Freedom! ไขปริศนารักร้ายปลดปล่อยหัวใจนายเย็นชา

"นี่นาย...เที่ยงนี้กินข้าวไหนหรอ"ฉันนั่งเกาะโต๊ะถามอีตาน้ำแข็งนี่ตั้ง3ชั่วโมงจนตะคริวกินเท้าฉันแล้วเนี่ย-__-***แต่คำตอบที่ฉันได้รับน่ะหรอ

"...."คือความเงียบกับหน้านิ่งๆหน่ะสิ= = ฉันอุตส่าสละเวลาสามคาบที่อจ.ไม่อยู่มานั่งเกาะขอบโต๊ะเพื่อถามนายคนเดียวเลยนะ เวลาสนุกฉันT^T

"นี่เดี่ยวอีกไม่กี่นาทีคุณครูที่สอนอีกวิชาก็จะเข้าแล้วน้าตกลงนายจะไปกินข้าวที่ไหนอ่า"ฉันยังคงตื้อแบบนิ่งๆซึ่งในใจจริงๆฉันจะระเบิดแล้วน้าาา!><*หมอนั่นยังคงนั่งเท้าคางมองออกไปนอกหน้าต่างมาเกือบ3ชม.แล้วนะไม่เบื่อรึไง-__-^

"..."ยังคงเงียบ ทน-ไม่-ไหว-แล้ว-นะะะ!! อ๊ะ!ต้องอดกลั้นทำภารกิจอย่างสงบคือคำเตือนใจของชุมนุมเราสู้ๆยัยโอเล่อย่าพึ่งหมดความอดทนนะ-__-*

"ขืนนายยังไม่บอกฉันจะอัดนายให้กระเด็นเลย..."ฉันพูดเสียงลอดไรฟันเบาๆหวังจะไม่ให้หมอนั่นได้ยินแต่...อีตาบ้านั่นหันหน้ามา-[]-;สะ...แสดงว่าเค้าได้ยินสิเนี่ย

"เธออยากจะรู้ทำไม"ว้าวๆน้ำเสียงของหมอนั่นฉันพึ่งเคยได้ยินเลยนะ...ทุ้มต่ำน่าฟังชะมัดเสียงแบบนี้ต่อให้ฟังกี่ทีๆคงไม่มีทางเบื่อแน่

"คือฉันจะไปกินเป็นเพื่อนน่ะ^0^"หมอนั่นมองฉันสักพัก...ตาของหมอนั่นเป็นสีนิลดูเรียบๆนิ่งๆแฮะ...

"เพื่อนหรอ"หมอนั่นพูดกับฉันใช่มะหรือคุณคนเดียวอ่ะแต่ตอบๆไปเถอะ

"ใช่!(^^)(_ _)(^^)"หมอนั่นกลับไปหันมองออกนอกน่าต่างอีกรอบอะไรของหมอนี่เนี่ย

"..."ประโยคสนทนาจบแค่นี้นะ!?นี่ฉันทนมานั่งเกาะโต๊ะจนตะคริวกินเพื่อ?จะว่าไปหมอนี่จะไปกินที่ไหนฉันก็ยังไม่รู้เลยช่างเถอะกลับโต๊ะดีกว่า"สหกรณ์..."

"เอ๊ะ..นายว่ายังไงนะ"พอฉันลุกจะไปจู่ๆหมอนั่นก็พูดขึ้นทำเอาฉันวิ่งไปเกาะโต๊ะแทบไม่ทัน-..,-

"ฉันจะไปกินข้าวสหกรณ์"

"ออ~งี้นี่เองฮ่าๆ"จู่ๆฉันก็ขำออกมาหมอนั่นหันกลับมามองฉัน"คือที่ขำน่ะคือ...นายคงไม่ชอบที่ๆคนเยอะๆใช่มะนานเลยจะไปซื้อของที่สหกรณ์หามุมเงียบๆกินพร้อมกับคิดอะไรไปพลางสินะ"

"...."เงียบเลยใช่หรือไม่ใช่เนี่ยช่างเถอะเสียอารมณ์ละกลับไปนั่งโต๊ะล่ะพอฉันจะหมุนตัวกลับก็เหมือนเช่นเคย"ใช่"

"ฮ่าๆนายเหมือนฉันเลยล่ะงั้นตอนเที่ยงไปด้วยกันมะ"

"..."แล้วสิ่งที่ฉันได้รับอีกก็คือความเงียบช่างเถอะงั้นเราลองจะไปดูดีกว่าเดี่ยวหมอนั่นคงพูดตามหลังอีก  เอ่อ..ตอนนี้ฉันนั่งอยู่โต๊ะละนะทำไมหมอนั่นยังไม่พูดอีก-__-^หรือว่าจะปฏิเสธที่จะให้ไปด้วยคงงั้นแหละก็คนอย่างหมอนั่นเข้าหาได้ง่ายๆซะที่ไหนยิ่งอกหักแบบนี้เหอะๆ...ยากคูณ2เลยมั้ง

"โอเล่นี่เธอสนเจ้าชายน้ำแข็งด้วยหรอ"

"เหอๆว่าไปนั่นกรีนเธอกลายเป็นคนพูดอะไรไม่เข้าหูฉันตั้งแต่เมื่อไหร่กันเธอเปลี้ยนไปโฮๆTOT"ฉันโผเข้ากอดกรีนเพื่อนรักทันทีเพลียจิตกะอีตานั่นจริงๆเลยเอามาลงกะกรีนเพื่อนรักเลอโฮะๆ-.,-

"เอ๋!?ฉันเปล่านะเธอไม่ได้สนหรอขอโทษนะโอ๋เอ๋ๆไม่ร้องนะๆ"กรีนปลอบฉันเหมือนเด็กน้อยเข่นเคยแต่ฉันชอบนะอบอุ่นดีฮิๆ^..^

"ไอ้บ้านั่นมีดีที่ไหนนั่นเพราะ...!เอ่อ...ฉันจะบอกเธอคนเดียวนะเรื่องนี้เก็บเป็นความลับด้วย!"

"อื้อโอเคจ๊ะ"กรีนช่างน่ารักก>///<♡

"ฉันได้รับภารกิจเพื่อไปปลอบใจหมอนั่นพร้อมกับสืบคนที่ทำให้หมอนั่นอกหักเองพอได้ข้อมูลเดี่ยวก็ค่อยตีตัวออกห่าง"

"โอ้~ดูยิ่งใหญ่จังแต่เฟรซก็หล่อนะอย่าเผลอไปหลงสเน่เค้าเข้าซะล่ะฮ่าๆ"

"กรีน!!"

"จ๊ะๆฉันขอโทษ~เมื่อกี้ไปทำความรู้จักกันแล้วสินะทุกคนในห้องเค้ามองโอเล่กับเฟรซคุยกันด้วยทุกคนยังตะลึงเลยนะที่เฟรซยอมตอบโอเล่ด้วย"

"แหงล่ะฉันไปนั่งเกาะโต๊ะตั้ง3ชั่วโมงคนปกติเค้าน่าจะเห็นใจตั้งแต่1ชม.แรกแล้ว-*- ให้ทำความรู้จักหรอเหอะแม้แต่ชื่อฉันเค้ายังไม่ถามเลยจะทำความรู้จักได้ยังไงโฮๆTT0TT"

"ใจเย็นๆน้า~เชื่อฉันสิเฟรซยอมคุยกับโอเล่แล้วเดี่ยวก็คงมีโอกาสได้ทำความรู้จักแล้วล่ะ^^"

"กรีนนน"แล้วฉันก็โผกอดเพื่อนเลิฟฟฟฟๆๆๆคนนี้อีกรอบเพื่อนรักเพื่อนตายของฉันนน~