จอมซาดิส(คิด)มีรัก

 
รุ่งเช้าวันต่อมา 
 
เอี๊ยดดด 
 
ปึ่กก! 
ด้วยอัตราการเบรครถแบบกระทันหันหัวฉันพลาดชนเข้ากับคอนโซลหน้ารถอย่างจัง
 
"โอ้ยย ไอ้บ้าขับดีๆหน่อยจะตายไหมฮะ -*-" ฉันหันไปโวยอย่างเหลืออด เมาม้ามาหรือไง 
 
"หุบปากแม่สาวน้อย -_-" ตามิ๊กยิ้มมุมปากมือเสยผม ก่อนจะพูดต่อ "ถึงบ้านเธอแล้ว ไม่ลงเหรอ?"
 
"เอ๊ะ จริงสิลืมไปเลย O_O" 
 
"เซอร์ไพร์จัง แฟนเธอมายืนรอด้วยแหละ" ตามิ๊กบุ้ยหน้าไปทางซัน ที่ยืนขมวดคิ้วอยู่หน้าบ้าน เหอๆ ฉันจะพูดกับซันยังไงดีนะ แล้วนี่ซันรู้หรือเปล่าว่าฉันหายไปกับหมอนี่ ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดอะไร อีตามิกซ์เปิดกระจกรถลงแล้วก็ "what's up,man?" จากที่ซันขมวดคิ้วอยู่แล้วตอนนี้คิ้วพันกันยุ่งเข้าไปอีกปากเริ่มเบี้ยว อาการมือชักกระตุกเริ่มมาจากนั้น...
"sup พ่องง**#@!ดิ่"  
(-[]-)-) 
 
"พ่อตายเหรอฮะ -.-"
 
"แล้วพ่อแกสบายดีป่ะล่ะ -_-" 
 
"ไม่รู้สิ่ครับ ไม่เจอท่านนานแล้ว --"
 
มิ๊กตอกกลับแบบหน้าตาย ในขณะที่ซันกำหมัดแน่นเอี๊ยดเลย 
บรรยายกาศแบบนี้มันแปลว่าห่าไรคะ? ไม่ได้การล่ะ "ซันเค้าอธิบายได้" เออจะอธิบายยังไงวะเนี้ย พูดอะไรโง่ๆอีกแล้ว อีนังบ้า =_=' 
 
"จะอธิบายว่าอะไร! เธอหายไปกับมันทั้งคืนเนี่ยะนะ!!!"  นี่เป็นครั้งแรกที่ซันเรียกฉันว่าเธอแทนชื่อ รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ และในทันทีมิ๊กก็พูดสวนขึ้นมา 
 
"เมื่อคืนผมเป็นคนพาเธอไปเอง จบยัง" 
 
"หนอยย ไอ้เวร! ไอ้S**#!" 
 
ผัวะ! 
 
"ซันนนนนนนนน" และก็เป็นอีกครั้งต่อจากเมื่อคืน ที่ซันต่อยซ้ำรอยแผลเก่า การต่อสู้ที่ดุเดือดเลือดพล่าน แล้วฉันจะมายืนภูมิใจทำบ้าอะไร เข้าไปช่วยสิคะ รออะไร 
 
"พอแล้ว อายชาวบ้านเขาบ้างไหม" ฉันขึ้นเสียงเรียกสติไอ้สองตัวที่อยู่ข้างหน้าด้วยอารมณ์ประมานเหลืออดเหลือทน "อย่าให้เห็นว่าแกอยู่กับเซียร์อีก ไม่งั้นฉันไม่เอาแกไว้แน่!" ซันพูดขู่ขวัญแล้วก็ถ่มน้ำลายลงพื้นเป็นการยั้วะโมโห ฝ่ายมิ๊กยกนิ้วกลางให้ "รับไว้ด้วยเกียรติ -_-" 
 
ไอ้พวกบ้า 
 
พูดจบมิ๊กก็ขับรถออกไป 
 
ซันเสียสละรองเท้าข้างนึงที่มี ขว้างมันออกไป โดยที่รองเท้าข้างนั้นโดนหลังคารถมิ๊กดัง ปุ๊!!  O_O 
แต่ก็เท่านั้นรถบีเอ็มคันดำก็ค่อยๆทิ้งห่างไปจนลับตา 
 
"เข้าบ้าน..!"
 
ควับบ 
 
ซันคว้าข้อมือฉันแล้วกระชากเข้าบ้านไป แล้วถูลากถูกังฉันขึ้นไปชั้นสองแล้วจับฉันผลักเข้าห้อง แล้วยืนขวางประตูไว้ "พี่บอกแล้วใช่ป่ะ ว่าอย่าห่างจากพี่" ซันทำหน้าโหดขึ้น ฉันไม่พูดอะไรทั้งนั้น ไม่รู้จะพูดยังไง
 
ฟึ่บบ 
และซันก็คว้าฉันเข้าไปกอดไว้แนบแน่น "อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงเธอจะได้ไหม" น้ำเสียงซันแลดูสั่นๆ "เค้าขอโทษ" แล้วซันก็เอาหน้าซุกลงมาที่ซอกคอสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นๆของซัน แล้วซันก็หยุดชะงักกึ่ก จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมา "นั่นหมายความว่าไง?" ซันมองมาที่ลำคอของฉัน เดี๋ยวนะ รอยนั่นแน่ๆ ซันสังเกตเห็นแล้วงั้นเหรอ "คือว่า..."
 
"อะไร!!!!" รู้สึกเหมือนอะไรมันตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม รู้สึกว๊าบๆ ฉันพูดอะไรไม่ออก ไม่ออกซักนิด 
 
"พูดเส่!!!" ซันเขย่าตัวฉัน 
 
ผลักกก! 
 
"โอ้ยยยย" ซันผลักฉันเข้าหากำแพง แล้วตรึงแขนฉันไว้สองข้าง "ไม่พูดใช่ไหม!" แล้วซันก็โน้มตัวลงมาจนชิดที่ใบหน้าจากนั้นเบนศรีษะลงไปที่ลำคอสัมผัสลิ้นที่ร้อนแรงกำลังดุนซอกคอฉันจากนั้นก็เปลี่ยนมันเป็นแรงดูด ฉันไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เลย ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังตัวคนเดียว เหมือนไม่มีพี่น้องและซันคือคนแปลกหน้าที่กำลังจู่โจมฉันอยู่ ฉันรู้สึกหนาวเหน็บจริงๆ ภายในใจฉันยิ่งลึกลงไปยิ่งว่างเปล่า และน้ำตาแห่งความไร้ค่าก็ไหลออกมาไม่หยุดหย่อน 
 
เพี้ยะ!! ฉันตบลงไปบนหน้าของซัน 
 
"ไม่เข้าใจเลย.."
 
"....."
 
"ไม่เข้าใจเลยสักนิด..."
 
"....."
 
"พี่คิดจะทำอะไรกันแน่!!!!" 
ซันยังคงเงียบ แล้วก้มหน้าอยู่อย่างนั้น "พี่ขอโทษ.." ซันเงยหน้าขึ้นน้ำเสียงแลดูตัดพ้อ แววตาที่สั่นไหวดั่งเปลวเทียนเหมือนคนที่กำลังสับสน
 
"เรายังเป็นพี่น้องกันอยู่ใช่ไหม..." ฉันถามพยายามควบคุมน้ำเสียงไม่ให้สั่นไปมากกว่านี้ 
 
"พี่มันเลวมากเลยเหรอ.." ซันถามน้ำเสียงก็สั่นไม่แพ้กัน "พี่เป็นห่วงเธอมากแค่ไหน เธอไม่รู้เลยหรือ แล้วยิ่งเธอหายไปกับไอ้เวรนั่นพี่ก็แทบบ้าแล้วเซียร์" 
 
"เมื่อกี้พี่ขอโทษ พี่แค่อยากจะลบรอยบ้าๆนั่นออกจากคอเธอ" 
"มันคงจะไม่ออกซินะ" อีกครั้งที่ซันตัดพ้อ แววตาดูสั่นไหว
 
"......" 
 
"ฉันทำหน้าที่พี่ชายไม่ดีเลยใช่ไหม" 
"ไม่ใช่นะะ..." 
 
"เซียร์โกรธพี่ได้ แต่อย่าไปกับไอ้นั่นอีก" ฉันอึ้งไปเล็กน้อยแล้วซันก็พูดต่อ "ได้ไหม?" 
 
"ได้.."  ฉันยืนก้มหน้าร้องไห้ออกมา ซันจึงเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาฉัน "ไม่ร้องนะๆ" ซันปลอบเบาๆ และไม่นานซันก็เข้ามาอยู่ในโหมดพี่ชายฉันปกติ ถึงแม้จะตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นและตกใจอารมณ์ที่หุนหันพลันแล่นของซัน แต่ฉันก็คิดซะว่ามันก็แค่อารมร์โกรธชั่ววูบเท่านั้นเอง ฉันไม่อยากคิดมาก แล้วซันคือพี่ชายที่ฉันรักมากที่สุด 
"ที่ตบไปเมื่อกี้ เค้าขอโทษนะ " ซันยิ้มให้อย่างอ่อนโยน "ไม่เป็นไรถือว่าหายกันจากที่พี่ทำเซียร์เมื่อกี้" 
 
"ซันลามก" 
 
"เอ๋...ไม่จริงเลย" ซันทำเสียงแปร๋นขึ้นมาเชียว ฉันเดินไปที่โต๊ะเครื่องแป้ง รอยแดงใหม่ซ้อนทับกับของเก่า เยี่ยม แดงเป็นลูกมะเขือเทศ -_-) 
 
"พรุ่งนี้ จะไถ่โทษให้" ซันยิ้มแล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป พี่ชายทำกับน้องสาวแบบนี้เหรอวะ ฉันไม่ใช่โดจินพี่กับน้องนะเว้ยยย =[]= แล้วถ้าซันเกิดคิดอะไรกับฉันขึ้นมาละ ? คิดบ้าอะไรวะ ความกลัวลึกๆนี่มันคืออะไรกัน ลางสังหรณ์ไม่สู้ดีเลยเหะ ฉันสะบัดหัวเลิกคิดทันที จากนั้นเอาโทรศัพท์ออกมาแล้วเสียบเข้ากับสายชาร์จ กดเปิดเครื่อง 
 
ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด ตื๊ด 'ewt'g 'wt'sk; %%ฯ  g;dskg;dskg'sg'skgs
'sdk'gbdkg'dx'bx'bkds''s 'gld'gl'sgl's  'kg;skg;dkg;d 
 
ข้อความสารพัดห่าเหวไหลเข้ามาแบบบ้าคลั่งทันทีที่เปิดเครื่องมา =O= 
อะไรล่ะเนี่ย 
ฉันกดดูแต่ละข้อความ 
 
ซันชาย : เซียร์อยู่ไหน พี่เป็นห่วง
ซันชาย : ทำไมไม่ตอบ?
ซันชาย : อยู่ไหนกันแน่ มีใครทำอะไรเธอหรือเปล่า 
ซันชาย : เซียร์ .........
            .....................
            ...........................
            ...........................
            ตอบพี่ที 
ซันชาย : พี่จะบ้าตายอยู่แล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว 
             เธออยู่ไหนกันแน่ ??/
             ???/
             ??? 
 
เซียร์  :  มาค้างที่บ้านเพื่อนอ่ะ กลับเช้าๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะตัวเองงง <3  
 
เอ๊ะ ฉันตอบแบบนี้เหรอ O_o  
 
ซันชาย : เหรอ. 
เซียร์  :  ค่ะตัวเองง <3 
 
ซันชาย : ว่าแต่....
            แกเป็นใครเหรอ...?
 
เซียร์ : ไม่บอกกกก -3- 
ซันชาย : รู้ละ ว่าแกเป็นใคร.!
 
เซียร์ : อุ้ย :p 
 
............!!!!!!!!!