กลรักเกาะสวาท [Romance 25+]

ตอนที่ 6

“อ๊ะ... ซี๊ด... อาแดน...” ชายหนุ่มผงกศีรษะขึ้นจากร่องสวาทที่หอมหวาน เมื่อคิดว่ายัยตัวแสบของเขาตื่นขึ้นจากนิทรารมณ์เรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่ชายหนุ่มเห็นกลับยิ่งทำให้อารมณ์ดิบของเขาพุ่งสูงขึ้นเป็นสองเท่า ก็แม่หลานสาวนอกไส้ตัวดี กำลังนอนส่งเสียงครางกระเส่าเรียกชื่อเขาอย่างไม่ขาด แต่ที่มันทำให้เขาเกิดอารมณ์มากขึ้นเป็นเท่าทวีก็คือ ภาพที่หญิงสาวกำลังกอบกุมทรวงอกของตัวเองเอาไว้ บีบเคล้นจนเนื้อแน่นที่มันอวบอิ่มทะลักเล็ดลอดออกมาตามร่องนิ้วเรียวเล็กตามแรงเคล้นคลึงเต้าคัพดีของหญิงสาวอย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วโป้งตวัดเล่นหยอกล้อวนรอบปลายถันไปมาอย่างเย้ายวน ขาเรียวขาวฉีกอ้าเปิดรับสัมผัสรัญจวนอย่างอัตโนมัติ ปากก็คอยส่งเสียงครางเรียกชื่ออาหนุ่มตลอดเวลาจนแรงอารมณ์ของเขาพุ่งทะยานขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ร้อนแรงเสียจริงนะสาวน้อย...แถมยังหอมหวานเสียจนอาอดใจไม่ไหวอีกต่างหาก” แดเนียลพำพึมครางอย่างพอใจในลำคอ ก่อนจะส่งนิ้วเรียวเข้าไปสำรวจโพรงเนื้อนวลอย่างแผ่วเบา ลิ้นอุ่นก็คอยเกี่ยวตวัดชิมน้ำหวานจากเกสรอย่างไม่รู้จักอิ่ม จากหนึ่งนิ้วเพิ่มขึ้นเป็นสองนิ้วสอดประสานตามจังหวะเข้าออก และสะโพกกลมกลึงที่แอ่นรับแรงเกี่ยวตวัดสองนิ้วแกร่งได้เป็นอย่างดี

“อา... อาแดน... เอพริลเสียวเหลือเกินค่ะ... เสียวจนทนไม่ไหวแล้ว...”

“ใจเย็นๆ ครับสาวน้อย... อารู้...” ชายหนุ่มพร่ำบอกภรรยาที่นอนละเมอเรียกร้องความต้องการของตัวเองอยู่ตรงหน้า ก่อนจะขยับนิ้วรัวเร็วเร่งจังหวะเข้าออกให้เร็วขึ้น จนเขารู้สึกได้ถึงอาการตอดรัดที่คับแน่นภายในโพรงสวาท

“อ๊ะ... อาแดนขา... ได้โปรด... เอพริลเสียว... อ๊ะ... อา... กรี๊ด...”

หญิงสาวครางไม่เป็นศัพท์ทั้งๆ ที่ยังหลับตาละเมอไขว่คว้าความเสียวกระสันที่ชายหนุ่มมอบให้ไม่ขาดมือ และเมื่อชายหนุ่มสอดนิ้วทั้งสองเข้าออกอย่างรวดเร็วพร้อมทั้งเกี่ยวปลายนิ้วตวัดกระตุ้นแรงราคะให้หญิงสาวได้เป็นอย่างดี บวกกับนิ้วโป้งที่บดขยี้ปุ่มสวาทอย่างหนักหน่วง   เมริษายกสะโพกขึ้นเกร็งกระตุกร่างติดกันถี่ๆ ตอดรัดนิ้วแกร่งแนบแน่น ก่อนจะทิ้งร่างอ่อนระทวยลงบนเตียงนุ่มอย่างสงบ ทิ้งให้อาหนุ่มทรมานกายที่บีบขยายตัวอยู่เพียงลำพังผู้เดียว เพราะแม่ตัวดีเมื่อละเมอเสพสมเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็ผล็อยหลับไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น สุดท้ายแดเนียลก็ตัดสินใจหายเข้าไปในห้องน้ำ จัดการกับอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองที่สะสมมานานตั้งแต่ช่วงบ่ายของวัน...

...ผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ...หญิงสาวในชุดเสื้อคลุมเริ่มขยับตัวพลิกไปมาควานหาความอบอุ่นที่เธอคุ้นเคย ทว่าเมริษากลับพบเพียงความว่างเปล่า คนขี้เซากะพริบตาติดกันหลายครั้งเพื่อปรับภาพที่พร่ามัวให้ชัดเจนยิ่งขึ้น หันไปมองรอบกายแล้วก็ใจหายวาบ เมื่อไม่เห็นอาแดนของเธออยู่ในห้องนี้ ภาพความทรงจำในอดีตปรากฏขึ้นมาอย่างรวดเร็วจนเธอรู้สึกตีบตันไปหมด เพียงชั่วลมหายใจเท่านั้น...เสียงเปิดประตูห้องน้ำก็ดังขึ้น คนที่เริ่มมีน้ำอุ่นใสเอ่อล้นที่หน่วยตารีบหันไปมองยังต้นเสียงทันทีอย่างคาดหวัง

ชายหนุ่มร่างสูงราวร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร ก้าวออกมาจากห้องน้ำ โดยมีผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบเอวแกร่งปกปิดความเป็นชายเอาไว้หมิ่นเหม่เท่านั้น แดเนียลซับหยดน้ำจากเรือนผมสีน้ำตาลเข้มด้วยผ้าขนหนูผืนเล็ก ก่อนจะต้องตกใจเมื่ออยู่ๆ ร่างอวบอิ่มของหลานสาวตัวแสบก็โผเข้ามากอดแนบแน่นเสียจนเขาต้องกัดกรามแกร่งระงับอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ ดูเอาเถอะ... ไอ้เราหรือก็เพิ่งจัดการตัวเองเสร็จมาหมาดๆ แม่ตัวดียังจะเอาหน้าอกอวมอิ่มแถมไร้บราเซียร์ห่อหุ้มมาบดเบียดหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของเขาอีก เดี๋ยวก็จับปล้ำตรงนี้เสียหรอก ชายหนุ่มครางฮึมๆ อยู่ในใจ

“เป็นอะไรไป เอพริล... หิวเหรอ” แดเนียลโอบกอดหญิงสาวกลับ ก้มหน้าถามคนตัวเล็กด้วยความสงสัย

“ฮือๆ เอพริลกลัว... ฮือ เอพริลคิดว่าอาแดนจะทิ้งเอพริลไปอีกเป็นครั้งที่สอง...” คนที่พอเห็นร่างของอาหนุ่มปรากฏตัวขึ้น ก็รีบกระโดดลงจากเตียงวิ่งเข้าหาโดยไม่สนใจเลยสักนิดว่าทั้งคู่กำลังอยู่ในสภาพไหน ร้องไห้ตัวโยนอยู่ภายใต้อ้อมกอดแกร่งและอบอุ่น

เมริษาหวาดกลัวว่าชายหนุ่มจะทิ้งเธอไปเหมือนเมื่อครั้งตอนที่เขาเดินทางไปส่งเธอเรียนต่อที่สวิตเซอร์แลนด์ หญิงสาวยังจำได้ติดตา แดเนียลไปส่งเธอถึงที่พัก...ชายหนุ่มนอนกอดเธอไว้ตลอดทั้งคืน เหมือนเช่นที่เคยทำเมื่อยามที่หญิงสาวไปนอนค้างที่คฤหาสน์คลิฟเฟอร์ ซึ่งถือเป็นเรื่องปกติของอาหลานคู่นี้ แต่แล้วเมื่อหญิงสาวตื่นขึ้นมาตอนรุ่งสาง เธอก็พบว่าตนเองนอนหลับอยู่เพียงลำพังที่ห้องนั้น ความรู้สึกผิดหวังและปวดร้าวเธอยังจำได้ไม่ลืมเลือน แต่เมื่อเธอรับปากกับบิดาแล้วว่าจะตั้งใจเรียนให้จบตามที่สัญญาไว้ เธอก็ต้องทำให้ได้ เพราะคนอย่างเมริษา เทย์เลอร์ไซต์ ไม่เคยผิดสัญญาที่ให้ไว้กับใครเลยสักครั้ง...

จวบจนเมื่อหญิงสาวเรียนจบและคาดหวังว่าชายหนุ่มจะมาแสดงความยินดีกับเธอในวันรับปริญญา แต่ไม่เลย...เธอไม่เห็นแม้แต่เงาของอาหนุ่มผู้นั้น ด้วยความเจ็บช้ำและโกรธเคืองเมริษาจึงทำตัวเสเพลเที่ยวเตร่ทุกค่ำคืน และพยายามสร้างข่าวฉาว เพื่อให้แดเนียลรับรู้ข่าวคราวของเธอผ่านทางหน้าหนังสือพิมพ์บ้าง เหมือนอย่างที่เธอได้รับข่าวของเขากับดารานางแบบไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน การเป็นข่าวมันง่ายจะตายสำหรับลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจชื่อดังแห่งวงการอสังหาริมทรัพย์ในประเทศอังกฤษ และยิ่งถ้าเป็นข่าวด้านลบด้วยแล้วล่ะก็... ไปเร็วจะตาย!

“เอเพริล...คนดีของอา หยุดร้องเถอะนะ อาจะทิ้งเราไปได้ยังไงกัน ในเมื่อเอพริลเป็น...”

เจ้าของดวงหน้าชุ่มน้ำกับปลายจมูกที่แดงก่ำ เงยหน้าขึ้นเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เอพริลเป็นอะไรเหรอคะ”

“ก็...ในเมื่อเอพริลเป็นหลานของอาไง แถมยังเป็นลูกจ้างที่อาต้องเสียเงินค่าจ้างที่แพงหูฉี่อีกด้วยนะ อาจะทิ้งไปง่ายๆ ได้ยังไงกันละ ต้องใช้งานให้คุ้มก่อน” อาหมายถึงงานหลักบนเตียงนะเอพริล คิดในใจแล้วก็ต้องยกยิ้มมุมปากขึ้น

“ค่ะ...เอพริลจะไม่ลืมว่าตัวเองเป็นใคร...แล้วไปที่เกาะคริสตัลเพื่อทำหน้าที่อะไร” หญิงสาวกระแทกเสียงใส่ ต่อไปนี้เธอจะยืนให้ได้ด้วยขาของตัวเอง ถึงแม้ว่าเธอจะไม่มีเขาก็ตาม ทำไมเธอจะทำไม่ได้ ในเมื่อตอนอยู่ที่สวิตเซอร์แลนด์เธอยังทำได้เลย ฮึดฮัดกับตัวเองก่อนจะเดินย่ำเท้าหนักๆ หายเข้าไปในห้องน้ำ

แดเนียลโคลงศีรษะตัวเอง หันไปมองภรรยาที่เดินกระแทกเท้าแล้วก็ต้องอมยิ้ม

“เอพริลได้ทำหน้าที่ของตัวเอง อย่างหนักแน่ๆ อารับรองทูนหัว” พึมพำบอกหญิงสาว แล้วก็ผิวปากอย่างอารมณ์ดีเดินไปแต่งตัวด้วยชุดลำลองเพื่อเตรียมขึ้นเครื่องเดินทางกลับเกาะ ที่เขาเตรียมไว้เป็นรังรักสำหรับผลิตทายาทเพื่อสืบตระกูล...

มีความสุขในการอ่านนะคะ

ปันปัณณ์...