ร้ายนัก รักซะ!

"นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!"

"เธอได้มั้ย"

"ได้สิ..น่ากลัวจังเลย" เมื่อฉันก้าวเข้ามาในห้องได้ไม่นานเสียงฮือฮาก็ดังขึ้น(พลอยมิกุ) อันที่จริงมันก็ดังมาแต่ไกลแล้วละ

"เกิดอะไรขึ้น!" ฉันตะโกนแบบสุดเสียงจนทุกคนต้องหันมามองฉันเป็นสายตาเดียวกัน

"พลอย..ได้รึป่าว"

''ดะ..ได้อะไร" เพื่อนในห้องคนนึ่งชูกระดาษสีขาวขึ้น

"แบบนี้นะ..ลองไปดูที่ใต้โต๊ะพวกเธอสิ" ว่าแล้วฉันกับเพื่อนๆในกลุ่มก็เดินไปดูที่ใต้โต๊ะ แล้วก็พบกระดาษสีขาววางอยู่จริงๆด้วยฉันหยิบมันขึ้นมา มันเขียนไว้ว่า

      'นี่คือคำสาป ของนักเรียนชั้น ม.5 ห้อง 1 ทุกคน เมื่อพวกคุณได้อ่านข้อความนี้แล้วจงทำตาม  ที่เราบอก คืนนี้ให้พวกคุณทุกคนไปที่โรงยิมร้าง ซึ่งอยู่ถัดจากหลังโรงเรียนแห่งนี้ไป 2 กม. และเข้าไปในโรงยิมนั่น ถ้าไม่ไปเราจะแฉคนที่ไม่ไปให้ชีวิตของคุณพัง! '

หู้ย! น่ากลัวสะมิมีเลย -0-

"ดูเหมือนว่าพวกเรา ม.5/1 จะโดนคำสาปเข้าให้แล้วละ..มั้ง" ฉันพูดพร้อมฉีกกระดาษสีขาวนี่ทิ้ง

"แต่ว่า..เขาบอกว่าถ้าไม่ไปเขาจะแฉให้ชีวิตของเราพังเลยนะ...ฉันว่าพวกเราลองทำตามที่เขาบอกดูจะดีกว่านะ..โรงเรียนเรายิ่งมีประวัติอยู่ด้วย" เด็กคนนึ่งในห้องพูดขึ้นเเล้วก็ตามมาด้วยฮือฮาของเพื่อนทั้งห้อง (เกือบจะกลายเป็นนิยายสยองขวัญละ)

"ท่านพี่ค่ะ..ลองไปดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่ค่ะ"

''นี่!..พลอยจังบอกแล้วไงว่าอย่าเรีียกพี่..ก็ได้..งั้นคืนนี้เดี๋ยวเจอกันนะทุกคน" ฉันตะโกนไปอีกครั้ง

"โอ๊วว" ทุกคนก็ตอบรับก่อนที่จะแยกย้ายเข้าที่ พวกเราก็เช่นเดียวกัน

"น่าสนุกดีเนอะ..พรีม..นายว่างั้นไหม"

"นั่นสิๆ..ฉันว่าต้องสนุกมากแน่ๆ" ฉันได้ยินที่มันสองตัวพูด สนุกๆ สนุกบ้าอะไรละยะ น่าขนลุกจะตายไป (เมื่อไม่นานามานี้นางเอกของเราแอ๊ปไม่กลัว) ขนยังลุกอยู่เลยเนี่ย! =0=

ด้าน โอ๊ต

"คิคิ..ดูเหมือนว่าเรื่องสนุกนี่ใกล้จะมาถึงแล้วสิ..คิคิ" ผมพูดพร้อมหัวเราะในลำคอ (อย่างเบาๆ)

"สนุกบ้าอะไรเล่า..ขนลุกแล้วเนี่ย" ไอ้พรีมพูดพร้อมกอดตัวเอง เฮ้อ~