในนี้จะมีแต่พวกตาลุงแก่ๆซะด้วยสิ มองแล้วชวนขนหัวลุกฉะมัด ตกลงข้างในนี่มันการแสดงอะไรกันฟ่ะ

               ฉันเดินตามป๊ะป๋าไปก่อนจะมาหยุดอยู่ที่หน้าเวทีขนาดใหญ่ที่มีเก้าอี้นับร้อยที่ถูกจัดวางไว้อย่างมีระเบียบ ซึ่งตอนนี้คนก็เริ่มจะนั่งเต็มแล้ว ดีที่การแสดงยังไม่เริ่ม ถือว่าน่าสนุกดีทีเดียวเวที แสง สี เสียง ครบ ว่าแต่มันการแสดงอะไรหว่า?