Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ
9.5
เขียนโดย 
เมล่อน
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.38 น.
17 chapter
4 วิจารณ์
19.08K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 12.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
15) จับได้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโอเล่:
ฉันล่ะสนุกจริงๆกับการได้แกล้งยัยพวกกาแฟ หึๆ วิ่งกันหางจุกตูดเลยฮ่าๆ ฉันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "เมื่อกี้ ยัยบ้าพลอยจู๋จี๋กับนัทของฉันด้วย " มิกะพูดแล้วทำท่าฮึดฮัด "แหมมมม ทำเป็นหวงไปได้ นัทยังไม่ได้บอกเลยว่ามันชอบแก" คัตสึเบะปากใส่มิกะ ฉันจะขำก็ขำไม่ได้ สงสารเพื่อน55555"นี่โอเล่ แกจะแย่งเจมส์มาได้หรอวะ เจมส์ออกจะติดยัยกาแฟซะขนาดนั้น" คัตสึถามอย่างไม่เข้าใจ ถ้าฉํนทำไห้เจมส์มารักไม่ได้ ฉันก็ยัดเยียดความเป็นภรรยาให้เขาเอง. "ห้ะ แกจะบ้าหรอ ทำไมต้องทำขนาดนั้นวะแค่ผู้ชายคนเดียว ฉันไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ" แล้วแกเคยรักใครมากๆจนยอมให้เขาทุกอย่างป่ะล่ะ ฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่เพื่อคนที่ฉันรัก ถึงมันจะร้ายจะเลว ฉันก็จะทำ. ฉันพูดแล้วมองเพื่อนด้วยแววตาเศร้าสร้อย ทำไมฉันต้องเป็นนางร้ายตลอดด้วยนะ เห้อ -_- T^T "เออๆ ถ้าแกคิดว่าทำแบบนี้แล้วมีความสุขก็ทำไปนะ" มิกะพูดพลางส่ายหัว "ไปกันเถอะฉันอยากนอนแล้ว ง่วงมากกกก" แต่ไม่ทันที่พวกฉันจะก้าวขา ก็เห็นผีหน้าเละเลือดอาบเสื้อตาถลนมองทางพวกฉันอยู่แล้วแสยะปากยิ้มให้ "วิ่งสิค้ะจะรอไร กรื้ดดดดดดดด" ยัยศัตสึวิ่งก่อนเพื่อนเลยค่ะ ฉันกับมิกะยืนนิ่งเพราะขามันไม่ไป ผีตนนั้นลอยมาตรงหน้า โอยยย ฉันแทบลมจับ กรื้ดดดดดดดดด ฉํนจับมือมิกะแล้ววิ่งไปทางห้องพักของครูฝึก
ปังๆ ปัง ปังๆ !!!!
มิกะทุบประตูห้องครู ไม่นานครูก็เปิดประตูออกมา "มีเรื่องอะไรกันห้ะ แล้วแต่งชุดผีกันทำไม.?" ครูถามอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ "พวกหนูโดนผีหลอกค่ะครูฝึก ฮึกฮืออ"ยัยมิกะร้องไห้ซะแล้ว ส่วนฉันยังใจหายอยู่ โห้ยโครตน่ากลัว- - ไม่นานเด็กผู้หญิงม.4คนนึงก็วิ่งมาบอกครูว่า "ครูคะ พวกพี่เจมส์กับพี่กาแฟหายไปค่ะ พวกหนูตามหาแล้วก็ไม่เจอ" เด็กคนนั้นพูดไปหอบไป แล้วครูฝึกก็มองมาทางพวกฉันเหมือนจะรู้ว่าพวกฉันแกล้งยัยพวกนั้น. "พวกเธอแกล้งเขาใช่ไหม? ทำไมพวกเธอทำแบบนี้ แล้วพวกเธอรู้ไหมว่าพวกเขาหนีไปทางไหน?" ที่นี้ครูฝึกเริ่มตะคอกใส่แล้ว น่ากลัวกว่าผีตนนั้นอีก บรื้ออ "เอ่อ..ไปทางป่าทางขวามืออะค่ะ"คัตสึพูดแล้วชี้ "ห้ะ อะไรนะ เธอรู้ไหมที่นั้นเป็นเขตที่ห้ามเข้า เพราะมันมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกเยอะ ถ้าพวกนั้นออกมาไม่ได้หรือมีตัวอะไรคาบไปพวกเธอจะทำยังไง. ตอนนี้ครูฝึกกำลังโมโหสุดขีดแล้ว - -* ไม่นานอาจารย์ที่โรงเรียนก็เดินมา "มีเรื่องอะไรกัน" "ก็นักเรียนคุณนะสิ หลอกผีเพื่อน ทำไห้เพื่อนหลงเข้าไปในป่า เด็กอะไรดื้อซะจริง" "แล้วเราะทำยังไงกันดีคะครู" ฉันถามอย่างคนผิด เออใช่สิฉํนผิด-_-
เดี๋ยวอัพเพิ่มรอแพร้บบบ ^^
ฉันล่ะสนุกจริงๆกับการได้แกล้งยัยพวกกาแฟ หึๆ วิ่งกันหางจุกตูดเลยฮ่าๆ ฉันหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "เมื่อกี้ ยัยบ้าพลอยจู๋จี๋กับนัทของฉันด้วย " มิกะพูดแล้วทำท่าฮึดฮัด "แหมมมม ทำเป็นหวงไปได้ นัทยังไม่ได้บอกเลยว่ามันชอบแก" คัตสึเบะปากใส่มิกะ ฉันจะขำก็ขำไม่ได้ สงสารเพื่อน55555"นี่โอเล่ แกจะแย่งเจมส์มาได้หรอวะ เจมส์ออกจะติดยัยกาแฟซะขนาดนั้น" คัตสึถามอย่างไม่เข้าใจ ถ้าฉํนทำไห้เจมส์มารักไม่ได้ ฉันก็ยัดเยียดความเป็นภรรยาให้เขาเอง. "ห้ะ แกจะบ้าหรอ ทำไมต้องทำขนาดนั้นวะแค่ผู้ชายคนเดียว ฉันไม่เข้าใจแกเลยจริงๆ" แล้วแกเคยรักใครมากๆจนยอมให้เขาทุกอย่างป่ะล่ะ ฉันก็ไม่อยากจะทำแบบนี้หรอกนะ แต่เพื่อคนที่ฉันรัก ถึงมันจะร้ายจะเลว ฉันก็จะทำ. ฉันพูดแล้วมองเพื่อนด้วยแววตาเศร้าสร้อย ทำไมฉันต้องเป็นนางร้ายตลอดด้วยนะ เห้อ -_- T^T "เออๆ ถ้าแกคิดว่าทำแบบนี้แล้วมีความสุขก็ทำไปนะ" มิกะพูดพลางส่ายหัว "ไปกันเถอะฉันอยากนอนแล้ว ง่วงมากกกก" แต่ไม่ทันที่พวกฉันจะก้าวขา ก็เห็นผีหน้าเละเลือดอาบเสื้อตาถลนมองทางพวกฉันอยู่แล้วแสยะปากยิ้มให้ "วิ่งสิค้ะจะรอไร กรื้ดดดดดดดด" ยัยศัตสึวิ่งก่อนเพื่อนเลยค่ะ ฉันกับมิกะยืนนิ่งเพราะขามันไม่ไป ผีตนนั้นลอยมาตรงหน้า โอยยย ฉันแทบลมจับ กรื้ดดดดดดดดด ฉํนจับมือมิกะแล้ววิ่งไปทางห้องพักของครูฝึก
ปังๆ ปัง ปังๆ !!!!
มิกะทุบประตูห้องครู ไม่นานครูก็เปิดประตูออกมา "มีเรื่องอะไรกันห้ะ แล้วแต่งชุดผีกันทำไม.?" ครูถามอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่ "พวกหนูโดนผีหลอกค่ะครูฝึก ฮึกฮืออ"ยัยมิกะร้องไห้ซะแล้ว ส่วนฉันยังใจหายอยู่ โห้ยโครตน่ากลัว- - ไม่นานเด็กผู้หญิงม.4คนนึงก็วิ่งมาบอกครูว่า "ครูคะ พวกพี่เจมส์กับพี่กาแฟหายไปค่ะ พวกหนูตามหาแล้วก็ไม่เจอ" เด็กคนนั้นพูดไปหอบไป แล้วครูฝึกก็มองมาทางพวกฉันเหมือนจะรู้ว่าพวกฉันแกล้งยัยพวกนั้น. "พวกเธอแกล้งเขาใช่ไหม? ทำไมพวกเธอทำแบบนี้ แล้วพวกเธอรู้ไหมว่าพวกเขาหนีไปทางไหน?" ที่นี้ครูฝึกเริ่มตะคอกใส่แล้ว น่ากลัวกว่าผีตนนั้นอีก บรื้ออ "เอ่อ..ไปทางป่าทางขวามืออะค่ะ"คัตสึพูดแล้วชี้ "ห้ะ อะไรนะ เธอรู้ไหมที่นั้นเป็นเขตที่ห้ามเข้า เพราะมันมีสิ่งที่เราไม่รู้อีกเยอะ ถ้าพวกนั้นออกมาไม่ได้หรือมีตัวอะไรคาบไปพวกเธอจะทำยังไง. ตอนนี้ครูฝึกกำลังโมโหสุดขีดแล้ว - -* ไม่นานอาจารย์ที่โรงเรียนก็เดินมา "มีเรื่องอะไรกัน" "ก็นักเรียนคุณนะสิ หลอกผีเพื่อน ทำไห้เพื่อนหลงเข้าไปในป่า เด็กอะไรดื้อซะจริง" "แล้วเราะทำยังไงกันดีคะครู" ฉันถามอย่างคนผิด เออใช่สิฉํนผิด-_-
เดี๋ยวอัพเพิ่มรอแพร้บบบ ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
