Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

 ฉันถูกคนคนนึงลากแขนไปทางประตูทางออกของผับ "นี่นาย นายเป็นใครเนี่ย

จะมาลากฉันแบบนี้ไม่ได้นะย้ะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" ฉันตะคอกใส่หน้านายนั่นอย่างโมโห

นายนี่ก็หล่อแฮ้ะจมูกโด่งขาวซีตผมสีแดงเหมือนฉันเลย แต่เสียมารยาทไปหน่อย 

"ขึ้นรถ"นายคนนั้นผลักฉันเข้าไปในรถ ทุลักทุเลมาก-//-

โอ้ย!! อะไรของนายเนี่ย เรายังไม่รู้จักกันเลยนะนายจะพาฉันไปไหน

"นี่เธอ ฉันบอกไห้ขึ้นก็ขึ้นเถอะหน่า" สีหน้าของเขาดูเหมือนจะรำคาญฉันเต็มที่

ฉันเลยเออออหม่อหมกเข้าไปนั่งในรถ (กลัวเค้าตวาดอีกรอบแหะๆ)

ฉันนั่งรถมากับหมอนั่นได้ซักพัก ระหว่างทางเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย

ฉันเลยถือวิสาสะที่จะทำลายความเงียบ

นายชื่ออะไรหรอ "เจมส์ ฉันชื่อเจมส์" โห้ยเมื่อเค้ามองมาทางฉันอะนะ

ฉันรู้สึกเหมือนดั่งต้องมนต์สะกด นายเจมส์นี่หล่อโฮกเลยคิคิ "ถามทำไมหรอ"

ป่าวซะหน่อยแค่อยากรู้' >< ขณะนี้แก้มฉันแดงเรียบร้อยแล้วค้า เขินอะไรว้ะ55555

นี่นายจะไม่ถามชื่อฉันหน่อยเหรอไง? ฉันถามเจมส์ด้วยความสงสัย?

 "เธอชื่อกาแฟ นส.สุพิญญา อมรรักษ์ เรียนอยู่นานาชาติไฮเปอร์ ม.5/3

มีเพื่อนสนิทชื่อพลอยกับเอี้ยม เธอเกิดวันที่28กันยา พศ.2540

บ้านอยู่ซอยเทพารักษ์ เธอใส่รองเท้าเบอร์38 และเธอชอบใส่ชุดเดรสมากกว่ากางเกงเจ

เจ.....-//-ฉันถึงกับเหวอเมื่อเจมส์รู้จักประวัติฉันขนาดนี้

'นี่นายเจมส์ นายไปรู้เรื่องประวัติฉันได้ยังไง'  "อ๋อ ฉันไม่

บอกหรอก ถ้าฉันบอกเธอก็รู้สิ" เจมส์ทำหน้าประหลาดแล้วแลบลิ้นใส่กาแฟ

หนอย!!!  นายนะนาย เอ..ว่าแต่ นายจะพาฉันไปไหนเนี่ย?

ฉันมองไปข้างนอกที่มีแต่ถนนและรถก็เยอะมาก เออฉันลืมวันนี้เป็นวันศุกร์คนก็ต้องเยอะ

เป็นธรรมดา "เดี๋ยวถึงก็รู้เองล่ะหน่าจะถามมากทำไมหือ?"  

'แหม ถามแค่นี้ถามไม่ได้ไง๊' ฉันบ่น  ทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่าฉันมากับใคร

คนดีหรือเปล่าฉันก็ไม่รู้ 'เอ.นายคือคนที่แอบมองฉันตอนที่ฉันเถียงกับยัยพลอยหนิ'

ฉันพูด "55555เธอพึ่งจะรู้เหรอยัยเบอะ ฉันอยากมองก็เลยมองอะมีปันหาป้ะ"

เจมส์พูดแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ เห้อ ฉันคุยกับใครว้ะเนี่ยรู้จักกันไม่ถึง20นาที

นายนี่จะพาฉันไปไหนก็ไม่รุ้ ฉันคิดในใจ แอร์ก็เย็นหน้านอนซะเหลือเกิน

หลับซักงีบดีกว่า คร๊อกกกกกกกกกกก.. 

................ >< ................

เจมส์ :

ผมกำลังมองผู้หญิงที่อยู่ข้างๆผม น่ารักชมัดยาดแฮะ ปากนิดจมูกหน่อยผมยาวสีแดง

ตาโตตัวอวบ  โอ้วววเลือดกำเดาจะไหล5555 ผมกำลังจะพาเธอไปในที่ที่ผมไปบ่อยๆ

นั่นคือสะพานใหญ่ในเมืองกรุงนั่นเอง ที่นั่นบรรยากาศดี ยัยนี่คงจะชอบมั้ง

ในที่สุดผมก็พาเธอมาถึงสพาน'นี่เธอ เธอ!!'เรียกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น 

ไม่ตื่นไช่มั้ย ได้เลยยัยบ้า หึๆ กาแฟตื่นเถอะ บ้านเธอไฟไหม้!! บ้านเธอไฟไหม้!!!

ผมกระโกนใส่หูกาแฟประมาน3รอบ ได้ผลแฮะ ยัยบ้านั่นถึงกับกระโดดออกจากรถ

เลย55555สะจายผมเจงๆ "นี่นาย ไอ้บ้า จะปลุกดีๆหน่อยก็ไม่ได้

พูดมาได้ว่าบ้านฉันไฟไหม้ เดี๋ยวแม่ปั้ดตบดั้งหัก" เธอพูดแล้ว

พลางเอามือมาตบผม แต่ผมคว้าแขนเธอไว้ก่อน ผมกับยัยนั่นเผลอ

สบตากันประมาณ3วิ เธอก็ผลักผมออกผมสังเกตได้เลยว่าเธอเขิน

'เธอเป็นอะไรหรอทำไมหน้าแดงๆ' ผมถามโดยเชิงที่อยากรู้และใบหน้าที่ซื่อๆ

(แต่ที่จริงผมก็รู้อยู่แล้วอะแหละ)

"ป้าวววววซะหน่อย ไม่ได้เขินอะไรหนิ" เธอตอบพลางหัน

หน้าหนี -..- "นี่นาย นายพาฉันมาที่สะพานทำไมหรอ?"

'แล้วเธอชอบไหมล่ะ' ผมถามแล้วมองหน้าเธอ "ชอบสิ

บรรยากาศที่นี่ตอนกลางคืนช่างสวยจังเลย" เธอหันซ้ายหันขวาแล้วสูดลมหายใจเข้าลึก

ประมาณ5-6รอบ "เห้อ กลิ่นธรรมชาติเจงๆเลยห๊อมหอมเนอะ"

ผมมองเธอไปขำไป คนอะไรสูดกลิ่นแม่นำ้ --* สมงสมองไปหมดล่ะนะยัยบ้า

"นายยังไม่ตอบเลยนะว่าพาฉันมาที่นี่ทำไม?" เธอถามผมด้วยสีหน้าที่อยากรู้มากกก

-..- 'คือเวลาที่ฉันเครียดหรือมีปัญหาอะไรฉันก็จะมาที่นี่ ที่นี่บรรยาศโอเค คนไม่ค่อย

พุพล่านเท่าไหร่ มันทำไห้ฉันลืมปัญหาไปได้ ด้วยการยืนอยู่บนสพานหันหน้าทางลมแม่นำ้

แล้วปล่อยให้ลมพัดพาความเศร้าของเราหายไป' "ไอ้บ้า ติ้งต๊องเอ้ย" เธอว่าผม--*

'เธอด่าฉันทำไมห้ะ' "อยากด่าอะทำไมหราาา" เธอพูดเสร็จ แล้วแลบลิ้นให้ผมเฉย

ยัยบ้าคิดว่าตัวเองหน้ารักหรือไง (แต่ก็หน้ารักจิงๆนั่นแหล่ะ)-..-

ผมเลยเดินเข้าไปในรถแล้วหยิบกีต้าร์ขึ้นมาเล่น "นี่นาย นายเล่นกีต้าร์เป็นด้วยหรอ"

'ได้สิ ฉันอะนะทั้งหล่อทั้งเก่งแค่กีต้าร์ฉันเล่นเป็นอยู่แล้ว'

ผมตอบแล้วเก๊กหน้าหล่อให้กาแฟ "โอ้ย ไปเอาความมั่นใจผิดๆแบบนี้มาจากไหนเนี่ย

เจมส์"

เธอพูดแล้วทำท่าเหมือนจะอ้วก --* นี่เธอ ฉันจะเล่นเพลงนี้ให้ฟัง 

..ขัดใจ-Colorpitch..

' เธอเข้ามากระชากหัวใจตั้งแต่ครั้งแรกที่เราได้พบกัน อยากจะสานสัมพันธ์กับเธอต่อไปให้ยาวนาน อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้ หยุดประเดี๋ยวนี้ ตอนที่เราจ้องตาเป็นมัน พร้อมกับส่งสัญญาณว่าฉันชอบเธอ แต่แล้ว ฝันก็พลันสลายไปในพริบตา เมื่อมีคนหนึ่งเดินเข้ามาจับมือเธอแล้วเดินจากไป ไม่อยากจะขัดใจตัวเอง ที่มันชอบเธอ ไม่ไห้ชอบเธอก็คงเป็นไปไม่ได้ เพราะใจมันคิดไปไกลยากที่จะดึงกลับแล้ว จำเป็นต้องขัดใจตัวเอง ข่มตาลงแล้วหันหลังกลับ ปลอบใจว่าไม่เป็นไร คิดว่าเป็นความสุขเล็กๆ น้อยๆไป '