Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

 
กาแฟ :
 
"แฮ่กๆ เหนื่อยโครต แกนะแกไม่น่าไปโกหกครูฝึกแบบนั้นเลย เราเลยได้วิ่งรอบที่พักกันแบบนี้
ขาฉันจะหลุดแล้วนะเว้ย" เอี้ยม แกจะบ่นหาพระแสงอะไรว้ะ ฉันก็เหนื่อยเหมือนกันแหละน่า
แกดูดิ้ แต่เราก็ผ่านกันมาได้ โฮ้ะๆ วิ่งแค่นี้ พวกแกไม่ตายหรอกชิปร้าา??
ฉันสบัดผมแล้วมองทางพวกพลอย      
 พลอย: "ไปอาบนำ้กันเถอะพวกแก นี่ก็5ทุ่มแล้วนะคนอื่นๆเค้านอนกันหมดแล้วมีแต่เรานี่แหล่ะ."
  ฉัน: ไปสิจะรออะไร?
  เอี้ยม: รอม๊ากาแฟมาตัดริบบิ้นม้าง55555555(พูดแล้วพลางวิ่งหนี)
  ฉัน: หยุดเดี๋ยวนี้นะยัยบ้า จับได้เมื่อไหร่ฉันจะจับแกแก้ผ้า อ้ากกกกกกกกก !!!!!! (โรคจิต- -)
...................................................................................................................
ในห้องพัก.?
" เฮ้ย กาแฟพลอย ฉันทำแหวนหายอะแก พวกแกพาฉันไปหาหน่อยดิ"
เอี้ยมพูดทำหน้าเครียด"หู้ยแก ดึกแล้วนะฉันกลัวผีว่ะ"
แหมมพลอย แกนี่ขี้กลัวไปทุกอย่างเลยเนอะ  --* พรุ่งนี้ค่อยหาไม่ได้หรอแก
แกก็เห็นอยู่ว่าฉันกินขนมอยู่(รักเพื่อนมาก555) กาแฟ แกรักขนมมากกว่ารักฉันหรอ หึ?
เอี้ยมพูดแล้วทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ -*-  เออๆๆๆไปก็ไปว้ะ ฉันยิ่งเป็นคนใจอ่อนอยู่นะ -..-
 
.....
รอบที่พัก. 23.50
ตอนนี้ฉันกำลังช่วยนังเอี้ยมหาแหวนอยู่ ดันไปทำตกเอาซะได้ ที่นี่ก็มีแต่หญ้า
มืดก็มืดจะมองเห็นอะไร เห้อ "พลอย เจอบ้างป่าว"เอี้ยมถามอย่างมีความหวัง
"ไม่เจอว่ะแก แถวนี้ก็ไม่มี" ฉันจกไฟฉายในกระเป๋าแล้วฉาย
เดินฉายไปเรื่อยๆก็เห็นเท้าใครก็ไม่รุ้ตรงหน้าฉัน พอฉันเงยหน้าขึ้นมานั่นแหล่ะ
อ้ากกกกกกกก!!!ผีหลอกกกก เฮ้ !! กาแฟ เธอจะแหกปากทำไมฉันไม่ใช่ผี
เจมส์ทำท่าเอามือปิดปาก แหมมม มายืนอะไรกันตรงนี้เนี่ย- -
ตกใจหมด--* "เธอมาทำอะไรแถวนี้ มันดึกแล้วนะ"เจมส์ถามแล้วท้าวเอว
'อ๋อ ฉันกับเพื่อนมาหาแหวนหน่ะ เอี้ยมทำแหวนหาย
พูดปุ้บนายแป้กก็รีบเดินเข้าไปหายัยเอี้ยมเลย แหม เป็นห่วงเป็นใยกันซะจริง.
"เอี้ยม ไห้เราช่วยหานะ" แหวะ เลี้ยนจัง5555
ส่วนนายนัทนี่เค้าก็ไม่ธรรมดานะช่วยยัยพลอยหาใหญ่เลย -//-
"ฉันคิดถึงนายจังลอย"พูดแล้วทำหน้าเจื่อนๆ ฮิฮิเขินจางงง ><
"ฉันคิดถึงเธอเหมือนกันแหละ"เจมส์ตอบยิ้มๆ <3"นี่เจมส์ ที่รักรักที่รักเหมือนที่ที่รักรักที่รักไหม?"
"ที่รักก็รักที่รักเหมือนที่ที่รักรักที่รักเหมือนกันค้าบ" เขินง่ะ กรื้ดดดดดดดด <3
กำลังหวานนายนัทก็มาขัดซะงั้น "หวานกันอยู่นั่นแหล่ะ มาช่วยกันหาเส้ !!!!
นัทตะโกนโวกเวกแถวสนามหญ้า "เออๆเดี๋ยวช่วย"เจมส์พูดแล้วทำหน้าหงุดหงิด ขัดจังหวะจังว้ะ ?
- - แป้กที่อยู่ในหลังห้องพักจูงพลอยวิ่งมาอย่างหน้าตั้ง
อ้ากกกกกกกกกกกก!!!! ผะ ผะ ผีหลอกก แป้กพูดอย่างตะกุกตะกัก
"นี่นาย ผีอะไม่มีจริงหรอกนะนายตาฝาดป่าว? ฉันถามด้วยความไม่แน่ใจ?
สักพักนายเจมส์ก็เข้มาสกิดฉัน กาแฟๆ หนีเถอะๆ! หนีอะไรของนายเนี่ย
พอฉันหันหลังไปเท่านั้นแหละเห็นผีชุดขาวเลือดเต็มเสื้อไปหมดยืนอยู่ข้างหลัง3ตัว
กรื้ดดดดดดดดด ผีกหลอกกก พวกฉันวิ่งกันอย่างจ้าระหวั่น
ฉันสับเกียร์หมามาถึงในป่าโดยจูงเจมส์มาด้วย ''โอ้ยนาย ฉันเหนื่อยแล้ว พักกันก่อนนะ''
"โอเค เธอเดินไหวไหม ขี่หลังเราดีป่าว" จะบ้าหรอ นาทีนี้ยังจะมาหวาน ฉํนกลัวผีจะตายอยู่แล้วนะ
แล้วเอี้ยมกับพลอยวิ่งไปไหนเนี่ย T^T นายๆ ฉันว่าผีมันคงไม่ตามมาแล้วมั้ง เราพักในป่าก่อนเหอะ
ฉันปวดขา "อื้ม นอนตรงนี้แหละฉันจะเฝ้าเธอเอง หลับฝันดีนะจุ้บ"พูดเสร็จนายเจมส์ก็เอาปากมา
ประกบปากฉัน อ้ากกกกก นี่ไช่เวลาหวานไหม? - - แล้วที่บอกฝันดีอะคงไม่ฝันดีหรอกว่ะเพราะเมื่อ
กี้ฉันพึ่งวิ่งหนีผีมาแหมบๆ - - *