Spirit Tales surge เรื่องเล่ากระชากวิญญาณ

"เห้ย ไอ้ภูมิ เมื่อไหร่จะคืนสมุดวิทย์กูว่ะ มึงยืมไปเกือบเดือนแล้วนะเว้ย"เก๋งยีหัวของภูมิจนยุ่งทำเอาภูมิตื่นจากการนอนหลับคาโต๊ะเรียน

"เอ่อ....โทษทีว่ะเก๋ง กูลืมสนิด"ภูมิขยี้ตาสองสามทีแล้วหันไปรื้อกระเป๋านักเรียนของตนเอง

"เอานี่"

"ได้คืนสักทีสมุดที่เต็มไปด้วยคะแนนของกู"เก๋งรับสมุดจากมือภูมิมาจูบๆจนภูมิเริ่มทำหน้าแหยๆ

"เอ้อ ภูมิ เย็นนี้เพื่อนๆทั้งห้องเค้านัดกันไปไว้หลุมศพไอ้วิกัน มึงจะไปมะ"

"ไปดิ....ถึงแม้วิกับกูจะไม่ค่อยได้คุยกันแต่ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อนุบาล1ถึงม.2เชียวนะเว้ย"ภูมินึกถึงเด็กสาวตัวขาดจั๊วะตอนที่เธอมีชีวิตพูดคุยกันน้อยมาก วิเป็นเด็กสาวลูกครึ่งไทย-ไต้หวัน วิเป็นคนเงียบๆนับถือศาสนาคริสต์ วิเสียไปตอนม.2เทอม2

ย้อนเหตุการ์ณเมื่อ1ปีก่อน

"วิ ทัศนศึกษา5จังหวัดแกจะไปรึเปล่า"แนนถามเพื่อนซี้ตัวขาวเนียนเรือนผมดำยาวถึงหัวเข่าถักเปียเป็นระเบียบที่ใครๆต่างก็เรียกเธอว่า "ตุ๊กตาญี่ปุ่น" (สวยหวานและดูนิ่งๆคล้ายตุ๊กตายางญีปุ่น -.-") กำลังนั่งวาดรูปที่โต๊ะเรียนติดหน้าต่าง

"แล้วแนนไปรึเปล่าถ้าแนนไปเราก็ไปล่ะนะ"วิหันมามองเพื่อนสาวสุดซี้เพียงคนเดียวของเธออย่างคาดหวัง

"ไปอยู่แล้วสิยะ เรานี่อยากเที่ยวจะตายถึงได้มาถามแกไง"

"จริงหรอ งั้นเราไปด้วยละกัน นั่งด้วยกันน้า"วิอ้อนเพื่อนสาวตัวดีของเธออย่างน่ารักน่าเอ็นดู วิจะแสดงนิสัยที่แท้จริงของเธอต่อหน้าแนนเท่านั้น(ขี้อ้อน)

"จ้าๆ แม่คนน่ารัก"

"เย้ๆ"

วันออกรถทัศนศึกษาเมื่อทุกคนเดินทางเที่ยวแต่ละจังหวัดจนมาถึงจังหวัดสุดท้ายจังหวัดที่5

"ครูวันไชยคะ ครูราตรีคะ ที่นี่ไม่มีโบสถ์บ้างหรอคะ"วิถามอาจารย์ประจำชั้นทั้ง2คนอย่างรีบร้อน

"จังหวัดนี้ไม่มีใครนับถือคริสต์จึงไม่มีโบสถ์สำหรับคริสต์ศาสนาเลย"อาจารย์วันไชยหันมามองวิแล้วตอบคำถามที่ทำเอาวิหน้าซีดเล็กน้อย

"สุวรรณมาลี เธอเป็นอะไรรึเปล่า"อาจารย์ราตรีถามวิที่หน้าซีดอยู่

"คือ หนูรู้สึกใจคอไม่ดีเลยค่ะ หนูเลยอยากเข้าโบสถ์สวดภาวนากับพระผู้เป็นเจ้าทั้งหลายน่ะค่ะ"วิกุมมืดไว้ที่อกแล้วตัวสั่นเล็กน้อย

"อย่าคิดมากสิ สุวรรณมาลี ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก กลับไปเที่ยวกับเพื่อนๆให้สนุกดีกว่านะ"

"นั่นสิ ครูคิดว่า สุวรรณมาลีกับไปอยู่กับ นิตยา ดีกว่านะ"

"งั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ ครูวันไชย ครูราตรี"

ณ เวลา 21นาฬิกา13นาที

"รถออกแล้วๆ เที่ยวสนุกสุดๆเลย ทัศนศึกษาครั้งนี้เราจะไม่ลืมเลย"แนนที่นั่งข้างๆวิยืดเส้นยืดสายแล้วนั่งตบพุงสบายใจเฉิบ

"แนนสนุกก็ดีแล้วแหละ"วิยิ้มให้เพื่อนสาวจอมตะกละของเธออย่างเหนื่อยๆ

"เอาล่ะๆ ครูจะเช็ดชื่อแล้วนะนักเรียน ถ้าเพื่อนคนไหนที่ยังไม่ขึ้นรถมาให้ช่วยกันโทรตามด้วยนะ"

"ค่ะ/ครับ"

"กิตติทัช"

"มาครับ "

"ชนัดชัย"

"มาครับ"

"ไซฟุลอัศมิน"

"มาครับ"

หลังจากครูเช็ดชื่อว่านักเรียนทั้ง34คนขึ้นมาบนรถครบแล้วขนขับรถจึงออกรถทันที

" @#$%$*&(*)@#@!*"วิคุยภาษาจีนกับครอบครัวถึงแนนจะไม่รู้ว่าคุยว่าอะไรแต่ก็พอเดาได้ต้องบอกว่ารถออกแล้วอะไรประมาณนี้แหละ

"วิ แนน เอาลูกอมมั้ย"ครีมที่นั่งเบาะข้างหน้าวิกับแนนหัวมาถามสองสาวที่นั่งข้างหลัง

"ไม่เป็นไร"วิยิ้มแล้วโบกมือเบาๆทำนองว่าไม่ค่อยอยากกินอะไร

"กูเอา"แนนรับลูกอมจากครีมมากินแล้วนอนฟังเพลง

1ช.ม.ผ่านไป

"เห้ย ทำไมรถมันเอียงแปลกๆวะ"ภูมิที่เล่นเกมโทรศัพทร์เสร็จก็สังเกตุว่ารถทัวคันนี้ขับเดี๋ยวเอียงเดี๋ยวเบี้ยวเดี๋ยวข้ามเลน

"ชักใจไม่ดีแล้วว่ะ"อัสมินปลุกเพื่อนๆทุกคนให้ตื่น

"แนนตื่นเร็วๆ"

"มีไรวะวิ"

"รถคันนี้มันเอียงมากๆตื่นเร็ว"

"พี่ใหม่ เรากลัว"

"น้องๆเราก็กลัวนะ"

ตอนนี้ทุกคนบนรถเริ่มตัวสั่นและเสียขวัญกันมาก

"ครูวันไชยกับครูราตรียังนอนอยู่ข้างล่าง กูไม่กล้าเดินไปปลุกว่ะ"ต่อที่เป็นหัวหน้าห้องเริ่มจะคุมอาการกลัวไม่อยู่เพียงตอนนี้ต่อเกาะเบาะนั่งอย่างเกร็งมากๆ

"เพื่อนๆ เดี๋ยวเราลงไปดูนะว่าคนขับหลับในรึเปล่า และจะได้ไปปลุกครูด้วย"วิเรียกทุกคนแล้วพูดด้วยน้ำเสียงกึ่งกล้ากึ่งกลัว

"แก จะดีหรอ"แนนเริ่มมีอาการห่วงเพื่อนของตนอย่างมาก

"ไม่เป็นไร"

"ฝากด้วยนะ"เพื่อนๆทุกคนตั้งความหวังไว้กับวิเป็นอย่างมากเมื่อวิเห็นว่าเพื่อนๆยินยอมจึงค่อยเดินไปตรงบันไดและลงไปดูที่นั่งของคนขับ

"ขอโทษนะคะ คือคุณขับร...........กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"วิกรีดร้องเสียงดังทำเอาครูที่นอนอยู่ตื่นขึ้นมาเปิดประตูห้องโดยสารข้างล่างดู

"สุวรรณมาลีเกิดอะไรขึ้น!!"

"ครูคะ!!!!!!!!!!!ทุกคน!!!!!!!!!!!!!อันตราย!!!!!!!!!!รถทัวนี้ไม่มีคนขับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"วิตะโกนสุดเสียงและได้ผลทุกคนได้ยินที่เธอพูดชัดเจนทุกคำ

"ไม่จริง!!!!!!!!!!!!ฮือๆ!!!!!!!ไม่เอานะ!!!!!!!!!!!!!!!!"ทุกคนขวัญกระเจิงกันหมดเมื่อสิ้นเสียงของวิ

"สุวรรณมาลี!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ครูวันไชยและครูราตรีตะโกนเรียกวิที่ยืนอยู่ตรงที่นั่งคนขับเพื่อให้หมอบหลบกับพื้นแต่ทว่าดูเหมือนจะสายไปเสียแล้ว

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก.......

เอี๊ยด!!!!!!!โครม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

รถที่ไม่มีใครขับพุ่งออกนอกเลนไปชนกันต้นโอ๊คจนหน้ารถยุบลงและกระจกแตกกระจายเข้ามาในรถส่งผลให้คนที่อยู่ในรถโดนกระจกบาดกันเป็นระนาว

"อ...อึก...วิ..วิ"แนนที่ถูกกระจกบาดที่ขาทั้งสองข้างขยามยามเดินไปหาวิเพื่อนที่เธอท่องสวดในใจว่าต้องไม่เป็นอะไร

"ฮ....ฮัลโหล...โรงพยาบาล...ใช่มั้ยครับ...ช...ช่วยพวกผมด้วย...พวกผมรถคว่ำ...ที่XXXX"ครูวันไชยที่ได้สติและพอมีเรี่ยวแรงโทรหาโรงพยาบาลความหวังสุดท้ายของทุกคน

"วิ...แก...แกอยู่ไหน...แกปลอดภัยใช่มั้ย...ตอบเรามาสิ....ฮือๆ.."แนนร้องไห้ออกมาอย่างใจหายเธอไม่ได้ยืนแม้กระทั่งเสียงของวิเลยแนนพยายามเดินจนมาถึงหน้าประตูห้องที่นั่งคนขับ

"อ...อะ....อะ...อ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ม่าย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"แนนกรีดร้องอย่างคนบ้าที่สูญเสียทุกอย่างเมื่อมองเข้าไปที่ห้องคนขับคนที่เธอขอร้องในใจว่าจะต้องไม่เป็นอะไรอยู่ในนั้นแต่ในสภาพตายโหง

"ไอ้วิ!!!!!!!!!!!!!!!!!ฮือๆ!!"แนนทรุดกับภาพตรงหน้าวิถูกกระจกตัดขากับแขนขาดถูกกิ่งไม้แทงทะลุทั้งตัวและที่สำคัญหัวของวิยุบลงไปข้างหนึ่งอีกข้างหนึ่งถูกกิ่งไม้แทงทะลุจากปากไปดวงตาร่างของวิมีแต่เศษกระจกและกิ่งไม้ทิ่มแทงร่างกายไปทั่ว

30นาทีต่อมา

รถกูภัย รถพยาบาล รถตำรวจได้มาจอดกันเต็มถนนบริเวณที่เกิดเหตุกู้ภัยได้ทำการช่วยคนที่ติดอยู่ข้างในรถออกมาและพาไปปฐมพยาบาลส่วนเจ้าหน้าที่ตำรวจก็คุยกับครูวันไชยกับครูราตรี

"เด็กสาวหรอ....น่าสงสาร...ตายอนาถาสุดๆ"กูภัยสองคนได้ช่วยกันขนศพของวิออกมาวางไว้ริมถนนทำเอาเพื่อนๆที่เหลืออีก33คนเห็นแล้วร้องไห้บ้างเป็นลมบ้างจนตอนนี้คนที่เสียใจสุดขีดคือแนน

"จากการตรวจสอบมีผู้เสียชีวิตแค่คนเดียว นอกเหนือจากนั้นนักเรียนที่เหลือ33คนกับอาจารย์อีกสองท่านบาดเจ็บสาหัสกัน"ตำรวจได้จดและรายงานผู้กำกับที่ยืนคุยกับครูทั้ง2คน

"คุณบอกว่าตอนขึ้นรถช่วง 21.13น. ตอนนั้นคุณเช็คชื่อนักเรียนและยังมีคนขับรถอยู่ และนักเรียนทุกคนรวมถึงคุณก็นอนหลับไป ผ่านไป1ช.ม.ก็น่าจะประมาณ22.13น. พวกคุณได้ยินเสียงนักเรียนฮือฮาลั่นรถแต่คุณคิดว่านักเรียนคงจะตื่นมาคุยกันพวกคุณสองคนเลยนอนต่อแต่พอระยะหนึ่งคุณสองคนได้ยินเสียงกรีดร้องของผู้ตายคุณสองคนจึงออกมาจากห้องเห็นผู้ตายยืนตัวสั่นในห้องคนขับแล้วผู้ตายตะโกนบอกทุกคนว่า 'รถทัวนี้ไม่มีคนขับ' และหลังจากนั้นไม่นานก็เกิดอุบัติเหตุสินะครับ ผมขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ"ผู้กำกับจดรายระเอียดและให้พยาบาลพาครูทั้งสองไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลพร้อมกับพวกนักเรียนที่เหลือและสั่งให้ทีมชันสูตรนำศพของวิไป

"ภูมิ ภูมิ เห้ย!!!!ไอ้ภูมิ!!!!!!!!"เก๋งเขย่าตัวภูมิที่ยืนเหม่อจนเจ้าตัวรู้สึกตัว

"อะ....เอ้อ..."

"เป็นเชี่ยอะไรของมึงวะ ไป๊ เดี๋ยวไม่ทันนัดเพื่อน"

"เอ้อ ปะๆ"ภูมิกับเก๋งเดินออกไปจากห้องเรียน

(จบตอนที่1แล้ว จะบอกรายละเอียดเรื่องคร่าวๆให้ฟัง คือเรื่องนี้เกี่ยวกับแนวว่าใครเจอวิญญาณของเด็กสาวผมดำคนนั้นจะต้องฉิบหายเพราะถ้าเจอแล้วเด็กสาวผมดำจะเล่าเรื่องให้ฟังพอเล่าจบไม่ช้าก็เร็วผู้ฟังจะประสบอุบัติเหตุตามที่เด็กสาวเล่า และชื่อตอนก็คือชื่อของคนที่จะตายขอเล่าแค่นี้แหละเล่ามากเดี๋ยวเนื้อเรื่องจะไม่หนุก อิอิ ติดตาม part 2กันด้วยนะไม่ช้าก็เร็วและถึงอัพ อิสอิส)