ราคีพ่ายเสน่หา

หลังจากที่วัตถุดิบพร้อม ฉันก็เริ่มลงมือทำครัวทันที

“คินทร์คะ สนใจมาเป็นลูกมือให้ฉันรึเปล่า?” ฉันเดินไปทำตาปริบๆใส่ภาคินทร์ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโซฟา

“เธอบอกเองไม่ใช่รึไงว่ามื้อนี้จะทำเพื่อไถ่โทษ” เค้ากล่าวอย่างไม่สนใจ ฉันทำหน้างอ ก็แน่หล่ะสิ ตั้งแต่เล็กจนโตฉันเคยกินแต่อาหารข้างทางนิ จะให้ฉันมาทำอาหารก็คงไม่พ้นไข่เจียว และก็ไม่แน่ใจด้วยว่าไข่จะไหม้รึเปล่า

“คินทร์ขา” ฉันยังไม่เลิกใช้นิสัยเด็กๆ เอาหัวไปถูๆไถๆข้างๆแขนของเค้าแต่แล้วเค้าก็ยกแขนขึ้นจึงทำให้ตัวของฉันเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้าอย่างหนีไม่ได้

“หรือว่าเธออยากจะเปลี่ยนจากอาหารค่ำบนโต๊ะไปกินบนเตียงดี” แววตาเจ้าเล่ห์ดั่งหมาป่าจ้องมองพร้อมกระตุกยิ้มุมปาก ฉันรีบมุดออกจากอ้อมแขนทันทีและวิ่งไปที่ห้องครัวอย่างเร็วไว

“ตาบ้า!! พูดบ้าอะไรออกมา เห็นฉันเล่นด้วยและทำได้ใจรึไง ชิ” พูดไปหน้าร้อนพราวไป ให้ตายสิ ใจบ้านี่ก็หยุดเต้นแรงสักทีสินะ

                “โหววววว น่ากินจังเลยยยย !!!” ทันทีเมื่ออาหารค่ำวางลงบนโต๊ะ ก็ส่งกลิ่นโชยจนท้องร้องจอก

“แน่ละสิ ฝีมือระดับเชฟ” ภาคินทร์กล่าวพร้อมยักคิ้ว “ไม่ใช่มือใหม่หัดเจียวไข่”

“มันก็แค่ผิดพลาดเท่านั้นแหละ ถ้าคุณตกลงช่วยฉันตั้งแต่แรกนะ เรื่องแบบนี้ก็ไม่เกิดขึ้นหรอก”  ฉันทำหน้ามุ้ย แต่ก็รู้สึกอายไม่ใช่น้อยที่การทำอาหาครั้งแรกของฉัน จบลงด้วยการที่ภาคินทร์มาช่วยดับไฟที่กำลังไหม้ไข่

“ดีที่สัญญาณไฟไหม้ไม่ดังไปทั้งตึก ไม่อย่างนั้นคงต้องหาที่อยู่ใหม่แน่” ภาคินทร์ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

“ขอโทษน้า… และก็ขอบคุณนะ”

“เรื่อง?” ภาคินทร์เลิกคิ้วก่อนจะนั่งลงตรงกันข้ามกับฉัน

“ขอโทษทุกเรื่องที่ทำให้คุณต้องลำบากใจ และขอบคุณที่ทุกครั้งคอยยื่นมือมาช่วยฉันตลอด ถ้ามีเรื่องไหนที่ฉันช่วยคุณได้ฉันจะช่วยอย่างเต็มที่เลย”

“อืม… เธอได้ช่วยฉันแน่ กินเถอะ เดี๋ยวอาหารจะเย็นหมด” อาหารค่ำครั้งนี้ นับเป็นอาหารค่ำที่ดีที่สุดในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้