Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

      โอเล่.:

ห้องพัก 18.00น.

    ฉันต้องมาเข้าค่ายทั้งๆที่ฉันไม่ได้ทำไรผิด ก็นังกาแฟมันไปยุ่งกับเจมสของฉันหนิ แถมยังสาดกับข้าวใส่เสื้อของฉันอีก ฉันไม่ยอมหรอกนะ ที่จริงฉันก็ไม่ใช่คนที่ร้ายขนาดนั้นหรอก ฉันชอบเจมส์มานานแล้วT^T แต่ไม่มีท่าทีที่เขาจะชอบฉันเลย เขากลับเฉยเมย ฉันก็พอรู้นะว่าเจมส์ชอบยัยกาแฟ แต่ฉันทำใจไม่ได้จริงๆ ฉันจะทำให้เจมส์รักฉันให้ได้ และฉันต้องแก้แค้นยัยกาแฟบ้าให้ได้ด้วย!!! 

    มิกะ ของที่ฉันให้แกเอามาที่ค่ายด้วย แกได้เอามารึเปล่า. ฉันถามเพื่อความชัวส์ เพราะคืนนี้พวกยัยกาแฟจะต้องกลัวจนหัวโกร๋นแน่ ฮ่าๆ "เอามาสิแหมม ฉันหน่ะอยากจะแกล้งพวกนั้นไวๆแล้วนะ" สิ่งที่ฉันให้มิกะเอามาคือ ผ้าสีขาวยาวๆ3ผืนแล้วก็หน้ากากผีอีก3อัน ฮ่าๆ คืนนี้ต้องมันแน่นอน "แกทำแบบนี้มันเรียกว่าแก้แค้นตรงไหนว้ะโอเล่ ฉันว่าการที่หลอกผีนังพวกนั้นมันเป็นแค่การแกล้งมากกว่านะ" คัตสึถามด้วยความไม่เข้าใจ ตอนนี้มันพึ่งเริ่มต้นเองนะพวกแก ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้แก้แค้นมันหรอก พวกแกได้ทำแน่ เก็บของได้แล้ว ไปอาบนำ้กันเถอะฉันร้อน ฉันพูดโอดโอยด้วยความขี้เกียจ.

คัตสึ: "พวกแก แต่งตัวเสร็จยังเนี่ย ฉันหิวข้าวแล้วนะ"

โอเล่: รอนิดรอหน่อยไม่ได้ไง๊ห้ะ ฉันทาครีมอยูนะย้ะ'

มิกะ: ไปกันเถอะแกอาจารย์เรียกเข้าห้องประชุมแล้วนะ เดี๋ยวเราจะโดนทำโทษน้ะเว้ย

พลอย.:

    ฉันเซ็งกับความคิดบ้าๆของกาแฟจริงๆ คิดได้ไงจะแอบไปขโมยเสื้อในของยัยพวกนั้น เห้อ มีการบอกด้วยนะว่าจะขโมยแค่คนล่ะตัว โรคจิตเอ้ย55555 

เอี้ยม.: กาแฟแกอาบนำ้หรือวิ่งผ่านนำ้ว้ะ เร็วโครตเลย

กาแฟ.: ก็ฉันรีบจะไปขโมยเสื้อในยัยพวกบ้านั่นหนิ

ฉัน. : -_- แกนี่โรคจิตเนอะ

กาแฟ.: โรคจิตอะไรจะสวยขนาดนี้ย้ะ (พูดแล้วสบัดผม) --*

เอี้ยม.: อ้วกกกกกกกกกกกก!!!!

กาแฟ.: ไปกันได้ยังฉันขี้เกียดรอพวกแกแล้วน้ะ

-..-

หน้าห้องพักของพวกโอเล่

กาแฟ.: แกรอเอากุณแจห้องเรามาไขดิ้ ใช้กันได้ป้ะว้ะ- -

ฉัน.: นังบ้า ใช้ได้ที่ไหนล่ะ

เอี้ยม.: และเราจะเข้าไปกันยังไง

กาแฟ.: ปีนทางหลังห้องดีไหม?

ฉัน.: เอาที่สบายใจ (อยากทำไรก็เรื่องของมึง)555555555

พอยัยกาแฟกำลังปีนกำแพงหลังห้องเท่านั้นแหล่ะ เสียงหนึ่งเสียงก็ดังมาทันที

ปี้ดดดดดด!! ปี้ดดดดดดด!!!!! เสียงเป่านกหวีดของครูฝึกสุดหล่อ - -

"นักเรียนที่ยังอยู่ในห้องพักออกมาเข้าห้องประชุมกันได้ล่ะครับ

พวกเพื่อนๆนั่งรอรับประทานอาหารให้ห้องประชุมกันหมดแล้ว"

กาแฟ.: อะไรว้ะ!! ทำไมต้องเรียกตอนนี้ด้วยเนี่ย

เอี้ยม.: ไปเหอะแกครูเรียกแล้ว 

ฉัน. : ไช่ๆไปกันเถอะ พรุ่งนี้แกค่อยมาปีนไหม่นะ 

กาแฟ.: เออก็ได้ งั้นเรารีบวิ่งไปในห้องประชุมเหอะว่ะ

ฉัน.: แกน่าจะคิดได้นานล่ะนะ - -*

โปรดติดตามตอนต่อไป

วิจารณ์กันบ้างนะคะเมล่อนจะได้มีกำลังใจเขียนต่อ ^^