ร้ายนัก รักซะ!

เช้า
เมื่อคืนผมได้รู้ว่า พลอย ถึงเธอจะมีนิสัยที่ค่อนข้างจะ(ดุร้าย)แต่เธอก็มีมุมที่อ่อนแอเหมือนกันนะเนี่ย..เมื่อคืนเธอร้องไห้จนหลับไปเลยละ(หลับในอ้อมกอดผมด้วย)
ครืน!
เมื่อเปิดประตูออกก็พบว่าเพื่อนๆในห้องคุย(เม้าท์)กันแน่ๆ ขอเดานะเรื่องเมื่อคืน..แต่พอมาคิดๆดูแค่เราจะเอาคืนพลอยคนเดียว..แต่เรากลับลากเพื่อนในห้องเข้ามาเกี่ยวด้วย..เฮ้อ..รู้สึกผิดเต็มๆเลยแหะ
"น่ากลัวมากเลยล่ะแก..มันจะเอาฉันไปอยู่ด้วยอะแก..ฮือ"
"อ๊าย!..เราใจเย็นๆกันก่อนนะ"
ผมเดินผ่านพวกผู้หญิงที่นั่งจับกลุ่มคุยกันอยู่ในห้อง มายังโต๊ะที่ผมนั่งตรงนั้นก็มีไอ้พรีมนั่งอยู่ข้างๆ...ดูเหมือนว่าไอ้พรีมจะมาโรงเรียนก่อนผมนะเนี่ย(คงเป็นครั้งแรกของมัน)
"ไง!..เมื่อคืนหลับฝันดีไหม"
"อืม..แล้วแกละ?"
"ดีมากเลยละ..ฉันได้กอดพลอยจังด้วยนะเว้ย" -0- ทำอวด เราก็ได้กอด พลอย เหมือนกันไม่เห็นจะพูดอวดเลยสักคำ ชิ!
"เออ!..เรื่องของแกเถอะ" ผมกวาดสายตาไปรอบห้องจนมาหยุดตรงหน้าประตู พลอยและพลอยจังกำลังเดินมาทางนี้ผมรู้สึกใจเต้นขึ้นมา นี่มันอะไรกัน?
"นี่!..อะ..โอ๊ต..ขอบคุณ"
"ห๊ะ?...อะไรนะไม่ได้ยินเลย"
"ขะ..ขอบคุณนะ"
"ห๊า!..ไม่ได้ยินเลย" (แกล้ง)
"ฉันบอกว่า..ขอบคุณณณณ!!!!!" 0.0 สายตาของทุกคนในห้อง ผมเองก็ด้วยไม่คิดว่าพลอยจะตะโกนนี่ -.-
"อะ..อื้ม..ไม่เป็นไร" พลอยเดินไปนิดนึงก่อนที่จะนั่งลงเหลือแต่พลอยจังกับไอ้พรีมที่ยังจ้องจากันอยู่
"พรีม..เมื่อคืนขอบคุณนายมากๆเลยนะ"
"ไม่เป็นไรหรอก..เรื่องแค่นี้เอง" ทั้งสองต่างยิ้มให้กันก่อนที่จะพากันนั่งเพระาอาตารย์มูมู่มา -0-