เพื่อนนะ
5.0
เขียนโดย nongfin
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.00 น.
23 ตอน
6 วิจารณ์
24.93K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 24 มีนาคม พ.ศ. 2558 06.51 น. โดย เจ้าของนิยาย
22)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ระหว่างการซ้อมช่วงเย็นในชมรมบาสเกตบอล
" เป็นไงบ้างงานผู้จัดการเริ่มชินรึยัง " ไทกะทักอามะตะ
" ก็พอรู้บ้างแล้วว่าต้องทำอะไรน่ะครับ "
" ออดีๆ ยังไงก็ฝากด้วยนะ ทีมเราต้องการนาย "
" ครับ " อามะตะยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ
" นี่ไค รู้สึกว่าคุณไทกะกับอัมจังจะดูสนิทกันนะ " เรียวพูดกับไค ทั้งสองคนั่งอยู่ตรงม้านั่งซึ่งไกลจากสองคนนั้นพอสมควร
" อัมก็สนิทกับทุกคนนั่นแหละ "
" จริงดิ "
" ไม่เชื่อนายก็ลองไปร้านกาแฟที่อัมทำงานพิเศษหน้าสถานีสิ "
" ว้าาาบ้านฉันอยู่คนละทางกันสถานีเลยนะ "
" เดี๋ยวแอบถ่ายมาให้ "
" นายเป็นพวกถ้ำมองตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะไค...โอ้ย " ไคเขกกะโหลกเพื่อนเขาไปเสียทีนึง หลังจากซ้อมเสร็จไคก็มาส่ง
อามะตะที่ร้านกาแฟเช่นเคย
[ ไค ] ผมเดินตามอัมเข้ามาในร้าน คนแคระก็สงสัยว่าทำไมผมถึงเดินเข้ามาในร้าน ซึ่งผมก็ตอบไปว่าอยากดื่มกาแฟ
" รับอะไรดีครับ " อัมเดินเข้าไปถามลูกค้าชายวัยประมาณม.ปลาย ที่เพิ่งนั่งอัมยิ้มทักลูกค้าและเหมือนลูกค้าจะแอบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั่น ผมถ่ายรูปเหตุการณ์นี้แล้วส่งให้เรียว
" {ไค...นายแอบถ่ายรูปอัมจังจริงดิ} " ผ่านไป5นาที ก็มีข้อความจากเรียว
" {ก็บังเอิญอยากดื่มกาแฟเลยเข้ามาในร้านน่ะ} "
"{หรอ...ดูเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเนอะอัมจังเนี่ย } "
" {คนนะไม่ใช่เครื่องปรับอากาศ} "
" {555 ดูท่าลูกค้าคนนี้จะชอบอัมจังนะ} "
" {ลูกค้าชายทุกคนนั่นแหละที่ชอบ...เดี๋ยวฉันกลับบ้านก่อนนะ} "
" {ออ บาย} " [ ไค ]
ไคออกจากร้านไปโดยไม่บอกอามะตะเพราะอามะตะนั้นกำลังวุ่นวายเนื่องจากลูกค้า(ชาย)หลั่งไหลมากมาย
[ อามะตะ ] ฮ้า~วันนี้ลูกค้าเยอะจัง เนื่อย R~R~R.....
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ไคคุงโทรมา
" ฮัลโหล มีอะไรหรอไคคุง "
" [การบ้านวิชาประวัติศาสตร์สากล อาจารย์สั่งหน้าไหน...] "
" ออ..แปปนะ " ผมเดินไปหยิบหนังสือ
" [อืม...] "
" หน้า14 กับหน้า15 น่ะ "
" [เค ขอบใจนายจะนอนยัง] "
" ยังอ่ะ เพิ่งกลับมาจากร้าน คงอีกสักพัก "
" [อย่านอนดึกล่ะ งั้นแค่นี้นะ] "
" อืม ราตรีสวัสดิ์สวัสดิ์นะ " ไคคุงวางสาย ผมจัดการอาบน้ำแล้วทำการบ้าน
" เป็นไงบ้างงานผู้จัดการเริ่มชินรึยัง " ไทกะทักอามะตะ
" ก็พอรู้บ้างแล้วว่าต้องทำอะไรน่ะครับ "
" ออดีๆ ยังไงก็ฝากด้วยนะ ทีมเราต้องการนาย "
" ครับ " อามะตะยิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจ
" นี่ไค รู้สึกว่าคุณไทกะกับอัมจังจะดูสนิทกันนะ " เรียวพูดกับไค ทั้งสองคนั่งอยู่ตรงม้านั่งซึ่งไกลจากสองคนนั้นพอสมควร
" อัมก็สนิทกับทุกคนนั่นแหละ "
" จริงดิ "
" ไม่เชื่อนายก็ลองไปร้านกาแฟที่อัมทำงานพิเศษหน้าสถานีสิ "
" ว้าาาบ้านฉันอยู่คนละทางกันสถานีเลยนะ "
" เดี๋ยวแอบถ่ายมาให้ "
" นายเป็นพวกถ้ำมองตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะไค...โอ้ย " ไคเขกกะโหลกเพื่อนเขาไปเสียทีนึง หลังจากซ้อมเสร็จไคก็มาส่ง
อามะตะที่ร้านกาแฟเช่นเคย
[ ไค ] ผมเดินตามอัมเข้ามาในร้าน คนแคระก็สงสัยว่าทำไมผมถึงเดินเข้ามาในร้าน ซึ่งผมก็ตอบไปว่าอยากดื่มกาแฟ
" รับอะไรดีครับ " อัมเดินเข้าไปถามลูกค้าชายวัยประมาณม.ปลาย ที่เพิ่งนั่งอัมยิ้มทักลูกค้าและเหมือนลูกค้าจะแอบเคลิ้มไปกับรอยยิ้มนั่น ผมถ่ายรูปเหตุการณ์นี้แล้วส่งให้เรียว
" {ไค...นายแอบถ่ายรูปอัมจังจริงดิ} " ผ่านไป5นาที ก็มีข้อความจากเรียว
" {ก็บังเอิญอยากดื่มกาแฟเลยเข้ามาในร้านน่ะ} "
"{หรอ...ดูเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเนอะอัมจังเนี่ย } "
" {คนนะไม่ใช่เครื่องปรับอากาศ} "
" {555 ดูท่าลูกค้าคนนี้จะชอบอัมจังนะ} "
" {ลูกค้าชายทุกคนนั่นแหละที่ชอบ...เดี๋ยวฉันกลับบ้านก่อนนะ} "
" {ออ บาย} " [ ไค ]
ไคออกจากร้านไปโดยไม่บอกอามะตะเพราะอามะตะนั้นกำลังวุ่นวายเนื่องจากลูกค้า(ชาย)หลั่งไหลมากมาย
[ อามะตะ ] ฮ้า~วันนี้ลูกค้าเยอะจัง เนื่อย R~R~R.....
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ไคคุงโทรมา
" ฮัลโหล มีอะไรหรอไคคุง "
" [การบ้านวิชาประวัติศาสตร์สากล อาจารย์สั่งหน้าไหน...] "
" ออ..แปปนะ " ผมเดินไปหยิบหนังสือ
" [อืม...] "
" หน้า14 กับหน้า15 น่ะ "
" [เค ขอบใจนายจะนอนยัง] "
" ยังอ่ะ เพิ่งกลับมาจากร้าน คงอีกสักพัก "
" [อย่านอนดึกล่ะ งั้นแค่นี้นะ] "
" อืม ราตรีสวัสดิ์สวัสดิ์นะ " ไคคุงวางสาย ผมจัดการอาบน้ำแล้วทำการบ้าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ